2018.10.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.191.2018.2.MS
z 4 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 11 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności 1 działki zabudowanej oraz 3 działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności 1 działki zabudowanej oraz 3 działek niezabudowanych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 11 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 0111-KDIB3-3.4012.191.2018.1.MS z 5 września 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką w części 1/6 działki o powierzchni 62 ary, którą podzieliła wraz ze współwłaścicielką (mamą Wnioskodawczyni) w tym roku na 6 działek zachowując posiadany udział w każdej z nowopowstałych działek. Ww. udział w działce Wnioskodawczyni nabyła tytułem umowy darowizny w 1995 r. Na nieruchomości będącej przedmiotem podziału Wnioskodawczyni zamieszkiwała od urodzenia. Od momentu nabycia, nieruchomości te były wykorzystywane tylko w celach mieszkaniowo-rekreacyjnych.

Na terenie nieruchomości, która była przedmiotem podziału znajduje się budynek mieszkalny, który jest wpisany do Ewidencji Zabytków, w budynku tym Wnioskodawczyni nadal zamieszkuje wraz z mamą, mężem i dziećmi. Jednakże budynek ten jest w bardzo złym stanie technicznym i według opinii Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej nie nadaje się do zamieszkania z uwagi na wilgoć i zagrzybienie. Z tego powodują Wnioskodawczyni i jej rodzina permanentnie chorują. Zarówno Wnioskodawczyni oraz jej mama nie posiadają środków pieniężnych na kosztowny remont zabytkowego budynku. Wnioskodawczyni ma zrejestrowaną działalność gospodarczą usługi kosmetyczne z dojazdem do klienta, która od 2015 r. jest zawieszona a najbliższym czasie będzie zamknięta. Pod tym adresem w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni była zarejestrowana siedziba działalności ale nigdy ta działalność nie była w tym miejscu wykonywana. Ponadto wszystkie działki o których mowa we wniosku nie mają nic wspólnego z tą działalnością.

Wszystko to sprawia, że Wnioskodawczyni nie jest w stanie utrzymać zamieszkiwanego budynku oraz terenu wokół. W związku z powyższym kilka lat temu Wnioskodawczyni postanowiła wraz z mamą sprzedać całą 62 arową zabudowaną nieruchomość. Jednakże okazało się to niemożliwe ze względu na budynek położony w centralnym miejscu działki, który jest wpisany do Ewidencji Zabytków. Po kilkuletniej nieudanej próbie związanej z rozbiórką Wnioskodawczyni zmuszona była wydzielić na przedmiotowej działce ten budynek oraz pozostałe działki celem sprzedaży. Cała nieruchomość do dnia dzisiejszego jest wykorzystywana rekreacyjnie. Na części działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - tereny zielone uchwałą Rady Miasta.

Powodem sprzedaży jest bardzo zły stan techniczny budynku, który według opinii Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej nie nadaje się do zamieszkania z uwagi na wilgoć i zagrzybienie jak również niemożliwość utrzymania terenu z uwagi na jego powierzchnie oraz charakter pracy męża Wnioskodawczyni, który z zawodu jest żołnierzem i większość czasu przebywa poza domem.

Wnioskodawczyni chce również zaznaczyć, że w stosunku do wydzielonych działek nie występowała o warunki zabudowy. Nie podejmowała również żadnych czynności związanych ze zmianą przeznaczenia terenu. Oprócz podziału działek Wnioskodawczyni nie zamierza poczynać żadnych kroków zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości. Nie korzystała i nie zamierzam korzystać z usług zawodowych pośredników w obrocie nieruchomościami. Jedyne co to umieściła ogłoszenie na portalu Z.

Na tą chwilę Wnioskodawczyni sprzedała jedną niezabudowaną działkę budowlaną A. Od tej sprzedaży nie zapłaciła podatku od towarów i usług oraz nie dokonała rejestracji w podatku VAT. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni zamierza sprzedać niezabudowane działki B, C, D. Na działce E zamierza wraz z mamą wybudować dom w którym zamieszka, a działkę F zabudowaną budynkiem wpisanym do rejestru zabytków najprawdopodobniej będzie zmuszona zostawić z uwagi brak zainteresowania kupujących. Gdyby jednak pojawił się ktokolwiek chętny do nabycia tej nieruchomości to nie wyklucza, że również tą nieruchomość sprzeda. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych ze sprzedaży niż te opisane we wniosku. W celu lepszego zobrazowania podziału, który Wnioskodawczyni musiała dokonać, aby zbyć chociaż część działek Wnioskodawczyni przedstawia poniżej zdjęcie podziału nieruchomości wraz z oznaczeniem nowopowstałych działek. Ewentualne środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczy na budowę domu na jednej z wydzielonych działek.

Schemat PDF str. 5

W piśmie z 11 września 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Nieruchomość została nabyta w drodze darowizny od rodzica zastępczego mamy Wnioskodawczyni.

Nieruchomość nabytą w drodze darowizny Wnioskodawczyni wykorzystywała na cele mieszkaniowe. Nieruchomości zabudowana budynkiem nie jest wykorzystywana rekreacyjnie. Służy celom mieszkaniowym a grunty wokół budynku służą jako miejsce zabawy dla dzieci. Z wnioskiem o podział nieruchomości wystąpiła Wnioskodawczyni wraz z mamą. Wydzielone działki mają dostęp do drogi publicznej przez wydzieloną drogę wewnętrzną. Wnioskodawczyni nie ponosiła i nie będę ponosić żadnych nakładów na uzbrojenie działek o których mowa w zapytaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą działek oznaczonych jako B, C, D i ewentualnie E Wnioskodawczyni będzie płaciła podatek od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, chcąc dokonać sprzedaży kilku działek oznaczonych jako B, C, D i ewentualnie E nie będzie opodatkowana z tego tytułu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie zachowuje się jak podatnik podatku VAT. Działki będące przedmiotem sprzedaży Wnioskodawczyni nie nabywała nigdy z myślą sprzedaży, jednakże sytuacja życiowa zmusiła ja do tego. Zamiarem Wnioskodawczyni była sprzedaż jednej dużej działki jako całości, jednakże problemy z budynkiem wpisanym do rejestru zabytków zmusiły ja do podziału i sprzedaży mniejszych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z poźn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), dalej K.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 K.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 K.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 K.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 K.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Na podstawie wskazanych przepisów, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.), „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustaw, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej, należy również uznać za działalność gospodarczą, nawet w sytuacji gdyby działalność ta faktycznie nie została rozpoczęta.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-l81/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczna dla obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni tytułem darowizny od rodzica zastępczego mamy została w 1995 r. współwłaścicielką w części 1/6 działki o powierzchni 62 ary zabudowanej budynkiem mieszkalnym wpisanym do Ewidencji Zabytków.

Z uwagi na to, iż wskazany budynek jest w bardzo złym stanie technicznym i według opinii Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej nie nadaje się do zamieszkania z uwagi na wilgoć i zagrzybienie, a Wnioskodawczyni nie ma środków na jego remont oraz nie ma możliwości utrzymania terenu z uwagi na jego powierzchnię oraz charakter pracy męża, który z zawodu jest żołnierzem i większość czasu przebywa poza domem, Wnioskodawczyni wraz ze współwłaścicielką (mama) postanowiła sprzedać część nieruchomości.

Na chwilę obecną Wnioskodawczyni sprzedała jedną niezabudowaną działkę budowlaną A. Od tej sprzedaży nie zapłaciła podatku od towarów i usług oraz nie dokonała rejestracji w podatku VAT. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni zamierza sprzedać niezabudowane działki B, C, D. Na działce E zamierza wraz z mamą wybudować dom w którym zamieszka, a działkę F zabudowaną budynkiem wpisanym do Ewidencji Zabytków najprawdopodobniej Wnioskodawczyni będzie zmuszona zostawić z uwagi brak zainteresowania kupujących. Gdyby jednak pojawił się ktokolwiek chętny do nabycia tej nieruchomości to nie wyklucza, że również tą nieruchomość sprzeda.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy planowana sprzedaż 3 działek niezabudowanych oraz 1 działki zabudowanej budynkiem ujętym w Rejestrze Zabytków będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii jak już wskazano, prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje przez np. podniesienie wartości działek wskutek poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu tych nieruchomości.

Odnosząc się w kontekście powyższego do kwestii opodatkowania planowanej dostawy stwierdzić po pierwsze należy, że Wnioskodawczyni nabyła udział we wskazanej nieruchomości w drodze darowizny od rodzica zastępczego mamy nie na cele działalności gospodarczej, w tym na cele handlowe, lecz celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Na nieruchomości tej Wnioskodawczyni zamieszkuje od urodzenia. Od momentu nabycia, nieruchomość ta była wykorzystywana tylko w celach mieszkaniowych.

Planując sprzedaż części nieruchomości Wnioskodawczyni dokonała jedynie jej podziału na sześć działek (pięć niezabudowanych oraz jedną zabudowaną wskazanym budynkiem ujętym w Ewidencji Zabytków) z wydzieleniem drogi wewnętrznej oraz umieściła ogłoszenie na portalu Z, która to czynność nie wykracza poza zwykłą formę ogłoszenia. Przy czym do sprzedaży Wnioskodawczyni zmuszona została złym stanem technicznym wskazanego budynku przy jednoczesnym braku pieniędzy na jego remont oraz brakiem możliwości utrzymania nieruchomości. Natomiast podziału nieruchomości Wnioskodawczyni dokonała w związku z niemożnością sprzedaży nieruchomości w całości.

Poza powyższymi działaniami Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych innych czynności mających na celu podniesienie wartości działek, czy też zachęcenie potencjalnych nabywców do ich zakupu.

W szczególności Wnioskodawczyni jak wskazała: nie występowała o warunki zabudowy, nie podejmowała żadnych czynności związanych ze zmianą przeznaczenia terenu, nie zamierza poczynać żadnych kroków mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości w tym nie ponosiła i nie będzie ponosić żadnych wydatków na uzbrojenie działek mających być przedmiotem sprzedaży. Wnioskodawczyni nie korzystała i nie zamierza korzystać z usług zawodowych pośredników w obrocie nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawczyni nie posiada również innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży niż te wskazane we wniosku.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazała, że ma zrejestrowaną działalność gospodarczą - usługi kosmetyczne z dojazdem do klienta, która od 2015 r. jest zawieszona a najbliższym czasie będzie zamknięta. Pod tym adresem w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni była zarejestrowana siedziba działalności ale nigdy ta działalność nie była w tym miejscu wykonywana. Ponadto wszystkie działki o których mowa we wniosku nie mają nic wspólnego z tą działalnością.

Nieruchomość nabytą w drodze darowizny Wnioskodawczyni wykorzystywała na cele mieszkaniowe. Służy celom mieszkaniowym a grunty wokół budynku służą jako miejsce zabawy dla dzieci.

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Ewentualne środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczy na budowę domu na jednej z wydzielonych działek.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Analiza przedmiotowej sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziałów w wysokości 1/6 w prawie własności 3 działek niezabudowanych oraz 1 działki zabudowanej budynkiem ujętym w Rejestrze Zabytków nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedmiotową sprzedaż - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - należy traktować jako dostawę towarów, która objęta jest przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przy czym przy dokonywaniu przedmiotowej sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że okoliczność, iż Wnioskodawczyni dokonała wraz z mamą podziału nieruchomości celem jej sprzedaży, nie może przesądzać o tym, że planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż udziałów w prawie własności wskazanych działek będzie podlegała opodatkowaniu.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań jakie Wnioskodawczyni podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania. W rozpatrywanej sprawie aktywność Wnioskodawczyni, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczymi podejmując jedynie czynność w zakresie podziału nieruchomości oraz umieszczenia ogłoszenia na portalu Z, nie zaangażowała środków podobnych do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. Wnioskodawczyni nie wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Wnioskodawczynię zbycie udziałów w wysokości 1/6 w prawie własności 3 działek niezabudowanych oraz 1 działki zabudowanej budynkiem ujętym w Rejestrze Zabytków nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia udziałów w tych nieruchomościach, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku udziałów w prawie własności działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż udziałów w nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego planowana sprzedaż udziałów w wysokości 1/6 w prawie własności 3 działek niezabudowanych oraz 1 działki zabudowanej budynkiem ujętym w rejestrze zabytków nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, planowana sprzedaż przedmiotowych udziałów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego – niniejsza interpretacja skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla mamy Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin