2018.12.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.559.2018.1.LS
z 20 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 31 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży samochodu pożarniczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży samochodu pożarniczego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (Wnioskodawca) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Od 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza się z podatku VAT łącznie ze wszystkimi jednostkami budżetowymi.

Gmina realizuje zadania własne, nałożone na nią odrębnymi przepisami, w szczególności zadania wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994; dalej ustawa o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 14 tej ustawy zadania własne Gminy obejmują w szczególności sprawy w zakresie porządku publicznego bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego. Gmina realizuje te zadania m.in. poprzez jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej, należące do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. System ten opiera się na Państwowej Straży Pożarnej, w jego skład wchodzą również Ochotnicze Straże Pożarne, utrzymywane z budżetów jednostek samorządu terytorialnego i dotacji z budżetu państwa.

Na terenie Gminy funkcjonuje m.in. jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Z (OSP), wspófinansowana z budżetu Gminy.

Dla celów wyposażenia OSP Gmina nabyła w 2010 r. samochód specjalny o przeznaczeniu pożarniczym (samochód pożarniczy), który został przekazany OSP do nieodpłatnego używania.

Samochód wykorzystywany był przez OSP wyłącznie w związku z wykonywaniem zadań własnych Gminy we wskazanym powyżej zakresie, w szczególności dla celów ochrony przeciwpożarowej, tj. czynności, które w ocenie Gminy nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W szczególności, samochód pożarniczy nie był wykorzystywany przez Gminę do jakichkolwiek czynności, które w jej ocenie, podlegałyby opodatkowaniu VAT. Gmina, w związku z wykorzystaniem samochodu pożarniczego, nie zawierała jakichkolwiek umów cywilnoprawnych z tego tytułu, tj. w szczególności nie udostępniała tego pojazdu za odpłatnością na rzecz innych podmiotów.

W konsekwencji, w związku z brakiem zamiaru wykorzystywania pojazdu w jakimkolwiek stopniu do czynności opodatkowanych VAT, zdaniem Gminy, nie miała ona prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, zakup samochodu pożarniczego nie wiązał się z zamiarem jego zbycia/odsprzedaży – gdyż celem jego nabycia, jak już wskazano powyżej, było wyposażenie OSP w sprzęt niezbędny do wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

Dnia 22 sierpnia 2018 r. Gmina dokonała sprzedaży samochodu pożarniczego na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w S.

Gmina powzięła jednakże wątpliwość co do prawidłowego rozliczenia dokonanej sprzedaży dla celów VAT.

W przyszłości Gmina zamierza dokonywać sprzedaży również innych pojazdów pożarniczych stanowiących jej własność i użytkowanych wyłącznie przez jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej na cele związane z realizacją zadań własnych Gminy w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży przez Gminę samochodów pożarniczych, wykorzystywanych wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej, podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodów pożarniczych, wykorzystywanych wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej, nie podlegają opodatkowaniu VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano natomiast, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza zatem, iż jednostka samorządu terytorialnego (JST), będąca organem władzy publicznej, będzie uznana za podatnika VAT wówczas, gdy:

wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej zadań własnych lub
wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników VAT, wyłącznie w przypadku wykonywania czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania wszelkich czynności, w tym również wykonywanych w ramach zadań własnych, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. W tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Odwołując się do przepisów ustawy o samorządzie gminnym należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W celu wykonywania zadań publicznych gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Jedocześnie gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Z kolei, jak stanowi art. 9 ust. 3 przywołanej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Jak zostało wskazane w opisie sprawy, do zadań własnych gminy należy m.in. zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym).

Dodatkowo Gmina zaznacza, iż kwestie związane z ochroną przeciwpożarową zostały uregulowane w ustawie o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r. (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 620, ze zm.; dalej: ustawa o ochronie ppoż). Zgodnie z art. 32 ust. 2 ww. ustawy koszt wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1 (który w tym przypadku nie ma zastosowania).

Podsumowując, w odniesieniu do przytoczonych powyżej przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, iż:

samochód pożarniczy był użytkowany przez OSP w celu realizacji zadań własnych Gminy, wynikających w szczególności z ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o ochronie ppoż,
samochód pożarniczy nie był wykorzystywany do jakichkolwiek czynności, które w ocenie Gminy stanowiłyby działalność gospodarczą i tym samym podlegałyby opodatkowaniu VAT;
z tytułu wykorzystania samochodu pożarniczego Gmina nie zawierała umów o charakterze cywilnoprawnym,
przy nabyciu samochodu pożarniczego, w związku z jego wykorzystaniem wyłącznie dla ww. celów w ocenie Gminy nie przysługiwało jej prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, iż w zakresie dokonywanych sprzedaży samochodów pożarniczych Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT. Tym samym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca wskazuje, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach indywidualnych. Między innymi w interpretacjach:

z dnia 21 marca 2017 r. o sygn. 2461-IBPP1.4512.103.2017.1.AP, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) stwierdził, że:
„należy stwierdzić, że skoro samochody specjalne o przeznaczeniu pożarniczym STAR 266 ora ŻUK A-151B są używane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji zadań własnych Gminy, nie zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, były faktycznie użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność niepodlegającą opodatkowaniu (realizacja celów zadań własnych Gminy) i Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowych samochodów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy uznać, że Gmina sprzedając powyższe samochody pożarnicze nie działa w charakterze podatnika rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zatem sprzedaż tych samochodów nie podlega opodatkowaniu VAT”.
z dnia 11 lipca 2017 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.119.2017.1.ASZ, w której DKIS uznał, że:
„skoro samochód pożarniczy nie został nabyty na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz jako służący do wykonywania działalności publicznoprawnej to Wnioskodawca sprzedając ww. samochód nie będzie działał dla tej czynności »w charakterze podatnika«. Sprzedaży przedmiotowego samochodu pożarniczego, wykorzystywanego do wykonywania zadań własnych Gminy nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że sprzedaż ww. samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT(...)
w przypadku sprzedaży samochodu przeciwpożarowego Gmina powinna potraktować tę czynność jako niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem”.
z dnia 5 grudnia 2017 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.792.2017.1.AD. gdzie DKIS potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, mówiące że:
„dokonując zbycia pojazdów pożarniczych nie będzie działał on w charakterze podatnika VAT w myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Zatem powyższa czynność nie będzie podlegała ustawie o VAT i tym samym nie będzie opodatkowana podatkiem VAT”.

Ponadto, Gmina nadmienia, iż stanowisko, zgodnie z którym Gmina realizując zadania z zakresu ochrony przeciwpożarowej i nabywając samochód przeciwpożarowy w ramach tychże działań, nie działa w charakterze podatnika VAT, zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidulanej DKIS z dnia 19 maja 2018 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4012.198.2018.1.AP, w której DKIS wskazał:

„w świetle powołanych przepisów, głównym celem ponoszonych wydatków w zakresie wykonania wskazanej w opisie sprawy inwestycji, polegającej na zakupie samochodu ratowniczo-gaśniczego, będzie wykonywanie zadań publicznych (zadań własnych Gminy) w zakresie porządku publicznego bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z poniesionymi wydatkami na zakup nowego lekkiego samochodu ratowniczo-gaśniczego wynika, że jego nabycie nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym, z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Przedmiotowa inwestycja gminna, wykonywana jest przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został on powołany – czyli ustawą o samorządzie gminnym. Dodatkowo, jak wskazał Wnioskodawca, zakupiony w ramach projektu samochód ratowniczo-gaśniczy z wyposażeniem nie będzie wykorzystywany do celów działalności gospodarczej. Samochód ten będzie wykorzystywany jedynie do działań ratowniczo-gaśniczych, tj. do działalności nieopodatkowanej. Zatem, w omawiane sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina, realizując opisane w wniosku przedsięwzięcie, nie będzie działała w charakterze podatnika VAT”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 2 lipca 2018 r. o sygn. 0112-KDIL1-1.4012.351.2018.1.MW czy też z dnia 28 maja 2018 r. o sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.301.2018.1.OS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.) – Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 620, z późn. zm.) koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1.

Trybunał Sprawiedliwości UE w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy.”

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku jednostki samorządu terytorialnego podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy o VAT) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Od 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza się z podatku VAT łącznie ze wszystkimi jednostkami budżetowymi. Gmina realizuje zadania własne, nałożone na nią odrębnymi przepisami, w szczególności zadania wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 14 tej ustawy zadania własne Gminy obejmują w szczególności sprawy w zakresie porządku publicznego bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego. Gmina realizuje te zadania m.in. poprzez jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej, należące do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. System ten opiera się na Państwowej Straży Pożarnej, w jego skład wchodzą również Ochotnicze Straże Pożarne, utrzymywane z budżetów jednostek samorządu terytorialnego i dotacji z budżetu państwa. Na terenie Gminy funkcjonuje m.in. jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej w Z (OSP), wspófinansowana z budżetu Gminy. Dla celów wyposażenia OSP Gmina nabyła w 2010 r. samochód specjalny o przeznaczeniu pożarniczym (samochód pożarniczy), który został przekazany OSP do nieodpłatnego używania. Samochód wykorzystywany był przez OSP wyłącznie w związku z wykonywaniem zadań własnych Gminy we wskazanym powyżej zakresie, w szczególności dla celów ochrony przeciwpożarowej, tj. czynności, które w ocenie Gminy nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W szczególności, samochód pożarniczy nie był wykorzystywany przez Gminę do jakichkolwiek czynności, które podlegałyby opodatkowaniu VAT. Gmina, w związku z wykorzystaniem samochodu pożarniczego, nie zawierała jakichkolwiek umów cywilnoprawnych z tego tytułu, tj. w szczególności nie udostępniała tego pojazdu za odpłatnością na rzecz innych podmiotów. W konsekwencji, w związku z brakiem zamiaru wykorzystywania pojazdu w jakimkolwiek stopniu do czynności opodatkowanych VAT, nie miała ona prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, zakup samochodu pożarniczego nie wiązał się z zamiarem jego zbycia/odsprzedaży – gdyż celem jego nabycia, jak już wskazano powyżej, było wyposażenie OSP w sprzęt niezbędny do wykonywania zadań własnych Gminy w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Dnia 22 sierpnia 2018 r. Gmina dokonała sprzedaży samochodu pożarniczego na rzecz Ochotniczej Straży Pożarnej w S. W przyszłości Gmina zamierza dokonywać sprzedaży również innych pojazdów pożarniczych stanowiących jej własność i użytkowanych wyłącznie przez jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej na cele związane z realizacją zadań własnych Gminy w zakresie ochrony przeciwpożarowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy czynność sprzedaży przez Gminę samochodów pożarniczych, wykorzystywanych wyłącznie na cele ochrony przeciwpożarowej, podlega/będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Analizując obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że skoro samochody specjalne o przeznaczeniu pożarniczym są/były wykorzystywany przez Ochotniczą Straż Pożarną w ramach realizacji zadań własnych Gminy, nie zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, są/były użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność niepodlegającą opodatkowaniu (realizacja celów zadań własnych Gminy) i Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowych samochodów nie przysługiwało/nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe samochody nie dzieła/nie będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem powyższa czynność nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Gminę samochodów pożarniczych wykorzystywanych wyłącznie w ramach zadań własnych Gminy nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego:

stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin