Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.426.2019.3.KW
z 17 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 30 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży wyodrębnionych przez Wnioskodawcę lokali w przypadku poniesienia nakładów remontowych w wysokości nieprzekraczającej 30% wartości początkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży wyodrębnionych przez Wnioskodawcę lokali w przypadku poniesienia nakładów remontowych w wysokości nieprzekraczającej 30% wartości początkowej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 września 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabyć 3 nieruchomości lokalowe (wyodrębnione do osobnych ksiąg wieczystych), które w sumie składają się na jedną nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem wielorodzinnym (po zakupie wszystkich trzech lokali mieszkalnych Wnioskodawca będzie właścicielem całej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem wielorodzinnym). Wszystkie nieruchomości zakupione zostaną od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a czynność sprzedaży tych lokali nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług.

Każda z aktualnie istniejących nieruchomości lokalowych składa się z 3 lub 4 mniejszych lokali, które mogą funkcjonować i w przeszłości funkcjonowały jako samodzielne lokale mieszkalne.

Wnioskodawca, odtwarzając stan istniejący w przeszłości, po nabyciu ww. nieruchomości zamierza formalnie wyodrębnić 10 lokali mieszkalnych w ramach całej nieruchomości budynkowej, a po poczynieniu nakładów remontowych (pomalowanie ścian, renowacja lub odtworzenie podłóg, montaż armatury sanitarnej itp.), zamierza tak wydzielone lokale mieszkalne sprzedać.

Planowany remont nie będzie ulepszeniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.), tj. nie będzie przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca zamierza dokonać nakładów remontowych na nabytą nieruchomość w wysokości nieprzekraczającej 30% wartości początkowej zakupionej nieruchomości. Ponadto Zainteresowany podał, że:

1. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. nabyte lokale będą stanowić u Wnioskodawcy towar handlowy;
3. nabywane lokale nie będą wpisane do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy;
4. lokale nabywane przez Spółkę były uprzednio zajęte przez zbywców na cele mieszkalne przez okres co najmniej 10 lat;
5. między pierwszym zajęciem a planowaną datą sprzedaży nabywanych lokali minie okres dwóch lat;
6. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia przedmiotowych nieruchomości;
7. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nakładów remontowych poczynionych na remont tych lokali;
8. będzie wykorzystywał nabywane lokale wyłącznie na cele zwolnione z podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wyodrębnionych przez Wnioskodawcę lokali w przypadku poniesienia nakładów remontowych w wysokości nieprzekraczającej 30% wartości początkowej zakupionych nieruchomości, związane będzie z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – w myśl art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca – czynny podatnik VAT – zamierza prowadzić działalność w zakresie sprzedaży lokali mieszkalnych. Na rynku wtórnym zakupi nieruchomość budynkową, składającą się aktualnie z trzech wyodrębnionych nieruchomości lokalowych, i po formalnym wydzieleniu 10 lokali mieszkalnych i ich wyremontowaniu sprzeda lokale, jako towar handlowy.

W świetle art. 43 ust. 10 lit. a i b oraz ust. 10a lit. a i b ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), okoliczności przedstawione w zdarzeniu przyszłym wskazują, że sprzedaż nieruchomości (mieszkań), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. I tak: W obu z przedstawionych wypadków do lokali, które Wnioskodawca wydzieli z nieruchomości budynkowej nabytej w ramach zwolnienia wynikającego z pierwszego zasiedlenia, w stosunku do których od momentu wydania ich do użytkowania Wnioskodawcy poprzedni nabywca użytkował nieruchomość budynkową przez ponad 5 lat oraz nie był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – ich sprzedaż przez Wnioskodawcę będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nie nastąpi ona w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy oraz od tego momentu upłynie wymagany okres czasu.

W ocenie Wnioskodawcy ilość czynionych nakładów na nieruchomości lokalowe, o ile nie wiąże się z ich ulepszeniem rozumianym jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja, nie ma znaczenia dla oceny zasadności zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W przedstawionym stanie przyszłym nieruchomość jest już fizycznie podzielona na 10 lokali mieszkalnych, a jedynymi działaniami, jakie planuje podjąć Wnioskodawca, jest ich formalne wyodrębnienie do osobnych ksiąg wieczystych, oraz renowacja polegająca na pomalowaniu ścian, odtworzeniu podłóg, zakupie i montażu urządzeń armatury sanitarnej itp.

W konsekwencji – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – zwolnienie obejmie również sprzedaż gruntu przynależnego lokalowi mieszkalnemu będącemu przedmiotem sprzedaży.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, iż:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. W odniesieniu do każdego z trzech lokali znajdujących się w budynku wielorodzinnym doszło do pierwszego zasiedlenia. Według oświadczenia zbywców, do zasiedlenia doszło kilkadziesiąt lat temu.
3. Między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą lokali mieszkalnych upłynie okres krótszy niż 2 lata.
4. Na lokale mieszkalne znajdujące się w budynku wielorodzinnym, będące przedmiotem sprzedaży, w okresie ostatnich kilkunastu lat nie były ponoszone nakłady na ich ulepszenie lub przebudowę.
5. Lokale mieszkalne znajdujące się w budynku nie były dotychczas wykorzystywane przez Wnioskodawcę – Wnioskodawca zamierza nabyć ww. lokale w przyszłości. Po zakupie nieruchomości nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.
6. Lokale mieszkalne po zakupie stanowić będą u Wnioskodawcy towar handlowy.
7. Budynek sklasyfikowany będzie pod symbolem PKOB 1.11.112.1122 – Budynki o trzech i więcej mieszkaniach.
8. Lokal będący przedmiotem sprzedaży nie będzie zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali nie będzie przekraczać 60 m².
9. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na odtworzenie stanu istniejącego w przeszłości.
10. W przypadku poniesienia tych wydatków, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami.
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć 3 nieruchomości lokalowe, które składają się na jedną nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem wielorodzinnym (po zakupie wszystkich trzech lokali mieszkalnych Wnioskodawca będzie właścicielem całej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem wielorodzinnym). Wszystkie nieruchomości zakupione zostaną od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a czynność sprzedaży tych lokali nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług. Każda z ww. nieruchomości lokalowych składa się z 3 lub 4 mniejszych lokali, które mogą funkcjonować i w przeszłości funkcjonowały jako samodzielne lokale mieszkalne.

Wnioskodawca, odtwarzając stan istniejący w przeszłości, po nabyciu ww. nieruchomości zamierza formalnie wyodrębnić 10 lokali mieszkalnych w ramach całej nieruchomości budynkowej, a po poczynieniu nakładów remontowych (pomalowanie ścian, renowacja lub odtworzenie podłóg, montaż armatury sanitarnej itp.), zamierza tak wydzielone lokale mieszkalne sprzedać. Nakłady remontowe, które Wnioskodawca ma zamiar ponieść na nabytą nieruchomość, nie będą przekraczały 30% wartości początkowej ww. nieruchomości. Nabywane lokale nie będą wpisane do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i będą stanowić u Zainteresowanego towar handlowy. Lokale nabywane przez Spółkę były uprzednio zajęte przez zbywców na cele mieszkalne przez okres co najmniej 10 lat, a między pierwszym zajęciem a planowaną datą sprzedaży nabywanych lokali minie okres dwóch lat.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dostawa przedmiotowych wyodrębnionych lokali mieszkalnych nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Jak wskazano we wniosku pierwsze zajęcie lokali, o którym mowa we wniosku, nastąpiło co najmniej 10 lat temu. Ponadto skoro, w niniejszej sprawie, nie mamy do czynienia ze środkami trwałymi (sprzedawane lokale mieszkalne będą stanowić towary handlowe), to nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. lokale mieszkalne nie będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego sprzedaż lokali mieszkalnych (będących towarami handlowymi) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ nastąpi po upływie co najmniej dwóch lat od pierwszego zasiedlenia tych lokali. Powyższe zwolnienie będzie mieć zastosowanie niezależnie od wysokości nakładów poniesionych na remont lokali.

W konsekwencji – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – powyższe zwolnienie obejmie również sprzedaż gruntu przynależnego lokalowi mieszkalnemu, będącemu przedmiotem sprzedaży.

Tym samym, w analizowanej sprawie brak jest podstaw do badania przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując, przy sprzedaży lokali mieszkalnych objętych wnioskiem (stanowiących towary handlowe) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Przy czym należy wskazać, że ww. dostawa będzie podlegała zwolnieniu, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 z związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.