Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.208.2019.4.AWO
z 9 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 11 czerwca 2019 r., w dniu 2 lipca 2019 r. oraz w dniu 31 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w części dotyczącej pytania pierwszego ˗ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 czerwca 2019 r., w dniu 2 lipca 2019 r. oraz w dniu 31 lipca 2019 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego ˗ pytanie oznaczone we wniosku numerem 1.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 marca 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od ojca. Darowiznę stanowiła ekspektatywa prawa własności domu jednorodzinnego w Spółdzielni Mieszkaniowej „A” wraz z wkładem budowlanym. Następnie dnia 16 marca 2016 r. w formie aktu notarialnego ekspektatywa została przekształcona w prawo własności nieruchomości stanowiącej działkę numer B.

Dnia 5 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży wyżej wskazanej nieruchomości, za którą otrzymała C zł. Uzyskany przychód Wnioskodawczyni w części wydatkowała na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2008 r. na zakup innej nieruchomości mieszkalnej. Współkredytobiorcą był mąż Wnioskodawczyni oraz Jej ojciec. Wnioskodawczyni z mężem posiada wspólność majątkową małżeńską.

Następnie pozostałą część przychodu Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć na zakup mieszkania od dewelopera na rynku pierwotnym. Wszystkie wpłaty (wydatki) związane z zakupem tego lokalu mieszkalnego udokumentowane fakturami VAT będą dokonane zgodnie z harmonogramem do Umowy Deweloperskiej zawartej w formie aktu notarialnego do dnia 30 listopada 2020 roku. Natomiast sam akt przeniesienia własności, zgodnie z informacją zawartą w umowie deweloperskiej będzie najpóźniej do miesiąca lipca 2021 r. Wartość zakupu nieruchomości wynosi D zł.

W złożonym dnia 11 czerwca 2019 r. uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

• kredyt został zaciągnięty w X z siedzibą w W.,
• celem zaciągnięcia kredytu był zakup działki budowlanej,
• środki uzyskane z kredytu zostały przeznaczone na zakup działki oraz opłaty notarialne,
• z treści umowy kredytowej wynika, że Wnioskodawczyni, jako kredytobiorca, odpowiada solidarnie za zobowiązania wynikające z kredytu,
• nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawczyni (wraz z małżonkiem),
• na tej nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie realizowała własnych celów mieszkaniowych, ponieważ w związku ze zmianą sytuacji życiowej (rozwód w toku) działka przy podziale majątku zostanie przekazana na własność męża Wnioskodawczyni,
• spłata kredytu dotyczy kwoty kredytu,
• definitywne nabycie przedmiotowej nieruchomości poprzez poniesienie wydatków stanowiących całkowitą wartość mieszkania (100% ceny) nastąpi nie później niż w okresie dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie otrzymanej w darowiźnie nieruchomości, tj. do 30 listopada 2020 r., zgodnie z umową deweloperską. Natomiast akt notarialny stwierdzający przeniesienie własności wyżej wskazanej nieruchomości zawarty zostanie nie później niż do dnia 30 lipca 2021 roku (według umowy deweloperskiej). Deweloper nie określa konkretnej daty przekazania aktu notarialnego (przeniesienia własności) tylko podaje przedział czasowy,
• w zakupionej nieruchomości Wnioskodawczyni zamieszka,
• w przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonywała zakupu, zamiany, ani sprzedaży nieruchomości.

Natomiast w uzupełnieniu złożonym w dniu 2 lipca 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

• nie rozpoczęto budowy nieruchomości mieszkalnej na opisanej działce,
• Wnioskodawczyni nie zamieszkała na wyżej wskazanej działce, gdyż nie wybudowano tam nieruchomości mieszkalnej,
• Wnioskodawczyni zakupiła ten grunt w 2008 r. z zamiarem realizowania na nim własnych celów mieszkaniowych poprzez budowę domu jednorodzinnego. Jednak sytuacja życiowa Wnioskodawczyni się zmieniła i w związku ze zmianą okoliczności życiowych, tzn. rozwodem nie doszło do zamieszkania w tej nieruchomości. Działka przy podziale majątku zostanie przekazana na własność męża. Wnioskodawczyni natomiast zakupiła mieszkanie od dewelopera, w którym zamieszka.

W uzupełnieniu z dnia 31 lipca 2019 r. doprecyzowano, że:

• rozwód nastąpił 10 lipca 2019 r., wyrok będzie prawomocny po upływie 21 dni, czyli 31 lipca 2019 r.,
• ostateczny kształt podziału majątku został zgodnie ustalony i będzie potwierdzony przed notariuszem w kształcie takim, że działka zostanie przekazana na własność męża Wnioskodawczyni bez żadnych spłat i dopłat, od wskazanego uzgodnienia nie będzie żadnych odstępstw,
• podział majątku odbył się bez spłat i dopłat (potwierdzenie przed notariuszem po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego w kształcie uzgodnionym przez małżonków), podziałowi podlega działka i kredyt, działka została przekazana na własność męża Wnioskodawczyni, a Wnioskodawczyni została zobligowana do spłaty kredytu,
• zgodnie z porozumieniem słownym małżonków, Wnioskodawczyni została zobligowana do spłaty kredytu zaciągniętego w 2008 r.,
• kwota spłaconego przez Wnioskodawczynię kredytu mieściła się w kwocie ustalonej spłaty, wysokości kredytu,
• nieruchomość otrzymana przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy darowizny, od początku stanowiła majątek osobisty Wnioskodawczyni i przez cały okres małżeństwa nie była włączona do wspólności majątkowej małżeńskiej,
• początkową decyzją braku podjęcia budowy nieruchomości na opisanej działce był brak środków pieniężnych, a następnie rozwód,
• działka od momentu zakupu po dzień dzisiejszy nie była w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Wnioskodawczynię, Jej męża, ani osoby trzecie.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie (oznaczone w złożonym wniosku numerem 1).

Czy wydatki poniesione na spłatę kredytu w wysokości F zł w pełnej kwocie mogę uznać za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że ma prawo skorzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. z tytułu spłaty kredytu w wysokości F zł oraz zakupu nieruchomości od dewelopera w kwocie G zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zakres pytania pierwszego) jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w zakresie pytanie oznaczonego numerem 1. W zakresie pytania drugiego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)−c) wyżej wskazanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)−c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

We wniosku wskazano, że w dniu 2 marca 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie ekspektatywę prawa własności domu jednorodzinnego w Spółdzielni Mieszkaniowej wraz z wkładem budowlanym. W dniu 16 marca 2016 r. ekspektatywa została przekształcona w prawo własności nieruchomości. Nieruchomość od początku stanowiła majątek osobisty Wnioskodawczyni i przez cały okres małżeństwa nie była włączona do wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość została sprzedana dnia 5 grudnia 2018 r.

Zauważyć należy, że nabycie ekspektatywy prawa własności domu jednorodzinnego nie jest równoznaczne z definitywnym nabyciem jego własności. Ekspektatywa prawa do domu jednorodzinnego jest wyłącznie roszczeniem o ustanowienie prawa własności tej nieruchomości. Wynika to wprost z art. 19 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.). Dlatego też nabycie ekspektatywy prawa do domu jednorodzinnego nie może być traktowane jako nabycie własności nieruchomości (wskazanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zawarte w wyroku z dnia 14 września 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 154/16).

Ponadto, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Natomiast stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak wskazuje art. 33 pkt 2 wspomnianej powyżej ustawy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dokonane w dniu 5 grudnia 2018 r. odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ˗ na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy ˗ może zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych we wskazanym przepisie.

Stanowi on, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – oznacza dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – oznacza wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – oznacza przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje więc taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 uważa się m. in.:

1. wydatki poniesione na:
   
   
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,
      
      ˗ położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
      
      
      
2. wydatki poniesione na:
   
   
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)˗c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
      
      ˗ w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30;
      

Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku, gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)˗c) stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)˗c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)˗c) ˗ art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tego względu należy odróżniać spłatę kwoty kredytu i odsetek od kredytu od zapłaty opłat, składek na ubezpieczenie, czy prowizji naliczanych przez bank, w tym związanych z wcześniejszą spłatą kredytu. Wszelkie opłaty i prowizje bankowe nie są wydatkiem na cel mieszkaniowy w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy. Są to dodatkowe zobowiązania związane z udzieleniem kredytu.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c) ustawy za cel mieszkaniowy uważa się nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

Stosownie do treści art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

• nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
• budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

˗ przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

Ponadto należy wskazać, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości (oraz praw majątkowych) – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślenia wymaga również kwestia, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Dodatkowo, w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z wniosku wynika, że dnia 5 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość. Uzyskany z tej transakcji przychód Wnioskodawczyni wydatkowała (w części) na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2008 r. na zakup m.in. innej nieruchomości mieszkalnej (działki budowlanej). Wnioskodawczyni z mężem posiada wspólność majątkową małżeńską. Z umowy kredytowej wynika, że Wnioskodawczyni, jako kredytobiorca, odpowiada solidarnie za zobowiązania wynikające z kredytu. Wnioskodawczyni zakupiła ten grunt z zamiarem realizowania na nim własnych celów mieszkaniowych poprzez budowę domu jednorodzinnego. Sytuacja życiowa Wnioskodawczyni uległa zmianie (rozwód) i w związku z tym nie doszło do zamieszkania w tej nieruchomości (nie wybudowano tam nieruchomości mieszkalnej). Przyczyną braku podjęcia się budowy nieruchomości (na opisanej działce) był brak środków pieniężnych, a następnie rozwód. Ostateczny kształt podziału majątku został zgodnie ustalony i będzie potwierdzony przed notariuszem. Działka zostanie przekazana na własność męża Wnioskodawczyni ˗ bez żadnych spłat i dopłat. Wnioskodawczyni została zobligowana do spłaty kredytu. Działka od momentu zakupu po dzień dzisiejszy nie była w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Wnioskodawczynię, Jej męża, ani osoby trzecie.

Jak wskazano powyżej, w przypadku spłaty kredytu istotne jest, aby był zaciągnięty przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży oraz, aby był zaciągnięty przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży. Ważne jest również, by zaciągnięty został na cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć również należy, że jeżeli kredytobiorcy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy kredytowej, czyli zgodnie z umową kredytobiorcy odpowiadają solidarnie za kredyt, to podatnik jako kredytobiorca solidarny za zadłużenie wynikające z tej umowy również odpowiada solidarnie, a więc do pełnej wysokości. W takiej sytuacji bez znaczenia pozostaje fakt, iż podatnik jest współwłaścicielem nieruchomości i posiada określony procent udziału we współwłasności. Przy obliczaniu dochodu zwolnionego można uwzględnić całą kwotę jaka została wydatkowana na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości.

Odpowiadając zatem na pierwsze z pytań Wnioskodawczyni należy wskazać, że skoro z umowy kredytowej wynika, że Wnioskodawczyni, jako kredytobiorca, odpowiada solidarnie za zobowiązania wynikające z kredytu, a działka została nabyta z zamiarem realizowania na niej własnych celów mieszkaniowych (poprzez budowę domu jednorodzinnego), to Wnioskodawczyni ma prawo wydatek poniesiony na spłatę kredytu uwzględnić jako poniesiony na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że w przypadku wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na nabycie gruntu (pod budowę budynku mieszkalnego) ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera warunku rozpoczęcia na tej działce w określonym czasie budowy budynku mieszkalnego, tzn. ustawodawca nie zastrzegł, że zakup działki budowlanej będzie wydatkowaniem na własne cele mieszkaniowe Podatnika tylko wtedy, gdy Podatnik w określonym czasie rozpocznie budowę budynku mieszkalnego. Ustawodawca wymaga wyłącznie by zakup był podyktowany potrzebą realizacji własnego celu mieszkaniowego. Ustawa nie ogranicza również możliwości dysponowania nieruchomością. Z tego względu, pomimo że nieruchomość ˗ ze względu na sytuację rodzinną (rozwód i towarzyszący mu podział majątku wspólnego) ˗ zostanie przekazana na wyłączną własność małżonka Wnioskodawczyni, można (nadal) mówić o wypełnianiu przez Wnioskodawczynię przesłanek przedmiotowego zwolnienia.

Innymi słowy, jeśli Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych z zamiarem budowy budynku mieszkalnego (oraz późniejszego zamieszkania w nim), to pomimo faktu, że nieruchomość zostanie przekazana na wyłączną własność małżonka Wnioskodawczyni, z uwagi na podział majątku dorobkowego po rozwodzie – istotnie można mówić o wypełnieniu przesłanek zwolnienia. Wnioskodawczyni będzie musiała jednak w toku ewentualnego postępowania udowodnić, że od momentu zakupu gruntu towarzyszył jej faktyczny zamiar wybudowania domu jednorodzinnego (i późniejsza realizacja w nim własnych celów mieszkaniowych) oraz, że celem skorzystania z opisanego w treści art. 21 ust. 1 pkt 131 zwolnienia nie była wyłącznie chęć uniknięcia płacenia podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości otrzymanej w darowiźnie. Sytuacja, w której okazałoby się, że Wnioskodawczyni w momencie zakupu wskazanej działki budowlanej wiedziała już, że własne cele mieszkaniowe nie będą przez nią na niej faktycznie zrealizowane – budynek nigdy miał nie powstać, nie było rzeczywistego zamiaru jego pobudowania, to w takim wypadku wydatek poniesiony na spłatę kredytu, nie stanowi podstawy do możliwości skorzystania z przywołanego powyżej zwolnienia.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że jeśli Wnioskodawczyni (rzeczywiście) nabyła nieruchomość w celu realizacji swoich własnych celów mieszkaniowych poprzez budowę domu jednorodzinnego na nabytym w 2008 r. gruncie, z zamiarem późniejszego zamieszkania w nim to zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy do przychodu uzyskanego ze sprzedaży otrzymanej w darowiźnie od ojca nieruchomości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pierwszego z pytań należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo, w odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, należy wskazać, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać ˗ w tym ich potwierdzenie ˗ nie należą do kompetencji tutejszego organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, a więc istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy podatnik prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe.

Podkreślenia wymaga, że organ interpretacyjny nie jest uprawniony do dokonywania obliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Stąd też organ interpretacyjny nie analizował i nie odnosił się do wskazanych przez Wnioskodawczynię kwot.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię w pytaniu oznaczonym numerem 1 i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.