Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.217.2019.3.AK
z 21 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 16 lipca i 16 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przy obliczaniu wielkości przyznanej Wnioskodawcy (na mocy Zezwolenia 1) pomocy publicznej Spółka będzie mogła uwzględniać koszty związane z najmem (spełniające warunki określone w § 6 Rozporządzenia SSE); które to koszty poniesione zostaną w czasie obowiązywania Zezwolenia 1, po określonym w Zezwoleniu 1 terminie na poniesienie minimalnych kosztów kwalifikowanych związanych z najmem - tj. po 30 czerwca 2020 r., w sytuacji gdy łączna maksymalna wartość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE nie przekroczy limitu ujętego w Zezwoleniu 1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przy obliczaniu wielkości przyznanej Wnioskodawcy (na mocy Zezwolenia 1) pomocy publicznej Spółka będzie mogła uwzględniać koszty związane z najmem (spełniające warunki określone w § 6 Rozporządzenia SSE); które to koszty poniesione zostaną w czasie obowiązywania Zezwolenia 1, po określonym w Zezwoleniu 1 terminie na poniesienie minimalnych kosztów kwalifikowanych związanych z najmem - tj. po 30 czerwca 2020 r., w sytuacji gdy łączna maksymalna wartość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE nie przekroczy limitu ujętego w Zezwoleniu 1.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z 5 lipca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.217.2019.1.AK i 6 sierpnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.217.2019.2.AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 16 lipca i 16 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”, „SSE”) na podstawie Zezwolenia z 21 maja 2014 r. (dalej: „Zezwolenie 1”) oraz Zezwolenia z 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Zezwolenie 2”; łącznie jako „Zezwolenia”), przede wszystkim w zakresie produkcji i dystrybucji profili (kształtowników) aluminiowych o bardzo szerokim zastosowaniu.

Spółka prowadzi obecnie działalność we wskazanym powyżej zakresie na terenie Strefy poprzez zakład.

Zezwolenie 1 zostało zmienione na mocy: decyzji Ministra Gospodarki z 12 sierpnia 2015 r., decyzji Ministra Rozwoju i Finansów z 11 maja 2017 r. (dalej: „decyzja zmieniająca 2017”) oraz decyzji Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z 4 lutego 2019 r. (dalej: „decyzja zmieniająca 2019”). Na mocy decyzji zmieniającej 2019, zakres działalności gospodarczej na prowadzenie jakiej wydaje się Zezwolenie 1 został ujednolicony z zakresem Zezwolenia 2, w ten sposób, że zakresy obu Zezwoleń określone kodami Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”) są zbieżne. Natomiast zgodnie z decyzją zmieniającą 2017 wydłużono termin na poniesienie minimalnych wydatków inwestycyjnych oraz termin zakończenia inwestycji do dnia 30 czerwca 2016 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zezwolenia zostały udzielone na prowadzenie na terenie SSE działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy wskazanych w treści Zezwoleń, określonych w następujących pozycjach PKWiU:

1. aluminium - sekcja C, dział 24, klasa 24.42
   
2. wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń - sekcja C, dział 25 (z wyłączeniem działalności określonej w grupie 25.4)
   
3. komputery i urządzenia peryferyjne - sekcja C, dział 26, klasa 26.20
   
4. sprzęt telekomunikacyjny - sekcja C, dział 26, klasa 26.30
   
5. elektroniczny sprzęt powszechnego użytku - sekcja C, dział 26, klasa 26.40
   
6. instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne i nawigacyjne - sekcja C, dział 26, klasa 26.51
   
7. sprzęt instalacyjny - sekcja C, dział 27, klasa 27.33
   
8. sprzęt oświetleniowy elektryczny - sekcja C, dział 27, klasa 27.40
   
9. sprzęt gospodarstwa domowego - sekcja C, dział 27, grupa 27.5
   
10. pozostały sprzęt elektryczny- sekcja C, dział 27, klasa 27.90
    
11. maszyny ogólnego przeznaczenia - sekcja C, dział 28, grupa 28.1
    
12. pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia - sekcja C, dział 28, grupa 28.2
    
13. maszyny dla rolnictwa i leśnictwa - sekcja C, dział 28, klasa 28.30
    
14. maszyny i narzędzia mechaniczne - sekcja C, dział 28, grupa 28.4
    
15. pozostałe maszyny specjalnego przeznaczenia - sekcja C, dział 28, grupa 28.9
    
16. nadwozia do pojazdów silnikowych; przyczepy i naczepy - sekcja C, dział 29, klasa 29.20
    
17. pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli - sekcja C, dział 29. klasa 29.32
    
18. statki i łodzie - sekcja C, dział 30, grupa 30.1
    
19. lokomotywy kolejowe oraz tabor szynowy - sekcja C, dział 30, klasa 30.20
    
20. statki powietrzne, statki kosmiczne i podobne maszyny - sekcja C, dział 30, klasa 30.30
    
21. sprzęt transportowy, gdzie indziej niesklasyfikowany - sekcja C, dział 30, grupa 30.9
    
22. meble - sekcja C, dział 31, grupa 31.0
    
23. sprzęt sportowy - sekcja C, dział 32, klasa 32.30
    
24. gry i zabawki - sekcja C, dział 32, klasa 32.40
    
25. urządzenia, instrumenty i wyroby medyczne, włączając dentystyczne - sekcja C, dział 32, klasa 32.50
    
26. wyroby gdzie indziej niesklasyfikowane - sekcja C, dział 32, grupa 32.9
    
27. odpady, inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu - sekcja E, dział 38, kategoria 38.11.5.
    
    

Zezwolenie 1 określa, m.in. następujące warunki prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej na terenie Strefy (uwzględniając treść ww. decyzji zmieniających):

• Poniesienie kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: „Rozporządzenie SSE”), w wysokości co najmniej 20.375.000 zł w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r.;
• Poniesienie kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia SSE, w wysokości co najmniej 12.960.000 zł w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r.;
• Zakończenie inwestycji w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r.
  
  

Jednocześnie Zezwolenie 1 stanowi, że w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji, o których mowa w § 6 Rozporządzenia, wyniesie 43.560.800 zł.

Wnioskodawca zawarł z X sp. z o.o. (wynajmujący) umowę (dalej „Umowa najmu”), na mocy której wynajął nieruchomość budynkową, w skład której wchodzą hala produkcyjno-magazynowa, wraz z instalacją gazową, elektryczną i ppoż, zaplecza biurowo-socjalne, parkingi i drogi wraz z powierzchnią pod zbiornikiem azotu i stacją trafo.

Na mocy zawartej Umowy najmu oraz odpowiednich aneksów, Spółka planuje ponosić wydatki inwestycyjne związane z najmem (dalej też jako: „Płatności”) również po dacie wskazanej w Zezwoleniu 1 odnoszącej się do poniesienia minimalnych kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia SSE, tj. po 30 czerwca 2020 r.

W świetle powyższego, wątpliwości Spółki dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie kosztów kwalifikowanych inwestycji określonych w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia SSE, które nie przekroczą maksymalnej wysokości określonej w Zezwoleniu 1, ale zostaną poniesione po 30 czerwca 2020 r., tj. po określonym w Zezwoleniu 1 terminie na poniesienie minimalnych kosztów związanych z najmem.

Spółka zgodnie z kryteriami z załącznika nr 1 do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. zalicza się do grupy dużych przedsiębiorstw.

Rok podatkowy Spółki trwa od 1 stycznia do 31 grudnia.

W uzupełnieniu wniosku z 11 lipca 2019 r. (data wpływu 16 sierpnia 2019 r.) Spółka wyjaśniła, że:

1. Zawarła z X Sp. z o.o. (wynajmujący) przedmiotową umowę najmu (dalej „Umowa najmu”) w dniu 31 grudnia 2012 r.
   
   
2. Umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony.
   
   
3. Spółka zawarła następujące aneksy do Umowy najmu:
   
   1. Aneks nr 1 - zawarty w dniu 15 stycznia 2014 r., doprecyzowywał warunki zawartej umowy w zakresie kwoty czynszu najmu i jej odniesienia do poszczególnych pozycji zawartych w Umowie najmu.
   2. Aneks nr 2 - zawarty w dniu 17 kwietnia 2014 r., dotyczył kwestii związanych z wypowiedzeniem Umowy najmu.
   3. Aneks nr 3 - zawarty w dniu 31 grudnia 2014 r., w ramach aneksu nastąpiło poszerzenie Umowy najmu o dodatkowy teren na zewnątrz budynku, z powierzchnią przeznaczoną do parkowania samochodów. Odpowiednio został również podwyższony czynsz najmu.
   4. Aneks nr 4 - zawarty w dniu 26 lutego 2018 r., w ramach aneksu nastąpiła zmiana kwoty czynszu najmu.
   5. Aneks nr 5 - zawarty w dniu 30 listopada 2018 r., w ramach aneksu nastąpiło poszerzenie Umowy najmu o dodatkowe powierzchnie. Odpowiednio został również podwyższony czynsz najmu.
   6. Aneks nr 6 - zawarty w dniu 1 kwietnia 2019 r., w ramach aneksu nastąpiło poszerzenie Umowy najmu o dodatkowe powierzchnie. Odpowiednio został również podwyższony czynsz najmu.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy obliczaniu wielkości przyznanej Wnioskodawcy (na mocy Zezwolenia 1) pomocy publicznej Spółka będzie mogła uwzględniać koszty związane z najmem (spełniające warunki określone w § 6 Rozporządzenia SSE); które to koszty poniesione zostaną w czasie obowiązywania Zezwolenia 1, po określonym w Zezwoleniu 1 terminie na poniesienie minimalnych kosztów kwalifikowanych związanych z najmem - tj. po 30 czerwca 2020 r., przy czym łączna maksymalna wartość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE nie przekroczy limitu ujętego w Zezwoleniu 1 - tj. 43.560.800 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy obliczaniu wielkości przyznanej Spółce (na mocy Zezwolenia 1) pomocy publicznej Wnioskodawca będzie mógł uwzględniać koszty związane z najmem (spełniające warunki określone w § 6 Rozporządzenia SSE); które to koszty poniesione zostaną w czasie obowiązywania Zezwolenia 1, po określonym w Zezwoleniu 1 terminie na poniesienie minimalnych kosztów kwalifikowanych związanych z najmem - tj. po 30 czerwca 2020 r., przy czym łączna maksymalna wartość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE nie przekroczy limitu ujętego w Zezwoleniu 1 - tj. 43.560.800 zł.

Uzasadnienie

Na wstępie swojego uzasadnienia Spółka pragnie przywołać treść art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „u.p.d.o.p.”), zgodnie z którym wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 482 z dnia 2019.03.12, dalej: „Ustawa SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia SSE. Oznacza to, że podstawą do ustalenia wysokości przysługującego zwolnienia podatkowego jest kwota poniesionych kosztów inwestycji (kosztów kwalifikowanych).

Warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą definiuje natomiast § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE. Zgodnie z tym przepisem, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
5. kosztem związanym z najmniej lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Spółka podkreśla, że ponoszone przez nią Płatności są kosztem związanym z najmem powierzchni na potrzeby inwestycji na terenie SSE, w trakcie obowiązywania Zezwolenia 1, w ramach Umowy najmu, która w założeniu Spółki będzie obowiązywać co najmniej 5 lat licząc od terminu zakończenia inwestycji - Spółka zakłada więc, że Płatności spełnią warunki określone w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia SSE.

Jednocześnie, Spółka zaznacza, że chociaż § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE wskazuje, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, to należy podkreślić, że przepisy Rozporządzenia SSE nie określają żadnego innego terminu (limitu czasowego), do którego wydatki musiałyby zostać poniesione, aby można je było uznać za koszty inwestycji, a w konsekwencji uwzględnić przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej.

W świetle zapisów Zezwolenia 1, Spółka jest obowiązana ponieść do dnia 30 czerwca 2020 r. koszty określone w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia SSE (m.in. mowa tamże o kosztach związanych z najmem) w minimalnej kwocie 12.960.000 zł. Jednocześnie zdaniem Spółki, kalkulując wielkość dostępnej pomocy, Wnioskodawca będzie miał prawo brać pod uwagę wszystkie koszty inwestycji poniesione od momentu uzyskania Zezwolenia, w tym również te poniesione po ww. terminie. Takie stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, znajduje uzasadnienie w tym, że w powyższym zakresie Zezwolenie 1 określa limit kwotowy, tj. minimalne koszty jakie zobowiązana jest ponieść Spółka oraz maksymalną wysokość kosztów inwestycji, które Spółka może brać pod uwagę przy ustalaniu kwoty dostępnej pomocy publicznej. Wnioskodawca zwraca uwagę, że w odniesieniu do maksymalnej wysokości kosztów inwestycji, Zezwolenie 1 nie określa do którego momentu koszty te muszą zostać poniesione aby mogły stanowić podstawę obliczenia pomocy.

Z powyższego można wnioskować, że gdyby możliwość kwalifikowalności tych kosztów miała zostać ograniczona czasowo, zostałoby to wprost ujęte w Zezwoleniu 1, tak jak ma to miejsce w przypadku terminu poniesienia kosztów minimalnych (zatem w przypadku wzmiankowanych kosztów maksymalnych należy odnieść się do reguł ogólnych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, który stanowi m.in. o konieczności poniesienia kosztów kwalifikowanych w trakcie obowiązywania zezwolenia).

W ocenie Wnioskodawcy, wykładnia językowa użytego w treści Zezwolenia 1 sformułowania „co najmniej” wskazuje, że Spółka zobowiązana jest do poniesienia wydatków inwestycyjnych (związanych z najmem) w kwocie minimalnej, tj. w kwocie nie mniejszej niż 12.960.000 zł, w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. Zatem, jest to minimalny pułap wydatków inwestycyjnych, jakie Spółka powinna ponieść, aby być uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania.

Wnioskodawca zaznacza, że w odniesieniu do przedstawionych powyżej konkluzji dotyczących uznania za koszty kwalifikowane wydatków w ramach inwestycji, które przekraczają minimalną wysokość określoną w zezwoleniu (nie przekraczając jednocześnie maksymalnej kwoty) są zgodne ze stanowiskiem prezentowanym w tym zakresie przez organy podatkowe.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 9 grudnia 2016 r., o sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.866.2016.1.IZ potwierdził stanowisko podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, wskazującego, że wnioskodawca ma prawo uznać całość wydatków inwestycyjnych, tj. również w wartości przewyższającej minimalną kwotę określoną w Zezwoleniu - za koszty kwalifikowane inwestycji, o ile spełniają one kryteria uznania za koszt kwalifikowany w myśl Rozporządzenia SSE. Tym samym wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z pomocy publicznej kalkulowanej w oparciu o rzeczywistą wartość poniesionych wydatków kwalifikowanych, ale tylko do wysokości nieprzekraczającej wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej.

Analogicznie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2015 r. sygn. IBPBI/2/4510-381/15/MS potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym kwota określona w zezwoleniu stanowi zatem minimalny pułap wydatków inwestycyjnych, jakie spółka powinna ponieść, aby być uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania CIT. (...) Oznacza to brak górnej granicy, do jakiej wydatki inwestycyjne Spółka mogłaby uznawać za koszty kwalifikowane. (...) zgodnie z ww. interpretacją potwierdzone zostało, że o ile poniesione nakłady inwestycyjne - również w części przekraczającej wartość określoną w zezwoleniu - spełniać będą kryteria uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, to spółka ma prawo zaliczyć je do podstawy obliczenia maksymalnej dostępnej dla Spółki pomocy publicznej.

Natomiast, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z 30 marca 2015 r. o sygn. ITPB3/423-633/14/MK organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że Zezwolenie określa jedynie minimalną wysokość wydatków poniesionych w związku z działalnością gospodarczą na terenie SSE. W konsekwencji, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, Spółka powinna uwzględnić wszystkie faktycznie poniesione kwalifikowane wydatki inwestycyjne, a więc także w tej części, która przekracza minimalną kwotę wskazaną w Zezwoleniu.

Podobne stanowisko zostało zawarte m.in. w nast. interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 września 2016 r., sygn. IPPB3/4510-853/16-2/MS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 lutego 2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-17/16-2/KS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-682/15/AK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 lipca 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-32/15/PC oraz IBPB-1-3/4510-206/15/PC;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 marca 2015 r. o sygn. ILPB3/423-658/14-2/KS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2014 r. o sygn. IBPBI/2/423-391/14/JD;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 kwietnia 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-130/14/AP.
  
  

Na marginesie Spółka zwraca uwagę, że znane są jej stanowiska organów podatkowych zgodnie z którymi przy kalkulacji dostępnej pomocy publicznej, na podstawie zezwolenia, można uwzględniać jedynie koszty inwestycji, które zostały poniesione do terminu zakończenia inwestycji określonego w zezwoleniu. Jednakże Wnioskodawca podkreśla, że powyższe nie odnosi się do sytuacji przedstawionej we wniosku, gdyż Płatności dotyczą kosztów określonych w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia SSE, które zostały odrębnie (od pozostałych kosztów wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 1.2.3.4 Rozporządzenia SSE) ujęte w Zezwoleniu 1, a termin na poniesienie ich w minimalnej wysokości został wyznaczony na 30 czerwca 2020 r. czyli znacznie po terminie zakończenia inwestycji (tj. po 30 czerwca 2016 r. - uwzględniając decyzje zmieniające). Konsekwentnie z samej treści Zezwolenia 1 wynika, że również Płatności, które zostaną poniesione po terminie zakończenia inwestycji mogą zostać uznane jako koszty kwalifikowane.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawioną argumentację Spółki oraz zapatrywania przedstawione w ww. interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy obliczaniu kwoty dostępnej pomocy (limitu zwolnienia podatkowego) Spółka będzie miała prawo uwzględniać Płatności związane z najmem, wynikające z zawartej Umowy najmu, które zostaną poniesione po 30 czerwca 2020 r., w przypadku gdy spełniają one wymagania określone w § 6 Rozporządzenia SSE (przy czym maksymalna wartość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia SSE nie przekroczy limitu ujętego w Zezwoleniu 1 – tj. 43.560.800 zł).

Z ostrożności, na koniec Spółka pragnie wskazać, że w jej ocenie § 6 Rozporządzenia SSE odwołuje się do zagadnień związanych z zwolnieniem od podatku dochodowego, zaś ów przepis wraz z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. stanowią normatywny przedmiot interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w rozumieniu rozdziału la działu II Ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r. poz. 800); dla celów poparcia swoich zapatrywań Wnioskodawca pragnie przywołać poniższy fragment z uzasadnienia wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 10 września 2015 r. sygn. I SA/Go 290/15 gdzie napisano m.in., że: Spółka w skardze zauważyła, że doprecyzowanie zasad zwolnienia uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje się w przepisach rozporządzenia strefowego, do których m.in. odsyła ww. art. 17 ust. 1 pkt 34, z czym należy się zgodzić. Podkreślenia bowiem wymaga, że przepisy § 5 oraz § 6 rozporządzenia strefowego wprost odwołują się do kwestii dotyczących zwolnienia od podatku dochodowego. Zatem należy wskazać, że przywołane przepisy § 5 i § 6 rozporządzenia tworzą z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych normę prawną, która stanowi normatywny przedmiot indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu rozdziału la działu II Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.