Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.443.2019.1.MF
z 17 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wartość wchodzących w skład zbywanego Przedsiębiorstwa zapasów, materiałów oraz półproduktów będzie podlegała zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wartość wchodzących w skład zbywanego Przedsiębiorstwa zapasów, materiałów oraz półproduktów będzie podlegała zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W przyszłości planowane jest dokonanie zbycia przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę, w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, dalej: „KC”), tj. zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, (dalej: „Przedsiębiorstwo”) na rzecz nabywcy - inwestora (dalej: „Inwestor”) będącego podmiotem niepowiązanym w stosunku do Wnioskodawcy.

W skład Przedsiębiorstwa będącego przedmiotem transakcji będzie wchodzić zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności: środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, zapasy, materiały oraz półprodukty, a także zobowiązania. Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza, iż w skład zbywanego Przedsiębiorstwa wejdą również środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które zostaną sfinansowane w całości lub w części z dotacji, subwencji lub dopłat (dalej: „Dotacje”).

W skład zbywanego Przedsiębiorstwa będzie również wchodził zakład pracy obejmujący swoim zakresem pracowników zatrudnionych na podstawie umów o prace.

Założeniem jest, że w skład zbywanego Przedsiębiorstwa wejdą również środki pieniężne (w tym waluty obce). Mogą one jednak zostać wyłączone w zakresie, w jakim nie będą miały znaczenia dla funkcjonowania i kontynuowania działalności Przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca przewiduje, że w związku z planowanym zbyciem Przedsiębiorstwa poniesie szereg wydatków przed dniem sprzedaży, na które będą się składać w szczególności:

1. koszty i opłaty notarialne,
2. koszty obsługi prawnej związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa,
3. koszty wyceny Przedsiębiorstwa,
4. koszty doradztwa związanego ze zbyciem Przedsiębiorstwa.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość wchodzących w skład zbywanego Przedsiębiorstwa zapasów, materiałów oraz półproduktów będzie podlegała zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa?

(pytanie we wniosku oznaczone nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych postanowień dotyczących sposobu rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu transakcji zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeks cywilny. Koszty te powinny być zatem ustalone odrębnie dla każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład zbywanego przedsiębiorstwa.

Powołany art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”) przewiduje możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, oraz że wydatek ten nie mieści się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka dokona zbycia zapasów, materiałów i półproduktów będących jej własnością na moment przeprowadzenia transakcji zbycia Przedsiębiorstwa, które do tej pory nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie. Wydatki na zakup lub wytworzenie przedmiotowych zapasów, materiałów i półproduktów zostały (lub zostaną) natomiast poniesione w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a poniesienie owych wydatków podyktowane jest celem, jakim jest wygenerowanie przychodu. Wydatki te zostały (lub zostaną) również właściwie udokumentowane przez Spółkę.

Art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP nie zawiera żadnych ograniczeń w uznawaniu tego rodzaju wydatków za koszt uzyskania przychodu. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów związanych ze zbyciem Przedsiębiorstwa będzie można zaliczyć całość poniesionych wydatków związanych z nabyciem lub wytworzeniem przedmiotowych zapasów, materiałów oraz półproduktów. Ich zbycie odbędzie się bowiem na analogicznych zasadach jak gdyby Spółka dokonała ich sprzedaży w ramach bieżącej działalności (tj. nie w ramach zbycia Przedsiębiorstwa), a zatem w sytuacji, w której Spółce z pewnością przysługiwałaby możliwość zaliczenia owych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym przychody zostaną osiągnięte przez Spółkę z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa, w wysokości równej ustalonej w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem cenie sprzedaży.

Podsumowując, wartość wydatków poniesionych na zakup lub wytworzenie zapasów, materiałów i półproduktów będzie, w opinii Wnioskodawcy, stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa. Fakt, iż zbycie zapasów, materiałów i półproduktów nastąpi w ramach transakcji zbycia Przedsiębiorstwa nie ma bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, znaczenia dla potrącenia kosztów uzyskania przychodu według zasad ogólnych, gdyż, jak już wcześniej wykazano, przepisy ustawy o PDOP nie wprowadzają w tym względzie żadnej regulacji szczególnej na okoliczność zbycia Przedsiębiorstwa.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, wartość wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie wchodzących w skład zbywanego Przedsiębiorstwa zapasów, materiałów oraz półproduktów będzie podlegała zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji Podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym (opisem zdarzenia przyszłego) przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.