Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.193.2019.1.KS
z 5 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania Opłaty rezerwacyjnej i udokumentowania jej fakturą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania Opłaty rezerwacyjnej i udokumentowania jej fakturą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2245) (dalej: Ustawa CIT) oraz zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174); dalej: Ustawa VAT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług hotelowych. Dodatkowo, Spółka dysponuje salami konferencyjnymi, które udostępnia w związku z organizacją różnych wydarzeń oraz restauracją, dzięki posiadaniu której świadczy usługi gastronomiczne. Ze względu na różnorodny charakter świadczonych usług (np. fakt posiadania przez Spółkę koncesji na alkohol) może ona sprzedawać towary lub świadczyć usługi opodatkowane różnymi stawkami VAT (w szczególności 8% i 23%).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności zajmuje się także organizacją imprez okolicznościowych, m.in.: wesel, komunii/bankietów/chrztów, urodzin, czy też wydarzeń firmowych. Taka usługa polega zarówno na udostępnieniu odpowiedniej sali, przygotowaniu zaplecza gastronomicznego oraz zorganizowaniu innych atrakcji/udogodnień. Nabywcami wyżej wymienionych usług są zarówno osoby fizyczne, jak i inne podmioty.

Spółka pobiera od podmiotów chcących nabyć określone usługi, w szczególności rezerwujących sale konferencyjne, pokoje i różnego rodzaju wydarzenia okolicznościowe, opłatę (dalej: Opłata rezerwacyjna), która nie odnosi się do żadnej konkretnej dostawy towaru/świadczenia usługi. Stanowi ona dla Spółki przede wszystkim zabezpieczenie realizacji świadczeń oraz uprawnia do nabywania od Spółki różnych towarów i usług o wartości równej kwocie Opłaty rezerwacyjnej.

Klient (dalej: Nabywca), w momencie ich realizacji może modyfikować zakres usług w stosunku do wcześniejszego zamówienia oraz może wybrać inne towary znajdujące się w ofercie Wnioskodawcy, na poczet zapłaty za które ma zostać zaliczona Opłata rezerwacyjna. Dlatego też, na moment otrzymania powyższej wpłaty, dostawa towarów ani świadczenie usług nie podlega ostatecznej konkretyzacji co do ilości, rodzaju, stawki podatkowej, a nawet co do ceny (nie jest pewne, czy Nabywca nabędzie towary lub usługi w cenie równej co najmniej kwocie Opłaty rezerwacyjnej).

Analogiczne zdarzenia będą miały miejsce również w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Opłata rezerwacyjna stanowi zaliczkę/przedpłatę/zadatek w rozumieniu art. 19a ust. 8 Ustawy VAT?
2. Czy Spółka ma obowiązek udokumentowania otrzymania Opłaty rezerwacyjnej Fakturą VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Opłata rezerwacyjna dokonywana celem zabezpieczenia terminu organizacji danego wydarzenia, w momencie jej przekazania przez Nabywcę nie jest skonkretyzowanym wynagrodzeniem za dostawę towaru, który zostanie dostarczony, ani usługi, która zostanie wyświadczona, a w związku z tym nie stanowi zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 Ustawy VAT.
2. Spółka nie ma obowiązku udokumentowania otrzymania Opłaty rezerwacyjnej Fakturą VAT.
   
   

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Innymi słowy, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady, na podstawie art. 19a ust. 1 Ustawy VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonano dostawy towarów lub świadczenia usług i powinien być rozliczony również za ten okres.

Odstępstwem od ogólnej zasady przedstawionej powyżej jest art. 19a ust. 8 Ustawy VAT, który stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem art. 19a ust. 5 pkt 4.

Powyższe oznacza, że w momencie, gdy przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do przekazanej kwoty.

Jeżeli natomiast chodzi o obowiązek udokumentowania takiej wpłaty, zgodnie z treścią art. 106i ust. 2 Ustawy VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Ustawodawca nie zamieścił w treści Ustawy VAT definicji zaliczki, przedpłaty, czy zadatku. W takiej sytuacji należy się zatem odnieść do wykładni językowej z definicją wskazaną w Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (dostępnego na stronie: https://sjp.pwn.pl/), według którego „zapłata” oznacza „uiszczenie należności za coś”. Fakt, że należność musi być przypisana do określonego przedmiotu, stanowi więc zasadniczy element jej definicji. Podobnie została zdefiniowana zaliczka (otwierająca katalog należności w rozumieniu ustawodawcy bez wątpienia mieszczących się w pojęciu „zapłaty”, a więc mogąca pomocniczo służyć do interpretacji tego pojęcia), tj. jako część należności wpłacanej lub wypłacanej z góry na poczet tej należności.

Zatem zapłatę (zaliczkę) wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą towarów lub faktycznym wykonaniem usługi. Jeżeli chodzi natomiast o przedpłatę to jest to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie, podobnie jak zadatek.

Stosownie zatem do powyższego, zarówno zaliczka, jak też przedpłata i zadatek, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją, tj. dostawą określonych towarów lub świadczeniem określonych usług. W związku z tym, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone (jasno sprecyzowane i niezmieniane przez strony już po dokonaniu wpłaty).

Takie stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. I FSK 1100/09. Sąd uznał w nim, że obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania płatności przed dostawą towarów/wykonaniem usługi powstaje jedynie wówczas, gdy „zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej”.

Zagadnienie skutków otrzymania zaliczek/przedpłat na gruncie VAT było rozstrzygane także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. wydanym w sprawie BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise (sprawa C-419/02). Trybunał przyjął jednoznacznie, że przedpłaty mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy dokonane są na poczet przyszłych dostaw konkretnych towarów lub usług. Jeżeli taka konkretyzacja nie jest możliwa, należy przyjąć, że płatność spełnia inne funkcje niż zaliczka czy przedpłata. Trybunał podkreślił, że na gruncie Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145), zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (Dz. U. L 102), dalej: szósta Dyrektywa, zaliczka nie jest odrębnym przedmiotem opodatkowania. Jedyną funkcją, którą przypisuje jej szósta Dyrektywa, jest przyspieszenie powstania obowiązku podatkowego wynikającego z czynności opodatkowanej, np. dostawy towarów, czy świadczenia usług. Dlatego też, aby zaliczka/przedpłata spowodowała powstanie obowiązku podatkowego, niezbędne jest to, by w chwili dokonywania płatności strony znały wszystkie istotne dane dotyczące przyszłej transakcji, w szczególności to, jakich towarów lub usług przedpłata dotyczy. Fragment wyroku poniżej:

„w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje, zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług, muszą już być znane, a zatem w szczególności, podobnie jak stwierdził rzecznik generalny w pkt 100 opinii, w momencie dokonania takiej zapłaty towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Dodatkowo TSUE w wyroku z dnia 9 października 2001 r. wydanym w sprawie Cantor Fitzgerald International (sprawa C-108/99), stwierdził, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych świadczeń. Sąd w swoim uzasadnieniu dodał, że „opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny”. W nawiązaniu do powyższego, wpłaty dokonane na poczet przyszłych dostaw towarów lub świadczenia usług, ale niesprecyzowane co do ilości, rodzaju, stawki VAT itp., co do zasady nie wypełniają znamion zaliczki/przedpłaty/zadatku, o których mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy VAT.

Takie też stanowisko prezentują organy podatkowego w wydawanych interpretacjach indywidualnych. W jednej z nich (interpretacja z dnia 29 grudnia 2017 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.597.2017.1.AKO), wnioskodawca wniósł o potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym wpłata przez nabywcę określonej kwoty, wpłacanej na poczet ceny nabycia bliżej niesprecyzowanych w momencie wpłaty usług gastronomicznych, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego na gruncie Ustawy VAT. Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe i stwierdził, że „środki pieniężne wpłacone przez kontrahenta na poczet przyszłych niezidentyfikowanych towarów lub usług, które zostaną zakupione przez konsumentów posiadających zainstalowaną aplikację mobilną z kodami promocyjnymi na różne towary bądź usługi u Wnioskodawcy, nie będą stanowić przedpłaty, zaliczki ani zadatku, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Powyższe wynika z faktu, że w momencie otrzymania środków pieniężnych nie są one związane z żadną konkretną dostawą towarów/świadczeniem usług – w dacie otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych nie jest znany przedmiot transakcji”.

Dodatkowo, aby daną wpłatę uznać za zaliczkę, Nabywca w momencie dokonywania płatności nie powinien posiadać intencji dokonania zmiany danego świadczenia w przyszłości. Wskazuje na to m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2014 r., sygn. I FSK 503/13, uznając, że „istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo, że strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości”.

Reasumując, w nawiązaniu do dosłownego znaczenia pojęcia „zapłaty” oraz „zaliczki”, orzecznictwa europejskiego, orzecznictwa polskich sądów administracyjnych jak również wydanych przez organy podatkowe interpretacji indywidualnych, ugruntowało się stanowisko które jednolicie wskazuje, że aby zapłatę na poczet dostawy towarów lub świadczenia usług uznać za zaliczkę/przedpłatę/zadatek na gruncie VAT, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, co oznacza, że przedmiot dostawy towarów/świadczenie usług powinien być jasno sprecyzowany i jednoznacznie określony co do rodzaju towaru/usługi,
• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być na tyle dokładna, by umożliwić określenie zasad opodatkowania świadczenia (w szczególności miejsca świadczenia, podstawy i stawki opodatkowania),
• w momencie dokonania wpłaty, strony nie powinny mieć intencji zmiany będącej przedmiotem wpłaty dostawy towarów/świadczenia usług w przyszłości.
  
  

Zatem, w przypadku braku konkretyzacji towarów/usług (co do ilości, rodzaju, ceny czy stawki opodatkowania) dokonywana wpłata nie stanowi oraz nie będzie stanowić zaliczki/przedpłaty/zadatku w rozumieniu przepisów podatkowych, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu w VAT.

Stanowisko takie możemy odnaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2017 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.444.2017.1.IT, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe uzasadnienie wnioskodawcy, że wpłata przez niego otrzymana nie stanowi zaliczki, ponieważ „w momencie otrzymania przez Spółkę zaliczki nie są (mogą nie być) znane wszystkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia i opodatkowania zdarzenia podatkowego. Przede wszystkim nie jest określona ostateczna cena (poza sposobem jej kalkulacji), jak również nie jest/nie będzie określone czy (lub w jakiej części) zaliczka dotyczy dostawy wewnątrzwspólnotowej czy też eksportu, co ma decydujące znaczenie dla określenia podstawy opodatkowania VAT, stawki podatkowej jak również dopełnienia obowiązków ewidencyjnych (w tym złożenia deklaracji)”.

Dodatkowo, jeżeli ustalenia umowne w momencie wpłacania kwoty pieniędzy nie wskazują dokładnych towarów i usług, które zostaną nabyte lub wyświadczone na rzecz nabywcy, wpłata będąca pewnego rodzaju zabezpieczeniem realizacji świadczenia końcowego, nie jest wpłatą podlegającą obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 19a ust. 8 Ustawy VAT. Takie podejście zostało zaprezentowane w jednej z interpretacji indywidulanych z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.107.2017.10.KM. Organ podatkowy uznał w niej, że nawet jeżeli wnioskodawca prezentuje katalog swoich usług, na które mogą zostać wykorzystane dokonane wpłaty, to „faktyczny rodzaj, ilość i masa tych przesyłek jest znana dopiero na etapie rozliczenia końcowego pomiędzy Stronami”. Organ dodał również, że „nie jest jednoznacznie określone – co podkreśla Wnioskodawca – na co konkretnie zostaną przeznaczone niniejsze wpłaty, co ma decydujące znaczenie dla określenia podstawy opodatkowania VAT i stawki podatkowej. W związku z tym, stwierdzić należy, że w stosunku do ww. wpłat nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie ma faktycznej możliwości przyporządkowania płatności do konkretnych świadczeń (wpłaty te nie mogą być traktowane jako przedpłata/zaliczka o których mowa w tej regulacji)”.

Przenosząc powyższą argumentację na grunt opisanego stanu faktycznego oraz nawiązując do specyfiki działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, należy uznać, że wpłata dokonywana na rzecz Spółki tytułem rezerwacji sali/miejsca/usługi gastronomicznej w momencie wpłaty nie jest związana ze skonkretyzowanym towarem, czy usługą. Wspomnianym Opłatom rezerwacyjnym nie towarzyszą ustalenia pozwalające na określenie w sposób ostateczny i precyzyjny, przedmiotu świadczenia co do ilości, czy wartości, a co za tym idzie w momencie wpłaty pieniędzy Spółka nie jest w stanie przewidzieć jakie ostatecznie usługi, bądź towary będą przez Nabywcę (lub innych uczestników wydarzenia) zamawiane. Ze względu na to, że Spółka posiada w swojej ofercie towary i usługi opodatkowane różnymi stawkami VAT (w szczególności 8%, jak i 23%), w momencie otrzymania Opłaty rezerwacyjnej Spółka nie ma możliwości wskazania właściwej stawki podatkowej dla towarów/usług, na poczet których zostanie zaliczona wniesiona zapłata.

Ad. 2.

Jako że, w opinii Wnioskodawcy dokonana Opłata rezerwacyjna nie stanowi zaliczki w rozumieniu Ustawy VAT, nie wystąpi również obowiązek udokumentowania rzeczonej wpłaty przy pomocy faktury VAT. Taki pogląd znajduje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 27 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.10.2017.KO. Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem, który wpłaty kwot pieniężnych w celu zabezpieczenia przyszłych należności z tytułu dostaw towarów niesprecyzowanych traktował jako zaliczki, wystawiając w związku z tym faktury VAT. Organ uznał, że „w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. W konsekwencji z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania wpłat pieniężnych na poczet dostawy tzw. pakietu narzędziowego, którego nie można ściśle i jednoznacznie określić w momencie wpłaty, Wnioskodawca nie jest również zobowiązany do wystawienia faktury zaliczkowej”.

Ponadto, Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Rzeszowie w wyroku z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. I SA/Rz 969/12, orzekł, że w zakresie opodatkowania nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny. W przypadku, gdy dokonywanym wpłatom nie towarzyszą żadne konkretne ustalenia pozwalające na stwierdzenie jakiego rodzaju towaru dostawa ma dotyczyć, jakiej ilości, ceny, wielkości zamówienia czy też jego wartości, to brak jest także podstawowych informacji koniecznych do prawidłowego wystawienia faktury.

Wyrok ten został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 7 marca 2014 r., sygn. I FSK 503/13, w uzasadnieniu podkreślał, że „nie można stwierdzić, że wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy zostały jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem przedmiotowym. Nie można bowiem tego odnieść do przedmiotu dostawy, co do którego wiadomo jedynie, że dotyczy on jednego rodzaju towaru, tj. obuwia. Opisanym wpłatom nie towarzyszą bowiem żadne konkretne ustalenia, pozwalające na stwierdzenie jakiego rodzaju butów dostawa ma dotyczyć, jakiej ilości, ceny, wielkości zamówienia czy też jego wartości. Informacje takie są nie tylko konieczne do prawidłowego wystawienia faktury, ale również wskazują na wolę stron zrealizowania konkretnej dostawy. Podzielić należy zatem pogląd Sądu pierwszej instancji, że z przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji stanu faktycznego nie wynika, aby zamiarem stron była wcześniejsza zapłata za część należności na poczet dostawy”.

Podsumowując powyższe Spółka staje na stanowisku, że Opłaty rezerwacyjne dokonywane przez Nabywców nie stanowią obecnie, ani nie będzie stanowić w przyszłości zapłaty, o której mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy VAT. W momencie dokonywania wspomnianych wpłat nie ma możliwości konkretyzacji przedmiotu świadczenia (towaru lub usługi), na których poczet dokonywane są zapłaty. Nabywcy mają możliwość dokonywania zmian/modyfikacji zakresu nabywanych świadczeń w przyszłości, dlatego przedmiotem świadczeń (w intencji stron) mogą stać się inne niż w momencie dokonywania Opłaty rezerwacyjnej towary, bądź usługi.

W efekcie, brak jest możliwości określenia podstawy opodatkowania oraz właściwej stawki podatkowej w momencie dokonywania wpłaty na poczet przyszłych świadczeń. Co za tym idzie, w tej sytuacji nie występuje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy VAT, tym samym Spółka nie ma i nie będzie mieć obowiązku w stosunku do stanów w przyszłości wystawienia faktury VAT dokumentującej otrzymanie zaliczki zgodnie z art. 106i ust. 2 Ustawy VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie zajętego przez nią stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.