Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.80.2019.1.AMS
z 8 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2019 r. (data wpływu – 12 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego, w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2017 r. złożył wniosek o dofinansowanie projektu pn.: „…” ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa o dofinansowanie. Umowa została podpisana w roku 2019 i w tym samym roku zostaną rozpoczęte prace dotyczące projektu. Wszystkie wydatki w ramach projektu poniesione zostaną w latach 2019 - 2020.

Projekt obejmuje realizację działań […], z uwzględnieniem działań szkoleniowych i profilaktycznych, w celu poprawy warunków pracy pracowników, zatrudnionych w Szpitalu.

Zgodnie z pkt 207 Komisji Europejskiej w sprawie pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (2016/C 262/01), zgodnie z którym w przypadkach infrastruktury podwójnego wykorzystania, jeżeli jest ona prawie wyłącznie wykorzystywana do celów działalności niegospodarczej, Komisja uważa, że finansowanie takiej infrastruktury może w całości wykraczać poza zakres zasad pomocy państwa pod warunkiem, że użytkowanie do celów działalności gospodarczej ma charakter czysto pomocniczy, tj. działalności bezpośrednio powiązanej z eksploatacją infrastruktury, koniecznej do eksploatacji infrastruktury lub nieodłącznie związanej z podstawowym wykorzystaniem o charakterze niegospodarczym. Zgodnie z definicją pomocniczej działalności gospodarczej zawartej w unijnych aktach prawnych i innych dokumentach regulujących kwestie związane z udzielaniem pomocy publicznej w perspektywie finansowej 2014 - 2020, jeśli organizacja prowadzi niemal wyłącznie działalność niegospodarczą, jej finansowanie może być w całości nieobjęte zasadami pomocy państwa pod warunkiem, że jej działalność gospodarcza ma charakter czysto pomocniczy, tj. odpowiada działalności, która jest bezpośrednio związana z funkcjonowaniem danej organizacji i konieczna do jej funkcjonowania lub nieodłącznie związana z jej główną działalnością niegospodarczą oraz która ma ograniczony zakres. Uznaje się, że taka sytuacja ma miejsce, gdy działalność gospodarcza pochłania takie same nakłady jak podstawowa działalność o charakterze niegospodarczym, takie jak materiały, sprzęt, siła robocza lub aktywa trwałe. Działalność gospodarcza o charakterze pomocniczym musi mieć ograniczony zakres, w odniesieniu do wydajności infrastruktury. Komisja w przypisie 305 wyjaśniła przy tym, że użytkowanie infrastruktury do celów gospodarczych można uznać za działalność pomocniczą, jeżeli wydajność przydzielana co roku na taką działalność nie przekracza 20% całkowitej rocznej wydajności infrastruktury. W analizowanym przypadku proporcję określono w oparciu o strukturę przychodów podmiotu. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż działalność pomocnicza również dotyczy świadczeń zdrowotnych (działalność pochłania takie same nakłady jak działalność podstawowa). W związku z tym, zakres działalności, która może być uznana za działalność pomocniczą jest bardzo ograniczony i ściśle związany z przeznaczeniem konkretnej infrastruktury. Działalność pomocnicza ma charakter marginalny, należy zatem uznać, że doposażone w ramach projektu stanowiska pracy i przeszkolony personel związane są/zaangażowane są w działalność objętą publicznym systemem ochrony zdrowia, finansowaną ze środków publicznych (NFZ).

Mając na względzie ww. warunek można przyjąć, iż działalność objęta kontraktem z NFZ nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu unijnego prawa pomocy publicznej. Co do zasady przyjmuje się, że w odniesieniu do podmiotów funkcjonujących w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej nie mają zastosowania przepisy o pomocy publicznej.

Przedmiot projektu wykorzystywany będzie tylko i wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Towary i usługi zakupione w ramach realizowanego projektu będą wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca posiada możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Zdaniem Wnioskodawcy, który jako instytucja świadcząca usługi medyczne wynikające z ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest instytucją zwolnioną z podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 r. obniżenie podatku należnego o podatek naliczony przysługuje wyłącznie od zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 - 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm. - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług - DZ. U. nr 226, poz. 1476 oraz na podstawie ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług zwolnione z VAT są usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Szpital nie ma możliwości odliczania podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją omawianego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, jak również dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. obniżenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do obniżenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pn. „…” dofinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014 – 2020.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. Projektu.

Z uwagi na fakt, że projekt jest wyłącznie związany (jak wynika z opisu zaistniałego stanu faktycznego) – z usługami, które (jak podał Wnioskodawca) są objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług, to w stosunku do towarów i usług nabywanych w ramach tego projektu, nie będą spełnione warunki uprawniające do dokonywania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – brak związku zakupów z czynnościami opodatkowanymi generującymi podatek należny.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zaistniałego stanu faktycznego.

Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności dotyczące zasadności stosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18-20 ustawy o VAT, do usług wykonywanych przez Wnioskodawcę nie były przedmiotem interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.