Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.54.2018.1.RS
z 2 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 26 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania rozliczeń pomiędzy liderem a partnerem konsorcjum, braku wystąpienia importu usług oraz sposobu dokumentowania tych rozliczeń - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania rozliczeń pomiędzy liderem a partnerem konsorcjum, braku wystąpienia importu usług oraz sposobu dokumentowania tych rozliczeń.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (zwany dalej: „Spółką”) jest szeroko rozumiana działalność prawnicza (PKU 69.10.Z). Spółka posiada status spółki adwokacko-radcowskiej w rozumieniu art. 4a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2017 r., poz. 2368, z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r, poz. 1870, z późn. zm.).

Jednym z celów gospodarczych Spółki jest świadczenie pomocy prawnej na rzecz podmiotów gospodarczych oraz podmiotów prawa publicznego na rynkach zagranicznych, w szczególności na rynku azjatyckim. W ramach rozszerzania swojej działalności w powyższym zakresie, Spółka przystąpiła do przetargu na świadczenie usług doradczych dotyczących ulepszenia systemu usług rejestracji i wyceny nieruchomości oraz pomocy prawnej gwarantowanej przez państwo w ramach projektu wzmacniania instytucjonalnego sektora sprawiedliwości organizowanego przez Ministerstwo Sprawiedliwości Kazachstanu (dalej: „Zamawiający”).

W celu realizacji ww. projektu Spółka nawiązała współpracę ze spółką G. z siedzibą w Gruzji (dalej: „Partner” lub „Członek Konsorcjum”), posiadającą unikalne doświadczenie w doradztwie na rzecz sektora publicznego, w szczególności dotyczącego przeprowadzania reform instytucji publicznych oraz dysponującą zespołem ekspertów posiadających specjalistyczną wiedzę. Współpraca Spółki z Partnerem dotyczyła w pierwszej kolejności wspólnego opracowania oferty oraz prowadzenia negocjacji z Zamawiającym. W przypadku pozytywnego zakończenia negocjacji i zawarcia umowy z Zamawiającym, przedmiotem współpracy miała być wspólna realizacja wynegocjowanego projektu, ponoszenie solidarnej odpowiedzialności za jego wykonanie oraz wspólne uczestnictwo w zyskach i stratach wspólnego przedsięwzięcia w uzgodnionym zakresie.

W wykonaniu powyższego, Spółka oraz Partner zdecydowały się na powołanie konsorcjum, które zostało uregulowane umowami z dnia 13 września 2017 r. oraz z dnia 13 grudnia 2017 r. (zwane dalej łącznie: „Umową Konsorcjum”). Umowa Konsorcjum nie powołuje żadnego nowego podmiotu, w szczególności nie stanowi ona umowy spółki prawa handlowego ani spółki cywilnej lub umowy o podobnym charakterze. Umowa ta ma na celu wyłącznie uregulowanie zasad współpracy oraz rozliczeń stron w związku z realizacją projektu na rzecz Zamawiającego.

Zgodnie z Umową Konsorcjum Spółka pełni funkcję lidera konsorcjum. Jako lider konsorcjum, wykonuje m. in. następujące czynności:

• reprezentuje obie strony Umowy Konsorcjum wobec Zamawiającego;
  
• jest odpowiedzialna za prowadzenie negocjacji z Zamawiającym w imieniu konsorcjum;
  
• podpisuje w imieniu konsorcjum umowę z Zamawiającym oraz inne niezbędne dokumenty i deklaracje;
  
• wystawia faktury z tytułu sprzedaży usług wykonanych przez Spółkę oraz Partnera na rzecz Zamawiającego w imieniu konsorcjum;
  
• otrzymuje zapłatę całości wynagrodzenia należnego konsorcjum od Zamawiającego oraz dokonuje podziału otrzymanych środków pomiędzy Spółkę i Partnera zgodnie ze wskazanymi w Umowie Konsorcjum udziałami Spółki i Partnera we wspólnym przedsięwzięciu;
  
• wykonuje na rzecz Zamawiającego uzgodnioną w Umowie Konsorcjum część prac konsultacyjnych, polegających głównie na sporządzaniu ekspertyz prawnych;
  
• zwołuje oraz przewodniczy posiedzeniom Komitetu Koordynacyjnego, składającego się z przedstawicieli Spółki i Partnera, odpowiedzialnego m. in. za podejmowanie decyzji związanych z zarządzaniem projektem w sprawach nierozstrzygniętych samodzielnie przez Menadżera Projektu, ustalanie wspólnych stanowisk członków konsorcjum wobec Zamawiającego, uzgodnienia dotyczące zmian umowy z Zamawiającym, uzgodnienia dotyczące zmian wysokości wynagrodzenia, zmian udziałów poszczególnych stron we wspólnym przedsięwzięciu oraz zmian harmonogramu prac, a także rozwiązywanie problemów mogących powstać w związku ze wspólnym wykonywaniem projektu na rzecz Zamawiającego;
  
• zobowiązana jest pokryć koszty podróży służbowych oraz zakwaterowania swoich ekspertów zaangażowanych w realizację projektu w zakresie uzgodnionym w Umowie Konsorcjum. Na mocy Umowy Konsorcjum, Członek Konsorcjum pełni funkcję Menadżera Projektu, odpowiedzialnego za:
  
  
  
  1. bieżące kontakty oraz korespondencję z przedstawicielami Zamawiającego w trakcie wykonywania projektu oraz przekazywanie kopii korespondencji liderowi konsorcjum;
     
  2. koordynowanie prac w ramach realizacji projektu oraz wykonywanie decyzji Komitetu Koordynacyjnego;
     
  3. zapewnienie sprawnego obiegu informacji otrzymanych od Zamawiającego lub innych informacji niezbędnych dla prawidłowego wykonania umowy z Zamawiającym;
     
  4. bieżące zarządzanie projektem, w tym sporządzanie i przekazywanie raportów przewidzianych w umowie z Zamawiającym oraz administrowanie pracami konsorcjum;
     
  5. pokrycie kosztów podróży służbowych oraz zakwaterowania swoich ekspertów zaangażowanych w realizację projektu, a także wszelkich innych kosztów związanych z wykonywaniem przez Członka Konsorcjum usług na rzecz Zamawiającego, ponadto Członek Konsorcjum jest zobowiązany do odpowiedniej alokacji wynagrodzenia otrzymanego od Zamawiającego na pokrycie kosztów projektu innych niż koszty pokryte przez Spółkę;
     
  6. wykonywanie wszelkich innych czynności niezbędnych dla prawidłowego wykonania umowy z Zamawiającym.
     

W ramach konsorcjum Spółka oraz Partner wykonują usługi bezpośrednio na rzecz Zamawiającego. Każda ze stron Umowy Konsorcjum jest solidarnie odpowiedzialna wobec Zamawiającego za prawidłowe wykonanie umowy. Jednocześnie w stosunkach pomiędzy członkami konsorcjum, każda ze stron Umowy Konsorcjum odpowiada wobec drugiej strony za swoje zobowiązania związane z udziałem we wspólnym przedsięwzięciu, m. in. za dostarczenie Zamawiającemu rezultatów prac spełniających wymogi określone w umowie z Zamawiającym oraz dokumentacji przewidzianej w tej umowie, w terminach wynikających z harmonogramu uzgodnionego z Zamawiającym. Zarówno Spółka, jak i Członek Konsorcjum, samodzielnie ponoszą ryzyka gospodarcze i finansowe związane udziałem w konsorcjum, a także samodzielnie pokrywają koszty związane z realizacją projektu (np. związane z zatrudnieniem ekspertów lub podwykonawców), o ile Umowa Konsorcjum nie stanowi inaczej.

Wynagrodzenie za czynności wykonane przez obu członków konsorcjum będzie wpływało na rachunek bankowy Spółki jako lidera konsorcjum. Następnie Spółka będzie wypłacać na rzecz Partnera należny mu udział z tytułu czynności wykonywanych w ramach konsorcjum w wysokości wynikającej z Umowy Konsorcjum. Z uwagi na fakt, że członkowie konsorcjum nie świadczą sobie nawzajem żadnych usług, rozliczenie pomiędzy Spółką, jako liderem konsorcjum, oraz Partnerem następuje na podstawie not księgowych wystawianych przez Partnera na Spółkę, proporcjonalnie do udziału przypadającego Partnerowi w przychodach określonego w Umowie Konsorcjum.

W przypadku gdy Zamawiający z jakiegokolwiek powodu zatrzyma część wynagrodzenia należnego konsorcjum, kwota zatrzymanego wynagrodzenia będzie alokowana pomiędzy Spółkę i Partnera proporcjonalnie do udziałów w konsorcjum. W razie konieczności uiszczenia na rzecz Zamawiającego jakichkolwiek kar umownych lub odszkodowań, zapłaty dokona ta strona Umowy Konsorcjum, która jest odpowiedzialna za wystąpienie przesłanek do powstania ww. roszczenia. W przypadku gdy żadna ze stron nie uzna swojej odpowiedzialności w powyższym zakresie, kwota kary umownej lub odszkodowania zostanie pokryta przez obie strony proporcjonalnie do ich udziałów w konsorcjum.

Spółka dysponuje aktualnym certyfikatem rezydencji podatkowej Partnera. Spółka nie wyklucza, że również w przyszłości będzie realizowała wspólnie z Partnerem lub z innym podmiotem projekty na analogicznych zasadach jak w opisanym stanie faktycznym, tj. działając w charakterze lidera konsorcjum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do rozliczeń pomiędzy Spółką a Partnerem dojdzie do jakiejkolwiek czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług?
2. Czy z tytułu przekazania Partnerowi przez Spółkę części zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu, w udziale wynikającym z Umowy Konsorcjum, Spółka będzie zobowiązana do wykazania podatku należnego oraz naliczonego z tytułu importu usług?
3. Czy przekazanie Partnerowi przez Spółkę części zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu, w udziale wynikającym z Umowy Konsorcjum, może zostać udokumentowane notą księgową (uznaniową lub obciążeniową)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do rozliczeń pomiędzy nim i Partnerem nie dochodzi do jakiejkolwiek czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W szczególności nie dochodzi pomiędzy nimi do odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT ani do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. W konsekwencji Spółka uważa, że nie jest zobowiązana do wykazywania podatku należnego oraz naliczonego z tytułu importu usług w związku z wypłatą części przychodów konsorcjum na rzecz Partnera, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a, art. 28b oraz art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a Ustawy VAT. Jednocześnie, w ocenie Spółki, wypłata części wynagrodzenia otrzymanego od Zamawiającego na rzecz Partnera w udziale wynikającym z Umowy Konsorcjum, powinna zostać udokumentowana notą księgową (uznaniową lub obciążeniową).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez świadczenie usług natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 Ustawy VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Skoro zatem w rozliczeniach pomiędzy Spółką działającą w charakterze lidera konsorcjum a Partnerem nie dochodzi do sprzedaży towarów lub świadczenia usług, to nie dochodzi też do wykonania czynności, co do której Ustawa VAT przewiduje obowiązek wystawienia faktury. Biorąc pod uwagę specyfikę VAT, nie można uznać za dostawę towarów czy odpłatne świadczenie usług czynności, w ramach których nie da się zidentyfikować świadczenia wzajemnego w postaci dostawy towarów czy świadczenia usług. Przekazanie środków pomiędzy Spółką a Partnerem ma wyłącznie charakter techniczny, rozliczeniowy. Co więcej, Spółka jako lider konsorcjum jest zobowiązana wyłącznie do dokonania podziału przychodów zgodnie z Umową Konsorcjum. W ramach Umowy Konsorcjum Spółka nie nabywa jakichkolwiek świadczeń od Partnera, a wypłacane na jego rzecz środki nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług na rzecz Spółki, lecz są należne Partnerowi z tytułu świadczenia usług bezpośrednio na rzecz Zamawiającego.

Określony w Umowie Konsorcjum podział przychodów dokonywany przez Spółkę jako lidera konsorcjum, nie może zostać uznany za odprzedaż usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi wchodzącemu w skład konsorcjum, gdyż strony Umowy Konsorcjum w ogóle nie korzystają z tak wykonywanych usług, nie są ich usługobiorcami, a wręcz odwrotnie, występują zbiorowo w charakterze usługodawców wykonujących wspólnie usługi na rzecz Zamawiającego, których reprezentuje Spółka. Rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia, jeśli nie towarzyszy im świadczenie usługi, nie mogą być bowiem same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takim przypadku, w ocenie Spółki, nie może być mowy o jakimkolwiek transferze, czy refakturowaniu usług świadczonych na rzecz Zamawiającego. Działania podejmowane w ramach Umowy Konsorcjum powinny zostać ocenione z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość oraz z perspektywy celu, dla jakiego Spółka i Partner postanowili zawrzeć Umowę Konsorcjum. Celem tym jest wspólna realizacja projektu na rzecz Zamawiającego.

Spółka podkreśla, że prawidłowość powyższej wykładni znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Biorąc pod uwagę stanowisko TSUE wyrażone m. in. w wyroku z dnia 17 września 2002 r., sygn. akt C-489/99, z dnia 1 kwietnia 1982 r., sygn. akt C-89/81 czy też z dnia 5 lutego 1980 r., sygn. akt C-154/80, można wywnioskować, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, uważane mogą być wyłącznie takie sytuacje, w których:

1. istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
2. wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
3. istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
4. odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
5. istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W ocenie Spółki, ww. elementy typowe dla świadczenia usług za wynagrodzeniem nie występują w relacji pomiędzy nią a Partnerem. Strony Umowy Konsorcjum działają wspólnie dla realizacji celu przedsięwzięcia i wspólnej korzyści. Płatność, którą otrzyma Partner, nie jest określona jako ustalona odpłatność za konkretne świadczenie wykonane na rzecz Spółki jako lidera konsorcjum, lecz jako udział w przychodach uzyskanych przez konsorcjum jako całość. Przekazywane Partnerowi środki stanowią wynik technicznego podziału przychodów przypadających na Spółkę i Partnera, a nie wynagrodzenie za usługi świadczone przez Partnera na rzecz Spółki.

Ponadto Spółka podkreśla, że w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. (sygn. akt C-77/01, Empresa de Desenvolvimento Mineiro) TSUE wprost stwierdził, że „czynności wykonywane przez członków konsorcjum, na podstawie postanowień umowy tworzącej to konsorcjum oraz odpowiadające części przypisanej każdemu z nich w tej umowie, nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy VAT, ani też w konsekwencji czynności opodatkowanej na podstawie tej dyrektywy.”

Warto również zaznaczyć, że stanowisko zbieżne z poglądem Spółki zostało wyrażone m. in. w następujących wyrokach polskich sądów administracyjnych:

• w wyroku NSA z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 1839/15,
• w wyroku NSA z dnia 12 sierpnia 2015 r., sygn. akt I FSK 1373/14,
• w wyroku NSA z dnia 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1012/13,
• w wyroku NSA z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1128/12,
• w prawomocnym wyroku WSA w Warszawie z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3413/15,
• w prawomocnym wyroku WSA w Warszawie z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2930/15.

Ponadto, podobne stanowisko reprezentują organy podatkowe m. in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 grudnia 2017 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.508.2017.2.AWA, z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. 0112-KDIL-2.4012.417.2017.1.EK, z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. IPPP1/4512-3-98/15-7/MK, z dnia 22 sierpnia 2017 r., sygn. IPPP1/4512-3-115/15-4/IGO, z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.89. 2017.1.KK czy interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.1024.2016.1.IGO.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w ramach wewnętrznych rozliczeń z Partnerem dokonywanych na podstawie Umowy Konsorcjum:

• nie dochodzi do wykonania jakiejkolwiek czynności, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności nie dochodzi do odpłatnej dostawy towarów ani do odpłatnego świadczenia usług;
• Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania podatku należnego oraz naliczonego z tytułu importu usług w związku z wypłatą części przychodów konsorcjum na rzecz Partnera;
• przekazanie Partnerowi przez Spółkę części zysków z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu, w udziale wynikającym z Umowy Konsorcjum, może zostać udokumentowane notą księgową (uznaniową lub obciążeniową).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzeń przyszłych stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłość prowadzonego postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.