2019.01.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.739.2018.2.MP
z 9 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), uzupełnionym w dniu 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 26 listopada 2018 r. (doręczone 27 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania Transakcji za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe;

prawa do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniono w dniu 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 26 listopada 2018 r. (doręczone 27 listopada 2018 r.).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego Stroną postępowania:
N. prowadzący działalność w Polsce poprzez: N. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce

Zainteresowanego niebędącego Stroną postępowania:
W. prowadzący działalność w Polsce poprzez: W. Oddział w Polsce

przedstawiono następujący stan faktyczny:

N. (dalej: „Zbywca”, lub „N”) prowadzący w Polsce działalność w formie oddziału N. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: „Oddział N.”, „N. Polska”) oraz W. (dalej: „Nabywca”, „W.”) prowadzący w Polsce działalność w formie oddziału W. S.A. Oddział w Polsce (dalej: „Oddział W.”, „W. Polska”) wnoszą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika (interpretację indywidualną).

Zbywca działa w Polsce jako oddział N, który jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej R. (dalej: „Grupa R”) działającej w sektorze finansowym.

Przyczyny restrukturyzacji

Utworzenie Oddziału N zlokalizowanego w Polsce jest bezpośrednim skutkiem wprowadzenia przez Wielką Brytanię ustawy o reformie bankowej z 2013 r. (dalej: „2013 Banking Reform Act”), która zobowiązuje instytucje bankowe, w tym działające w ramach Grupy R, do dostosowania się do programu Niezależnej Komisji Bankowej (dalej: „Independent Commission on Banking”). Głównym celem wprowadzonych zmian legislacyjnych jest rozdzielenie (finansowe i organizacyjne) detalicznej działalności bankowej od działalności inwestycyjnej.

W związku z 2013 Banking Reform Act wprowadzone zostały także tzw. reguły ring-fencing, które mają na celu ochronę gospodarki Wielkiej Brytanii przed kryzysami w globalnym systemie finansowym. Wskazana reforma oddziela kluczowe produkty i usługi bankowe (bankowość wyodrębniona, dalej „R”) od działalności o podwyższonym ryzyku prowadzonej na całym świecie (bankowość niewyodrębniona, dalej: „NR”).

W związku z koniecznością dostosowania się do ww. nowych regulacji sektorowych, konieczne stało się przeprowadzenie restrukturyzacji podmiotów w ramach Grupy R prowadzących działalność bankową, m.in. w Polsce. W konsekwencji dokonywanej restrukturyzacji, w 2017 r. działalność gospodarcza prowadzona na terytorium Polski przez R (dalej: „R”) w formie oddziału (dalej: „Oddział R Polska”) została z niego wydzielona oraz przeniesiona do nowego oddziału Zbywcy.

Następnie Grupa R podjęła strategiczną decyzję, by usługi świadczone w Polsce przez Oddział N na rzecz jednostek NR z Grupy R trafiły pod bezpośrednią kontrolę i na własność W., będącą jedną z jednostek NR. W podobny sposób Grupa R restrukturyzuje swoją działalność usługową w obszarze NR również w Wielkiej Brytanii i w Indiach, tj. tak aby trafiła ona na własność W.. To wyodrębnienie nie jest wymogiem regulacji w zakresie R, lecz jest decyzją biznesową.

W konsekwencji Zbywca podjął decyzję o wydzieleniu z N Polska działalności NR i o przeniesieniu jej z powrotem do Oddziału R Polska („Transakcja”), podczas gdy samo R ( zmieniło nazwę na W. ). Wyodrębniony oddział W. Polska posiada bezpośrednią kontrolę nad funkcjami przypisanymi do W.

Przedmiot restrukturyzacji w Polsce

Transakcja pomiędzy N a W. objęła swoim zakresem przeniesienie za wynagrodzeniem ok. 250 pracowników, które nastąpiło 1 października 2018 r. w formie umowy cesji dotyczącej przeniesienia pracowników, praw i zobowiązań wynikających z indywidualnych umów o pracę. Umowa cesji objęła również, umowy wewnątrz grupy związane z działalnością NR (dotyczące kontroli księgowań transakcji pod kątem zgodności, ważności, kompletności i terminowości, zarządzania cyklem życia transakcji, codziennego raportowania zysków i strat, uzgadniania i kontroli bilansu). Z kolei wszystkie wymagane aktywa i usługi (np. Technologia, HR, Lokalne Finanse, Zarządzanie Biurem) będą wykonywane na rzecz W. Polska przez N Polska za miesięczną opłatę. Gdyby funkcjonowanie W. Polska wymagało nowych aktywów, takie zapotrzebowanie zostanie przedstawione N Polska, które dokona zakupu i będzie refakturowało odpowiednie koszty na W. Polska wraz z ustaloną marżą lub, alternatywnie, W. Polska samodzielnie nabędzie nowe aktywa. Z kolei w odniesieniu do powierzchni biurowej W. Polska zawarło umowę z RB. tj. właścicielem budynku biurowego. Umowy z podmiotami trzecimi będą z reguły zawierane ponownie przez W. Polska.

Przedmiot restrukturyzacji w ujęciu globalnym

Grupa R prowadzi również restrukturyzację usług w obszarze NR w Wielkiej Brytanii i w Indiach, czyli w pozostałych miejscach, w których Grupa R zatrudnia pracowników świadczących usługi w obszarze NR. W Wielkiej Brytanii objęcie tych usług bezpośrednią kontrolą i własnością W. nie wymagało przeniesienia jakichkolwiek pracowników ani umów o świadczenie usług (ani stosownych aktywów), ponieważ wszyscy pracownicy wykonujący usługi na rzecz NR byli już zatrudnieni przez właściwy podmiot, a wszystkie umowy o świadczenie usług były również zawarte przez właściwy podmiot. W Indiach natomiast pracownicy świadczący usługi na rzecz NR (jak również stosowne aktywa) są przenoszeni z poprzedniego podmiotu indyjskiego z obszaru R do nowego podmiotu indyjskiego z obszaru NR. Ma to zostać osiągnięte w oparciu o plan wydzielenia, który musi zostać zaakceptowany przez indyjski sąd, i który będzie neutralny podatkowo.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że wydzielenie z N Polska działalności NR przeniesionej następnie do W. polegało na identyfikacji i wydzieleniu tych funkcji i obszarów, które związane są wyłącznie z funkcjonowaniem W.. Wydzielenie obejmowało tzw. pion W. Polska, a w nim: Departament Ryzyka i Kontroli, Departament Kontroli Transakcji i Niezależnej Wyceny Instrumentów Finansowych, Departament Kontroli Finansowej W., Departament Kontroli Przychodów, Departament Optymalizacji Finansowej, menedżera ds. business intelligence w W. i jednostki ds. zarządzania biznesem.

Podstawą wydzielenia było zarządzenie dyrekcji W. Oddział w Polsce.

W ramach Transakcji przeniesiony został Zakład pracy stosownie do art. 23¹ Kodeksu pracy, w tym zobowiązania wynikające z umów zawartych z pracownikami świadczącymi pracę w strukturach zespołów wskazanych wyżej, oraz prawa i obowiązki wynikające z umów o świadczenie usług, wykonywanych przez ww. zespoły należące do pionu W. Polska w związku z działalnością NR.

Wydzielona działalność NR jest wyodrębniona funkcjonalnie i organizacyjnie.

W zakresie wyodrębnienia finansowego Spółka wyjaśnia, iż na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części działalności . Jednocześnie Spółka informuje, iż dla wydzielonej części działalności NR nie jest sporządzany odrębny bilans. Spółka pozostawia ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej czy wskazane okoliczności mogą zostać uznane za wystarczające dla istnienia wyodrębnienia finansowego na potrzeby definicji ZCP.

Wydzielona część działalności Zbywcy (NR) stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze Zbywcy, jest to pion W. Polska, podzielony na departamenty i inne jednostki na podstawie zarządzenia dyrekcji W. S.A. Oddział w Polsce.

Spółka potwierdza, iż na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności NR. Dla działalności NR nie był prowadzony odrębny rachunek bankowy.

Działalność NR stanowi funkcjonalnie odrębną całość w strukturze Zbywcy, obejmującą elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych (z tym zastrzeżeniem, że działy wsparcia, np. dział finansów, dział informatyki i technologii, dział obsługi biura, dział kadr i płac itp., były wspólne i obsługiwały obie części działalności); po Transakcji Spółka będzie świadczyć odpłatnie usługi wsparcia (realizowane przez ww. działy wsparcia) na rzecz Nabywcy.

Po przeniesieniu do W. wydzielona gałąź NR będzie kontynuować dotychczasową działalność jaką prowadziła u Zbywcy.

Prowadzenie działalności przez Nabywcę w zakresie dot. gałęzi NR będzie mogło odbyć się bez angażowania dodatkowych aktywów majątkowych i niemajątkowych Nabywcy, z tym zastrzeżeniem, że Nabywca dysponował zgromadzonymi wcześniej środkami pieniężnymi, które zostały wykorzystane do sfinansowania wydatków w początkowym okresie działalności; poza tym Nabywca nie dysponował żadnymi innymi aktywami majątkowymi ani niemajątkowymi poza tymi, które nabył w wyniku Transakcji.

Przedmiot transakcji wykorzystywany będzie przez Nabywcę wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej obejmującej swym zakresem m.in. wykonywanie czynności uprawniających do odliczenia podatku VAT (na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT). Wnioskodawca podkreśla przy tym, iż celem pytania oznaczonego jako nr 2 we wniosku o wydanie interpretacji jest ustalenie, czy przedmiot Transakcji, ze względu na swój charakter (a więc aspekt wyłącznie przedmiotowy) umożliwia odliczenie podatku VAT. Zakres, w jakim z tego prawu może skorzystać Nabywca w oparciu o charakterystykę prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jest poza zakresem zapytania stron. W tym zakresie Nabywca uzyskał już indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego (sygn. 0114-KDIP4.4012.727.2018.1.IT, sygn. 0114-KDIP4.4012.474.2018.3.IT) , która precyzyjnie określa zakres prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Nabywcę.

W ramach pytania nr 2 Strony dążą wyłącznie do ustalenia, czy przedmiot Transakcji, ze swej natury, co do zasady, umożliwia odliczenie podatku VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Transakcja powinna zostać uznana za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji powinna być wyłączona z zakresu zastosowania ustawy o VAT zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT ?
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców za nieprawidłowe, czy Nabywca ma prawo do odliczenia VAT na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawców:

Transakcja powinna zostać uznana za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji powinna być wyłączona z zakresu zastosowania ustawy o VAT zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawców za nieprawidłowe, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że Nabywca ma prawo do odliczenia VAT na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie Stanowiska wnioskodawców w zakresie pytania 1.

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”). Oznacza to, iż transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo lub ZCP nie podlega opodatkowaniu VAT. W przypadku odmiennej kwalifikacji przedmiotu transakcji (tj. przyjęcia, że nie stanowi on przedsiębiorstwa/ZCP), taka transakcja jest co do zasady opodatkowana VAT, o ile zastosowania nie znajdzie jedno ze zwolnień przewidzianych w ustawie o VAT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT przez ZCP należy rozumieć „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą organów podatkowych (Tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2012 r. sygn. IBPP3/443-1122/11/AM; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2012 r. sygn. IPTPP2/443-850/11-2/PR; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 listopada 2011 r. sygn. IPPP1/443-1372/11-2/AW), z powyższej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym również zobowiązania) mógł zostać uznany za ZCP muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania);
składniki te są ze sobą powiązane funkcjonalnie oraz są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w ramach istniejącego przedsiębiorstwa;
zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Aby zatem można było mówić o powiązaniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół.

Warunek ten sprowadza się w praktyce do odpowiedzi na pytanie, czy przenoszone na Nabywcę składniki majątku są powiązane ze sobą w taki sposób, że na dzień dokonania Transakcji Nabywca jest w stanie - w oparciu wyłącznie lub zasadniczo o te składniki - kontynuować działalność gospodarczą wykonywaną przez Zbywcę.

Jak wskazali Wnioskodawcy w opisie stanu faktycznego, intencją Zbywcy jest stworzenie globalnej gałęzi działalności, która będzie świadczyć usługi NR. Powyższa gałąź, po zakończeniu procesów restrukturyzacyjnych stanowić będzie autonomiczny, zorganizowany zespół m.in. z uwagi na fakt, iż element działalności Zbywcy będzie kontynuowany w taki sam sposób, jak było to czynione dotychczas.

Przenoszone składniki spełniają w perspektywie globalnej również kryterium wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego.

Zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części ze struktur przedsiębiorstwa powinny świadczyć przykładowo odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze (tak np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 września 2011 r. sygn. ITPP2/443-888/11/PS. Wyodrębnienie organizacyjne spełnione byłoby również wówczas, gdyby zorganizowana część przedsiębiorstwa miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział itp. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce podatkowej, w tym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. ITPP2/4512-115/16/AJ. Kryterium wyodrębnienia organizacyjnego sprowadza się więc do ustalenia jaką rolę określone składniki majątkowe i związane z nimi prawe materialne będą odgrywać w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (o ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Jak wskazano powyżej, przenoszone składniki majątkowe i oparta o nie działalność Zbywcy zostały wyodrębnione w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Zbywcy jako gałąź NR, która realizuje i będzie realizować przewidziane zadania biznesowe, posiadając własną strukturę organizacyjną i personalną dedykowaną temu celowi.

Z kolei przez wyodrębnienie finansowe należy rozumieć sytuację, w której sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Wskazać należy, iż należności oraz zobowiązania Zbywcy związane z prowadzoną przez niego globalnie działalnością gospodarczą są wyodrębnione na poziomie lokalnym i powiązane z kosztami prowadzenia tej działalności.

Co do możliwości uznania, iż powstała na skutek globalnej restrukturyzacji gałąź biznesu NR po zakończeniu całego procesu będzie stanowić niezależny byt mogący jak przedsiębiorstwo samodzielnie realizować zadania gospodarcze, należy podkreślić, iż w każdym z krajów, które będą objęte restrukturyzacją, Zbywca zatrudnia pracowników, a także w zależności od lokalizacji - własną przestrzeń biurową, zaplecze techniczne niezbędne do prowadzenia działalności (ruchomości w postaci wyposażenia oraz sprzętów w biurach i placówkach, samochody itp.). Gromadzona jest także wiedza (know-how) co do realizowanych działań a zadania te są przygotowywane i realizowane wedle ustalonych na poziomie lokalnym procedur.

Niewątpliwie więc, wyodrębniona gałąź NR w ujęciu globalnym mogłaby stanowić samodzielne przedsiębiorstwo, które wskutek posiadania zaplecza osobowego, technicznego jak i wiedzy, będzie prowadzić niezależną działalność na rynku światowym.

Globalna perspektywa Transakcji

Transakcja jest elementem globalnej, strategicznej decyzji podjętej przez W., aby ujednolicić świadczenie usług w obszarze NR na całym świecie (tj. w Wielkiej Brytanii, w Indiach i w Polsce) i aby wszystkie usługi poza bankowością wyodrębnioną trafiły pod bezpośrednią kontrolę i na własność W.

W Wielkiej Brytanii implementacja tej strategii nie wymagała przeniesienia jakichkolwiek pracowników ani umów o świadczenie usług (ani stosownych aktywów), ponieważ wszyscy pracownicy wykonujący usługi na rzecz NR byli już zatrudnieni przez właściwy podmiot, a wszystkie umowy o świadczenie usług były również zawarte przez właściwy podmiot. W Indiach natomiast pracownicy świadczący usługi na rzecz NR (jak również stosowne aktywa) są przenoszeni z poprzedniego podmiotu indyjskiego z obszaru R, do nowego podmiotu indyjskiego z obszaru NR. Ma to zostać osiągnięte w oparciu o plan wydzielenia, który musi zostać zaakceptowany przez indyjski sąd, i który będzie neutralny podatkowo.

Tym samym nie wystąpi VAT należny w związku z implementacją tej strategii w Indiach i w Wielkiej Brytanii. W opinii Wnioskodawców kwalifikacja Transakcji jako ZCP powinna być dokonana całościowo, a nie tylko z perspektywy zasobów zlokalizowanych w Polsce.

Przepisy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT odnoszą się wyłącznie do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowy przepis nie zawęża wyłączenia stosowania przepisów ustawy o VAT tylko do zbycia składników przedsiębiorstwa / ZCP zlokalizowanych w Polsce. W ocenie Wnioskodawców, takie brzmienie przedmiotowego przepisu, oznacza, że również zbycie ZCP prowadzonej w wielu krajach, w tym w Polsce, nie podlega przepisom ustawy o VAT.

Intencją Zbywcy jest zapewnienie, aby analizowana transakcja była jednolicie traktowana dla celów VAT we wszystkich krajach, w których zlokalizowane są zasoby ZCP.

W związku z Transakcją nie powstał VAT należny w innych krajach, tj. w Wielkiej Brytanii ani w Indiach. W Wielkiej Brytanii jest utartą praktyką, że transakcje przeniesienia obejmujące pracowników oraz umowy o świadczenie usług, które funkcjonują i mają być dalej świadczone przez tych pracowników, mogą być traktowane jako ZCP. Kolejnym argumentem za taką kwalifikacją jest sytuacja, gdy infrastruktura i przestrzeń biurowa umożliwiające pracownikom dalsze świadczenie usług są również udostępnione, w formie przeniesienia aktywów lub na podstawie odrębnej, odpłatnej umowy.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, w celu zapewnienia identycznego podejścia w tym zakresie, sprzedaż zasobów Zbywcy na rzecz Nabywcy na terytorium Polski powinna być traktowana jako ZCP, tj. poza zakresem opodatkowania VAT. Należy podkreślić, że tylko takie podejście zapewni neutralność podatkową w zakresie VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawców należy przyjąć, że zasoby położone na terytorium Polski stanowią element ZCP, które jest przedmiotem globalnej transakcji opisanej w stanie faktycznym. W konsekwencji, skutki podatkowe zbycia zasobów zlokalizowanych w Polsce, powinny być ustalane dla jednolitej transakcji.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawców - przeniesienie własności zasobów zlokalizowanych w Polsce w ramach restrukturyzacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Poniżej Wnioskodawcy pragną przedstawić swoje uwagi dotyczące ewentualnego odliczenia VAT naliczonego od przedmiotu Transakcji w sytuacji, gdyby organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawców za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Transakcja w perspektywie lokalnej będzie dotyczyła przeniesienia pracowników oraz związanych z nimi praw, za co Zbywca otrzyma wynagrodzenie. W konsekwencji, jeżeli organ uzna, iż Transakcja nie stanowi ZCP wówczas, zdaniem Wnioskodawców, właściwymi będzie uznanie, iż Transakcja stanowi świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT.

Zarówno Zbywca, jak i Nabywca są jednostkami zagranicznymi, które posiadają na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - w formie oddziału.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Regulacje związane z funkcjonowaniem polskiego oddziału podmiotu mającego swoją siedzibę za granicą znajdują się w szczególności w ustawie o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z 6 marca 2018 r. lipca 2004 roku (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 649, dalej: „ustawa o zasadach uczestnictwa”). W świetle art. 14 ust. 1 USDG, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 pkt 4 tej ustawy, oddział to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W myśl art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z art. 17 ustawy o zasadach uczestnictwa, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Z regulacji tej wynika, iż to podmiot zagraniczny (poprzez utworzenie i rejestrację oddziału) prowadzić będzie działalność gospodarczą. Oddział zagraniczny jest zatem jedynie formą, za pomocą której przedsiębiorca zagraniczny prowadzi działalność, nie zaś odrębnym i niezależnym podmiotem.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców należy uznać, że zarówno Zbywca jak i Nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który w ramach regulacji wynikających z ustawy o zasadach uczestnictwa prowadzi działalność gospodarczą w Polsce za pomocą oddziału. Obydwa podmioty - Zbywca oraz Nabywca są zarejestrowane na potrzeby VAT w Polsce.

W związku z powyższym, na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT usługa, którą wyświadczył Zbywca na rzecz Nabywcy, jako związana z działalnością W. Polska, będzie opodatkowana w Polsce - na terytorium kraju, w którym Nabywca ma stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawców powyższe oznacza, iż w zakresie w jakim przedmiot Transakcji związany będzie z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Nabywcę, Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe – w zakresie uznania Transakcji za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa;

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad.1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą , opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11). Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług będziemy mieli do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki, mianowicie : - istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Aby uznać, że dany zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowi ZCP, powinien on być wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej, funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, że działalność zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy jednej ze sfer działalności, które są prowadzone odrębnie (niezależnie od siebie) oraz dla których działalności został przydzielony określony majątek (zespół składników materialnych i niematerialnych) oraz określeni pracownicy.

Ponadto konieczne jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej jako odrębna jednostka organizacyjna: dział, wydział, oddział itp., przy czym, wyodrębnienie organizacyjne powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Co istotne, wyodrębnienie organizacyjne powinno występować w istniejącym przedsiębiorstwie, co oznacza, że niewystarczający do spełniania tej przesłanki będzie fakt, że zespół składników będzie mógł być organizacyjnie wyodrębniony u nabywcy, w sytuacji gdy takie wyodrębnienie nie zachodzi u sprzedającego.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odrębność funkcjonalna ZCP sprowadza się do realizacji określonych zadań gospodarczych, wyodrębnionych w ramach funkcji przedsiębiorstwa. W powyższym zakresie, punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa i na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość. W konsekwencji, dany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) powinien być zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, po jego zbyciu na rzecz nabywcy, tak jakby był oddzielnym przedsiębiorstwem. Co ważne, kontynuowanie działalności nie powinno wymagać dodatkowych nakładów finansowych czy też przeprowadzenia restrukturyzacji organizacyjnej przejętych składników. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Warunek ten sprowadza się w praktyce do odpowiedzi na pytanie, czy przenoszone przez Zbywcę składniki majatku są powiązane ze sobą w taki sposób, że na dzień dokonania Transakcji Nabywca jest w stanie – w oparciu wyłącznie lub zasadniczo o te składniki – kontynuować działalność gospodarczą wykonywaną przez Zbywcę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w związku z koniecznością dostosowania się do nowych regulacji sektorowych, konieczne stało się przeprowadzenie restrukturyzacji podmiotów w ramach Grupy R prowadzących działalność bankową, m.in. w Polsce. W konsekwencji dokonywanej restrukturyzacji, w 2017 r. działalność gospodarcza prowadzona na terytorium Polski przez R (dalej: „R”) w formie oddziału (dalej: „Oddział R Polska”) została z niego wydzielona oraz przeniesiona do nowego oddziału Zbywcy (N).

W konsekwencji Zbywca podjął decyzję o wydzieleniu z N Polska działalności NR i o przeniesieniu jej z powrotem do Oddziału R Polska („Transakcja”), podczas gdy samo R zmieniło nazwę na W. . Wyodrębniony oddział W. Polska posiada bezpośrednią kontrolę nad funkcjami przypisanymi do W.

Przedmiot restrukturyzacji w Polsce

Transakcja pomiędzy N a W. objęła swoim zakresem przeniesienie za wynagrodzeniem ok. 250 pracowników, które nastąpiło 1 października 2018 r. w formie umowy cesji dotyczącej przeniesienia pracowników, praw i zobowiązań wynikających z indywidualnych umów o pracę. Umowa cesji objęła również, umowy wewnątrz grupy związane z działalnością NR (dotyczące kontroli księgowań transakcji pod kątem zgodności, ważności, kompletności i terminowości, zarządzania cyklem życia transakcji, codziennego raportowania zysków i strat, uzgadniania i kontroli bilansu). Z kolei wszystkie wymagane aktywa i usługi (np. Technologia, HR, Lokalne Finanse, Zarządzanie Biurem) będą wykonywane na rzecz W. Polska przez N Polska za miesięczną opłatę. Gdyby funkcjonowanie W. Polska wymagało nowych aktywów, takie zapotrzebowanie zostanie przedstawione N Polska, które dokona zakupu i będzie refakturowało odpowiednie koszty na W. Polska wraz z ustaloną marżą lub, alternatywnie, W. Polska samodzielnie nabędzie nowe aktywa. Z kolei w odniesieniu do powierzchni biurowej W. Polska zawarło umowę z RB tj. właścicielem budynku biurowego. Umowy z podmiotami trzecimi będą z reguły zawierane ponownie przez W. Polska.

Wydzielenie z N Polska działalności NR przeniesionej następnie do W. polegało na identyfikacji i wydzieleniu tych funkcji i obszarów, które związane są wyłącznie z funkcjonowaniem W.. Wydzielenie obejmowało tzw. pion W. Polska, a w nim: Departament Ryzyka i Kontroli, Departament Kontroli Transakcji i Niezależnej Wyceny Instrumentów Finansowych, Departament Kontroli Finansowej W., Departament Kontroli Przychodów, Departament Optymalizacji Finansowej, menedżera ds. business intelligence w W. i jednostki ds. zarządzania biznesem.

Podstawą wydzielenia było zarządzenie dyrekcji W. S.A. Oddział w Polsce.

Wydzielona działalność NR jest wyodrębniona funkcjonalnie i organizacyjnie.

Na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności NR. Dla działalności NR nie jest sporządzany odrębny bilans, nie był też prowadzony odrębny rachunek bankowy.

Po przeniesieniu do W. wydzielona gałąź NR będzie kontynuować dotychczasową działalność jaką prowadziła u Zbywcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania opisanej Transakcji za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w konsekwencji zastosowania dla tej Transakcji art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że opisany przez Wnioskodawcę zespół składników majątkowych, który Wnioskodawca wniósł do Oddziału R Polska (obecnie W.) nie posiada cech wymienionych w art. 2 pkt 27e ustawy.

W analizowanym przypadku wydzielenie z N Polska działalności NR objęło tzw. pion W. Polska, a w nim Departament Ryzyka i Kontroli, Departament Kontroli Transakcji i Niezależnej Wyceny Instrumentów Finansowych, Departament Kontroli Finansowej W., Departament Kontroli Przychodów, Departament Optymalizacji Finansowej, menedżera ds. business intelligence w W. i jednostki ds. zarządzania biznesem. Transakcja pomiędzy N a W. objęła swoim zakresem przeniesienie pracowników, w tym zobowiązania wynikające z indywidualnych umów o pracę oraz prawa i obowiązki wynikające z umów o świadczenie usług, wykonywanych przez ww. zespoły należące do pionu W. Polska, dotyczące kontroli księgowań transakcji pod kątem zgodności, ważności, kompletności i terminowości, zarządzania cyklem życia transakcji, codziennego raportowania zysków i strat, uzgadniania i kontroli bilansu.

Zgodnie natomiast z opisem sprawy, wszystkie wymagane aktywa i usługi (Technologia, HR, Lokalne Finanse, Zarządzanie Biurem) będą wykonywane na rzecz W. Polska przez N Polska za miesięczną opłatę. Tym samym, nie można uznać, że zbywane przez N składniki majątkowe są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę samodzielnej działalności , będącej jednocześnie kontynuacją dotychczasowej działalności prowadzonej u Zbywcy. Przekazywana część działalności Zbywcy nie stanowi funkcjonalnie wyodrębnionej części przedsiębiorstwa Zbywcy. Świadczy o tym m.in. fakt, że istotne dla prowadzonej działalności tzw. działy wsparcia np. dział finansów, dział informatyki i technologii, dział obsługi biura, dział kadr i płac itp. zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy były wspólne i obsługiwały obie części działalności Wnioskodawcy. Wymienione działy nie będą objęte opisaną Transakcją, a po przeprowadzonej Transakcji Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz W. odpłatne usługi wsparcia, realizowane przez te działy.

Ponadto, wszelkie umowy z podmiotami trzecimi będą zawierane ponownie przez W. Polska (Nabywcę) , w tym m.in. umowa dotycząca powierzchni biurowej.

W konsekwencji, sprzedawane w ramach Transakcji składniki majątkowe nie będą spełniały definicji przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, określonej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a więc Transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i nie będzie ona mieściła się w katalogu czynności wyłączonych z opodatkowania VAT, określonym w art. 6 ustawy o VAT.

Powyższych konkluzji nie zmienia fakt, że Transakcja przeprowadzana jest na poziomie globalnym. Treść brytyjskiej czy indyjskiej umowy nie powinna bowiem, w świetle podstawowych zasad statuujących system VAT, wpływać na ocenę transakcji na terytorium Polski.

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Powiązanie definicji czynności objętych zakresem opodatkowania z miejscem ich wystąpienia ustanawia tzw. zasadę terytorialności. Konsekwencją sformułowania definicji czynności objętych zakresem opodatkowania w taki sposób, jest konieczność uwzględniania postulatu terytorialności podczas każdorazowej analizy danej transakcji. Ustalając konsekwencje podatkowe transakcji na gruncie polskich przepisów ustawy o VAT należy analizować czynności, które faktycznie mają miejsce na terytorium Polski. Wyłącznie bowiem do takich czynności można rozpatrywać, czy są one potencjalnie objęte zakresem opodatkowania VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznane zostało za nieprawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia został spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiot Transakcji wykorzystywany będzie przez Nabywcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej obejmującej swym zakresem m.in. wykonywanie czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, co do zasady Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jednocześnie należy podkreślić, że interpretacja nie rozstrzyga kwestii w jakim zakresie Nabywca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nie było to przedmiotem zadanego we wniosku pytania.

Tym samym należy uznać, że w ww. zakresie Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w ww. zakresie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin