Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.187.2019.1.AW
z 3 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 18 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

B.Z. wraz z mężem K.Z. nabyła mieszkanie przy ul. T. w T. do wspólności majątkowej małżeńskiej w dniu 11 czerwca 2001 r. (Akt Notarialny). W dniu 11 października 2012 r. zmarł jej mąż K.Z. i automatycznie 1/2 mieszkania weszła do masy spadkowej. Do spadku po K.Z. stawała matka Wnioskodawcy B.Z. oraz córka K.Z. z pierwszego małżeństwa S.K.

W wyniku przeprowadzonego postępowania spadkowego (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 7 marca 2013 r.) orzeczono, że obie stające do spadku dziedziczą masę spadkową po połowie. Tak więc dziedziczą po 1/4 mieszkania.

Kolejne orzeczenie Sądu Rejonowego – o dział spadku uprawomocniło się w dniu 14 sierpnia 2015 r. i na jego mocy matka Wnioskodawcy B.Z. nabyła 1/2 mieszkania (tj. również część przyznaną drugiej spadkobierczyni) po spłacie udziału, co matka Wnioskodawcy zrobiła niezwłocznie.

Tym samym w dniu 14 sierpnia 2015 r. matka Wnioskodawcy stała się ponownie właścicielką mieszkania w 100%.

W dniu 16 marca 2019 r. B.Z. zmarła, a Wnioskodawca jako jedyny spadkobiorca nabył mieszkanie po niej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbywając mieszkanie przed dniem 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze zbyciem mieszkania, przed upływem wspomnianych 5 lat, od 1/4 wartości mieszkania, którą to część matka Wnioskodawcy objęła ponownie w dniu 14 sierpnia 2015?

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazuje, że z przyczyn różnych chciałby zbyć to mieszkanie, jednak warunkiem zbycia bez konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób cywilnych, jest posiadanie mieszkania w swoich zasobach przez spadkodawcę przez czas dłuższy niż 5 lat. Tym samym teoretycznie Wnioskodawca powinienem odczekać do dnia 1 stycznia 2020 r., aby móc zbyć mieszkanie bez konieczności zapłaty podatku dochodowego od 1/4 części, którą matka Wnioskodawcy nabyła w wyniku działu spadku.

Zdaniem Wnioskodawcy, okres 5 lat posiadania lokalu powinien być liczony od pierwotnego nabycia. To co działo się z mieszkaniem w międzyczasie w wyniku postępowań spadkowych jest odrębną sprawą.

Akt Notarialny z dnia 11 czerwca 2001 r. wskazuje, że B.Z. była właścicielką mieszkania na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej (a nie współwłasności odrębnej) w okresie od dnia 11 czerwca 2001 r. do dnia 11 października 2012 r. – de facto więcej niż 5 lat.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do zapłaty tego podatku w związku ze zmianami, które weszły w życie w styczniu 2019 r. Podobną opinię wydali fachowcy na infolinii podatkowej, gdzie Wnioskodawca zadał to pytanie. Sprawa jest dla Wnioskodawcy pilna w związku z kosztami jakie ponosi na utrzymanie mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a środki uzyskane ze sprzedaży w ogóle nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – co do zasady – decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 16 marca 2019 r. nabył w wyniku spadkobrania (jako jedyny spadkobiorca) mieszkanie. Jego matka nabyła to mieszkanie do wspólności majątkowej małżeńskiej w dniu 11 czerwca 2001 r. W dniu 11 października 2012 r. zmarł mąż matki i 1/2 mieszkania weszła do masy spadkowej. Spadek po nim odziedziczyli: matka Wnioskodawcy oraz córka spadkodawcy z pierwszego małżeństwa. W wyniku przeprowadzonego postępowania spadkowego orzeczono, że obie stające do spadku dziedziczą masę spadkową po połowie. Mocą postanowienia o dział spadku natomiast (uprawomocnienie w dniu 14 sierpnia 2015 r.) – po spłacie udziału – mieszkanie przyznano na wyłączną własność matce Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5, a także art. 10 ust. 6, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Stosownie do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę. Tym samym konieczne jest ustalenie momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości przez spadkodawczynię, tj. matkę Wnioskodawcy.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a‒c u.p.d.o.f. nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały wyjaśniono, że uznanie, że przez pojęcie „nabycia” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy rozumieć ponowne nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku po zmarłym małżonku, narusza standardy w zakresie wykładni przepisów prawa podatkowego. Nie budzi wątpliwości to, że przy nabyciu nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 K.r.o. nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości. (…) Skoro ze względu na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku (uzasadnienie wyroku NSA z dnia 8 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1101/10). Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Warto także zwrócić wagę na obecną konstrukcję art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wobec tego w analizowanej sprawie za datę nabycia mieszkania przez spadkodawczynię Wnioskodawcy należy uznać datę nabycia go do majątku wspólnego, tj. 11 czerwca 2001 r.

W sytuacji bowiem, gdyby to matka Wnioskodawcy postanowiła sprzedać nieruchomość lub prawa majątkowe, określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c po śmierci swojego męża, to datą od której liczyłaby 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych byłaby data ich nabycia do wspólności majątkowej małżeńskiej. Wobec tego, również w sytuacji gdy to syn zbywa mieszkanie nabyte w spadku po matce upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku, w którym małżonkowie nabyli lokal mieszkalny do majątku wspólnego, tj. od końca roku 2001.

Tym samym, 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już minął, bowiem – jak wynika z treści wniosku – od końca roku, w którym matka Wnioskodawcy (spadkodawczyni) nabyła lokal mieszkalny do momentu jego sprzedaży przez spadkobiercę (Wnioskodawcę) upłynęło ponad 5 lat. Zatem planowana przez Wnioskodawcę transakcja nie będzie stanowiła dla niego źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.