2019.08.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.348.2019.5.IT
z 1 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 lipca 2019 r. (doręczone 8 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 lipca 2019 r., złożonym w dniu 12 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.), w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 2 lipca 2019 r. (doręczone 8 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Sprzedaż Spółki nie jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Spółka jest producentem prefabrykowanych materiałów budowlanych do budownictwa mieszkaniowego jak i przemysłowego.

Powiat (dalej: „Powiat”) jest właścicielem niezabudowanej działki gruntu w ..., gmina (dalej: „Nieruchomość”).

Powiat nabył Nieruchomość na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w z dnia 12 maja 1993 r. Powiat nie miał prawa do odliczenia VAT przy nabyciu Nieruchomości. Po nabyciu Nieruchomości przez Powiat, Nieruchomość nie była wykorzystywana do jakiegokolwiek rodzaju działalności, w szczególności opodatkowanej ani zwolnionej z VAT.

Nieruchomość znajduje się na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Dnia 16 listopada 2018 r. Powiat przeprowadził przetarg ustny nieograniczony na sprzedaż Nieruchomości. Nabywcą Nieruchomości wyłonionym w drodze ww. przetargu została Spółka.

W związku z powyższym, Powiat i Spółka zamierzają zawrzeć umowę przeniesienia własności (dalej: „Umowa sprzedaży”) Nieruchomości.

Wnioskiem z dnia 12 lutego 2019 r. Spółka wystąpiła o ustalenie warunków zabudowy części Nieruchomości.

Dnia 5 kwietnia 2019 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie fabryki prefabrykatów wraz z infrastrukturą towarzyszącą na części Nieruchomości (dalej: „Decyzja WZ”). Na moment wniesienia niniejszego Wniosku, Decyzja WZ ma charakter ostateczny (tj. nie przysługuje od niej zwyczajny środek odwoławczy).

Po nabyciu Nieruchomości i zrealizowaniu ww. inwestycji, Spółka zamierza wykorzystywać ww. część Nieruchomości w całości do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tj. produkcja i sprzedaż prefabrykowanych materiałów budowlanych). W zakresie pozostałej części Nieruchomości, Spółka, na moment złożenia niniejszego Wniosku, nie ma sprecyzowanych planów co do sposobu jej wykorzystania, jednak nie wyklucza jej wykorzystania w przyszłości do czynności opodatkowanych VAT.

Zważywszy, iż Spółka zamierza zawrzeć Umowę sprzedaży Nieruchomości z Powiatem, Wnioskodawca składa niniejszy Wniosek, aby potwierdzić skutki w zakresie podatku VAT i PCC planowanej transakcji. W szczególności, Spółka zastanawia się nad zakresem prawa do odliczenia z faktury, którą Powiat wystawi w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki.

Ponadto, Spółka zaznacza, że Powiat wystąpi z własnym, odrębnym wnioskiem o interpretację indywidualną dotyczącym tej samej transakcji, aby potwierdzić, w szczególności, właściwą stawkę VAT dla dostawy Nieruchomości na rzecz Spółki.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że Decyzja Burmistrza Gminy i Miasta nr 33/2019 z dnia 5 kwietnia 2019 r. o warunkach zabudowy określa ustalenie sposobu zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie fabryki prefabrykatów w ... wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działce nr 366/57 w ..., gm. . Decyzja została wydana na wniosek Spółki, który określał, że wnioskowana powierzchnia terenu pod planowaną inwestycję stanowi 167.200m², podczas gdy powierzchnia całej działki wynosi 407.498m². Określając sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy, Organ wskazał w załączniku graficznym do decyzji zarówno przedmiotowy teren objęty wnioskiem o powierzchni 167.200m², jak i w ramach terenu określił nieprzekraczalną linię zabudowy. Warunki zabudowy odnoszą się więc do części działki o powierzchni 167.200m².

Powierzchnia terenu pod planowaną inwestycję to 167.200m². Powierzchnia podlegająca przekształceniu około 66.300m², w tym około 32.300m² powierzchni zabudowy oraz około 34.000m² powierzchnie terenów utwardzonych (w tym powierzchnia dróg wewnętrznych, parkingów oraz powierzchnia placów składowych).

Rodzaj inwestycji: zabudowa produkcyjna z nieprzekraczalną linią zabudowy od strony drogi krajowej w odległości 25m granicy działki drogowej, wskaźnikiem wielkości powierzchni nowej zabudowy - max. 20% powierzchni terenu objętego decyzją. W decyzji określono linie rozgraniczające teren inwestycji poprzez zaznaczenie wyznaczonego obszaru działki na mapie stanowiącej załącznik nr 1 do decyzji.

Zabudowa polegać ma na budowie fabryki prefabrykatów w ... wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działce nr 366/57 w ..., gm. , w tym budowie: budynku produkcyjno-magazynowego, budynku biurowo-socjalnego, budynku technicznego, budynku portierni, budynku stacji uzdatniania wody oraz wiaty rowerowej, masztów flagowych, zbiorników naziemnych na gaz LPG, zbiornika retencyjno-chłonnego na wody opadowe, studni głębinowej, zbiorników na nieczystości ciekłe, separatorów, zbiorników podziemnych, pompowni, wagą najazdową wraz z infrastrukturą techniczną zewnętrzną: wjazdem na teren działki, układem dróg wewnętrznych, placem składowym z suwnicami, placami składowymi i manewrowymi, parkingiem dla samochodów osobowych oraz parkingiem dla samochodów ciężarowych, ogrodzeniem terenu oraz instalacjami zewnętrznymi i przyłączami mediów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki, ustaloną według stawki 23% VAT w odniesieniu do całej Nieruchomości?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki, ustaloną według stawki 23% VAT w odniesieniu do części Nieruchomości objętej Decyzją WZ?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, czy kwota podatku VAT, która będzie mogła być odliczona przez Spółkę, powinna być skalkulowana według proporcji, w jakiej wartość części Nieruchomości objęta Decyzją WZ pozostaje do wartości całej Nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki, ustaloną według stawki 23% VAT w odniesieniu do całej Nieruchomości.
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki, ustaloną według stawki 23% VAT w odniesieniu do części Nieruchomości objętej Decyzją WZ.
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, kwota podatku VAT, która będzie mogła być odliczona przez Spółkę, powinna być skalkulowana według proporcji, w jakiej wartość części Nieruchomości objęta Decyzją WZ pozostaje do wartości całej Nieruchomości.

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. l ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei w świetle art. 86 ust. 2 pkt 1, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Dla ustalenia dokładnego zakresu prawa do odliczenia VAT konieczne jest, zdaniem Wnioskodawcy, określenie właściwej stawki VAT, którą powinna być opodatkowana dana transakcja. Odliczeniu podlegać może bowiem tylko taka kwota VAT, która wynika z faktury otrzymanej przez podatnika.

Na gruncie przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego oznacza to, w ocenie Wnioskodawcy, konieczność określenia właściwej stawki VAT dla transakcji dostawy Nieruchomości.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku VAT wynosi 23%.

Z kolei w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolniona z VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Art. 2 pkt 33 ustawy o VAT definiuje tereny budowlane jako grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka uzyskała ostateczną Decyzję WZ w odniesieniu do części Nieruchomości dla inwestycji polegającej na budowie fabryki prefabrykatów wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Nieruchomość, z perspektywy podatku VAT, stanowi teren budowlany. Konsekwentnie, w przypadku dostawy Nieruchomości przez Powiat na rzecz Spółki nie będą spełnione przesłanki zwolnienia z VAT z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ponadto, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie wykorzystywała ww. część Nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tj. produkcja i sprzedaż prefabrykowanych materiałów budowlanych).

A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki.

Ad. 2

Niezależnie od stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego wyżej w pkt 1, Spółka jest zainteresowana określeniem dokładnego zakresu jej prawa do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki, w przypadku negatywnej odpowiedzi organu na pytanie nr 1.

W tym zakresie Spółka wskazuje, że teoretycznie możliwe byłoby wydzielenie:

części Nieruchomości opodatkowanej stawką 23% VAT - część Nieruchomości objęta Decyzją WZ

oraz

części Nieruchomości zwolnionej z VAT - część Nieruchomości nieobjęta Decyzją WZ.

A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat w związku z dostawą Nieruchomości na rzecz Spółki, ustaloną według stawki 23% VAT w odniesieniu do części Nieruchomości objętej Decyzją WZ.

Ad. 3

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, Spółka jest zainteresowana wskazaniem metody podziału w oparciu o którą skalkulowana zostałaby kwota podatku VAT, która mogłaby zostać odliczona przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku należałoby zastosować metodę wartościową jako najbardziej adekwatną i obiektywną na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Należy bowiem zauważyć, iż część nieruchomości objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy, z gospodarczego punktu widzenia, ma wartość oczywiście większą od części tej samej nieruchomości, która nie jest objęta takim planem / decyzją. Nie ulega zatem wątpliwości, że w przypadku oddzielnej sprzedaży każdej z tych części, cena uzyskana za część objętą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy byłaby większa od ceny uzyskanej za pozostałą część, niezależnie od możliwych różnic w powierzchni obu części. Z tej też przyczyny, metoda powierzchniowa podziału Nieruchomości byłaby metodą nieadekwatną i nieobiektywną. Przykładowo, zastosowanie metody powierzchniowej, w przypadku gdy część nieruchomości objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy miałaby mniejszą powierzchnię od pozostałej jej części prowadziłoby do rezultatów nieuzasadnionych z ekonomicznego punktu widzenia.

A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, kwota podatku VAT, która będzie mogła być odliczona przez Spółkę, powinna być skalkulowana według proporcji, w jakiej wartość części Nieruchomości objęta Decyzją WZ pozostaje do wartości całej Nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym tereny budowlane, stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Sprzedaż Spółki nie jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Spółka zamierza nabyć od Powiatu niezabudowaną działkę gruntu.

Nieruchomość znajduje się na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Dla działki wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie fabryki prefabrykatów wraz z infrastrukturą towarzyszącą na części. Decyzja została wydana na wniosek Spółki, który określał, że wnioskowana powierzchnia terenu pod planowaną inwestycję stanowi 167.200m², podczas gdy powierzchnia całej działki wynosi 407.498m². Określając sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy, Organ wskazał w załączniku graficznym do decyzji zarówno przedmiotowy teren objęty wnioskiem o powierzchni 167.200m², jak i w ramach terenu określił nieprzekraczalną linię zabudowy. Warunki zabudowy odnoszą się więc do części działki o powierzchni 167.200m². Zabudowa polegać ma na budowie fabryki prefabrykatów wraz z infrastrukturą towarzyszącą na działce nr 366/57 w ..., gm. , w tym budowie: budynku produkcyjno-magazynowego, budynku biurowo-socjalnego, budynku technicznego, budynku portierni, budynku stacji uzdatniania wody oraz wiaty rowerowej, masztów flagowych, zbiorników naziemnych na gaz LPG, zbiornika retencyjno-chłonnego na wody opadowe, studni głębinowej, zbiorników na nieczystości ciekłe, separatorów, zbiorników podziemnych, pompowni, wagą najazdową wraz z infrastrukturą techniczną zewnętrzną: wjazdem na teren działki, układem dróg wewnętrznych, placem składowym z suwnicami, placami składowymi i manewrowymi, parkingiem dla samochodów osobowych oraz parkingiem dla samochodów ciężarowych, ogrodzeniem terenu oraz instalacjami zewnętrznymi i przyłączami mediów.

Powiat nabył Nieruchomość na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego. Powiat nie miał prawa do odliczenia VAT przy nabyciu Nieruchomości. Po nabyciu Nieruchomości przez Powiat, Nieruchomość nie była wykorzystywana do jakiegokolwiek rodzaju działalności, w szczególności opodatkowanej ani zwolnionej z VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Jak wynika z opisu sprawy obecnie dla działki będącej przedmiotem sprzedaży wydano decyzję o warunkach zabudowy, przy czym Organ wskazał w załączniku graficznym do decyzji zarówno przedmiotowy teren objęty wnioskiem o powierzchni 167.200m², jak i w ramach terenu określił nieprzekraczalną linię zabudowy.

Należy wskazać, że przepisy obok ustalenia warunków zabudowy dla działki przewidują ustalenie warunków zabudowy dla konkretnego terenu, czyli część działki. Oczywistym przy tym jest że, teren musi zostać wyodrębniony zgodnie z wymogami urbanistycznymi, w taki sposób, aby ustalenie warunków zabudowy było w ogóle możliwe, zatem musi być określona powierzchnia terenu pod planowaną inwestycję, powierzchnia zabudowy oraz linia zabudowy. Sam fakt jednak, że teren przeznaczony pod zabudowę nie stanowi całej działki, nie świadczy, że warunki zabudowy odnoszą się do części działki.

Tym samym, skoro dla planowanej inwestycji na nabywanej nieruchomości wydano decyzję o warunkach zabudowy - nieruchomość ta w całości stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, transakcja nabycia nieruchomości nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Sprzedającemu z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie Sprzedający po nabyciu Nieruchomości nie wykorzystywał jej do jakiegokolwiek rodzaju działalności, w szczególności opodatkowanej bądź zwolnionej z VAT. W konsekwencji transakcja sprzedaży Nieruchomości nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro do omawianej transakcji nabycia Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że w związku z planowanym nabyciem Nieruchomości Spółka będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT z faktury wystawionej przez Powiat. Okoliczności sprawy wskazują bowiem, że dostawa Nieruchomości na rzecz Spółki podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, zatem zostaną spełnione warunki do odliczenia podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Z uwagi na uznanie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego pytania nr 1 za prawidłowe, Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na zadane we wniosku pytania nr 2 i 3, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w przypadku uznania przez Organ, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 jest nieprawidłowe, tj. uznania, iż Spółka nie ma pełnego prawa do odliczenia całej kwoty podatku VAT z faktury wystawionej przez Powiat.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin