Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.44.2018.2.JM
z 27 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 lutego 2018 r. (data nadania 19 lutego 2018 r., data wpływu 22 lutego 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 7 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.44.2018.1.JM (data nadania 8 lutego 2018 r., data doręczenia 13 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez spółdzielnię wkładu mieszkaniowego oraz korekty rocznego obliczenia podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez spółdzielnię wkładu mieszkaniowego oraz korekty rocznego obliczenia podatku.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 7 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.44.2018.1.JM (data nadania 8 lutego 2018 r., data doręczenia 13 lutego 2018 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 19 lutego 2018 r. (data nadania 19 lutego 2018 r., data wpływu 22 lutego 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o wyjaśnienie wątpliwości w zakresie opodatkowania zwrotu wkładu mieszkaniowego z tytułu zrzeczenia się przez członka lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na rzecz właściciela – Spółdzielni Mieszkaniowej.

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nabyła poprzez zawarcie umowy w dniu 23 lipca 2001 r. ze Spółdzielnią Mieszkaniową budującą tego typu lokale, częściowo finansowane przez BGK ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. Zrzeczenie się praw do lokalu nastąpiło z dniem 31 grudnia 2015 r. z racji zmiany miejsca zamieszkania. Wnioskodawczyni musiała przekazać lokal Spółdzielni, jako jego właścicielowi. Spółdzielnia Mieszkaniowa po zawarciu umowy z nowym członkiem na ten lokal, rozliczyła się z Wnioskodawczynią i przekazała w dniu 28 lipca 2016 r. wkład mieszkaniowy. Rozliczenie nastąpiło w ten sposób, że wkład nowego członka Spółdzielni został pomniejszony o kwotę wkładu wniesionego przez Wnioskodawczynię oraz o kwotę spłaconego kredytu przez Wnioskodawczynię. Następnie różnica wynikająca z tego wyliczenia została wykazana jako przychód do opodatkowania na druku PIT-8C. Informację zamieszczoną na druku PIT-8C wykazano jako „nadwyżka pomiędzy minimalną wartością wkładu mieszkaniowego” podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody określone w art. 20 ustawy zawarte w ust. 1 do 1c, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 – jako przychody z innych źródeł – wśród wielu wymienionych tytułów – nie określa ściśle pozycji dotyczącej zwrotu wkładu mieszkaniowego z tytułu członkostwa lokatorskiego. W art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) określono ściśle jako źródło przychodu do opodatkowania wyłącznie odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w spółdzielniach mieszkaniowych, przed upływem pięciu lat od nabycia. Interpretacja przepisów przez Spółdzielnię budzi wątpliwości co do zasadności, gdyż w art. 20 ust. 1 – jako przychody z innych źródeł nie występuje pozycja przychodu ze zwrotu wkładu z członkostwa lokatorskiego.

Ponieważ autor – Ministerstwo Finansów – w opracowanej w 1991 r. ustawie nie precyzuje dokładnie tej pozycji jako źródło przychodu podlegające opodatkowaniu należy domniemywać, że nie podlega opodatkowaniu, podobnie jak przychód osiągany przez osoby dokonujące sprzedaży lokali mieszkalnych, jak również nabywających odpłatnie prawo do lokali własnościowych, po upływie pięciu lat od daty nabycia.

Ponadto, obowiązek składania zeznania podatkowego przez podatnika jest określony w przytoczonej ustawie w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego. Roczne obliczenie podatku na druku PIT-40A w imieniu emerytów jest składane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W przypadku, gdy dochodzą inne dochody i emeryt składa rozliczenie na określonym druku PIT, są różne interpretacje nawet przez same urzędy skarbowe. Raz Urząd twierdzi, że jest to zeznanie pierwotne, nie uwzględniając już złożonego rozliczenia przez ZUS, innym razem, że jest to korekta zeznania do złożonego rozliczenia podatku przez ZUS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jak w świetle przepisów zawartych w art. 20 ust. 1 ustawy winno być przypisane rozliczenie wkładu mieszkaniowego z członkostwa lokatorskiego?
   
2. Co jest słuszne i prawidłowe: zeznanie, czy korekta?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1

W myśl przytoczonej ustawy – osiągane przychody ze sprzedaży lokali mieszkalnych, które są bardzo wysokie, nie podlegają opodatkowaniu, jak również przychody osiągane ze zbycia odpłatnie prawa do lokalu własnościowego, równie znacznie wysokie i wprost nieporównywalne do przychodu ze zwrotu wkładu mieszkaniowego z członkostwa lokatorskiego prawa do lokalu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro bardzo wysokie przychody z tytułów wyżej wymienionych nie podlegają opodatkowaniu, to i przychód z tytułu zwrotu wkładu mieszkaniowego nie powinien być objęty opodatkowaniem. W treści art. 20 ust. 1 ustawy, nie występuje jako przychód podlegający opodatkowaniu.

Ad. 2

Wnioskodawczyni uważa, że jest to korekta do rozliczenia opodatkowania przychodów złożonego przez ZUS. Wnioskodawczyni uzasadnia to faktem, że jeżeli nie występują inne przychody w danym roku rozliczeniowym, to rozliczenie złożone przez ZUS jest przyjęte jako prawidłowe, jedyne i ostateczne. Nie wymagane jest składanie dodatkowego zeznania. A zatem składane zeznanie przez podatnika na druku PIT winno być uznane jako korekta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłem przychodów są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne, niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy. Z treści powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie umowy zawartej ze Spółdzielnią Mieszkaniową w dniu 23 lipca 2001 r. nabyła spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Z dniem 31 grudnia 2015 r. z racji zmiany miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni zrzekła się praw do tego lokalu. Spółdzielnia mieszkaniowa po zawarciu umowy z nowym członkiem na ten lokal, rozliczyła się z Wnioskodawczynią i przekazała w dniu 28 lipca 2016 r. wkład mieszkaniowy. Rozliczenie nastąpiło w ten sposób, że wkład nowego członka Spółdzielni został pomniejszony o kwotę wkładu wniesionego przez Wnioskodawczynię oraz o kwotę spłaconego kredytu przez Wnioskodawczynię. Następnie różnica wynikająca z tego wyliczenia została wykazana jako przychód do opodatkowania na druku PIT-8C. Informację zamieszczoną na druku PIT-8C wykazano jako „nadwyżka pomiędzy minimalną wartością wkładu mieszkaniowego” podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestię nabycia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego oraz warunków zwrotu wniesionego wkładu reguluje ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy, członkowie spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo prawa odrębnej własności lokalu, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów budowy lokali przez wnoszenie wkładów mieszkaniowych lub budowlanych. Od chwili postawienia im lokali do dyspozycji uiszczają oni opłaty określone w ust. 1 albo 2.

W sprawach nieuregulowanych w ustawie prawa i obowiązki członków spółdzielni dotyczące w szczególności wnoszenia, ustalania i waloryzacji wkładu mieszkaniowego i budowlanego określają postanowienia statutu (art. 8 pkt 3 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z treścią art. 4 ust. 1¹ cyt. ustawy, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Mając na względzie powyższe, wkład mieszkaniowy (budowlany) stanowi formę, w jakiej członek spółdzielni uczestniczy w pokrywaniu kosztów budowy budynku (lokalu). Wydatki na wkłady mieszkaniowe do spółdzielni wpłacane są natomiast w celu uzyskania spółdzielczego prawa do lokalu lub odrębnej własności lokalu.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ww. ustawy, spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego wygasa z chwilą ustania członkostwa oraz w innych wypadkach określonych w Rozdziale 2 tej ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 2¹ ww. ustawy, w wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia wypłaca osobie uprawnionej wartość rynkową tego lokalu. Przysługująca osobie uprawnionej wartość rynkowa nie może być wyższa od kwoty, jaką spółdzielnia uzyska od osoby obejmującej lokal w wyniku przetargu przeprowadzonego przez spółdzielnię zgodnie z postanowieniami statutu.

Z wartości rynkowej lokalu potrąca się przypadającą na dany lokal część zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności niewniesiony wkład mieszkaniowy. Jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, potrąca się również nominalną kwotę umorzenia kredytu lub dotacji, w części przypadającej na ten lokal oraz kwoty zaległych opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1, a także koszty określenia wartości rynkowej lokalu (art. 11 ust. 2² ustawy).

W myśl art. 11 ust. 24 ww. ustawy, warunkiem wypłaty, o której mowa w ust. 2¹, jest opróżnienie lokalu.

Nadmienić należy, że według brzmienia art. 11 ust. 2¹, ww. ustawy, obowiązującego do 30 lipca 2007 r. spółdzielnia zwracała osobie uprawnionej wniesiony wkład mieszkaniowy lub jego część, zwaloryzowany według wartości rynkowej lokalu. Aktualnie wypłaca wartość rynkową lokalu.

Zwrot wkładów wniesionych do spółdzielni stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy powołać treść art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.

Zwrócić należy uwagę, że precyzując zakres ustanowionego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienia, ustawodawca wskazał wyraźnie, że obejmuje ono uzyskane ze wskazanego wyżej tytułu przychody, jedynie do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni. Użyty w art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy zwrot: „do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów” określa bowiem zakres opisanego zwolnienia przedmiotowego. Przepis ten wskazuje wprost, że zwolnieniu podlega nie cała kwota przychodu uzyskanego przez uprawnionego w wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, tj. uzyskana przez niego kwota odpowiadająca „wartości rynkowej tego lokalu” (art. 11 ust. 2¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), ale jedynie ta jego część, która odpowiada kwocie faktycznie wniesionego wkładu.

Stwierdzić zatem należy, że zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, objęta jest tylko ta część wypłaconej uprawnionemu wartości rynkowej lokalu, która odpowiada wysokości faktycznie wniesionego udziału lub wkładu do spółdzielni w rozumieniu ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Wkład ten powiększony jest o wartość poniesionych przez członka spółdzielni wpłat na poczet spłaty kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię na sfinansowanie kosztów budowy danego lokalu.

Ponadto podkreślenia wymaga, że zarówno w orzecznictwie sądowo – administracyjnym jak i w stanowisku organów podatkowych dominuje pogląd o preferowaniu wykładni językowej przepisów prawa podatkowego, który w szczególności akcentowany jest, gdy interpretowane są przepisy dotyczące ulg i zwolnień. Zwolnienia podatkowe (ulgi, preferencje) stanowią bowiem wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Dlatego przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych, tak jak wskazano powyżej, należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że nadwyżka pomiędzy kwotą przysługującą Wnioskodawczyni jako osobie uprawnionej w związku z wygaśnięciem spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, a wniesionym do spółdzielni wkładem mieszkaniowym stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kwotę przychodu wskazaną w informacji PIT-8C, otrzymaną od Spółdzielni, Wnioskodawczyni jest obowiązana wykazać i opodatkować łącznie z innymi dochodami według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy.

Ponadto, ze stanu faktycznego wynika, że ZUS w imieniu emerytów roczne obliczenie podatku dokonuje na druku PIT-40A. Wnioskodawczyni ma wątpliwości, jak dokonać rozliczenia podatku w związku z otrzymaną od Spółdzielni nadwyżką wkładu mieszkaniowego, czy powinna dokonać korekty rocznego obliczenia podatku, czy też złożyć zeznanie.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Zgodnie z § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W myśl art. 7 § 1 ww. Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (art. 8 ww. ustawy).

Należy zauważyć, że zeznania podatkowe składają podatnicy. Podatnikiem w rozumieniu art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, jest m.in. Wnioskodawczyni – osoba fizyczna. Natomiast roczne obliczenie podatku (np. PIT-40A), które traktowane jest na równi z zeznaniem, składają płatnicy, o których mowa w art. 8 Ordynacji podatkowej. Jednym z takich płatników, który może sporządzić na druku PIT-40A roczne obliczenie podatku, jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika, że korekta zeznania lub rocznego obliczenia podatku (traktowanego na równi z zeznaniem) ma na celu poprawienie błędów, które zostały popełnione przy poprzednim ich sporządzeniu i może dotyczyć każdej ich pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Korekty te mogą więc dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono je niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w nich zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści zeznania lub rocznego obliczenia podatku. Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt m.in. zeznań podatkowych lub rocznego obliczenia podatku.

Korekta zeznania lub rocznego obliczenia podatku ma więc na celu umożliwienie podatnikom lub płatnikom poprawienia błędów, które zostały popełnione przy ich sporządzeniu. Skorygowanie zeznania lub rocznego obliczenia podatku polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonego zeznania lub rocznego obliczenia podatku.

Należy podkreślić, że korektę zeznania podatkowego może złożyć podatnik (osoba fizyczna), ponieważ zeznanie to złożył podatnik. Natomiast roczne obliczenie podatku – mimo, że traktowane jest na równi z zeznaniem – składa płatnik za podatnika. Dlatego też tylko i wyłącznie płatnik ma prawo do złożenia korekty rocznego obliczenia podatku. Prawa takiego nie ma podatnik, bo to nie przez podatnika to roczne obliczenie podatku zostało złożone.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie ma prawa do złożenia korekty rocznego obliczenia podatku sporządzonego na formularzu PIT-40A. Roczne obliczenie podatku na formularzu PIT-40A złożył ZUS, dlatego tylko i wyłącznie ZUS ma prawo do złożenia korekty tego rocznego obliczenia podatku. Niemniej nie ma przeszkód, aby na podstawie sporządzonego przez ZUS rocznego obliczenia podatku, Wnioskodawczyni sporządziła zeznanie podatkowe (w tym przypadku na formularzu PIT-36). W takiej sytuacji roczne obliczenie podatku wystawione przez ZUS traktowane jest jako informacja o wysokości uzyskanego dochodu i pobranej zaliczki. W zeznaniu podatkowym PIT-36 Wnioskodawczyni jest obowiązana wykazać i opodatkować kwotę przychodu wskazaną w informacji PIT-8C, łącznie z innymi dochodami według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.