Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.99.2018.6.MZ
z 24 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2018 r. (data wpływu 29 czerwca 2018 r.), uzupełnionym 6, 12 i 27 września 2018 r. oraz 4 i 18 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawierania umów sprzedaży, umów zamiany i umów pożyczki kryptowalut:

• w części dotyczącej zawierania umów sprzedaży kryptowalut skutkujących nabyciem kryptowalut przez Wnioskodawcę od podmiotów spoza terytorium kraju – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zawierania umów sprzedaży kryptowalut skutkujących nabyciem kryptowalut przez Wnioskodawcę od polskich podmiotów – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zawierania umów zamiany kryptowalut – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zawierania umów pożyczki kryptowalut – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawierania umów sprzedaży, umów zamiany i umów pożyczki kryptowalut.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami: z 17 sierpnia 2018 r. Znak: 0112-KDIL3-1.4011.280.2018.3.AGR, 0112-KDIL1-3.4012.430.2018.4.AP, 0111-KDIB2-2.4014.99.2018.4.MZ; z 20 września 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-3.4012.430.2018.5.AP

oraz z 10 października 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.99.2018.5.MZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 6, 12 i 27 września 2018 r. oraz 4 i 18 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną zamieszkującą w Polsce. Aktualnie Wnioskodawca osiąga przychody z umowy o pracę, a także jest wspólnikiem i członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ponadto, Wnioskodawca od jakiegoś czasu zajmuje się obrotem kryptowalutami, przy czym czynności te wykonywane były dodatkowo i stanowiły dodatkowy przychód, który został opodatkowany przez Wnioskodawcę jako przychód z praw majątkowych.

Obecnie Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na obrocie kryptowalutami, w której podejmowałby następujące czynności zarówno na własną rzecz, jak też na zlecenie osób trzecich. Działając na rzecz osób trzecich (klientów) Wnioskodawca podejmowałby się opisanych poniżej czynności jako osoba, która posiada wiedzę, doświadczenie i umiejętności, umożliwiające wykonywanie tychże czynności, do których należałyby w głównej mierze:

1. czynności zakupu i sprzedaży kryptowaluty po wyższej cenie na kryptogiełdach.
2. tzw. gra na spadach – Wnioskodawca pożycza od brokera kryptowalutę i sprzedaje innej osobie. Następnie czeka na spadek kursu, dokonuje zakupu kryptowaluty za posiadane środki ze sprzedaży i następnie oddaje brokerowi umówioną ilość kryptowaluty. Różnica pomiędzy ceną zakupu a sprzedaży jest zyskiem.
3. czynności zakupu i sprzedaży kryptowaluty po wyższej cenie poza giełdami. Zapłata następowałaby w zamian za bitcoiny lub odwrotnie gotówką do rąk własnych Wnioskodawcy lub za pośrednictwem systemu płatności mobilnych (np. usługa BLIK).
4. zakup kryptowaluty poza giełdami kryptowalut w zamian za złote monety lokacyjne.
   
   

Dokonywane w ramach zamierzonej działalności gospodarczej czynności byłyby podejmowane zarówno w lokalu przedsiębiorstwa, jak i poza jego siedzibą. Wnioskodawca za czynności dokonane na zlecenie osób trzecich będzie oczekiwał wynagrodzenia, a jego odpowiedzialność wobec tych osób oraz osób trzecich będzie wynikać z zawartych umów cywilnoprawnych (będzie odpowiedzialnością między innymi za nienależyte wykonanie świadczenia). Podejmując działania na rzecz klientów Wnioskodawca działałby w oparciu o umowy cywilnoprawne i ewentualnie udzielone umocowanie, jeśli dana czynność takiego by wymagała. Ponadto każda z podejmowanych aktywności byłaby poparta odpowiednimi zezwoleniami, jeśli takie będą wymagane przez polskie prawo. Podejmując opisaną powyżej aktywność konieczne będzie jej zorganizowanie nie tylko poprzez posiadanie miejsca jej prowadzenia, uregulowanie kwestii prawnych, w tym kontraktów z klientami, ale także pozyskanie narzędzi i urządzeń umożliwiających jej prowadzenie jak choćby telefon, komputery, samochód, rachunek bankowy, obsługa prawna i księgowa, być może zatrudnienie osób prowadzących biuro przedsiębiorcy.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 12 września 2018 r., w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania zadane przez Organ:

Czy w ramach obrotu kryptowalutami oprócz umów sprzedaży będą zawierane również umowy zamiany i umowy pożyczki?

W trakcie podejmowanej działalności zawierane będą dwa rodzaje umów sprzedaży i pożyczki, na co wyraźnie wskazano opisując czynności mające być przedmiotem działalności Wnioskodawcy (w pkt 1-4 złożonego wniosku wskazano, jakie umowy będą zawierane). Wnioskodawca nie może jednak całkowicie wykluczyć umowy zamiany, jako umowy nazwanej, która może w toku podejmowanej działalności także mieć miejsce.

Kto (jakie podmioty) będą stronami ww. zawieranych umów?

Stronami zawieranych umów będą zarówno przedsiębiorcy (osoby fizyczne, prawne, czy jednostki organizacje nieposiadające osobowości prawnej), jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Czy z tytułu nabycia kryptowalut w wyniku zawarcia umów sprzedaży oraz ewentualnie umów zamiany i umów pożyczki którakolwiek ze stron danej umowy będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (lub będzie z niego zwolniona) w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) lub podatkiem od wartości dodanej pobieranym na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich?

Wnioskodawca wskazał, że obrót kryptowalutami charakteryzuje się tym, że dokonywany jest za pośrednictwem różnego rodzaju platform i zasadniczo Wnioskodawcy nie jest znany status podatkowy kontrahenta. Oczekiwanie Organu wskazania okoliczności przyszłej, która nie jest możliwa do ustalenia z uwagi na charakter obrotu gospodarczego jest nieuzasadnione. Jedynie w przypadku, gdy zakup lub wymiana kryptowalut będzie następowała bezpośrednio od kryptogiełdy jako strony transakcji, Wnioskodawca będzie mieć możliwość zweryfikowania statusu podatkowego kryptogiełdy Natomiast jeżeli kryptogiełda będzie tylko pośredniczyła w transakcji, to nie będzie znany status kontrahenta. Obrót gospodarczy jest w tym zakresie zorganizowany podobnie jak przy zwykłej giełdzie papierów wartościowych. Wnioskodawca może się odnieść, co do strony transakcji sprzedaży/pożyczki/zamiany, którą jest on sam (czyli jest jedną ze stron transakcji). Organ podatkowy przedmiotem zapytania o stan przyszły uczynił okoliczność, co do której Wnioskodawca powziął wątpliwość. Wnioskodawca we wniosku w pytaniu nr 2 zwrócił się o wyjaśnienie, czy w związku z dokonanymi czynnościami (zawartymi umowami) będzie podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym przedmiotowo z tego podatku. Wnioskodawca zajął stanowisko w tym zakresie i wskazał, że dokonując czynności opisanych w stanie przyszłym i zawierając opisane umowy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, lecz dokonane transakcje będą podlegały zwolnieniu spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym oznacza to, że jedna ze stron transakcji będzie podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym przedmiotowo z tego podatku – w ocenie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że w każdym z przypadków dokonanej transakcji on będzie stroną transakcji i on będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług zwolniony przedmiotowo z tego podatku. Niemniej, jeśli Organ przyjmie, że dokonane czynności i przeprowadzone transakcje nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, a opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce podstawowej, bądź też nie wyczerpują one definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem Wnioskodawca nie posiada statusu podatnika podatku od towarów i usług dokonując tych transakcji, to taka okoliczność będzie istotna i prawdziwa z punktu widzenia wniosku i przedstawionego stanu przyszłego.

Wnioskodawca zaprzeczył jednocześnie, aby jego wniosek dotyczył osób trzecich i ich obowiązków podatkowych. Nie było i nie jest intencją Wnioskodawcy ustalanie zakresu obowiązków podatkowych kontrahentów czy klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie dokonywał czynności na swoją rzecz i we własnym imieniu, czyli będzie działał na rynku w ten sposób, aby osiągnąć zysk wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności. Wnioskodawca będzie też działał na zlecenie osób trzecich (swoich klientów), zawierając wówczas umowy w swoim imieniu, lecz na ich rzecz (stroną transakcji na rynku kryptowalut będzie Wnioskodawca), Nie oznacza to jednak, że zadane pytania mają na celu ustalenie, jak te osoby winny realizować swoje obowiązki podatkowe.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy, w opisanych okolicznościach stanu przyszłego, będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Ponadto podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, umowy dożywocia, umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat ustanowienie hipoteki, ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności, umowy depozytu nieprawidłowego, umowy spółki (art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Przy czym czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne w tym umowy sprzedaży podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W ocenie Wnioskodawcy, zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z niego zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, umowa sprzedaży, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z uwagi jednak na zdarzenie przyszłe opisane we wniosku podkreślić należy, że wedle Wnioskodawcy będzie on posiadał status podatnika podatku od czynności cywilnoprawnych (winno być: podatku od towarów i usług), który będzie dokonywał wyłącznie czynności zwolnionych od opodatkowania tymże podatkiem

W związku z powyższym przedstawione we wniosku transakcje sprzedaży/zamiany kryptowalut będą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a tym samym transakcje te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Co do pozostałych transakcji/czynności opisanych w zdarzeniach przyszłych, które będą stanowiły świadczenie usług, ale nie będą wyczerpywały definicji umowy sprzedaży czy zamiany, to jako niewymienione w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają one opodatkowaniu tym podatkiem, wobec zamkniętego katalogu czynności będących przedmiotem tego podatku.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie na nim ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z dokonaniem czynności (transakcji) opisanych w niniejszym wniosku.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 18 października 2018 r. Wnioskodawca przedstawił dodatkowo własne stanowisko w sprawie dotyczące skutków podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych, tylko co do gatunku. Przy czym czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, w tym miejscu zaznaczyć należy, że w praktyce stosunków cywilnoprawnych kryptowaluty stanowią rodzaj mienia w rozumieniu art. 44 Kodeksu cywilnego. Przepis ten obejmuje zbiorczo także wszelkie kategorie podmiotowych praw majątkowych. Natomiast poszczególne kategorie mienia obejmują z kolei różne kategorie praw podmiotowych np. własność, prawa na rzeczy cudzej, inne prawa rzeczowe, wierzytelności o spełnienie świadczeń majątkowych, lub przedmiotów stosunków prawnych np. rzeczy, dobra niematerialne, albo wreszcie poszczególne grupy podmiotów. Wedle stanowiska orzecznictwa, doktryny oraz organów podatkowych kryptowaluty są prawem majątkowym, które może być zbywalne. Biorąc powyższe pod uwagę umowa pożyczki praw majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – a contrario art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podlega wyłącznie pożyczka pieniędzy i rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Z drugiej strony, należałoby przyjąć, że Wnioskodawca będzie podmiotem zawodowo zajmującym się udzielaniem pożyczek kryptowalut. Dlatego czynności udzielenia pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług taka pożyczka będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. A zatem w konsekwencji – będzie również zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie na nim ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z dokonaniem czynności (transakcji) opisanych we wniosku, a konkretnie transakcji pożyczki kryptowaluty.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 12 września 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko stwierdzając, że rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy sprzedaży lub zamiany waluty wirtualnej, które weszło w życie z dniem 13 lipca 2018 r. wszelkie czynności sprzedaży i zamiany kryptowaluty w okresie od 13 lipca 2018 r. do 30 czerwca 2019 r., będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych (§ 1 i 2 tegoż rozporządzenia). Powyższe stanowi jednocześnie uzupełnienie stanowiska prawnego Wnioskodawcy, które zostało przedstawione we wniosku, a nie mogło być ujęte z uwagi na to, że w momencie składania wniosku nie obowiązywały jeszcze te przepisy prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Należy wskazać, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera enumeratywny katalog czynności, których dokonanie powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeżeli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione.

Z powyższego wynika zatem, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy – przedmiotem opodatkowania są wyłącznie umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy – czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Na podstawie art. 1 ust. 4a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – umowa zamiany podlega także podatkowi, jeżeli co najmniej jedna z rzeczy znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jedno z praw majątkowych jest wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem. Nie zawierają zatem definicji pojęć „sprzedaż”, „zamiana” czy „pożyczka”. Dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, przy czym stosownie do art. 555 ww. ustawy, przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych.

Rzeczami w rozumieniu Kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzielą się na nieruchomości (grunty, budynki oraz części budynków tzw. nieruchomości lokalowe) i na rzeczy ruchome. Przedmiotami zamiany w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.

Na podstawie art. 603 Kodeksu cywilnego – przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. W myśl art. 604 Kodeksu cywilnego – do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

W myśl art. 720 Kodeksu cywilnego – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

O powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie przepisu art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5 – przy umowie sprzedaży – ciąży na kupującym. Zgodnie z pkt 2 tego przepisu – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5 – przy umowie zamiany – ciąży na stronach czynności. Z kolei w myśl pkt 7 powyższego przepisu – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5 – przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – ciąży na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku. Jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania stanowi – przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy – podstawę opodatkowania stanowi – przy umowie zamiany:

1. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na taki lokal lub prawo do lokalu – różnica wartości rynkowych zamienianych lokali lub praw do lokali,
2. w pozostałych przypadkach – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek.
   
   

Natomiast podstawę opodatkowania w myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi – przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – kwota lub wartość pożyczki albo depozytu, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy określa z kolei stawki podatku, które wynoszą od m.in. umów zamiany:

1. przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych – 1%.
   
   

Natomiast stawka podatku od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Cytowane powyżej przepisy art. 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określają – w odniesieniu do umowy sprzedaży lub umowy zamiany – różne stawki podatku, w zależności od tego co jest przedmiotem sprzedaży albo zamiany – czy rzecz, czy też konkretne prawo majątkowe. Natomiast dla umowy pożyczki stawka podatku jest jednolita bez względu na przedmiot tej umowy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowy sprzedaży, umowy zamiany oraz wyłącznie umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlegają generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie – odpowiednio – art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży – odpowiednio – na kupującym, na stronach czynności zamiany oraz na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają inne niż umowa spółki i jej zmiany czynności cywilnoprawne w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub inne niż umowa spółki i jej zmiany czynności cywilnoprawne, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności wskazanych w tym przepisie, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z podatku od towarów i usług zwolniona.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz w jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca, będący osobą fizyczną zamieszkałą w Polsce, zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na obrocie kryptowalutami. W trakcie podejmowanej działalności zawierane będą dwa rodzaje umów – sprzedaży i pożyczki. Wnioskodawca nie może jednak całkowicie wykluczyć umowy zamiany, jako umowy nazwanej, która może w toku podejmowanej działalności także mieć miejsce. Stronami zawieranych umów będą zarówno przedsiębiorcy (osoby fizyczne, prawne, czy jednostki organizacje nieposiadające osobowości prawnej), jak i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie dokonywał czynności na swoją rzecz i we własnym imieniu, czyli będzie działał na rynku w ten sposób, aby osiągnąć zysk wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności. Wnioskodawca będzie też działał na zlecenie osób trzecich (swoich klientów), zawierając wówczas umowy w swoim imieniu, lecz na ich rzecz (stroną transakcji na rynku kryptowalut będzie Wnioskodawca). Obrót kryptowalutami charakteryzuje się tym, że dokonywany jest za pośrednictwem różnego rodzaju platform i zasadniczo Wnioskodawcy nie jest znany status podatkowy kontrahenta. Jedynie w przypadku, gdy zakup lub wymiana kryptowalut będzie następowała bezpośrednio od kryptogiełdy jako strony transakcji, Wnioskodawca będzie mieć możliwość zweryfikowania statusu podatkowego kryptogiełdy. Natomiast jeżeli kryptogiełda będzie tylko pośredniczyła w transakcji, to nie będzie znany status kontrahenta. Obrót gospodarczy jest w tym zakresie zorganizowany podobnie jak przy zwykłej giełdzie papierów wartościowych. Wnioskodawca wskazał, że dokonując czynności opisanych w stanie przyszłym i zawierając opisane umowy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, lecz dokonane transakcje będą podlegały zwolnieniu spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy, oznacza to, że jedna ze stron transakcji będzie podatnikiem podatku od towarów i usług zwolnionym przedmiotowo z tego podatku.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych waluty wirtualne (kryptowaluty) traktowane są jako prawo majątkowe.

Wobec braku definicji legalnej pojęcia „prawa majątkowego”, należy odnieść się do ustaleń orzecznictwa oraz doktryny.

Najogólniej rzecz ujmując, prawa majątkowe to prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:

• działalnością (mogą być przedmiotem obrotu),
• posiadaniem określonej wartości majątkowej.
  
  

Do tej kategorii należy zatem zaliczyć te wszystkie uprawnienia, które nie przyjmują postaci rzeczy a stanowią jednocześnie wymierne korzyści, którymi można rozporządzać, albo z których można czerpać korzyści.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych m.in. umów sprzedaży i umów zamiany kryptowalut (opodatkowania nabycia przez Wnioskodawcę kryptowalut w wyniku ww. czynności), to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy czynności umów sprzedaży i umów zamiany – dokonane pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umów podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności opodatkowaniem według reguł określonych w ustawie o podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 12 października 2018 r. Znak: 0112-KDIL1-3.4012.430.2018.6.AP, wydanej dla Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności zwolnione od tego podatku – zakup kryptowaluty w ramach importu usług oraz w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności zwolnione od tego podatku – zakup kryptowaluty od polskiego sprzedawcy, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że:

„ (…) Jak wskazał Wnioskodawca będzie on dokonywał nabycia kryptowaluty, tj. nabycia usług od podmiotów spoza terytorium kraju w ramach importu usług, co oznacza, że z tytułu ich nabycia stanie się podatnikiem (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy). Dokonany import usług Wnioskodawca winien natomiast opodatkować zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium kraju.

Wobec powyższego, transakcje zakupu kryptowaluty uznane za import usług – usługi nabywane od podmiotów spoza terytorium kraju – będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, obowiązującej na terytorium kraju. (…).

Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie dokonywał transakcji zakupu kryptowaluty od polskich podmiotów, nie będzie on podatnikiem z tytułu ich nabycia. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia nabywanych usług, a tym samym nie będzie mógł zastosować zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.”

A zatem, skoro omawiane transakcje sprzedaży kryptowalut skutkujące nabyciem kryptowalut przez Wnioskodawcę od podmiotów spoza terytorium kraju będą zwolnione z podatku od towarów i usług, to wówczas znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku, z tytułu zakupu kryptowalut nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, z tytułu tych czynności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zawierania umów sprzedaży kryptowalut skutkujących nabyciem kryptowalut przez Wnioskodawcę od podmiotów spoza terytorium kraju należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie do transakcji sprzedaży kryptowalut skutkujących nabyciem kryptowalut przez Wnioskodawcę od polskich podmiotów, w przypadku których nie będzie on podatnikiem z tytułu ich nabycia, a tym samym nie będą mogły korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że w przypadku tych czynności nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania zawarte w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Będą one zatem w ww. zakresie podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dlatego stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zawierania umów sprzedaży kryptowalut skutkujących nabyciem kryptowalut przez Wnioskodawcę od polskich podmiotów należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do zawieranych przez Wnioskodawcę umów zamiany kryptowalut, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie – jak wskazał Wnioskodawca – zawierając opisane umowy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, lecz dokonane transakcje będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz, że w każdym z przypadków dokonanej transakcji on będzie stroną transakcji i on będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług zwolniony przedmiotowo z tego podatku, to można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że transakcje zamiany kryptowalut nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zawierania umów zamiany kryptowalut należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do zawieranych przez Wnioskodawcę umów pożyczki kryptowalut, stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż przedmiotem umów pożyczki będą kryptowaluty zaliczane do kategorii praw majątkowych – zawarcie opisanych we wniosku umów pożyczki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie bowiem z treścią cytowanego art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają wyłącznie umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Kryptowaluty nie są natomiast pieniędzmi, ani rzeczami oznaczonymi co do gatunku. W związku tym, stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku umowy pożyczki nie zostały wymienione w ustawowym katalogu czynności, określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i nie podlegają opodatkowaniu wymienionym podatkiem. Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem bezpodstawne jest rozpatrywanie ww. czynności pod kątem wyłączenia, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zawierania umów pożyczki kryptowalut, zgodnie z którym umowa pożyczki praw majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem opodatkowaniu podlega wyłącznie pożyczka pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać również należy w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, że 13 lipca 2018 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy sprzedaży lub zamiany waluty wirtualnej (Dz.U. z 2018 r., poz. 1346).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia zarządza się zaniechanie poboru podatku od czynności cywilnoprawnych od podatników nabywających w drodze umowy sprzedaży lub zamiany walutę wirtualną, o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r., o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U., poz. 723 i 1075). W myśl § 2 ww. rozporządzenia – zaniechanie poboru podatku, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do umowy sprzedaży lub zamiany waluty wirtualnej dokonanych od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 czerwca 2019 r.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że do czynności nabycia kryptowalut w drodze umowy sprzedaży lub umowy zamiany, skutkujących powstaniem zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych i dokonywanych od dnia wejścia w życie ww. rozporządzenia, będzie miało zastosowanie zaniechanie poboru podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie, w odniesieniu do tych czynności nie wystąpi obowiązek zapłaty wymienionego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W tym miejscu należy także zaznaczyć, że interpretacja indywidualna to odpowiedź na konkretne pytanie/pytania dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma natomiast uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co wskazał Wnioskodawca we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów jego działalności. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.