Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.72.2019.2.MST
z 19 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 14 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości o kwotę wydatków poniesionych na spłatę długów spadkodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości o kwotę wydatków poniesionych na spłatę długów spadkodawcy, który został uzupełniony w dniu 29 marca 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 26 listopada 2015 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni była jedyną spadkobierczynią i spadek przyjęła z dobrodziejstwem inwentarza w dniu 17 lutego 2016 r. Z podatku od spadku była Ona zwolniona. W skład masy spadkowej wchodziła nieruchomość, samochód oraz liczne zadłużenia. Długi powstały wskutek prowadzenia przez matkę Wnioskodawczyni jednoosobowej działalności gospodarczej, która nie przynosiła wystarczających zysków.

Długi, o których mowa to (według wykazu inwentarza sporządzonego 18 kwietnia 2016 r.):

1. Wierzytelność względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:
   
   
   
   1. FUS - kwota niedopłaty za okres 11.2012 do 10.2015: składki w kwocie 24.036,19 zł, odsetki w kwocie 3.323 zł, koszty egzekucyjne 1.414,70 zł,
      
   2. FUZ - kwota niedopłaty za okres 11.2011 do 10.2015: składki w kwocie 9.804,07 zł, odsetki w kwocie 1.365 zł, koszty egzekucyjne 580,20 zł,
      
   3. FPiFGSP - kwota niedopłaty za okres 11.2012 do 10.2015: składki w kwocie 2.001,46 zł, odsetki w kwocie 222 zł, koszty egzekucyjne 117,80 zł, koszty upomnienia 8,80 zł.
      
      
      
   
   
2. Wierzytelność względem Urzędu Skarbowego:
   
   
   
   1. z tytułu podatku od towarów i usług w wysokości 21.345 zł,
      
   2. z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 8.726 zł
      
      Kwoty dotyczące wierzytelności wobec US to kwoty bez odsetek, dług w US nigdy nie został przeniesiony na imię Wnioskodawczyni i nigdy nie otrzymała Ona oficjalnej informacji na temat tego, ile dług dokładnie wynosił; w wykazie inwentarza podała kwoty, które nieoficjalnie przekazała Jej jedna z Pań pracujących w US i były to właśnie kwoty bez odsetek.
      
      
      
   
   
3. Wierzytelność względem Pani C.W., która na dzień 30 listopada 2015 r. wynosiła ok. 30.000 zł, zaś na dzień 31 marca 2016 r. – 15.000 zł.
   
   Dług ten, ze względu na dużą presję ze strony komornika prowadzącego sprawę, Wnioskodawczyni zaczęła spłacać jeszcze przez przyjęciem spadku i przed sporządzeniem wykazu inwentarza.
   
   
   
   
4. Liczne zadłużenia w bankach, niespłacone kredyty i karty kredytowe oraz liczne niezapłacone rachunki za prąd i gaz.
   

W momencie kiedy Wnioskodawczyni przyjęła spadek, na odziedziczonej nieruchomości ciążyła hipoteka dotycząca wierzytelności względem Urzędu Skarbowego, a także wpis – ostrzeżenie dotyczące długu wobec C.W. Przez kolejne lata Wnioskodawczyni spłacała długi po mamie na tyle, na ile pozwalały Jej na to możliwości finansowe. Zarabiała pracując za granicą, a także sprzedając wszystko, co mogła: samochód odziedziczony w spadku oraz wszelkie meble, sprzęty, ubrania i rzeczy osobiste, które zostały po mamie. Wnioskodawczyni spłacała dług względem C.W. w ratach oraz dług w ZUS, również na zasadzie umowy ratalnej. Krótko po podpisaniu umowy z ZUS, instytucja wydała postanowienie o nałożeniu hipoteki (dotyczącej długu) na odziedziczoną przez Wnioskodawczynię nieruchomość.

W celu pozyskania pieniędzy na spłatę długów, w roku 2016 Wnioskodawczyni wystawiła nieruchomość na sprzedaż. Niestety sprzedaż utrudniały hipoteki ciążące na księdze wieczystej. Przez ponad dwa lata nie znalazł się nikt zainteresowany kupnem, kto miałby na tyle gotówki, aby móc spłacić owe hipoteki. W końcu, w lecie 2018 roku znalazł się kupiec. US i ZUS wydały promesy, w których zobowiązały się do wykreślenia hipotek po spłacie długów. W dniu 30 sierpnia 2018 r. nieruchomość została sprzedana za kwotę 340.000 zł, którą kupiec zapłacił w następujący sposób (według aktu notarialnego):

1. część ceny sprzedaży w kwocie 27.122,20 zł została przelana na konto US w celu spłaty długu (dot. podatku VAT) oraz zwolnienia nieruchomości od hipoteki przymusowej,
2. część ceny sprzedaży w kwocie 10.802 zł została przelana na konto US w celu spłaty długu (dot. podatku dochodowego od osób fizycznych) oraz zwolnienia nieruchomości od hipoteki przymusowej,
3. część ceny sprzedaży w kwocie 40.769,52 zł została przelana na konto ZUS w celu spłaty zadłużenia i zwolnienia nieruchomości z hipoteki przymusowej,
4. część ceny sprzedaży w kwocie 261.306,28 zł została przelana na konto Wnioskodawczyni.

Otrzymane pieniądze Wnioskodawczyni zdecydowała się przeznaczyć na cele mieszkaniowe. W tym momencie na stałe przebywa za granicą, ale w Polsce spędza około 3 miesiące w roku i podczas tych pobytów będzie zamieszkiwać w zakupionej nieruchomości (innego mieszkania nie posiada). Na stałe wróci Ona do Polski dopiero po ukończeniu studiów, które zaczyna w październiku 2019 roku. Wcześniej studia uniemożliwiała Jej konieczność pracy na pełen etat w celu spłaty odziedziczonych długów. Po powrocie do Polski zamieszka na stałe w zakupionej nieruchomości.

Dnia 25 września 2018 r. Wnioskodawczyni zakupiła nieruchomość (mieszkanie w K.) za kwotę 210.000 zł. Mieszkanie nie nadawało się do zamieszkania (brak ogrzewania, uszkodzona instalacja wodna, cieknące okna itp.) i wymagało gruntownego remontu, aktualnie Wnioskodawczyni jest w trakcie jego wykonywania. Łączne koszty, jakie poniosła w związku ze sprzedażą domu (opłata za pośrednictwo sprzedaży, opłaty skarbowe za wykreślenie hipotek itp., bez wliczenia spłaty hipotek) oraz koszty zakupu i remontu nieruchomości do celów mieszkaniowych dadzą ok. 260.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spłata hipotek, które dotyczyły długów odziedziczonych w spadku jest kosztem, jaki Wnioskodawczyni poniosła w związku ze zbyciem odziedziczonej nieruchomości? A zatem, czy część kwoty sprzedaży, która została przeznaczona na spłatę hipotek jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek od sprzedaży spadku przed upływem pięciu lat jest podatkiem dochodowym, a zatem nie wzbogaciła się Ona o 340.000 zł, ale o 261.306,28 zł, a nawet mniej biorąc pod uwagę to, że jeszcze przed sprzedażą odziedziczonej nieruchomości spłacała w ratach długi, które wchodziły w skład masy spadkowej. Część kwoty sprzedaży w wysokości 78.693,72 zł została przelana na konta US i ZUS w celu zwolnienia nieruchomości od hipotek, które dotyczyły długów wchodzących w skład masy spadkowej, na dodatek powstały one w wyniku prowadzenia przez spadkodawczynię działalności gospodarczej. Nie były to długi zaciągnięte w celu wybudowania lub wyremontowania nieruchomości, a zatem nie wpłynęły na podniesienie jej wartości i nie miały nic wspólnego z Wnioskodawczynią. Spłata hipotek ciążących na nieruchomości to koszt, który poniosła w związku ze sprzedażą nieruchomości. Gdyby tych hipotek nie było, wzbogaciłaby się o 340.000 zł, a tak na Jej konto wpłynęło jedynie 261.306,28 zł. Wnioskodawczyni jest zdania, że nawet gdyby kupujący zgodziłby się na zakup nieruchomości razem z ciążącymi na niej hipotekami, wartość kwoty sprzedaży zostałaby pomniejszona o wartość hipotek. Zatem ewentualny podatek od sprzedaży spadku przed upływem pięciu lat powinna Ona zapłacić od kwoty 261.306,28 zł, nie od kwoty 340.000 zł.

Wnioskodawczyni uważa, że na Jej korzyść działa również nowa ustawa dotycząca podatku od sprzedaży spadku, która weszła w życie 1 stycznia 2019 r. Według tej ustawy, podatek płaci się w przypadku sprzedaży spadku przed upływem pięciu lat liczonych od nabycia nieruchomości przez spadkodawcę. Gdyby ta ustawa działała wstecz (a jest to kwestia paru miesięcy), Wnioskodawczyni nie musiałaby zapłacić żadnego podatku, ponieważ spadkodawczyni nabyła nieruchomość w roku 2009. Niestety w momencie sprzedaży nieruchomości nie wiedziała o tym, że taka ustawa niedługo wejdzie w życie. Wnioskodawczyni nie zdecydowałaby się na sprzedaż spadku, gdyby nie to, że potrzebowała pieniędzy na spłatę odziedziczonych długów. Sama rata w ZUS wynosiła ponad 400 zł miesięcznie (która wzrastała z każdym miesiącem do kwoty ok. 700 zł w roku 2029, kiedy miała dokonać ostatniej wpłaty), a był to jedyny (z wielu) dług, na którego spłatę mogła sobie pozwolić, na więcej po prostu nie było Jej stać. Dodatkowe płacenie podatku za spłacone długi (nie bezpośrednio podatek od sprzedaży spadku od kwoty, która poszła na spłatę hipotek tym by właśnie był) byłoby bardzo niesprawiedliwe, o ile w ogóle zgodne z prawem.

Innym ciekawym argumentem, który – zdaniem Wnioskodawczyni – opowiada się po Jej stronie jest ten opisany w artykule magazynu X.: Ministerstwo Finansów zaproponowało zmiany w prawie, które mają sprawić, że odziedziczone nieruchomości będzie można sprzedać bez upływu 5 lat i nie płacić od tego podatku dochodowego. Sęk w tym, że zgodnie z obecnymi przepisami takiego podatku nie trzeba płacić. Czy Ministerstwo Finansów nie zna ustawy o podatku od spadków i darowizn? Czy akceptuje dotychczasowe łamanie prawa przez aparat skarbowy? [...] Przecież według obecnie obowiązujących przepisów sprzedaż nieruchomości otrzymanych zarówno w spadku jak i darowiźnie do wartości określonej w zgłoszeniach do urzędu skarbowego na mocy ustaw: o podatku od spadków i darowizn, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art.: 2, 30, 64 i 75 Konstytucji RP, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skoro spadki i darowizny dokonywane w obrębie najbliższej rodziny są zwolnione z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a przedmiotowej ustawy, to zasadnicze znaczenie ma treść art. 2 p. 1 p.3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że: przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Jest oczywiste, że jednym z jej nadrzędnych celów, uchwalenia obowiązujących rozwiązań prawnych w ustawie o podatku od spadków i darowizn była i jest ochrona majątku dorobkowego rodzin. Ochrona ta polega na zwolnieniu z podatku ryczałtowego, przewidzianego ustawą osób najbliższych. Gdyby, więc, zamiarem ustawodawcy było zwolnienie z podatku pod warunkiem, że spadkobierca lub obdarowany odczeka ze sprzedażą tak nabytej nieruchomości 5 lat to zapisany byłby taki warunek w ustawie o podatku od spadków i darowizn. A tam takiego warunku nie ma. Zapis w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych o zwolnieniu z podatku sprzedaży nieruchomości po upływie lat 5 od jej nabycia nie ma do nieruchomości spadkowych zastosowania, bo jak podano wyżej przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czytane w oderwaniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, kodeksu cywilnego i konstytucyjnych zasad po pierwsze powodują fikcyjność zapisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, a w szczególności zapisów mówiących o zwolnieniu z podatku osób najbliższych dla spadkodawców i darczyńców (art. 4a ustawy). [...] Jeśli projekt MF w tym kształcie zostanie uchwalony to usankcjonowane zostanie dotychczasowe łamanie prawa przez aparat skarbowy, który niezgodnie z obowiązującym prawem opodatkowywał sprzedaż nieruchomości otrzymanych w spadku i darowiźnie przed upływem 5 lat od ich nabycia. A takich sytuacji było tysiące każdego roku.

Dodatkowym argumentem jest to, że Wnioskodawczyni jest osobą młodą (24 lata), Jej zarobki są niskie i przez trzy lata sama zmagała się z zamknięciem wszystkich spraw zmarłej tragicznie matki. Do tego przez ostatnie ciągłe przyjazdy do Polski w związku ze sprzedażą domu, kupnem i remontem mieszkania, straciła stałą pracę za granicą. Na ten moment Wnioskodawczyni nie ma dochodów, które pozwoliłyby Jej na zapłacenie podatku 19% od kwoty 79.693,72 zł, co daje 14.951,81 zł. Całą kwotę, jaką otrzymała ze sprzedaży nieruchomości (261.306,28 zł) już prawie spożytkowała na cele mieszkaniowe i więcej Jej po prostu nie zostanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z kolei, w myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że w momencie śmierci, należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest dzień jego otwarcia, przypadający na datę śmierci spadkodawcy.

Stosownie do art. 1012 ww. Kodeksu, spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić.

W okolicznościach rozpatrywanej sprawy, odpłatne zbycie nieruchomości odziedziczonej przez Wnioskodawczynię w spadku po matce (2015 rok) nastąpiło w roku 2018. Dokonana sprzedaż stanowi więc dla Niej przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na brak upływu pięcioletniego okresu wynikającego z powołanego przepisu. Na gruncie przedstawionych we wniosku wątpliwości należy rozważyć, czy przychód z tytułu dokonanej sprzedaży Wnioskodawczyni może pomniejszyć o kwotę wydatków poniesionych na spłatę długów spadkodawcy.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie natomiast do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 – co wynika z treści art. 19 ust. 1 powołanej ustawy – jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za ww. koszty uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Koszty te – jako koszty odpłatnego zbycia – pomniejszają przychód. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy. Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, ponieważ przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię nieodpłatnie (w drodze spadku). W myśl powołanego przepisu – w brzmieniu obowiązującym w 2018 roku, tj. w roku, kiedy nastąpiła sprzedaż nieruchomości – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6e tejże ustawy, wysokość ww. nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość, poczynione w czasie posiadania tejże nieruchomości,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w części, w jakiej podatek ten przypada na tę nieruchomość.

Długi obciążające masę spadkową nie stanowią żadnej z kategorii wskazanych w art. 22 ust. 6d powołanej ustawy. Tym samym brak jest podstaw prawnych, aby na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym w 2018 roku – kwotę spłaconych długów spadkodawcy można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości. Spłata wierzycieli nie jest bowiem nakładem zwiększającym wartość nieruchomości. Obowiązek spłaty wierzycieli – na skutek przyjęcia spadku – jest zobowiązaniem Wnioskodawczyni, które musi uregulować. Jakkolwiek więc długi spadkowe wpływają na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, pozostają bez wpływu na ustalenie tej podstawy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw nabytych w drodze spadku.

Mając na uwadze powyższe należy więc stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie ma możliwości pomniejszenia przychodu z dokonanego w 2018 roku odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości o kwoty przeznaczone na spłatę długów spadkowych, ani też uwzględnić ww. kwot w kosztach uzyskania przychodu z takiej sprzedaży. Poglądu tego nie zmienia opisana we wniosku konieczność zbycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości wobec braku innej możliwości uregulowania długów spadkowych. Przepisy ustawy mającej w sprawie zastosowanie nie różnicują bowiem zasad opodatkowania sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku w zależności od tego, czy sprzedaż ta byłaby dobrowolna, czy też nastąpiła z konieczności uzyskania środków finansowych na spłatę długów i ciężarów spadku. Sytuacja materialna podatnika zmuszająca go do sprzedaży nieruchomości jest obojętna dla wykładni art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo wskazać należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, organ nie dokonuje i nie weryfikuje wyliczenia kwot przychodów i kosztów. W związku z tym, tutejszy organ nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawczynię w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku wartości (kwot) spłacanych oraz spłaconych należności. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji podatkowoprawnej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Tym samym, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena danych liczbowych zawartych w złożonym wniosku. Rozstrzygnięcie w zakresie konkretnych kwot stanowiących podstawę opodatkowania – zgodnie z treścią art. 21 Ordynacji podatkowej – może być zawarte jedynie w decyzji podatkowej, która jest wydawana po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej przez właściwy w tej sprawie organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.