Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.15.2019.4.MM
z 28 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2019 r. (data wpływu – 28 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 12 marca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności w części dotyczącej:

• oceny czy zawarta umowa znajduje się w katalogu umów podlegających opodatkowaniu – jest nieprawidłowe,
• zastosowania wyłączenia z opodatkowania – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wierzytelności.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 11 marca 2019 r. Znak: 0114-KDIP1-2.4012.51.2019.2.IG, 0111-KDIB2-2.4014.15.2019.3.MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 12 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka X (dalej jako: Wnioskodawca lub Nabywca) jest podmiotem z siedzibą w Holandii i podatnikiem zarejestrowanym dla celów holenderskiego VAT w Holandii. Należy do holenderskiej grupy kapitałowej X (dalej: Grupa). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa wierzytelności handlowe od spółek z Grupy.

W szczególności planowane jest, aby Wnioskodawca nabywał wierzytelności od X Poland S.A. (dalej: Spółka). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zajmuje się m.in. produkcją i dystrybucją produktów w technologii LED i oświetlenia samochodowego.

Spółka posiada wierzytelności handlowe pochodzące ze sprzedaży swoich produktów. Aby uzyskać wcześniejsze finansowanie i poprawić płynność finansową oraz usprawnić proces otrzymywania środków pieniężnych Spółka zamierza przystąpić do programu finansowego prowadzonego w Grupie, przewidującego sprzedaż wierzytelności (dalej jako: Program). W tym celu Wnioskodawca zamierza podpisać szereg umów w tym: umowę kupna wierzytelności (Polish Purchase and Sale Agreement), rządzonej prawem polskim (dalej jako: Umowa), na podstawie której będzie kupować ww. wierzytelności handlowe. W Programie uczestniczą lub będą uczestniczyły również podmioty zagraniczne będące członkami Grupy.

Równocześnie zarządzanie i administrowanie nabytymi przez Wnioskodawcę wierzytelnościami oraz obsługa procesu ściągania płatności z tytułu wierzytelności powierzone zostało X Holding B.V. (dalej: X Holding lub Główny Serwisant).

Wierzytelności handlowe będące przedmiotem transferu do Nabywcy będą spełniały szereg kryteriów. W szczególności będą:

• związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę,
• stanowić prawne, ważne, wiążące i egzekwowalne zobowiązanie dłużników Spółki,
• rządzone prawem polskim,
• nieprzedawnione,
• indywidualizowane (każdorazowe wierzytelności będące przedmiotem sprzedaży zostaną wskazane i opisane),
• oraz nieobciążone zastawem lub innymi prawami osób trzecich, w tym wolne od ograniczeń co do ich zbywalności.
  
  

W wyniku kupna ww. wierzytelności wszelkie prawa i obowiązki z nich wynikające zostaną przeniesione na Nabywcę. Zakup wierzytelności przez Nabywcę będzie odbywać się bez prawa regresu.

W ramach Programu nie będą przenoszone wierzytelności trudne, m.in. w przypadku, których dłużnik jest podmiotem postępowania upadłościowego lub wierzytelności nieściągalne.

Na mocy zawartej Umowy sprzedaż będzie dokonywana w sposób regularny. Na moment składania niniejszego wniosku o interpretację wierzytelności nie zostały jeszcze przeniesione na Nabywcę.

Cena sprzedawanych wierzytelności będzie odpowiadać ich wartości rynkowej. W praktyce, wartość ta będzie niższa od wartości nominalnej wynikającej z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz swoich kontrahentów. Różnica będzie stanowić dyskonto, tj. wynagrodzenie Nabywcy otrzymane w szczególności za:

• przejęcie ryzyka nieotrzymania bądź nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przekazanie środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności.
  
  

Zakładane jest, że cena za wierzytelności odpowiadająca wartości rynkowej wierzytelności będzie płatna przez Wnioskodawcę przy każdym transferze. Nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności mogą podlegać dalszej odsprzedaży, w tym na rzecz wyspecjalizowanych podmiotów bankowych.

Przedmiotem zapytania w niniejszej interpretacji jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem od czynności cywilnoprawnych transakcji pomiędzy Nabywcą i Spółką.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umowa zakładająca m.in. sprzedaż wierzytelności przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy opisana w stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa zakładająca m.in. sprzedaż wierzytelności przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy opisana w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie wierzytelności przez Spółkę na jego rzecz w ramach opisywanych transakcji sprzedaży nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Powyższe stanowisko wynika w szczególności z faktu, że nabywanie wierzytelności będzie dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych przez niego usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają (art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC):

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Powyższy przepis tworzy katalog o zamkniętym charakterze, który nie może być w żaden sposób rozszerzany na inne czynności cywilnoprawnie w nim niewymienione.

W kontekście analizowanego stanu faktycznego, należy podkreślić, że istotnym elementem całego programu będzie cesja wierzytelności – tj. instytucja uregulowana w art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), której istotą jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa wierzytelność będącą własnością wierzyciela. O ile sama cesja może być potencjalnie traktowana jako sprzedaż praw majątkowych, to omawiany Program należy jednak rozpatrywać w szerszym kontekście jako szereg czynności, do wykonania których zobowiązuje się każda ze stron. Celem usługi świadczonej przez Nabywcę jest:

• przejęcia ryzyka nieotrzymania lub nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przekazania środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności.
  
  

Stąd biorąc pod uwagę kompleksowy charakter usługi jaką świadczy na rzecz Spółki Nabywca, w omawianym stanie nie dochodzi do zwykłej sprzedaży praw majątkowych, a do zawarcia umowy nienazwanej, która nie znajduje się w katalogu umów podlegających PCC. W efekcie sprzedaż wierzytelności dokonywana w jej ramach nie powinna podlegać opodatkowaniu.

Niezależnie, na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) lub zwolniona od tego podatku (z określonymi wyjątkami jak sprzedaż nieruchomości – wyjątki te z całą pewnością nie mają jednak zastosowania do analizowanego stanu faktycznego).

Zgodnie z definicją zawartą w art. la pkt 7 ustawy o PCC, określenie „podatek od towarów i usług” oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich UE. A zatem nie podlegają opodatkowaniu czynności, w związku z którymi należy rozpoznać m.in. polski VAT.

W analizowanym stanie faktycznym, należy uznać, że Nabywca świadczy na rzecz Spółki usługi podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce, tj. świadczy za wynagrodzeniem (dyskonto) usługi polegające na:

• przejęciu ryzyka nieotrzymania lub nieterminowego otrzymania środków wynikających z przysługujących należności względem dłużników,
• przekazaniu środków finansowych wcześniej niż w terminie ustalonym z dłużnikami, wynikającym z daty wymagalności wierzytelności,
  
  

Do rozpoznania podatku w związku z nabyciem tych usług zobowiązana jest Spółka (na zasadzie importu usług). Oznacza to, że usługi zostaną efektywnie opodatkowane VAT w Polsce.

W związku z powyższym nawet gdyby przedmiotowe usługi świadczone zostały uznane za jedną z czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC, to i tak nie podlegałyby opodatkowaniu PCC. Będą one wyłączone od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje poparcie w stanowiskach organów podatkowych m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lipca 2015 r., Znak: IPPB2/4514- 158/15-3/LS oraz interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 czerwca 2017 r., Znak: 0111-KDIB4.4014.65.2017.2.BD.

Mając na uwadze powyższe, umowa zakładająca m.in. sprzedaż wierzytelności przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy opisana w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacja jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 27 marca 2019 r. Znak: 0114-KDIP1-2.4012.51.2019.3.IG.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach programu finansowego prowadzonego w Grupie zamierza nabywać wierzytelności handlowe m.in. od polskiej Spółki. W tym celu Wnioskodawca zamierza podpisać szereg umów w tym umowę kupna wierzytelności, rządzonej prawem polskim, na podstawie której będzie kupować ww. wierzytelności handlowe. We własnym stanowisku Wnioskodawca podkreślił, że istotnym elementem całego programu będzie cesja wierzytelności.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego – przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

W szczególności jeśli umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku – zgodnie z art. 4 pkt 1 tej ustawy – ciąży na kupującym.

Wnioskodawca we własnym stanowisku stwierdził, że o ile sama cesja może być potencjalnie traktowana jako sprzedaż praw majątkowych, to omawiany Program należy rozpatrywać w szerszym kontekście. Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach Programu nie dochodzi do zwyklej sprzedaży praw majątkowych, a do zawarcia umowy nienazwanej, która nie znajduje się w katalogu umów podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z tym stanowiskiem zgodzić się nie można. Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego niezależnie od tego, że nabywanie wierzytelności będzie następować w ramach Programu, Wnioskodawca kupi wierzytelność na podstawie zawartej umowy sprzedaży. Skoro zatem dojdzie do zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ww. ustawy wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z zastrzeżeniami określonymi w lit. b) tego przepisu). Przy czym podkreślić należy, że zgodnie z brzmieniem treści lit. a) cytowanego przepisu, wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega tylko taki zakres czynności, w jakim ma miejsce opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych sprzedaży wierzytelności, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja (zawieranie umów sprzedaży wierzytelności) podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umowy podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 marca 2019 r. Znak: 0114-KDIP1-2.4012.51.2019.3.IG w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „w przedstawionych we wniosku okolicznościach czynność nabycia, w ramach Programu, wierzytelności przez Nabywcę od Spółki stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy przez Nabywcę na rzecz Spółki, tj. stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT”.

A zatem, skoro omawiana transakcja sprzedaży wierzytelności będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku, opisana umowa sprzedaży będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w omawianej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.