2019.04.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.58.2019.2.RG
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 1 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania planowanej sprzedaży składników majątkowych za transakcję stanowiącą zbycie przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa i podlegania opodatkowaniu dostawy poszczególnych składników majątkowych,

prawa do odliczenia przez Nabywcę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej transakcję

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania planowanej sprzedaży składników majątkowych za transakcję niestanowiącą zbycie przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa i opodatkowania transakcji dostawy poszczególnych składników majątkowych

prawa do odliczenia przez Nabywcę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej transakcję

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pełnomocnictwo do doręczeń.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: …

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: …

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… sp. z o.o. („…”, „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką prawa polskiego, czynnym podatnikiem VAT. Spółka należy do … grupy … („Grupa …”). Działalność Spółki w Polsce opiera się głównie na świadczeniu usług produkcyjnych (produkcja …) na materiale powierzonym przez spółkę matkę - ..., Ltd. Spółka jest właścicielem m.in. nieruchomości zabudowanej położonej na terenie …, w której produkowane są ….

W związku z planowanym zakończeniem działalności gospodarczej prowadzonej przez … w Polsce, Wnioskodawca postanowił stopniowo zbywać wszystkie posiadane przez niego składniki majątkowe. W ramach tych czynności Spółka planuje m.in. sprzedaż nieruchomości gruntowej wraz ze wszystkimi znajdującymi się na niej budynkami oraz budowlami na rzecz … sp. z o.o. - powiązanej spółki, również należącej do Grupy … („…”, „Zainteresowany”, „Nabywca”).

Na zbywanej nieruchomości znajdują się w szczególności:

budynki, w tym m.in.: budynek produkcyjny, budynek administracyjny, budynek ochrony, kotłownia, budynek gospodarczy, budynek podstacji;

inne zabudowania, w tym m.in.: przystanek, bramy wjazdowe, parking wewnętrzny oraz zewnętrzny, palarnia, boisko;

nasadzenia.

Poza zbyciem ww. elementów, na Zainteresowanego zostaną przeniesione również prawa własności do urządzeń oraz systemów związanych z opisanymi powyżej budynkami i budowlami, jak np.: system przeciwpożarowy, system klimatyzacji, elementy odkurzacza centralnego.

Dla uniknięcia wątpliwości, w dalszej części przedmiotowego wniosku planowana sprzedaż między … a … będzie określana przez strony jako „Transakcja”.

Wartość Transakcji (cena sprzedaży) zostanie ustalona z uwzględnieniem wyceny gruntu i budynków dokonanej przez zewnętrznych rzeczoznawców zatrudnionych przez każdego z Wnioskodawców oraz negocjacji prowadzonych między Stronami.

Pozostałe składniki majątkowe należące do … (m.in. maszyny produkcyjne i zapasy) zostaną sprzedane przez Spółkę na rzecz innych podmiotów powiązanych lub podmiotów trzecich (zarówno lokalnych jak i zagranicznych). Przy czym Spółka nie wyklucza, iż wskutek dalszych ustaleń, na rzecz … zostaną zbyte również dodatkowe składniki majątkowe, takie jak inne środki trwałe (np. traktor), części zamienne (np. łożyska), czy elementy wyposażenia biura (np. biurka, laptopy, etc.). W takim wypadku … przewiduje, że pomiędzy Wnioskodawcą a Zainteresowanym zostanie zawarta odrębna umowa/umowy sprzedaży w tym zakresie. Przedmiotowe umowy mogą być wówczas zawierane w odstępach czasu - w zależności od potrzeb obu spółek.

Jednocześnie, przedmiotem Transakcji nie będą umowy zawarte przez Wnioskodawcę z dostawcami mediów, zapewniające prawidłowe funkcjonowanie budynków położonych na terenie zbywanej nieruchomości. Konsekwentnie, po sfinalizowaniu Transakcji, Zainteresowany podpisze nowe umowy z dostawcami mediów we własnym zakresie.

Transakcja między Spółką a Zainteresowanym nie obejmie swym zakresem również takich elementów, jak w szczególności:

nazwa Spółki,
umowa dotycząca usług na materiale powierzonym zawarta z …., Ltd,
zamówienia/umowy z kontrahentami,
należności i zobowiązania Spółki,
środki pieniężne,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez …,
licencje, koncesje, zezwolenia oraz inne wartości niematerialne i prawne (WNiP) związane z aktualną działalnością … - Spółka nie wyklucza jednak, że gdyby elementy będące przedmiotem Transakcji wymagały przeniesienia WNiP w celu zapewnienia ich działania np. sytemu przeciwpożarowego, to takie przeniesienie może mieć miejsce,
jak również elementy dodatkowe wymienione powyżej, tj. pozostałe składniki majątkowe należące do … (m.in. maszyny produkcyjne i zapasy).

W związku z planowaną likwidacją …, rozwiązane zostaną m.in. umowy o pracę zawarte z pracownikami Spółki. Redukcja zatrudnienia obejmie wszystkich pracowników Spółki i będzie odbywać się etapami - została zainicjowana w dniu 30 listopada 2018 r. i będzie następowała stopniowo aż do dnia wykreślenia Wnioskodawcy z Krajowego Rejestru Sądowego.

W tym zakresie Wnioskodawca zawarł również z pracownikami porozumienie, zgodnie z którym po rozwiązaniu umów z …, … umożliwi zatrudnienie każdego z zainteresowanych pracowników Wnioskodawcy. Z uwagi na brak przejścia zakładu pracy w ramach Transakcji, zatrudnienie przez … będzie wymagało zawarcia nowych umów przez pracowników.

… zamierza wykorzystywać składniki majątkowe nabyte od … w ramach Transakcji do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, tj. produkcji akumulatorów samochodowych litowo-jonowych montowanych na podwoziach. Zakup ten jest związany z planowaną przez Zainteresowanego rozbudową przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 marca 2019 r. wskazano:

Na pytanie Organu „Czy składniki majątkowe będące przedmiotem zbycia stanowią zorganizowany „zespół” składników majątkowych?” Wnioskodawca wskazał, że:

Jak zostało wskazane w uzasadnieniu do Wniosku, w ocenie Stron, składniki majątkowe będące przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywcy w ramach planowanej transakcji nie będą stanowić zorganizowanego i autonomicznego „zespołu” składników majątkowych.

Zdaniem Stron powyższe wynika m.in. z faktu, iż sama nieruchomość z obiektami budowlanymi i nasadzeniami położonymi na niej, samodzielnie nie umożliwia prowadzenia działalności gospodarczej (w analizowanym wypadku - działalności produkcyjnej). Co w tym wypadku szczególnie istotne:

po sfinalizowaniu Transakcji Nabywca nie będzie w stanie użytkować budynków, dopóki we własnym zakresie nie zawrze umów z właścicielami dostawców mediów,

na Nabywcę nie zostaną przeniesione żadne WNiP, czy środki trwałe w postaci maszyn produkcyjnych (niewątpliwie kluczowych dla realizacji produkcji),

w ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia pracowników ani zobowiązań z nimi związanych.

Mając na względzie powyższe, Strony stoją na stanowisku, że w momencie finalizacji Transakcji Nabywca nie będzie posiadał nawet najbardziej podstawowych elementów umożliwiających prowadzenie działalności na terenie nieruchomości. To, zdaniem Stron, z kolei sprawia, że zbywane na rzecz Nabywcy składniki majątkowe nie mogą być postrzegane jako zorganizowany „zespół”.

Na pytanie Organu „Czy ww. składniki majątkowa będące przedmiotem transakcji zostały/zostaną wyodrębnione w strukturze przedsiębiorstwa Zainteresowanego będącego stroną postępowania pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym?”, Wnioskodawca wskazał, że:

Składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie są i nie będą w żaden sposób wyodrębnione w strukturze przedsiębiorstwa Zainteresowanego.

Na pytanie Organu „Czy Nabywca przy pomocy ww. składników majątkowych będzie kontynuował działalność prowadzoną dotychczas przez Zbywcę?”, wskazano, że:

Jak zostało wyjaśnione w opisie zdarzenia przyszłego, działalność Zbywcy polega głównie na świadczeniu usług produkcyjnych (produkcja .…) na materiale powierzonym przez spółkę matkę, podczas gdy Nabywca zamierza wykorzystywać składniki majątkowe nabyte od Zbywcy do produkcji akumulatorów samochodowych litowo-jonowych montowanych na podwoziach.

W konsekwencji, zgodnie ze stanowiskiem zawartym w uzasadnieniu do Wniosku, Strony stoją na stanowisku, że Nabywca nie będzie kontynuować działalności Zbywcy polegającej na produkcji … na materiale powierzonym.

Na pytanie Organu „Czy Nabywca przedmiotowych składników majątkowych jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, , że:

Nabywca przedmiotowych składników majątkowych jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie Organu „Czy Nabywca w związku z nabyciem ww. składników majątkowych otrzyma fakturę VAT z wykazaną kwotą podatku?”, Zainteresowani wskazali, że:

Celem sporządzenia przez Strony wspólnego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, było uzyskanie potwierdzenia, iż przedmiot Transakcji nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz dostawę niezależnych aktywów (podlegających reżimowi VAT).

Po uzyskaniu takiego potwierdzenia intencją Stron będzie opodatkowanie dostawy zbywanych składników majątkowych 23% stawką VAT (przy zachowaniu warunków wynikających z przepisów art. 43 ust. 10 ustawy o VAT w odmienieniu do dostawy budynków i budowli lub ich części), w konsekwencji czego Zbywca wystawi fakturę VAT.

Na pytanie Organu „Do wykonywania jakich czynności Nabywca będzie wykorzystywał ww. składniki majątkowe, tj. do czynności:

opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

zwolnionych od podatku od towarów i usług,

niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”,

Zainteresowani wskazali wskazał, że:

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, nabyte przez Nabywcę składniki majątkowe będą wykorzystywane do produkcji akumulatorów samochodowych litowo-jonowych montowanych na podwoziach, których sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Nabywca będzie wykorzystywał ww. składniki majątkowe do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców polegające na przyjęciu, że przedmiot Transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych kwalifikowanych jako odpłatna dostawa towarów?
Czy w zakresie, w jakim nabywane składniki majątkowe nie będą podlegały zwolnieniu z VAT, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony wynikający z wystawionej przez Zbywcę faktury dokumentującej Transakcję?

Zdaniem Zainteresowanych:

przedmiot Transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych kwalifikowanych jako odpłatna dostawa towarów.
w zakresie w jakim nabywane składniki majątkowe nie będą podlegały zwolnieniu z VAT, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących Transakcję, które wystawi Zbywca.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych

Ad l.

Uwagi wstępne

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie zaś z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również np. przeniesienie praw do własności niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z kolei art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że „przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

W ocenie Wnioskodawców, przedmiot Transakcji nie jest wystarczająco złożonym i samodzielnym zbiorem składników, by utworzyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu definicji wynikającej z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oraz praktyki ukształtowanej w ramach interpretacji tego przepisu.

Zdaniem Wnioskodawców, należy rozważyć, czy składniki te stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa (lub przedsiębiorstwo) w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czy też przedmiot Transakcji stanowi dostawę poszczególnych składników majątkowych, które nie stanowią przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Wnioskodawcy wskazują przy tym, iż interpretacja terminów użytych w art. 6 pkt l ustawy o VAT może być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Stąd - zdaniem Wnioskodawców - organ wydający interpretację jest uprawniony do dokonania wykładni terminów „przedsiębiorstwo” i „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, użytych w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i tym samym, do dokonania klasyfikacji przedmiotu planowanej Transakcji (tj. oceny, czy przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego Transakcja będzie dotyczyła zbycia przedsiębiorstwa, bądź jego zorganizowanej części, czy też indywidualnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części). Uprawnienie organów do dokonania takiej klasyfikacji znajduje potwierdzenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych (Stanowisko przyjęte m.in. w wyroku WSA w Krakowie z dnia 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Kr 1691/11); w wyroku NSA z dnia 9 października 2008 r. (sygn. akt I FSK 1239/07), w wyroku NSA z dnia 6 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1216/09), w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 26 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 197/09), w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 10 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/G1 1044/08) oraz w wyroku NSA z dnia 4 listopada 2010 r. (sygn. akt II FSK 1019/09)).

Poniżej Wnioskodawcy przedstawiają argumenty przemawiające za przyjęciem, iż przedmiot Transakcji z perspektywy polskich rozliczeń podatku VAT stanowić będzie transakcję sprzedaży indywidualnych aktywów niestanowiących przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części.

Klasyfikacja przedmiotu Transakcji

W ocenie Wnioskodawców, przedmiotowa Transakcja nie będzie mogła być uznana za zbycie przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części, wyodrębnionej w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Zbywcę.

Punktem wyjścia do uzasadnienia stanowiska Wnioskodawców w powyższym zakresie jest definicja samego pojęcia przedsiębiorstwa. Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa dla celów tej ustawy. Zgodnie jednak z jednolitą praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych (możliwość odwołania się w tym zakresie do definicji przedsiębiorstwa zawartej w KC została potwierdzona m.in. w wyroku z 27 kwietnia 2012 r. (I FSK1039/11), w którym Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że „skoro bowiem ustawa o VAT nie określa w swej treści definicji przedsiębiorstwa, koniecznym jest zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i sięgnięcie do argumentacji spoza interpretowanego aktu prawnego (...). Słusznie zatem Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 551 k.c.”, tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lipca 2018, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.237.2018.3.JG; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lipca 2018, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.235.2018.4.MK, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 sierpnia 2017, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.258.2017.1.MAO.), w celu nadania znaczenia temu pojęciu stosuje się definicję zawartą w art. 551 Kodeksu cywilnego (dalej: „KC”). W myśl regulacji zawartej w tym artykule, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje w myśl art. 55² KC wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych. W konsekwencji, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z zakresu ustawy o VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55¹ KC elementy (o ile występują wdanym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. W przeciwnym razie (tj. jeżeli jakiekolwiek istotne składniki tworzące przedsiębiorstwo nie zostaną przeniesione na nabywcę), sprzedaży takiej nie należy postrzegać jako zbycia przedsiębiorstwa.

Zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zatem zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była zdecydowana większość składników majątkowych funkcjonującego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawców nie można uznać, że planowana Transakcja powinna być klasyfikowana jako zbycie przedsiębiorstwa, co wynika przede wszystkim z faktu, iż przedmiot planowanej Transakcji nie wyczerpuje przytoczonej powyżej definicji tego pojęcia.

W szczególności Transakcji nie będzie towarzyszyć transfer wszystkich składników, wchodzących w skład normatywnej definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy. Przedmiotem Transakcji będą tylko niektóre składniki należące do majątku przedsiębiorstwa Zbywcy, tj. nieruchomość wraz z położonymi na niej obiektami budowlanymi oraz nasadzeniami. Pozostałe elementy składające się na przedsiębiorstwo … (m.in. maszyny produkcyjne i zapasy) zostaną sprzedane przez Spółkę na rzecz innych podmiotów powiązanych lub podmiotów trzecich (zarówno lokalnych jak i zagranicznych), natomiast środki pieniężne znajdujące się na rachunkach Spółki zostaną, po zakończeniu jej likwidacji, przetransferowane do spółki-matki (… Co., Ltd.).

Z kolei, w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych z powyższej definicji wynika, iż aby zespól składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań);
składniki te są ze sobą powiązane funkcjonalnie oraz są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w ramach istniejącego przedsiębiorstwa;
zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Aby można było mówić o powiązaniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół. Warunek ten sprowadza się w praktyce do odpowiedzi na pytanie, czy przenoszone na nabywcę składniki majątku są powiązane ze sobą w taki sposób, że na dzień dokonania transakcji nabywca jest w stanie - wyłącznie w oparciu o te składniki - kontynuować działalność gospodarczą wykonywaną przez zbywcę.

W analizowanym przypadku składniki będące przedmiotem Transakcji nie stanowią takiego autonomicznego, zorganizowanego zespołu m.in. z uwagi na fakt, iż sama nieruchomość wraz z obiektami budowlanymi i nasadzeniami położonymi na niej nie umożliwia prowadzenia działalności gospodarczej (w tym wypadku produkcji paneli LCD). W tym miejscu podkreślenia wymaga m.in. fakt, iż Nabywca nie będzie w stanie po nabyciu użytkować samych budynków, dopóki we własnym zakresie nie zawrze umów z właściwymi dostawcami mediów. W związku z tym Zainteresowany nie będzie posiadał nawet najbardziej podstawowych elementów umożliwiających mu prowadzenie działalności na terenie nieruchomości w momencie finalizacji Transakcji.

Ponadto, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, na Nabywcę nie zostaną też przeniesione żadne WNiP czy też środki trwale w postaci maszyn produkcyjnych, kluczowe dla realizacji procesu produkcyjnego, który stanowi główną działalność Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawców jest to kolejny argument na poparcie stanowiska, zgodnie z którym przenoszone składniki nie mogą stanowić ZCP. Wnioskodawcy pragną ponownie zaznaczyć, że samodzielność, o której mowa powyżej, musi występować od samego początku, to znaczy, że aby uznać zespół transferowanych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zdolność do samodzielnego realizowania konkretnych zadań występować musi już w chwili transferu. Brak jakichkolwiek maszyn produkcyjnych w nabywanych budynkach uniemożliwia rozpoczęcie w nich działalności produkcyjnej planowej przez Nabywcę zaraz po dokonaniu Transakcji.

W Objaśnieniach Podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. (https://www.mf.gov.pl/c/document_library/get_file?uuid=cc7e5cfa-1107-4738-be83-655b242e2248&groupId=764034), które prezentują okoliczności, w których dana transakcja zbycia nieruchomości zakwalifikowana jako zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wskazano, iż:

„Przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.”

Co prawda Objaśnienia dotyczą specyficznego przypadku zbycia nieruchomości komercyjnych, tj. nieruchomości przeznaczonych do celów działalności gospodarczej generujących periodycznie przychody na rzecz jej właściciela w przeważającej mierze z tytułu realizacji umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, jednak w ocenie Wnioskodawców stanowią one istotną wskazówkę dla oceny charakteru Transakcji.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż Nabywca nie planuje kontynuować działalności gospodarczej Wnioskodawcy (świadczenie usług na materialne powierzonym). Nabywa on nieruchomość z zamiarem wykorzystywania jej do kontynuowania własnej działalności opodatkowanej w Polsce, w szczególności dalszego rozwoju swojej działalności związanej z wytwarzaniem akumulatorów litowo-jonowych.

Strony pragną również wskazać, że konstytutywnym elementem ZCP są zobowiązania, co wynika z samej definicji wskazanej w art. 2 pkt 27e ustawy VAT („zorganizowana część przedsiębiorstwa jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania” [podkreślenie Wnioskodawców]). Z powyższego można zatem wywieść, że zbycie ZCP nie jest możliwe w przypadku, gdy na nabywcę nie zostają przeniesione przypisane tej wyodrębnionej części zobowiązania.

Zdaniem Wnioskodawców fakt, iż ustawodawca w definicji ZCP zdecydował się podkreślić konieczność występowania zobowiązań dowodzi bowiem, że element ten ma szczególne znaczenie dla definicji ZCP.

W przeciwnym wypadku ustawodawca poprzestałby na sformułowaniu „składników materialnych i niematerialnych”, bez dodania zwrotu „w tym zobowiązań”. W kontekście przedmiotowej Transakcji, mając na względzie, że w wymiarze ekonomicznym/finansowym żadne zobowiązania nie przechodzą w jej wyniku na Nabywcę, zdaniem Wnioskodawców niedopuszczalne jest uznanie, że przedmiotem Transakcji jest ZCP. W takiej sytuacji brak jest bowiem tego kluczowego elementu, wymaganego wprost w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W wyniku Transakcji nie przejdą na Nabywcę również inne elementy charakterystyczne dla transferu przedsiębiorstwa/jego zorganizowanej części w postaci należności oraz środków pieniężnych. Tym samym, prowadzenie działalność Nabywcy na terenie nabytej nieruchomości będzie finansowane z jego własnych środków.

Co również istotne, w ramach Transakcji nie dojdzie do transferu pracowników ani zobowiązań związanych z ich zatrudnieniem. Wnioskodawca rozwiąże etapami umowy ze wszystkimi swoimi pracownikami. Natomiast Nabywca będzie musiał we własnym zakresie zawrzeć umowy z byłymi pracownikami Spółki, o ile ci będą tym zainteresowani.

W związku z tym w analizowanym przypadku nie można mówić o ZCP, a jedynie o pewnych składnikach, które będą zdolne do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych dopiero po podjęciu odpowiednich kroków organizacyjnych, technicznych, administracyjnych, jak również po zapewnieniu potrzebnego finansowania oraz uzupełnieniu o inne składniki materialne i niematerialne.

W takiej sytuacji nie może być mowy o niezależności, ani samodzielności transferowanego zespołu składników, a tym bardziej o zdolności do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych.

Odnosząc się do powyższego należy zatem stwierdzić, że przedmiot Transakcji w kształcie, w jakim zostanie sprzedany przez Zbywcę, nie będzie umożliwiał Nabywcy samodzielnego realizowania zadań gospodarczych. Przedmiot Transakcji, już po jego nabyciu przez Nabywcę, będzie musiał bowiem zostać uzupełniony o inne istotne elementy wskazane powyżej przez Strony. Tym samym, definicja ZCP nie zostanie w tym wypadku spełniona.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt I FSK 1316/15), wskazał, iż „Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.”

Analogiczne wnioski płyną z wyroku z dnia 1 lutego 2017 r. (sygn. akt I FSK 999/15), gdzie NSA wręcz podkreślił niespójność analizy sądu pierwszej instancji w trakcie badania, czy będący przedmiotem rozstrzygnięcia zespół składników majątkowych spełnia definicję ZCP: „(...) Ocena prawna Sądu w zakresie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia jawi się wobec tego jako niespójna. Z jednej strony Sąd podnosi, że skarżąca nabyła zorganizowany zespół składników majątkowych, które w chwili przekazania były zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych w zakresie obrotu paliwem. Z drugiej zaś wskazuje, że dopiero zobowiązania podjęte w następstwie nabycia przedmiotowej nieruchomości pozwoliły na realizację ww. przedsięwzięcia gospodarczego, co zresztą znajduje też potwierdzenie w przywoływanych przez organy (i Sąd) zeznaniach wspólnika (...).”

Dodatkowo, jak zauważył NSA, „samo zawarcie następczo umów umożliwiających prowadzenie nawet tożsamej co do charakteru działalności nie przesądza o jej kontynuacji w oparciu o zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Takie ustalenie pomijałoby bowiem wskazany wyżej warunek funkcjonalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa już w momencie nabycia składników majątkowych.”

Powyższe znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS” z dnia 14 maja 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.83.2018.2.JM, organ wyjaśnił, iż „Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą natomiast składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym ich zespołem, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Dyrektor podkreślił także „Konkretny zespół składników materialnych i niematerialnych, aby mógł być uznany za przedsiębiorstwo lub za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien odznaczać się gospodarczą samodzielnością już w momencie jego zbycia”.

Uwzględniając przytoczone orzecznictwo i praktykę interpretacyjną organów podatkowych, w ocenie Stron nie ulega wątpliwości, iż ustalając, czy dany zespół składników majątkowych powinien być traktowany jako ZCP w rozumieniu przepisów ustawy o VAT istotne jest, by zespół ten był nie tylko funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony, ale również stanowił całość zdolną do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej już w momencie przekazania.

Spełnienie powyższych kryteriów jest konieczne by można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie VAT. Przedmiot Transakcji stanowi jednak jedynie nieruchomość wraz z zabudowaniami i nasadzeniami, przez co samo określnie „zespół” w stosunku do nich wydaje się być nietrafione. Co więcej, prowadzenia działalności gospodarczej na rzeczonej nieruchomości będzie możliwe dopiero po uzupełnieniu jej o inne składniki majątkowe obejmujące w szczególności linie produkcyjne, dostęp do know-how, technologie oraz inne prawa niematerialne.

Ad. 2

Mając na uwadze powyższą argumentację, zdaniem Wnioskodawców, w zakresie w jakim składniki majątkowe nie będą podlegały zwolnieniu z VAT, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktury wystawionej przez Zbywcę celem udokumentowania Transakcji. Wynika to z faktu, że przedmiot Transakcji będzie wykorzystywany przez Nabywcę do prowadzenia własnej działalności gospodarczej - produkcji akumulatorów litowo-jonowych, czyli do działalności opodatkowanej VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano bowiem w stanowisku Wnioskodawców dotyczącym pytania pierwszego, przedmiotowa Transakcja (rozumiana jako zbycie składników majątkowych Zbywcy) nie będzie mieściła się w katalogu czynności niepodlegających przepisom ustawy o VAT, określonym w art. 6 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych składników będzie stanowiła lokalną dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, z uwagi na to, że będące przedmiotem Transakcji składniki majątkowe zostaną nabyte przez Zainteresowanego w związku z planowanymi czynnościami opodatkowanymi VAT - prowadzeniem własnej działalności gospodarczej - Nabywca powinien być uprawniony do odliczenia VAT z tego tytułu (w zakresie w jakim składniki te nie będą podlegały zwolnieniu z VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przeszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy tym, towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a sprzedaż budynków oraz prawa własności gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy. Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11). Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 ust. 27e ustawy, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wskazuje orzecznictwo sądowe, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Op 325/09).

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności sprzedaży określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA z dnia: 25 czerwca 2013r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w związku z planowanym zakończeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca postanowił stopniowo zbywać wszystkie posiadane przez niego składniki majątkowe. W ramach tych czynności Spółka planuje m.in. sprzedaż nieruchomości gruntowej wraz ze wszystkimi znajdującymi się na niej budynkami oraz budowlami.

Na zbywanej nieruchomości znajdują się w szczególności:

budynki, w tym m.in.: budynek produkcyjny, budynek administracyjny, budynek ochrony, kotłownia, budynek gospodarczy, budynek podstacji;

inne zabudowania, w tym m.in.: przystanek, bramy wjazdowe, parking wewnętrzny oraz zewnętrzny, palarnia, boisko;

nasadzenia.

Przedmiot transakcji nie obejmuje szeregu elementów, w które powinna być wyposażona zorganizowana część przedsiębiorstwa, w tym w szczególności:

nazwa Spółki,

umowa dotycząca usług na materiale powierzonym zawarta z … Co., Ltd,

zamówienia/umowy z kontrahentami,

należności i zobowiązania Spółki,

środki pieniężne,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez …,

licencje, koncesje, zezwolenia oraz inne wartości niematerialne i prawne (WNiP) związane z aktualną działalnością … - Spółka nie wyklucza jednak, że gdyby elementy będące przedmiotem Transakcji wymagały przeniesienia WNiP w celu zapewnienia ich działania np. sytemu przeciwpożarowego, to takie przeniesienie może mieć miejsce,

jak również elementy dodatkowe wymienione powyżej, tj. pozostałe składniki majątkowe należące do … (m.in. maszyny produkcyjne i zapasy).

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawcy powzięli wątpliwość, czy przedmiot Transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce jako odpłatne zbycie poszczególnych składników majątkowych kwalifikowanych jako odpłatna dostawa towarów.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że planowana transakcja sprzedaży nieruchomości będzie stanowiła dostawę składników majątkowych i nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych we wskazanych przepisach.

Aby można było mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym przenoszonych składników, musiałyby one pozostawać między sobą we wzajemnych interakcjach w taki sposób, że należałoby je traktować jako zorganizowany, autonomiczny zespół. Tymczasem, jak wskazuje przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego w analizowanym przypadku składniki będące przedmiotem transakcji nie stanowią takiego autonomicznego, zorganizowanego zespołu.

Jak wynika z opisu sprawy - składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie są i nie będą w żaden sposób wyodrębnione w strukturze przedsiębiorstwa Zainteresowanego. Składniki majątkowe będące przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywcy w ramach planowanej transakcji nie będą stanowić zorganizowanego i autonomicznego „zespołu” składników majątkowych, gdyż sama nieruchomość z obiektami budowlanymi i nasadzeniami położonymi na niej, samodzielnie nie umożliwia prowadzenia działalności gospodarczej (w analizowanym wypadku - działalności produkcyjnej). Po sfinalizowaniu Transakcji Nabywca nie będzie w stanie użytkować budynków, dopóki we własnym zakresie nie zawrze umów z właścicielami dostawców mediów. Na Nabywcę nie zostaną przeniesione żadne WNiP, czy środki trwałe w postaci maszyn produkcyjnych (niewątpliwie kluczowych dla realizacji produkcji). W ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia pracowników ani zobowiązań z nimi związanych.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że przedmiot sprzedaży nie będzie spełniał definicji przedsiębiorstwa z art. 55¹ Kodeksu cywilnego oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa sformułowanej w art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym nie korzysta/nie będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Reasumując, na gruncie przepisów ustawy planowane zbycie wskazanych w opisie sprawy składników majątku przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie będzie stanowiło transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, w związku z czym transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT i w efekcie Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia VAT z tytułu tej transakcji wg stawki VAT właściwej dla danego składnika majątku będącego przedmiotem transakcji.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT przez Kontrahenta z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę dokumentującej sprzedaż składników majątku.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku intencją Stron będzie opodatkowanie dostawy zbywanych składników majątkowych 23% stawką VAT (przy zachowaniu warunków wynikających z przepisów art. 43 ust. 10 ustawy o VAT w odmienieniu do dostawy budynków i budowli lub ich części), w konsekwencji czego Zbywca wystawi fakturę VAT. Nabyte przez Nabywcę składniki majątkowe będą wykorzystywane do produkcji akumulatorów samochodowych litowo-jonowych montowanych na podwoziach, których sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Nabywca będzie wykorzystywał ww. składniki majątkowe do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabywca przedmiotowych składników majątkowych jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa w kontekście przedmiotowej sprawy wskazać należy, że w sytuacji gdy nabywane przez Kontrahenta składniki majątku będą służyły mu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika zatem, że warunkiem skorzystania przez Nabywcę z prawa do odliczenia nie jest tylko brak zastosowania przepisu art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, lecz spełnienie podstawowych przesłanek określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, czyli wykorzystywanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, a także dopełnienie obowiązku rejestracji jako podatnika VAT czynnego.

W konsekwencji, skoro nabyte składniki majątku będą służyły Nabywcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a Nabywca będzie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT – to będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin