Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.168.2019.2.SR
z 7 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 25 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Belgii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Belgii.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z powyższym pismem z dnia 16 kwietnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.168.2019.1.SR, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 17 kwietnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 kwietnia 2019 r.), zaś w dniu 25 kwietnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 24 kwietnia 2019 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest emerytem i pobiera świadczenia emerytalne od dnia 17 stycznia 2018 r. w Polsce z ZUS i od dnia 26 marca 2018 r. z Belgii z funduszu socjalno-emerytalnego. W 2018 r. oraz w bieżącym roku Wnioskodawca jest zameldowany i przebywa na terytorium Polski. W dniu 15 stycznia 2018 r. na prośbę Wnioskodawcy Urząd Skarbowy w …, ul. …, …, wydał Mu zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych o numerze …, za okres od dnia 1 stycznia 2018 r. Urząd podatkowy w Belgii został powiadomiony o przejściu Wnioskodawcy na emeryturę i miejscu zamieszkania. W 2019 r. Wnioskodawca rozliczył się w Polsce z dochodów uzyskanych z emerytury belgijskiej i emerytury polskiej w 2018 r. Innych dochodów Wnioskodawca nie uzyskiwał.

W dniu 10 stycznia 2019 r. Wnioskodawca otrzymał e-mail z Belgii z Dyrekcji Do Spraw Wypłat Zobowiązań Socjalnych i Skarbowych o zaistniałych zmianach w opodatkowaniu Jego belgijskiej emerytury. O powyższym fakcie Wnioskodawca poinformował bank z prośbą o niepobieranie z Jego konta dewizowego zaliczki 18% na poczet podatku PIT w Polsce oraz niepobieranie za tą czynność prowizji w wysokości 8,0-8,3 euro.

Zgodnie z poleceniem banku, w dniu 15 stycznia 2018 r. Wnioskodawca dostarczył kopię ww. e-maila z Belgii wraz z tłumaczeniem przez tłumacza przysięgłego oraz zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wystawione przez Urząd Skarbowy w …. Do dnia 1 marca 2019 r. Wnioskodawca oczekiwał na odpowiedź z banku. Żądał zwrotu pobranej prowizji i zaprzestanie pobierania zaliczek na poczet PIT. Bank po tak długim czasie rozpatrywania Jego prośby żąda decyzji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczącej interpretacji ww. Konwencji dotyczącej opodatkowania w Polsce Jego emerytury otrzymywanej z funduszu socjalno-emerytalnego w Belgii.

W czasie oczekiwania na decyzję z banku Wnioskodawca wysłał zapytanie dotyczące rozliczania się z podatku, w myśl nowych zmian w Konwencji, do belgijskiego Urzędu Skarbowego w … i …. Po trzech dniach dostał wyczerpujące odpowiedzi potwierdzające Jego interpretację ww. Konwencji. W treści odpowiedzi stwierdzono, że za rok podatkowy 2018 Jego dochody emerytalne uzyskane w Belgii ma obowiązek rozliczyć w 2019 r. w polskim urzędzie skarbowymi. Urząd finansowy w Belgii musi powiadomić składając zerowe zeznanie podatkowe. Od 1 stycznia 2019 r. dochód pochodzący z uzyskanej emerytury w Belgii ma rozliczyć w 2020 r. w belgijskim urzędzie skarbowym.

W polskim urzędzie skarbowym przy rozliczaniu podatkowym w 2020 r. za rok 2019 zobowiązany jest podać wysokość otrzymywanego wynagrodzenia w Belgii w celu obliczenia progu podatkowego w Polsce od wszystkich dochodów uzyskanych na terenie Polski w 2019 r.

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej za 2019 r., po wejściu zmian w Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanych w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r., które art. I-XI (Dz. U z 2018 r., poz. 1094), zmieniają art. 18 pkt 1 regulujący zasady opodatkowania emerytur, mający zastosowanie dla podatków pobranych u źródła do kwot dochodu ustalonego lub wypłaconego w dniu 1 stycznia 2019 r. lub po tym dniu.

Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że za rok podatkowy 2018 nie płacił podatku w urzędzie finansowym w Belgii. Od stycznia 2019 r. do chwili obecnej Urząd Emerytur i Rent przy wypłatach nie dokonuje potrąceń na poczet podatku, który będzie Wnioskodawca rozliczał do końca czerwca 2020 r. w Belgii.

Od 1 stycznia 2019 r. do chwili obecnej za pobieraną emeryturę z Belgii Wnioskodawca płaci zaliczkę na podatek 18% w Polsce na konto Urzędu Skarbowego w ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do płacenia zaliczki 18% na poczet podatku dochodowego obliczonego od dochodu uzyskanego z otrzymywania emerytury z Funduszu Socjalno-Emerytalnego z Belgii?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z interpretacją ww. Konwencji i jej późniejszych poprawek, które obowiązują i wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 r., jest zobowiązany do opodatkowania i złożenia rozliczenia z otrzymywanych dochodów z Funduszu Emerytalnego w Belgii, w urzędzie finansowym w Belgii. Z chwilą wejścia w życie tych poprawek Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wpłacania zaliczek na poczet podatku PIT ‒ 18% za rok podatkowy 2019. Natomiast, Wnioskodawca ma obowiązek w swoim zeznaniu podatkowym za 2019 r. w rozliczeniu podatkowym w 2020 r. podać wysokość dochodów emerytalnych uzyskanych z Belgii w celu obliczenia progu podatkowego dla dochodów uzyskanych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, certyfikat rezydencji – oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest emerytem i pobiera świadczenia emerytalne od dnia 17 stycznia 2018 r. w Polsce z ZUS i od dnia 26 marca 2018 r. z Belgii z funduszu socjalno-emerytalnego. W 2018 r. oraz w bieżącym roku Wnioskodawca jest zameldowany i przebywa na terytorium Polski. W dniu 15 stycznia 2018 r. na prośbę Wnioskodawcy Urząd Skarbowy wydał Mu zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych za okres od dnia 1 stycznia 2018 r. Urząd podatkowy w Belgii został powiadomiony o przejściu Wnioskodawcy na emeryturę i miejscu zamieszkania. W 2019 r. Wnioskodawca rozliczył się w Polsce z dochodów uzyskanych z emerytury belgijskiej i emerytury polskiej w 2018 r. Innych dochodów Wnioskodawca nie uzyskiwał. W dniu 10 stycznia 2019 r. Wnioskodawca otrzymał e-mail z Belgii z Dyrekcji Do Spraw Wypłat Zobowiązań Socjalnych i Skarbowych o zaistniałych zmianach w opodatkowaniu Jego belgijskiej emerytury. O powyższym fakcie Wnioskodawca poinformował bank z prośbą o niepobieranie z Jego konta dewizowego zaliczki 18% na poczet podatku PIT w Polsce oraz niepobieranie za tą czynność prowizji w wysokości 8,0-8,3 euro. Zgodnie z poleceniem banku, w dniu 15 stycznia 2018 r. Wnioskodawca dostarczył kopię ww. e-maila z Belgii wraz z tłumaczeniem przez tłumacza przysięgłego oraz zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wystawione przez Urząd Skarbowy w …. Do dnia 1 marca 2019 r. Wnioskodawca oczekiwał na odpowiedź z banku. Żądał zwrotu pobranej prowizji i zaprzestanie pobierania zaliczek na poczet PIT. Bank po tak długim czasie rozpatrywania Jego prośby żąda decyzji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczącej interpretacji ww. Konwencji dotyczącej opodatkowania w Polsce Jego emerytury otrzymywanej z funduszu socjalno-emerytalnego w Belgii. W czasie oczekiwania na decyzję z banku Wnioskodawca wysłał zapytanie dotyczące rozliczania się z podatku, w myśl nowych zmian w Konwencji, do belgijskiego Urzędu Skarbowego w … i …. Po trzech dniach dostał wyczerpujące odpowiedzi potwierdzające Jego interpretację ww. Konwencji. W treści odpowiedzi stwierdzono, że za rok podatkowy 2018 Jego dochody emerytalne uzyskane w Belgii ma obowiązek rozliczyć w 2019 r. w polskim urzędzie skarbowymi. Urząd finansowy w Belgii musi powiadomić składając zerowe zeznanie podatkowe. Od 1 stycznia 2019 r. dochód pochodzący z uzyskanej emerytury w Belgii ma rozliczyć w 2020 r. w belgijskim urzędzie skarbowym. W polskim urzędzie skarbowym przy rozliczaniu podatkowym w 2020 r. za rok 2019 zobowiązany jest podać wysokość otrzymywanego wynagrodzenia w Belgii w celu obliczenia progu podatkowego w Polsce od wszystkich dochodów uzyskanych na terenie Polski w 2019 r. Wnioskodawca nadmienia, że za rok podatkowy 2018 nie płacił podatku w urzędzie finansowym w Belgii. Od stycznia 2019 r. do chwili obecnej Urząd Emerytur i Rent przy wypłatach nie dokonuje potrąceń na poczet podatku, który będzie Wnioskodawca rozliczał do końca czerwca 2020 r. w Belgii. Od 1 stycznia 2019 r. do chwili obecnej za pobieraną emeryturę z Belgii Wnioskodawca płaci zaliczkę na podatek 18% w Polsce na konto Urzędu Skarbowego w ….

W przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r., Nr 211, poz. 2139, z późn. zm.), zmieniona Protokołem podpisanym w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1094).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce), ze względu na uprzednie zatrudnienie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce).

Natomiast stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Konwencji, takie emerytury, renty i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub zgodnie z jakimkolwiek innym systemem emerytalnym w drugim umawiającym się Państwie (Belgii), mogą zostać opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie (Belgii), jednak wyłącznie w takim przypadku gdy składki uiszczane na podstawie tych przepisów lub systemu są uznawane przez to drugie Państwo dla celów podatkowych (Belgię). W takim przypadku, podatek tak ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty świadczenia brutto.

Z kolei zgodnie z treścią art. 19 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji, renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo albo przez jego organ lokalny bezpośrednio, bądź z utworzonych przez nie funduszy, osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub organu lokalnego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże takie renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo (art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Konwencji).

Stosownie do art. 19 ust. 3 ww. Konwencji, postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń lub rent i emerytur przekazywanych z tytułu usług świadczonych w ramach działalności przemysłowej lub handlowej wykonywanej przez Umawiające się Państwo lub jeden z jego organów lokalnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że otrzymywana przez Wnioskodawcę emerytura z Belgii podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Belgii, z tym że w Belgii podatek nie może być wyższy niż 10%.

Powołane przepisy ww. Konwencji nie przewidują opodatkowania podatkiem dochodowym wyłącznie w Belgii emerytur z belgijskiego systemu socjalno-emerytalnego uzyskiwanych w 2019 r.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 2 ww. Konwencji, w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody lub posiada majątek, które stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Belgii, wówczas Polska z uwzględnieniem postanowień litery b) oraz c) niniejszego ustępu zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania.
2. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody, które zgodnie z postanowieniami artykułów, 7, 10, 11, 12, 13, 14 lub 18 Konwencji mogą być opodatkowane w Belgii, wówczas Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Belgii. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód uzyskany w Belgii.
3. jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji uzyskane dochody lub posiadany majątek przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce są zwolnione z opodatkowania w Polsce, to Polska może jednak wziąć pod uwagę przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby, dochód lub majątek zwolniony z opodatkowania.
4. bez względu na postanowienia litery b) dywidendy uzyskiwane przez spółkę mającą siedzibę w Polsce ze spółki mającej siedzibę w Belgii są zwolnione z opodatkowania w Polsce o ile spółka, która ma siedzibę w Polsce posiada bezpośrednio w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy i posiada lub będzie posiadała te udziały (akcje) przez nieprzerwany 24 miesięczny okres, w którym dokonano wypłaty.
   
   

Zatem, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu dochodów Wnioskodawcy mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskanych w 2019 r. z tytułu emerytury wypłacanej z belgijskiego systemu socjalno-emerytalnego, należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania dochodu określoną w art. 23 ust. 2 pkt b) ww. Konwencji, czyli tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia, która oznacza, że dochód z emerytury osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku obliczonego wg skali podatkowej, odlicza się podatek zapłacony za granicą do wysokości limitu.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W sytuacji, gdy emerytura wypłacana jest podatnikowi przez płatnika (bank), to na płatniku ciąży obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do treści art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

W myśl art. 35 ust. 3 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika (art. 35 ust. 9 ww. ustawy).

Stosownie do art. 35 ust. 3a ww. ustawy, podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli zaliczkę pobierają płatnicy określeni w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, a podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym zaczął osiągać takie dochody, złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie osiąga równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e. Przepis art. 27 ust. 1b pkt 2 stosuje się odpowiednio (art. 35 ust. 4 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 35 ust. 5 ww. ustawy, zaliczkę od przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 3a, pobiera się, stosując najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, pomniejszoną o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3. Przepisy art. 27 ust. 1b pkt 2 i art. 32 ust. 1e stosuje się odpowiednio.

Reasumując, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę mającego miejsce zamieszkania w Polsce w 2019 r. z tytułu emerytury wypłacanej z belgijskiego systemu ubezpieczeń społecznych, stosownie do art. 18 ust. 1-2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Belgii. Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w art. 23 ust. 2 lit. b) ww. Konwencji metodę unikania podwójnego, czyli tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia, która oznacza, że dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku obliczonego wg skali podatkowej, odlicza się podatek zapłacony za granicą przy czym odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód uzyskany w Belgii. Wobec powyższego, z tytułu uzyskiwania emerytury z Belgii występuje obowiązek zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo nadmienić należy, że w sytuacji wystąpienia kolizji w zakresie opodatkowania tego samego przychodu, a w konsekwencji ewentualnego braku wyeliminowania podwójnego opodatkowania, istnieje możliwość wszczęcia na wniosek podatnika, procedury wzajemnego porozumiewania się, co jednak nie mieści się w obszarze właściwości rzeczowej Organu interpretacyjnego. Tryb postępowania w tej sprawie – które to postępowanie nie mieści się w niniejszym postępowaniu interpretacyjnym – został uregulowany w art. 25 ww. Konwencji polsko-belgijskiej. Stosownie do ust. 1 tego artykułu, jeżeli osoba jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji, wówczas może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub, jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 ustęp 1, właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji.

Właściwy organ, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony i jeżeli nie może spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w porozumieniu z właściwym organem drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby zapobiec opodatkowaniu niezgodnemu z niniejszą Konwencją. Osiągnięte w ten sposób porozumienie zostanie wprowadzone w życie bez względu na terminy przewidziane przez ustawodawstwo wewnętrzne Umawiających się Państw (art. 25 ust. 2 ww. Konwencji).

Na podstawie art. 25 ust. 3 ww. Konwencji, właściwe organy Umawiających się Państw będą wspólnie czynić starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstać przy interpretacji lub stosowaniu Konwencji.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ww. Konwencji, właściwe organy Umawiających się Państw uzgodnią zakres środków administracyjnych niezbędnych do zastosowania niniejszej Konwencji, a w szczególności formalności, których powinny dopełnić osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w każdym Umawiającym się Państwie, aby otrzymać w drugim Umawiającym się Państwie obniżenia lub zwolnienia od opodatkowania przewidziane w niniejszej Konwencji.

Zgodnie z art. 25 ust. 5 ww. Konwencji, właściwe organy Umawiających się Państw mogą komunikować się bezpośrednio w zakresie stosowania niniejszej Konwencji.

Natomiast stosownie do art. 25 ust. 6 ww. Konwencji, w przypadku gdy,

1. zgodnie z ustępem 1, dana osoba przedstawiła sprawę właściwemu organowi Umawiającego się Państwa na tej podstawie, iż działania jednego lub obu Umawiających się Państw spowodowały jej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji, oraz
2. właściwe organy nie są w stanie osiągnąć porozumienia w celu rozstrzygnięcia sprawy zgodnie z ustępem 2 w ciągu dwóch lat od zaprezentowania sprawy właściwemu organowi drugiego Umawiającego się Państwa,

- wszelkie nierozwiązane kwestie dotyczące sprawy zostaną przekazane do arbitrażu, o ile ta osoba złoży taki wniosek w ciągu dwóch lat, począwszy od dnia w którym można było wnosić o arbitraż. Nierozstrzygnięte kwestie nie powinny być przekazane do arbitrażu, jeżeli w danej sprawie zostało już wydane orzeczenie sądu lub sądu administracyjnego któregokolwiek z Umawiających się Państw. O ile dana osoba, której sprawa bezpośrednio dotyczy nie zaneguje wzajemnego porozumienia, które wdraża decyzję arbitrażową, decyzja ta będzie wiążąca dla obu Umawiających się Państw i zostanie wprowadzona w życie niezależnie od terminów przewidzianych przez prawo wewnętrzne obu Państw. Właściwe organy Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania niniejszego ustępu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.