2019.06.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.228.2019.1.IK
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 12 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczenia usług i prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczenia usług i prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest budowa budynków mieszkaniowych wielorodzinnych. Lokale są sprzedawane przez Wnioskodawcę i z tego tytułu Wnioskodawca wykazuje i opłaca do urzędu skarbowego VAT należny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, na której planuje realizację inwestycji deweloperskiej, zwanych dalej: „Nieruchomością 1”. Wnioskodawca posiada Nieruchomość 1 na cele budowy budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Dla Nieruchomości 1 została wydana przez Prezydenta Miasta decyzja w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla Wnioskodawcy zwana dalej: „PNB”. Na Nieruchomości 1 oraz w oparciu o prawomocne PNB lub w oparciu o każdą inną prawomocną zamienną decyzję o pozwoleniu na budowę, Wnioskodawca chce zrealizować inwestycję budowlaną budowy osiedla wielorodzinnego wraz z pełną infrastrukturą techniczną oraz dostępem do drogi publicznej i prawomocną decyzją o użytkowaniu, zwana dalej: „Inwestycją”.

Inna, niepowiązana z podatnikiem spółka kapitałowa (dalej „XYZ”) jest właścicielem nieruchomości sąsiedniej zwanej dalej: „Nieruchomością 2” i również planuje zrealizować na niej inwestycję budowlaną budowy budynku wielorodzinnego.

XYZ złożył odwołanie od PNB. XYZ oświadczył, że realizacja Inwestycji na Nieruchomości 1 wpływać będzie na możliwość pełnego wykorzystania powierzchni Nieruchomości 2 przy ewentualnym projektowaniu jej zagospodarowania w przyszłości. W konsekwencji realizacja Inwestycji skutkować będzie obniżeniem wartości Nieruchomości 2, w związku z czym XYZ jako właścicielowi mogłoby przysługiwać roszczenie o odszkodowanie w związku z obniżeniem wartości Nieruchomości 2 na skutek zacienienia i przesłaniania.

Wnioskodawca nie zgadza się ze stanowiskiem XYZ w przedmiocie wysuwanych roszczeń wskazanych powyżej - ani co do zasady ani co do wysokości - jednak mając na względzie to, że Strony zainteresowane były polubownym rozwiązaniem sporu, a w konsekwencji doprowadzeniem do uprawomocnienia się PNB i uniknięciem ewentualnych dalszych postępowań sądowych w powyższym zakresie, a także w celu utrzymywania pozytywnych wzajemnych stosunków sąsiedzkich, w dobrej wierze zawarły między sobą ugodę w dniu 19 grudnia 2018 r. (dalej „Ugoda”).

Z tytułu realizacji Ugody, Wnioskodawca zobowiązał się, że zapłaci XYZ wynagrodzenie w wysokości 800.000,00 zł (osiemset tysięcy złotych) netto.

Na mocy Ugody, XYZ zrzekł się wszelkich przyszłych roszczeń wobec Wnioskodawcy z tytułu obniżenia wartości Nieruchomości 2, w związku z ograniczeniem możliwości zabudowy, o których mowa powyżej, za wyjątkiem roszczenia o zapłatę w/w kwoty na podstawie Ugody, a Wnioskodawca oświadczył, iż w związku z okolicznościami opisanymi w Ugodzie oraz toczącymi się negocjacjami Stron, Wnioskodawca ma roszczenie do XYZ jedynie związane z wykonaniem Ugody.

XYZ mając na względzie warunki Ugody, zobowiązał się, iż nie będzie w żaden sposób utrudniał, uniemożliwiał albo opóźniał dalszego postępowania w sprawie uzyskania klauzuli ostateczności oraz prawomocności na PNB, uzyskania klauzuli ostateczności oraz prawomocności dla każdej innej zamiennej decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej na podstawie pierwotnego PNB oraz realizacji inwestycji opartej o prawomocną PNB, bądź o każdą inną prawomocną zamienną decyzję o pozwoleniu na budowę na Nieruchomości 1.

W związku z zawarciem ugody, XYZ wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT. Faktura zawiera naliczenie podatku należnego w wysokości 23%, tj. opiewa na kwotę netto 800.000 zł i VAT 184.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zobowiązanie się, iż XZY nie będzie w żaden sposób utrudniał, uniemożliwiał albo opóźniał dalszego postępowania w sprawie uzyskania klauzuli ostateczności oraz prawomocności na PNB, w tym w szczególności cofnięcie złożonego już odwołania w toku toczącego się postępowania administracyjnego w zamian za świadczenie pieniężne, na gruncie zawartej Ugody, stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju opodatkowane wg stawki 23%?
Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez XYZ w związku z otrzymaniem wynagrodzenia za czynności zaniechania składania odwołania, na podstawie zawartej Ugody?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zobowiązanie się, iż XZY nie będzie w żaden sposób utrudniał, uniemożliwiał albo opóźniał dalszego postępowania w sprawie uzyskania klauzuli ostateczności oraz prawomocności na PNB, w tym w szczególności cofnięcie złożonego już odwołania w toku toczącego się postępowania administracyjnego w zamian za świadczenie pieniężne, na gruncie zawartej Ugody, stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju opodatkowane wg stawki 23%.
Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez XYZ w związku z otrzymaniem wynagrodzenia za czynności zaniechania składania odwołania, na podstawie zawartej Ugody.

W zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, cofnięcie odwołania w toku toczącego się postępowania administracyjnego i zobowiązanie się do nieutrudniania albo opóźnienia postępowania w przedmiocie ostateczności PNB w zamian za świadczenie pieniężne stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle powyższego, co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia właśnie ze świadczeniem usług przez XYZ polegającym na zaniechaniu działania - zobowiązaniu do powstrzymania się od dokonania czynności, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, które następuje w efekcie złożenia oświadczenia woli (dokonanie czynności prawnej) przez XYZ. Tak rozumiane świadczenie wykonywane jest w uzgodnieniu i w interesie Wnioskodawcy. W wyniku świadczenia ze strony XYZ, Wnioskodawca uzyskuje pewność, że XYZ nie będzie zgłaszał w przyszłości wobec Wnioskodawcy żadnych z tytułu obniżenia wartości Nieruchomości 2 a jednocześnie umożliwia to Wnioskodawcy szybszą realizację Inwestycji, dlatego że XYZ zobowiązał się do cofnięcia odwołania w toku postępowania dotyczącego PNB. Zgodę na zaniechanie określonej czynności (cofnięcie odwołania lub nieskładanie odwołania w toku postępowania dotyczącego PNB) należy traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kwestii interpretacji użytego w przepisach o podatku VAT pojęcia „odpłatne świadczenie usług” wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE, Trybunał) w swoich orzeczeniach dotyczących zakresu opodatkowania VAT (np. orzeczenia: C-102/86 Apple and Pear Development Council, C-16/93 Tolsma, C-l74/00 Kennemer Golf, C-210/04 FCE, C-277/05 Societe thermale). Trybunał wskazał m.in. kluczowe przesłanki przesądzające o wystąpieniu odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT:

określona (możliwa do zdefiniowania) usługa (świadczenie),
bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem,
konkretny beneficjent świadczenia,
świadczenie wynikające ze stosunku prawnego łączącego strony oraz
wzajemność świadczeń.

Z orzecznictwa Trybunału wynika więc, że świadczenie usług za wynagrodzeniem, które stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, występuje jedynie wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, przejawiający się tym, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną (możliwą do określenia) usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Przy czym związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami a otrzymywanym wynagrodzeniem powinien mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było uznać, że odpłatność następuje za konkretne zidentyfikowanie świadczenie.

W analizowanej sytuacji spełnione są powyższe przesłanki uznania, iż występuje świadczenie usług przez XYZ w zamian za otrzymane wynagrodzenie od Wnioskodawcy, ponieważ:

istnieje świadczenie w postaci zobowiązania do cofnięcia odwołania i powstrzymania się składania odwołania w toku postępowania o PNB,
świadczenie (zaniechanie) wynika ze stosunku prawnego między stronami podpisanej ugody,
istnieje konkretny beneficjent tego świadczenia - Wnioskodawca uzyskuje korzyść w związku ze zobowiązaniem się XYZ do zaniechania składania odwołania,
można wskazać konkretne wynagrodzenie należne XYZ, które jest związane bezpośrednio ze zobowiązaniem się XYZ do zaniechania składania odwołania,
ugoda przewiduje wzajemność świadczeń - świadczenie usług przez XYZ w zamian za świadczenie pieniężne ze strony Wnioskodawcy.

Podsumowując powyższe, w świetle szerokiej definicji świadczenia usług zawartej w ustawie o VAT, zobowiązanie się XYZ do powstrzymania się od dokonania czynności, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, które następuje w efekcie złożenia oświadczenia woli (dokonanie czynności prawnej) przez XYZ dotyczącego powstrzymania się od złożenia odwołania w toku postępowania o PNB - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kontekście szerokiej definicji świadczenia usług wypowiedział się niedawno WSA w Warszawie w wyroku z 15 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 1882/12), który dotyczył opłaty uiszczanej przez najemcę z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu. Sąd uznał, iż opłata taka stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez wynajmującego usług na rzecz najemcy, ponieważ „Przez świadczenie rozumie się bowiem każde zachowanie się na rzecz innej osoby: może się na nie składać zarówno działanie - czynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby, jak i zaniechanie - nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy.”

Podobne stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1457/11-2/JL), z 5 listopada 2010 r. (IPPP1/443-832/10-4/ISz) lub z 30 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPP3/443-289/13-6/JK).

Należy wskazać w szczególności, iż, w analizowanej sprawie otrzymana przez Wnioskodawcę kwota nie spełnia funkcji odszkodowawczej, ale w ocenie Wnioskodawcy stanowi wynagrodzenie za powstrzymanie się od dokonania konkretnej czynności, tj. cofnięcie odwołania i nie składania odwołania w toku postępowania o PNB.

Należy wyjaśnić, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia odszkodowania. W tym zakresie należy zatem posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Należy podnieść za interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 15 marca 2017 r. (sygn. 3063-ILPP1-2.4512.17.2017.2.JO), iż kwestie odszkodowań regulują przepisy art. 361-363 ustawy Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r. poz. 459), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Odszkodowanie jest zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty.

Z treści art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 Kodeksu cywilnego).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów Kodeksu cywilnego szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika oraz na istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie - co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

W myśl art. 917 Kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Tak więc istotą ugody jest czynienie sobie wzajemnie ustępstw w zakresie oczekiwanych rezultatów stosunku prawnego, które należy zaliczyć do przedmiotowo istotnych elementów ugody (wyrok SN z dnia 24 lipca 2002 r., sygn. akt I CKN 915/00, LEX nr 56895).

W związku z omówionym wyżej pojęciem „świadczenia” oraz ugody w kontekście przedstawionego opisu sprawy, konieczne jest przeprowadzenie osobnej analizy w stosunku do otrzymanego przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej Ugody wynagrodzenia.

Ustalanie statusu wypłaconego odszkodowania, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT, należy więc oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

W wyroku z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie C-277/05 Société thermale d’Eugénie-les-Bains, TSUE wskazał, że pierwsze rozwiązanie zawarte w pytaniu prejudycjalnym (tj. kwoty wypłacone tytułem zadatku przez klienta na rzecz przedsiębiorstwa hotelarskiego powinny zostać uznane za podlegające podatkowi VAT) można zaakceptować jedynie wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego, w którym dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych (pkt 19 ww. wyroku).

W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że bez znaczenia pozostaje nazwa danej płatności. Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie czy też jest odszkodowaniem. Jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Odwołując się zatem do art. 361 i art. 471 Kodeksu cywilnego, należy stwierdzić, że istotą odszkodowań nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie występuje świadczenie w zamian za wynagrodzenie, a zatem otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Także w przypadku, gdy odszkodowanie wynika z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, jego istota sprowadza się do naprawienia wyrządzonej w związku z tym szkody. Innymi słowy, przesłanką odszkodowania przewidzianego w art. 471 Kodeksu cywilnego jest nie samo niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, a spowodowanie tym szkody w rozumieniu art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego.

Uwzględniając powyższe w kontekście okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące szkody nie mają zastosowania. Bowiem przepisy art. 361 Kodeksu cywilnego dotyczą szkody wyrządzonej na majątku, a art. 471 Kodeksu cywilnego dotyczy szkody z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

Działanie Wnioskodawcy polegające na podpisaniu Ugody, w której to Strony postanowiły, że XYZ zobowiązuje się do cofnięcia i nieskładania odwołania od PNB wypełnia wskazaną przesłankę uznania tej czynności za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zauważyć należy, że zobowiązanie się do nieskładania jest w istocie zobowiązaniem się do powstrzymania się od dokonania czynności.

Beneficjentem tej usługi, odnoszącym wymierną korzyść polegającą szybszym zakończeniu sprawy administracyjnej jest Wnioskodawca. Za powstrzymanie się od działań (zobowiązanie się do nieskładania odwołania) Ugoda przewiduje wypłatę przez Zamawiającego wynagrodzenia. Zatem, Ugoda łącząca Strony ma niewątpliwie charakter zobowiązaniowy - Wnioskodawca zobowiązał się bowiem do nieskładania odwołania za odpłatnością.

Podsumowując, w analizowanej sprawie otrzymana przez Wnioskodawcę kwota nie spełnia funkcji odszkodowawczej i mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji należy stwierdzić, że przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy stanowi wynagrodzenie za konkretne świadczenie usługi w postaci zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności, które podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju opodatkowane wg stawki 23%.

W zakresie pytania nr 2.

W analizowanym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości spełnienie przesłanki odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającej z art. 86 ust. 1, który wskazuje, że „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym prawem podatnika VAT (zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT). Podatnik może więc skorzystać z tego prawa w każdej sytuacji, o ile dokonał zakupu towarów bądź usług związanych z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych VAT.

Opłata w związku z zaniechaniem złożenia odwołania w toku toczącego się postępowania administracyjnego w zamian za świadczenie pieniężne, udokumentowana wystawioną przez XYZ fakturą VAT, wykazuje związek z działalnością opodatkowaną Spółki, którą stanowi sprzedaż mieszkań po przeprowadzeniu danej inwestycji.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje budowy budynków mieszkaniowych wielorodzinnych w ramach prowadzonej inwestycji a następnie ich sprzedaży. Stąd opłaty związane z uzyskiwaniem koniecznych pozwoleń, czy też innych w zw. z prowadzonymi postępowaniami mającymi na celu kontynuację prowadzonych inwestycji - są nieodzownym elementem związanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, zwłaszcza gdy decyzja w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę PNB została już wydana. Aby umożliwić realizację inwestycji, Wnioskodawca musi z jednej strony uiszczać niezbędne i konieczne wydatki - w zw. z jej możliwie szybkim procedowaniem, celem późniejszego dokonania sprzedaży wybudowanych mieszkań.

W analizowanej sytuacji nie ulega wątpliwości, że ponoszona przez Wnioskodawcę na rzecz XYZ opłata związana z zaniechaniem złożenia odwołania w toku toczącego się postępowania administracyjnego i podpisaniem Ugody, jest związana z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy (sprzedażą mieszkań) - w zakresie kontynuacji rozwoju Inwestycji. Poniesiony koszt jest bowiem ściśle związany z działaniami podjętymi przez Wnioskodawcę w celu realizacji danej inwestycji, a jednocześnie jest elementem ogólnej działalności Spółki w zakresie budowy budynków mieszkaniowych wielorodzinnych a następnie ich sprzedaży. Brak odwołania się przez XYZ umożliwił Wnioskodawcy szybszą realizację Inwestycji oraz planowaną na niej budowę, a następnie sprzedaż wybudowanych mieszkań.

Uprawnienie Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT naliczonego przez XYZ w analizowanym stanie faktycznym wynika z zasady neutralności podatku VAT, wielokrotnie podkreślanej w orzecznictwie Trybunału. Zasada ta wymaga, aby przedsiębiorca prowadzący działalność opodatkowaną nie ponosił kosztu nieodliczalnego podatku VAT, gdyż ma on obciążać ostatecznego konsumenta towarów i usług (por. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 Rompelman). Przy czym zasada ta dotyczy nie tylko wydatków bezpośrednio związanych z czynnościami opodatkowanymi, np. zakupu towarów w celu ich odsprzedaży, lecz również kosztów, które wprost nie przekładają się na sprzedaż opodatkowaną, ale są elementem prowadzonej działalności podatnika. Co więcej, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje również w sytuacji, gdy wydatki zostały poniesione z zamiarem ich wykorzystania do prowadzonej działalności opodatkowanej, choć działalność ta nigdy nie została rozpoczęta (por. wyroki Trybunału w sprawach dotyczących zaniechanych inwestycji: C-37/95 Ghent Coal Terminal NV, C-l 10/94 INZO, C-400/98 Brigitte Breitsohl).

Mając na uwadze wskazane wyżej orzecznictwo TSUE, nie ulega wątpliwości, że w przypadku Spółki istnieje związek pomiędzy wynagrodzeniem wypłaconym XYZ za usługę (zrzeczenie się przez XYZ składania odwołania) a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT polegającą na sprzedaży mieszkań.

W przedmiotowej sprawie spełniona jest więc podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego - związek nabytej usługi od XYZ z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy.

Prawo do odliczenia naliczonego podatku z faktur dokumentujących zawarcie ugody znajduje także potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 grudnia 2011 r. (IPPP1/443-1457/11-2/JL), z 28 lutego 2013 r. (IPPP1/443-1206/12-2/AP; IPPP1/443-1206/12-3/AP), albo z 5 listopada 2010 r. (IPPP 1/443-832/10-4/ISz). W szczególności, interpretacje z 28 lutego 2013 r. dotyczyły stanu faktycznego podobnego do sytuacji Spółki - tj. zaprzestania prowadzenia działalności z przyczyn ekonomicznych w danej lokalizacji (działalność polegała na wynajmowaniu pomieszczeń przez właściciela nieruchomości).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabytą od XYZ usługą, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie są spełnione negatywne przesłanki w zakresie ograniczenia prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego (w szczególności przesłanki wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został opublikowany w Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. . Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin