Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.69.2018.1
z 22 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku na świadczenie usług polegających na tymczasowym montażu instalacji i ich obsłudze technicznej podczas remontów statków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatku na świadczenie usług polegających na tymczasowym montażu instalacji i ich obsłudze technicznej podczas remontów statków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka E. sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości G. (dalej jako: „Spółka”) świadczy usługi stoczniowe, tj. usługi związane z remontami, konserwacją statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 należących do armatorów morskich.

Usługi te polegają na montażu i obsłudze technicznych instalacji gazowych; montażu i obsłudze technicznych instalacji wentylacyjnych i nagrzewnic, montażu instalacji elektrycznych i oświetleniowych, montażu i obsłudze sprzętu spawalniczego, instalacji wodnych i p.poż na rzecz Stoczni R. w miejscowości G., tj. głównego wykonawcy prac na rzecz remontowanych statków wymienionych w klasie ex 30.11.

Czynności, które wykonuje Spółka, polegają na montażu tymczasowych instalacji: gazów technicznych, wentylacyjnych, wodnych, energetycznych, elektrycznych, oświetleniowych - na statkach remontowanych w Stoczni XX. S.A. z siedzibą w miejscowości G., które to instalacje w sposób bezpośredni wykorzystywane są przy wykonywaniu remontów, konserwacji statków.

Urządzenia i instalacje, które są montowane na remontowanym statku, stanowią własność Spółki. W momencie otrzymania zlecenia „obsługi statku” w remoncie Spółka otrzymuje informacje, jakie instalacje mają być podłączone oraz jakie inne prace mają być wykonane przez jej pracowników.

Prace remontowe na statkach prowadzone są w dokach lub przy nabrzeżach stoczniowych w miejscowości G. i w trakcie tych prac pracownicy Spółki dokonują codziennych przeglądów zamontowanych instalacji oraz dokonują ich modyfikacji (montaż dodatkowych urządzeń bądź demontaż zbędnych urządzeń).

Po zakończeniu prac remontowych pracownicy Spółki dokonują rozłączenia instalacji i demontażu wszystkich zamontowanych wcześniej urządzeń.

Obsługa statku remontowanego zostaje potwierdzona protokołem odbioru, który dokładnie określa rodzaj czynności wykonywany przez pracowników Spółki, tj. np. podłączenie zasilania 230V - skrzynka podłączeniowa, nadzór nad instalacją gazów technicznych, obsługa elektryczna. Usługi te liczone są wg ustalonej w umowie stawki za roboczogodzinę. Spółka również pobiera opłaty za dzierżawę sprzętu zamontowanego tymczasowo podczas prac remontowych na statku, która jest liczona za ilość dni zamontowanego sprzętu wg. ustalonego cennika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę zakres świadczonych przez Spółkę usług może zastosować stawkę VAT w wysokości 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi zaliczyć należy do usług remontowych, konserwacyjnych statków wymienionych w klasie PKWiU ex. 30.11. Tym samym podatnik może zastosować stawkę podatku w wysokości 0%.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Oprócz stawki podstawowej podatku, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami Ustawy o VAT i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej Ustawy.

Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 15 Ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 Ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex - rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W myśl art. 83 ust. 2 Ustawy o VAT, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Odnośnie do charakteru świadczenia należy wskazać, że świadczenie składające się z co najmniej dwóch czynności, które z ekonomicznego punktu widzenia tworzy jedną całość ma miejsce wtedy, gdy jedną z jego części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego zrealizowania (wykorzystania) usługi zasadniczej. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w tak sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowanie do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz odbiorcy usługi są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów Ustawy o VAT. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej (por. interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2016 r., znak 0461-ITPP2.4512.737.2016.1. RS).

Przechodząc do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, że usługi świadczone przez Spółkę są nierozerwalnie związane z remontem lub konserwacją statków. Jeżeli Spółka nie dostarczyłaby odpowiednich instalacji, osoby odpowiedzialne za wykonanie remontu nie byłyby w stanie wykonać swojej pracy. Spółka bowiem świadczy usługi polegające na doprowadzeniu i utrzymaniu instalacji, np. energetycznych, bez których ekipa remontowa nie byłaby w stanie podłączyć odpowiednich urządzeń, a ponadto nie miałaby odpowiedniego, specjalistycznego oświetlenia. Podobnie sprawa się ma z innymi instalacjami. Tym samym usługa remontu jest w tym przypadku usługą zasadniczą, a usługa świadczona przez Spółkę - usługą pomocniczą. Pozostają one ze sobą w takim ścisłym stosunku, że żadna z nich nie miałaby dla odbiorcy (Stoczni R.) znaczenia, gdyż remont nie mógłby zostać w takim przypadku prawidłowo wykonany. Z kolei sama w sobie usługa montażu instalacji świadczona przez Spółkę również nie miałaby wartości, gdyby nie była konieczna dla wykonywanych remontów statków.

Odnośnie do podmiotu, na rzecz którego świadczona jest usługa, wskazać należy, że z punktu widzenia przedmiotowego przepisu Ustawy o VAT istotna jest sama czynność remontu, konserwacji, a nie status podmiotu, na rzecz którego jest wykonywana. Prawidłowość stanowiska Spółki można oprzeć również na wywodach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zawartych w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 października 2017 r. (sygn. akt I SA/Gd 1221/17), zgodnie z którymi również dostawa części nawet na rzecz pośrednika powinna zostać zaliczona jako czynności remontu. W tym przypadku usługi świadczone są na rzecz samej Stoczni, a nie wykonawców remontów, więc tym bardziej powinny zostać uznane za czynności remontu. Niewątpliwym jest natomiast, że remonty dotyczą statków wymieniony w klasie PKWiU 30.11.

Wobec braku rozporządzenia wykonawczego do Ustawy o VAT, dokumentacja, o której mowa w art. 83 ust. 2 Ustawy o VAT winna udowadniać, że stawkę 0% zastosowano do czynności, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, z tym że dokumenty potwierdzające wykonanie tych czynności muszą mieć rangę dowodów, w związku z czym muszą w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktycznie przez nie dowodzoną. Podatnik aby skorzystać ze stawki 0% powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie transakcji. Takimi dowodami w Spółce są faktury, umowy, zlecenia, protokoły odbioru.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że skoro Spółka wykonuje usługi w zakresie montażu i obsługi technicznych instalacji wentylacyjnych i nagrzewnic, montażu instalacji elektrycznych i oświetleniowych, montażu i obsługi sprzętu spawalniczego, instalacji wodnych i p.poż. na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 Ustawy o VAT, miejscem ich świadczenia i opodatkowania - zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT - bez względu na miejsce wykonania usługi, będzie terytorium Polski, czyli miejsce, w którym będzie znajdowała się siedziba nabywcy, a ww. usługi związane są bezpośrednio i nieodłącznie z remontami statków wymienionych w PKWiU w klasie 30.11, to należy stwierdzić, że Spółka będzie uprawniona do opodatkowania ich - zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 15 Ustawy o VAT - stawką podatku 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca, dostawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę, dostawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 14 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych z obsługą statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi.

Jak stanowi ust. 1 pkt 15 powyższego artykułu, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”. Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania.

W świetle art. 83 ust. 2 powołanej ustawy, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7–18 i 20–22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Przepis art. 83 ust. 16 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić w drodze rozporządzenia dokumenty, dane, które powinna zawierać dokumentacja, o której mowa w ust. 2 – uwzględniając specyfikację wykonywania niektórych czynności, konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji usługi na potrzeby rozliczenia podatku oraz przepisy Unii Europejskiej.

Wobec braku w tym zakresie rozporządzenia wykonawczego do ustawy, dokumentacja, o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy winna udowadniać, że stawkę 0% zastosowano do czynności, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, z tym że dokumenty potwierdzające wykonanie tych czynności muszą mieć rangę dowodów, w związku z czym muszą w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktycznie przez nie dowodzoną. Podatnik aby skorzystać ze stawki 0% powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie transakcji.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Jak stanowi art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei z treści art. 28b ust. 2 ustawy wynika, że w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
      
      
      
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   

Należy wskazać, że świadczenie składające się z co najmniej dwóch czynności, które z ekonomicznego punktu widzenia tworzy jedną całość ma miejsce wtedy, gdy jedną z jego części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego zrealizowania (wykorzystania) usługi zasadniczej. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowanie do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że skoro przedmiotowe usługi są świadczone przez Spółkę na rzecz stoczni mającej siedzibę w Polsce, a więc podatnika w rozumieniu art. 28a powołanej ustawy, miejscem świadczenia tych usług, a tym samym opodatkowania – zgodnie z regulacją art. 28b ust. 1 ustawy – jest terytorium Polski. Z uwagi na fakt, że to stocznia wykonuje remonty statków, a nie Spółka nie można uznać, że to Spółka świadczy usługi kompleksowe. W tym przypadku mamy do czynienia z dwiema odrębnymi usługami. Z ekonomicznego punktu widzenia usługi polegające na montażu, demontażu instalacji i ich obsłudze technicznej stanowią dla stoczni (jako nabywcy) usługę, której celem jest zapewnienie możliwości wykonania usług remontowych. W konsekwencji świadczone usługi nie korzystają z preferencyjnej, 0% stawki podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy. Usługi te również nie są związane z obsługą statków, lecz z obsługą instalacji, bowiem wykonywane czynności dotyczą montażu, demontażu i obsługi technicznej instalacji, które są niezbędne w celu przeprowadzenia danego remontu. Zatem nie znajdzie także zastosowanie ust. 1 pkt 14 powołanego artykułu. W związku z tym, że usługa ta nie jest objęta obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, podlega opodatkowaniu – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - stawką podatku 23%.

Tym samym stanowisko spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.