Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.144.2019.2.EC
z 24 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.) uzupełnione pismem (data nadania 3 kwietnia 2018 r., data wpływu 8 kwietnia 2018 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 25 marca 2018 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.144.2019.2.EC (data nadania 26 marca 2019 r., data odbioru 1 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanych dopłat w związku ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanych dopłat w związku ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-1.4011.144.2019.1.EC z dnia 25 marca 2019 r. (data nadania 26 marca 2019 r., data doręczenia 1 kwietnia 2019 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 3 marca 2019 r. (data nadania 3 kwietnia 2019 r., data wpływu 8 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym ze wspólników firmy X sp. z o.o. sp. komandytowa z siedzibą w R. Pomiędzy Spółką, a firmą Y została zawarta umowa dystrybucyjna która wygasa pomiędzy w/w Stronami z dniem 31.12.2018. Firma Y nie wyraziła chęci przedłużenia umowy i wymusiła na firmie X sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (warunki sprzedaży zostały narzucone przez Kupującego). W związku z powyższym spółka X zamierza sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa zainteresowanej kupnem firmie Y.

Całkowitą cenę sprzedaży stanowi: rzeczywista księgowa wartość ZCP + dopłaty (wypłacane na warunkach zawartych poniżej).

Kupujący zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Sprzedającego następujących dopłat:

• 10% wartości sprzedaży netto od 01.04.2019 do 31.03.2020 roku
  

• 2,5% wartości sprzedaży netto od 01.04.2020 do 31.03.2021 roku
  

• 2,5% wartości sprzedaży netto od 01.04. 2021 do 31.03.2022 roku.
  
  
  

Niniejsze dopłaty zostaną wypłacone w terminie 10 dni roboczych od dnia ostatecznego ustalenia wysokości dopłat (na podstawie rachunku zysków i strat). Należy nadmienić, iż wysokość dopłat nie jest możliwa do oszacowania przez Wnioskodawcę).

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 25 marca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011. 144.2019.1.EC (data nadania 26 marca 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego o wskazanie:

• czy zbywana część przedsiębiorstwa będzie spełniała definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), czy też nastąpi zbycie poszczególnych składników majątku?
  

• czy cena zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie odbiegać od wartości rynkowej przedmiotu transakcji?
  

• czy „rzeczywista wartość księgowa” jest równa wartości rynkowej tego przedsiębiorstwa?
  

• czy dopłaty są elementem ceny?
  

• co oznacza, że „całkowitą cenę sprzedaży stanowi: rzeczywista księgowa wartość ZCP + dopłaty”. Proszę dokładnie wskazać jak będzie określona cena sprzedaży (czy będzie określona jedną kwotą czy też w inny sposób). Co dokładnie oznacza „rzeczywista księgowa wartość ZCP”? Czy „rzeczywista księgowa wartość ZCP” będzie wypłacona w innym terminie niż dopłaty?
  

• która czynność zostanie dokonana w pierwszej kolejności, tj. wydanie rzeczy, wystawienie faktury czy uregulowanie należności?
  
  
  

Ponadto tut. Organ wezwał o przeformułowanie pytań oraz przedstawienie stanowiska w przypadku gdy Wnioskodawca pyta o moment powstania przychodu ze zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pismem z dnia 3 marca 2019 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie. Wskazał w nim, że:

• zbywana część przedsiębiorstwa stanowi ZCP zgodnie z definicją zawartą w art. 5 a pkt 4 ustawy PIT.
• nie będzie odbiegała od ceny rynkowej, została ustalona z firmą Y podczas długich negocjacji.
• „rzeczywista wartość księgowa” nie jest równa wartości rynkowej, odpowiada wartości księgowej przedsiębiorstwa,
• dopłaty są elementem ceny,
• całkowitą cenę sprzedaży stanowi księgowa wartość ZCP + dopłaty w określonej kwocie na dzień zawarcia transakcji + tkz. ernaut, który ustalany jest w następujący sposób :
  • 10% wartości sprzedaży netto od 01.04.2019 do 31.03.2020 roku
  • 2,5 % wartości sprzedaży netto od 01.04.2020 do 31.03.2021 roku
    
  • 2,5 % wartości sprzedaży netto od 01.04. 2021 do 31.03.2022 roku
    
  
  

Niniejsze dopłaty zostaną wypłacone w terminie 10 dni roboczych od dnia ostatecznego ustalenia wysokości dopłat (na podstawie rachunku zysków i strat). Należy nadmienić, iż wysokość dopłat nie jest możliwa do oszacowania przez Wnioskodawcę).

• czynność została już dokonana tj. 28.03.2019 roku została zawarta umowa przenosząca ZCP, 31.03.2019 o godz. 23:59 nastąpiło wydanie ZCP, zapłata nastąpiła w dniu 01.04.2019 roku i obejmowała ona zapłatę za księgową wartość ZCP + kwotę ustaloną w umowie. Do 90 dni ma nastąpić sprawdzenie wartości księgowej firmy i ewentualne korekty z tego tytułu.
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, iż z tego tytułu nie będzie wystawiona faktura, gdyż zdaniem Wnioskodawcy czynności dotyczące ZCP nie podlegają podatkowi VAT i podstawą do przeniesienia własności jest umowa z poświadczonymi notarialnie podpisami.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że pytania dotyczą przychodu z tytułu dopłat, tj. ernautu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu uzyskanego w/w przychodu ?
2. W przypadku kiedy stanowisko Wnioskodawcy zostanie uznane za nieprawidłowe pytanie brzmi w jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić wartość przychodu ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód powstanie w momencie, gdy roszczenie o zapłatę niniejszych dopłat stanie się wymagalne tj. w terminie 10 dni roboczych od dnia ostatecznego ustalenia wysokości dopłat (na podstawie rachunku zysków i strat).

Specjalną kategorię podatników stanowią też spółki nieposiadające osobowości prawnej. Spółki tego typu stanowią tzw. pośrednie podmioty podatkowe, które co prawda wypracowują dochód, ale nie ciąży na nich obowiązek podatkowy. Dlatego też podatnikiem nie jest spółka nie posiadająca osobowości prawnej, lecz osoby będące wspólnikami - w związku z powyższym o wydanie niniejszej interpretacji wnioskuje jeden ze wspólników Spółki.

Obliczanie podatku w takich podmiotach przebiega w dwóch fazach: w pierwszej ustala się dochód spółki, w drugiej ustala się dochód wspólnika z udziału w spółce, przy założeniu iż dochód (strata) wspólnika jest proporcjonalny do jego udziału w spółce, a w przypadku braku ustaleń odnośnie do udziałów, iż udziały wspólników są równe. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy PIT Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe."

Z przepisów wynika, że osoby fizyczne będące wspólnikami spółek niebędących osobami prawnymi powinny opodatkować swoje dochody z działalności tych podmiotów proporcjonalnie do posiadanych w nich udziałów. Zatem dla celów podatku dochodowego każda osoba (fizyczna lub prawna) będąca wspólnikiem spółki osobowej - komandytowej jest samoistnym podatnikiem podatku dochodowego zobowiązanym we własnym zakresie do samoobliczania należnych zaliczek na podatek dochodowy a w konsekwencji do rocznego rozliczenia podatku dochodowego.

Należy nadmienić iż wniosek o wydanie niniejszej interpretacji był składany poprzez firmę X Sp. z o.o. Sp. Komandytową jako Wnioskodawcę. Niestety decyzją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21.12.2018 roku nr. 0115-KDIT2-3.4011.372.2018.1.AD Odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie reasumując, iż z przedmiotowym wnioskiem wystąpił podmiot nieuprawniony. W związku z powyższym dany wniosek został złożony ponownie przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży przedsiębiorstwa. W efekcie przy sprzedaży przedsiębiorstwa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą mają co do zasady zastosowanie przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawowe znaczenie dla momentu powstania obowiązku podatkowego ma więc ustalenie znaczenia pojęcia "przychody należne". Zgodnie ze znaczeniem językowym, za przychody "należne" należy uznać takie, które są "przysługujące, należące się komuś lub czemuś". Słownikowe znaczenie wyrazu "należny" nie wyjaśnia, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 3 lutego 2006 r. I CSK 17/05 ), momentu powstania obowiązku podatkowego. W ujęciu cywilistycznym wymagalność roszczenia należy łączyć z nadejściem ostatniego dnia pozwalającego dłużnikowi spełnić świadczenie zgodnie z treścią zobowiązania. Roszczenie staje się bowiem wymagalne z chwilą nadejścia terminu, w jakim świadczenie ma być spełnione (art. 455 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 października 2018 r. I SA/GI 748/18 "przychodami należnymi" stają się więc kwoty, których podatnik może skutecznie się domagać od swego kontrahenta. Musi być to należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego, łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Wobec tego kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami. Zatem dopiero w momencie, gdy podatnik uzyskuje roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, określona wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a u.p.d.o.f.

Przychodem z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przy czym dla celów podatkowych nie jest w świetle wspomnianego przepisu istotne to, czy osoba fizyczna faktycznie otrzymała zapłatę za sprzedaż określonych udziałów, czy też takiej należności nie otrzymała, a także i to, kiedy ją ewentualnie otrzyma. Istotne jest zaś dla chwili powstania obowiązku podatkowego ustalenie, w jakiej dacie podatnik (wierzyciel) może najwcześniej domagać się zapłaty z tytułu sprzedaży udziałów, czyli data wymagalności roszczenia z tego tytułu.

Nieracjonalna jest bowiem wykładnia omawianego przepisu, która prowadzi do uznania, iż opodatkowaniu w danym roku podatkowym podlega przychód, który podatnikowi nie przysługuje w tym sensie, iż nie może się on go nawet domagać. Przed nadejściem terminu wymagalności wierzytelności trudno mówić, by podatnikowi "należał się" przychód, skoro nie ma on możliwości realizacji prawa do niego.

Pojęcie wymagalności świadczenia łączy się ściśle z terminem spełnienia świadczenia. Termin spełnienia świadczenia, czyli ostatni dzień, w którym najpóźniej świadczenie powinno zostać spełnione przez dłużnika według treści zobowiązania, jest dniem poprzedzającym dzień wymagalności. Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów Kodeksu cywilnego, w przypadku umów to strony, zgodnie z zasadą swobody umów, określają termin spełnienia świadczenia, a w konsekwencji termin jego wymagalności. Organ wskazał, że przychód należny powstaje w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty. W konsekwencji przychód należny trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami. To oznacza, że musi to być należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego, łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Dopiero w momencie, gdy podatnik uzyskuje roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, określona wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy przychód z tytułu dopłat powinien być rozpoznany za lata 2020, 2021 oraz 2022.

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że kwoty wypłacone 01.04.2019r. zdaniem Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu za m-c 03/2019 tj. za m-c w którym nastąpiło podpisanie umowy i wydanie przedmiotu umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie przepisu art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W myśl ww. przepisu przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

• wystawienie faktury przed datą wydania towaru, zbycia prawa lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,
  

• uregulowanie należności przed wydaniem towaru, zbyciem prawa lub wykonania usługi albo częściowym wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.
  
  
  

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca dokona sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Całkowitą cenę sprzedaży stanowi księgowa wartość ZCP + dopłaty w określonej kwocie na dzień zawarcia transakcji + tkz. ernaut, który ustalany jest w następujący sposób :

• 10% wartości sprzedaży netto od 01.04.2019 do 31.03.2020 roku,
  

• 2,5 % wartości sprzedaży netto od 01.04.2020 do 31.03.2021 roku,
  

• 2,5 % wartości sprzedaży netto od 01.04. 2021 do 31.03.2022 roku.
  
  
  

Niniejsze dopłaty zostaną wypłacone w terminie 10 dni roboczych od dnia ostatecznego ustalenia wysokości dopłat (na podstawie rachunku zysków i strat). Wysokość dopłat nie jest możliwa do oszacowania przez Wnioskodawcę). Sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa została dokonana w dniu 31.03.2019 r. na podstawie zawartej umowy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą momentu powstania przychodu z tytułu zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w części dotyczącej otrzymania przychodu z tytułu dopłat, tj. ernautu.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Zauważyć jednak należy, że przychody (kwoty) należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów (kwot) należnych nieodzownie związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

W świetle powołanych wyżej przepisów w przedmiotowej sprawie istotną kwestią staje się zatem wymagalność świadczenia z tytułu dopłat, tj. ernautu, które uzależnione zostały od spełnienia warunku zawieszającego. W żadnym wypadku nie można mówić o przychodzie dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunkach pomiędzy podmiotami prawa, dopóki wystąpienie należności pozostaje zdarzeniem przyszłym i niepewnym. Innymi słowy przychód należny z działalności gospodarczej nie powstanie, jeżeli nie istnieje wierzytelność – prawo dochodzenia zapłaty należności, którą można by skutecznie wyegzekwować. Oznacza to, że dopiero ziszczenie się warunków określonych w umowie, spowoduje powstanie wierzytelności, do której dochodzenia uprawniony będzie Wnioskodawca jako sprzedający zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Przychód z tytułu dopłat, tj. ernautu powstanie w przypadku ziszczenia się warunków określonych w umowie co spowoduje powstanie wierzytelności, do której dochodzenia uprawniony będzie Wnioskodawca.

Z postanowień zawartej umowy wywieść należy, że płatność z tytułu ww. dopłat ma charakter warunkowy – powstanie roszczenia z tego tytułu i wypłata dopłat uzależniona jest od wartości sprzedaży w określonym czasie przez spółkę nabywającą zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w odniesieniu do momentu powstania przychodu z tytułu dopłat, tj. ernautu skoro z zapisów zawartej umowy wynika, że Wnioskodawca otrzyma zapłatę w przypadku spełnienia określonych warunków (a więc warunku w zakresie wartości sprzedaży przez spółkę nabywającą przedsiębiorstwo) to w ocenie tut. Organu podatkowego można uznać, że przychód z tytułu tego świadczenia powstaje dopiero w tym momencie. Można zatem podzielić pogląd Wnioskodawcy, że przychód powstanie w momencie, gdy roszczenie o zapłatę niniejszych dopłat stanie się wymagalne, tj. w terminie 10 dni roboczych od ostatecznego ustalenia wysokości dopłat.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy podatkowe oraz opisane zdarzenie przyszłe należy wskazać, że w przypadku opisanej we wniosku sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa przychód podatkowy proporcjonalny do udziału Wnioskodawcy, jako wspólnika w Spółce komandytowej, uzyskany z tytułu dopłat, tj. ernautu powinien być rozpoznany za lata 2020, 2021 oraz 2022.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy, nie zaś do pozostałych wspólników Spółki komandytowej.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, kontrolnego, czy kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku/płatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-025 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.