Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.354.2017.2.JS
z 19 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) uzupełnionego pismem (data nadania 4 grudnia 2017 r. data wpływu 6 grudnia 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-1.4010.303.2017.1.JS z dnia 27 listopada 2017 r. (data nadania 27 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej w danym roku podatkowym wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę bez względu na sposób ich ewidencji (Pytanie Nr 5) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej w danym roku podatkowym wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę bez względu na sposób ich ewidencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim producentem leków.

W tej chwili Spółka zatrudnia ok. 260 pracowników, w tym ok. 90 naukowców. W najbliższym roku Spółka planuje zatrudnić ok 100 osób. Część z nich to naukowcy.

W strukturze organizacyjnej firmy są trzy działy naukowe. Dział chemii medycznej, biologii molekularnej oraz rozwoju klinicznego. Pracownicy zatrudnieni tam są w 100% dedykowani zadaniom z zakresu prac badawczo-rozwojowych. Mówiąc o pracach badawczo rozwojowych Spółka ma na uwadze definicję z art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP.

W działach tych, co do zasady pracownicy w sposób ciągły pracują nad nowymi cząsteczkami, które po wieloetapowych obserwacjach i badaniach stają się lub nie kandydatem na lek. Bardzo płynna jest granica pomiędzy definicyjnym badaniem a rozwojem. W polityce firmy Wnioskodawca stosuje więc pewien schemat polegający na tym, że do momentu, kiedy to prace prowadzone są bez jasno sprecyzowania kierunku rozwoju, Spółka traktuje je jako prace badawcze. W momencie kiedy następuje przełom, i jasno można określić kierunek, do którego Spółka będzie dążyć oraz cel tych prac, badania stają się dla Spółki pracami rozwojowymi.

Spółka jest przekonana, że ulga badawczo rozwojowa jest adresowana przede wszystkim do takich firm jak Wnioskodawca i chciałby wykorzystać ją w 100%.

Zasady kalkulacji ulgi od postawy opodatkowania w sposób kompleksowy określa art. 18d ustawy o PDOP. W przypadku Spółki możliwe do skalkulowania są: wynagrodzenia pracowników działów naukowy (art. 18d ust. 2 pkt 1), substancje i surowce zużyte bezpośrednio na analizy, testy i badania (art. 18d ust. 2 pkt 2), ekspertyzy i wyniki badań innych jednostek naukowych, w przypadku, gdyż Spółka nie jest w stanie zrobić tych badań w swoich laboratoriach (art. 18d ust. 2 pkt 3), koszt amortyzacji urządzeń wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, do wysokości wynikającej z planu amortyzacji, nie wyższej niż przewiduje załącznik nr 1 do ustawy o PDOP. W przyszłości Spółka nie wyklucza innych wydatków spełniających definicję kosztów kwalifikowanych.

Wnioskodawca wskazuje, że przepis nie stanowi o sposobie dokumentowania kosztów kwalifikowanych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 listopada 2017 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.303.2017.1.JS Wnioskodawca doprecyzował pismem (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), że przedmiotem kosztów kwalifikowanych mogą być wszystkie wydatki wskazane w ustawie. Ponadto wskazał, że środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zakupione na potrzeby prowadzonych projektów można bezpośrednio im przypisać i sprzęty te nie są używane do bieżącej produkcji. Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przedmiotem kalkulacji ulgi są jedynie koszty kwalifikowane własne. Spółka jest beneficjentem środków dofinansowywanych z różnych źródeł, jednak sposób ewidencji pozwala na precyzyjne rozdzielenie ich i prawidłowe obliczenie środków własnych. Personel przypisany do działów badawczo-rozwojowych zatrudniony jest na umowę o pracę i wykonuje czynności wyłącznie w ramach realizacji działalności badawczo–rozwojowej. W ramach usług Spółka zamierza zaliczać koszty kwalifikowane takie jak ekspertyzy, opinie i usługi doradcze oraz nabyte od jednostek naukowych (w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki) wyniki badań naukowych.

W ramach ulgi BiR Spółka kalkuluje tylko te wydatki, które co do zasady mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ponoszone wydatki Spółka planuje odpisać od podstawy opodatkowania w roku ich poniesienia, pomimo, iż nie znajdują się one w rachunku zysków i strat. Są różnicą przejściową do czasu zrealizowania się przychodów z tego tytułu.

W ww. piśmie Wnioskodawca sformułował także ostatecznie treść pytania oznaczonego Nr 5 mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pracownikiem zatrudnionym w celu realizacji działalności badawczo rozwojowej są jedynie naukowcy, czy również osoby, które pracują w dziale naukowym i pełnią funkcje asystenckie ( np. technicy)?
   
2. Czy lista płac, osobna dla każdego działu badawczo-rozwojowego, i wynikające z niej koszty zatrudnienia są wystarczającym dowodem na poniesienie tego kosztu?
3. Czy wystarczającym potwierdzeniem jest wyodrębnienie w osobnym magazynie nabytych do działalności badawczo-rozwojowej substancji i materiałów, których rozchód jest ewidencjonowany przez wyznaczoną do tego osobę?
4. Czy należy uznać, że status średniego przedsiębiorstwa Spółka straci, jeśli w kolejno następujących po sobie dwóch latach obrotowych przekroczy parametry kwalifikujące ją jako średniego przedsiębiorcę, a w tych dwóch latach może kalkulować ulgę jak dla średniego przedsiębiorcy?
5. Czy koszty poniesione i zaewidencjonowane przez Spółkę w danym roku podatkowym, które co do zasady są kosztami podatkowymi, ale nie znajdujące się w tym roku podatkowym (zgodnie z polityką rachunkowości oraz ustawą o rachunkowości) w rachunku zysku i strat, mogą być przedmiotem kalkulacji ulgi badawczo-rozwojowej (Mogą to być wszystkie potencjalne koszty kwalifikowane jak wynagrodzenia, usługi, zakup materiałów, czy amortyzacja)?
   
   

Odpowiedź na pytanie 5 stanowi przedmiot niniejszego rozstrzygnięcia. Odpowiedź na pytanie 1, 2, 3 i 4 zostanie wydana w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pytania Nr 5

Analiza art. 18d ustawy o PDOP wskazuje na rozbicie poszczególnych kategorii kosztowych na dwa ustępy. W ustępie 2 znajdują się m. in. koszty zatrudnienia, nabycie materiałów, ekspertyzy i nabycie wyników badań. W ustępie 3 odpisy amortyzacyjne uznane za koszty uzyskania przychodów.

Konstrukcja ta wskazuje, że o ile odpisy amortyzacyjne powinny być zaewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów roku dotyczącego kalkulacji ulgi, to wydatki wymienione w ustępie 2 bez względu na sposób ewidencji mogą być przedmiotem ulgi.

W piśmie, które wpłynęło do Organu dnia 6 grudnia 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował także własne stanowisko w zakresie Pytania Nr 5.

Art. 18d nie wskazuje, aby ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z ulgi, od sposobu zaewidencjonowania kosztów, jednak kontrole podatkowe niestety tak. Dlatego z punktu widzenia Spółki niezbędne jest potwierdzenie, że ustawa o podatku dochodowym nie nawiązuje do sposobu ewidencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie Pytania Nr 5 jest nieprawidłowe.

Na wstępie, należy zaznaczyć, że ze względu na zakres pytania, ocenie nie podlegało, jako nieobjęte zakresem wniosku, ustalenie, czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową, w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.) od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Stosownie do art. 18d ust. 2 ww. ustawy, kosztami kwalifikowanymi są:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
   
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
   
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r., poz. 1620, z 2015 r. poz. 249 i 1268 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1311) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej,
   
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ;
   
5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione przez podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcom w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, na:
   1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione do momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
      
   3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
   
   

Z treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:

• wynagrodzenia zasadnicze,
  

• wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
  

• różnego rodzaju dodatki, nagrody,
  

• ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
  

• świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz
  

• wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
  
  
  

Wynika z tego, że do kosztów kwalifikowanych w ramach kosztów pracowniczych nie zalicza się wynagrodzenia wypłacanego osobom zatrudnionym w celu realizacji działalności B+R na podstawie innych tytułów, niż wymienione powyżej, np. wynagrodzenia wypłacanego zleceniobiorcom, lub osobom, z którymi zawarto umowę o dzieło.

Do kosztów kwalifikowanych zalicza się finansowane (w części lub w całości) przez pracodawcę składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Natomiast odliczeniu w ramach ulgi B+R nie podlegają składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Natomiast, stosownie do art. 18d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Do kosztów, o których mowa w zdaniu pierwszym, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Zgodnie z art. 18d ust. 5 oraz ust. 6 ww. ustawy, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, a prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Z kolei, zgodnie z art. 18d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 i 3;
   
2. w przypadku pozostałych podatników:
   1. 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
   2. 30% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 3.
   
   

Zgodnie z art. 18d ust. 8 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Natomiast w przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w kolejnych latach.

Wskazane powyżej przepisy określają więc, iż odliczeniu w ramach omawianej ulgi, podlegają koszty uzyskania przychodów, które zostały poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Możliwość odliczenia odnosi się zatem wyłącznie do tej kategorii kosztów poniesionych przez podatnika, które zgodnie z przepisami są kosztem uzyskania przychodów.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto, w myśl art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na podatników, którzy zamierzają skorzystać z ulgi B+R, obowiązek wyodrębnienia kosztów działalności badawczo-rozwojowej (w tym kosztów pracowniczych) w prowadzonych przez nich księgach podatkowych. Zastosowany przez podatnika sposób wyodrębnienia kosztów powinien umożliwić prawidłowe zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, które dają prawo do skorzystania z ulgi, w kwocie adekwatnej do odpowiedniego rodzaju kosztu kwalifikowanego.

Przepisy ww. ustawy nie regulują wprost obowiązku wskazywania w umowie o pracę celu zatrudnienia, czy też obowiązku ewidencjonowania czasu pracy pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej dla potrzeb rozliczenia ulgi B+R.

Mając na uwadze, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo-rozwojową), należy przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza, że to wynagrodzenie (w całości bądź części) stanowi koszt kwalifikowany.

W przypadku więc, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi B+R) tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności B+R.

Należy jednak podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo – rozwojową,
   
2. koszty na działalność badawczo - rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
   
3. koszty na działalność badawczo - rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
   
4. w/w koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
   
5. podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
   
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo - rozwojowej,
   
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
   
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,
   
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
   
   
   

Podatnik zatem powinien podjąć decyzję o sposobie potrącalności wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi, a następnie stosując ulgę i obliczając odpowiednią wysokość kosztów kwalifikowanych, ujętych uprzednio w rachunku podatkowym jako koszt, odliczyć je od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym dany koszt został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

W stosunku do kosztów prac rozwojowych ustawodawca zawarł w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych specyficzne regulacje normujące moment rozpoznania tych kosztów na cele podatkowe. W myśl art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym , koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w jeden z poniższych sposobów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustala uprawnienie do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej, wynikającej z treści art. 18d cyt. ustawy, natomiast ustalenie rachunku zysków i strat jest odrębnym zagadnieniem w myśl ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047).

Zatem, koszty poniesione i zaewidencjonowane przez Spółkę w danym roku podatkowym, tj. koszty zaliczone przez Spółkę w danym roku do kosztów uzyskania przychodów mogą być przedmiotem kalkulacji kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej za ten okres. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym poniesione koszty mogą być przedmiotem ulgi badawczo–rozwojowej bez względu na sposób ewidencjonowania tych kosztów należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.