2019.03.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.830.2018.3.MP
z 20 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), oraz w dniu 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 stycznia 2019 r. (doręczone 25 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nieodpłatnego przejęcia przez Skarb Państwa, należących do Wnioskodawcy 100% udziałów w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nieodpłatnego przejęcia przez Skarb Państwa, należących do Wnioskodawcy 100% udziałów w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) oraz w dniu 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 24 stycznia 2019 r. (doręczone 25 stycznia 2019 r.).

We wniosku (uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2019 r.) przedstawiono następujący stan faktyczny :

P. jest przedsiębiorstwem państwowym działającym na podstawie ustawy z dnia 15 września 2017 r. o przedsiębiorstwie państwowym (Dz. U. z 2017 r. Nr 1902).

P.jest właścicielem 5 093 788 udziałów o łącznej wartości 509.378.800 zł stanowiących 100% kapitału zakładowego spółki działającej pod firmą C.

P. udziały w C. obejmował w zamian za wkłady pieniężne oraz wkłady niepieniężne: w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz w postaci składników majątkowych nie stanowiących przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W wykonaniu tego prawa Prezes Rady Ministrów pismem z dnia 23 listopada 2018 r. wystąpił w wnioskiem do P. o wyrażenie zgody na zbycie wszystkich udziałów należących do P. w spółce C. poprzez ich nieodpłatne przejęcie przez Prezesa Rady Ministrów na rzecz Skarbu Państwa. Wraz z ww. wnioskiem Prezesa Rady Ministrów zostało przedstawione szerokie uzasadnienie ekonomiczne, biznesowe planowanej transakcji, w szczególności dokonano prezentacji roli jaką ma odegrać C. w planach rządowych związanych z projektem konsolidacji aktywów hotelowych Skarbu Państwa, wskazując C. jako integratora odpowiedzialnego za konsolidację obiektów hotelowych należących do Skarbu Państwa. Ponadto, w uzasadnieniu zostało stwierdzone, że projektowana konsolidacja aktywów Skarbu Państwa, w której kluczową rolę odegra C. pozwoli także na realizację projektu „.......” to jest budowę kompleksowej infrastruktury hotelowej, z terenami wystawowymi oraz obiektami kongresowymi jaka powstanie wokół Centralnego Portu Komunikacyjnego.

Należy wskazać, że w piśmie Prezesa Rady Ministrów skierowanym do P. zawarto m.in. następujące informacje:

„Jednocześnie należy zaakcentować fakt, że w przypadku zaksięgowania niniejszej transakcji w koszty finansowe, P. będzie mógł skorzystać z efektu tzw. „tarczy podatkowej” wynikającej ze zmniejszenia podstawy opodatkowania, a tym samym kwoty podatku dochodowego. Dodatkowo pomniejszona zostanie również obowiązkowa wpłata, którą P. uiszcza do budżetu państwa, stanowiąca 15% wypracowanego zysku netto.

Przesunięcie majątkowe, polegające na wyłączeniu C. z grupy kapitałowej P., nie będzie wiązało się z wydatkowaniem środków pieniężnych, wobec czego nie powinno uniemożliwić lub wyhamować planów inwestycyjnych P., ani też w żaden sposób nie ograniczy możliwości realizacji przez P. zasadniczego przedmiotu działalności, jakim jest budowa, przebudowa, utrzymanie i eksploatacja portów lotniczych, lotniczych urządzeń naziemnych oraz infrastruktury okołolotniskowej. Ponadto, z uwagi na wysokość posiadanych wolnych środków pieniężnych, P. w najbliższych latach pozostanie podmiotem ekonomicznie zdatnym do realizacji celów określonych w art. 6 ustawy o P.

Należy także podkreślić, że rolę koordynatora polityki właścicielskiej nad majątkiem państwowym pełni Prezes Rady Ministrów, który poprzez swoje uprawnienia właścicielskie w stosunku do spółek Skarbu Państwa dąży m.in. do długoterminowego wzrostu ich wartości oraz zapewnienia spójności strategii realizowanych przez te spółki ze strategiami rozwoju kraju. (...)

Z powyższych względów Prezes Rady Ministrów zdecydował się skorzystać z kompetencji, o której mowa w art. 31 ustawy o Centralnym Porcie Komunikacyjnym, i nieodpłatnie przejąć 100%, tj. 5 093 788 (słownie: pięć milionów dziewięćdziesiąt trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt osiem) udziałów C. o łącznej wartości 509.378.800,00 złotych. (...)

Uprawnienie z art. 131 ustawy o Centralnym Porcie Komunikacyjnym jest wyrazem transferu mienia w postaci określonych aktywów przedsiębiorstwa państwowego na rzecz Skarbu Państwa, co pozostaje w sferze uprawnień właścicielskich państwa.

Powyższy przepis nie określa trybu w jakim transfer ten będzie się odbywać. Stanowi on jedynie, że konieczne jest wyrażenie zgody przez P. W konsekwencji należy uznać, że wzmianka o zgodzie odnosi się do techniczno-prawnego aspektu dokonania przedmiotowego transferu. Przesądza ona, że do przejęcia przez Skarb Państwa udziałów wskazanych na podstawie art. 131 ustawy o Centralnym Porcie Komunikacyjnym nie dochodzi w drodze jednostronnego aktu władczego państwa, w szczególności w formie decyzji administracyjnej, lecz przez zawarcie umowy wywołującej skutki rozporządzające, na mocy której będące jej przedmiotem udziały w C. przejdą z dotychczasowego ich dysponenta na nabywcę. Przepis ten jednocześnie nie zawiera reguł szczególnych dotyczących zawarcia takiej umowy, w związku z czym niezbędne staje się posłużenie regułami ogólnymi.”

W związku z powyższym planowanym jest zawarcie w grudniu 2018 r. umowy pomiędzy Skarbem Państwa a P, której przedmiotem będzie nieodpłatne przejęcie przez Skarb Państwa od P. 100% udziałów w kapitale zakładowym C.

Skutkiem rachunkowym dla P dokonanej transakcji przeniesienia udziałów w C. na rzecz Skarbu Państwa będzie zaksięgowanie w koszty finansowe okresu wartości udziałów C. ujętych w księgach rachunkowych P.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 stycznia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje :

ponieważ przedmiotem transakcji nieodpłatnego przejęcia przez Skarb Państwa od P. było 100% udziałów w Spółce C. tym samym doszło (pośrednio) do przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa wszystkich składników materialnych i niematerialnych tej spółki wchodzących w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) kc.

Transakcja jest dokonywana na samych udziałach spółki C., a nie na jej składnikach majątkowych, to oznacza, że nie nastąpiło w związku z tym żadne wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa tej spółki, tym samym skład przedsiębiorstwa spółki C. w rozumieniu art. 55(1) kc został w 100% zachowany. Natomiast po dokonaniu analizowanej transakcji jedynym wspólnikiem spółki C. jest Skarb Państwa, a nie jak do tej pory P.

P. do 19 grudnia 2018 r. był właścicielem 5 093 788 udziałów o łącznej wartości 509.378.800 zł stanowiących 100% kapitału zakładowego spółki C. W skład Zarządu spółki C. wchodził wyłącznie Prezes Zarządu p. G. P. w okresie, w którym był jedynym wspólnikiem C. nie uczestniczył w zarządzaniu spółką C. P. jako jedyny wspólnik miał wpływ na wybór składu zarządu tej Spółki, ponieważ Prezes Spółki C. wybierany był w drodze postępowania kwalifikacyjnego przeprowadzanego przez Radę Nadzorczą, w skład której (do dnia 19 grudnia 2018) wchodziły osoby wskazywane przez P.

P. świadczyła i nadal świadczy (po przejściu udziałów spółki C. na rzecz Skarbu Państwa) na rzecz spółki C. odpłatne usługi, w tym w szczególności:

usługi marketingowe,
usługi ekstra obsługi pasażerów,
usługi parkingowe,
usługi teletechniczne,
usługi doradztwa i nadzoru w zakresie inwestycji.

Ponadto P. pobiera od spółki C. opłaty, w tym w szczególności tytułu:

użytkowania infrastruktury,
dzierżawy nieruchomości,
wywozu nieczystości,
zaopatrzenia w wodę,
dostaw energii elektrycznej,
odsetek od udzielonych pożyczek.

W wyniku dokonanej transakcji nieodpłatnego przekazania udziałów spółki C. doszło do przeniesienia uprawnień właścicielskich na rzecz Skarbu Państwa. Tym samym nastąpiło przeniesienie uprawnień P. opisanych powyżej tj. uprawnień w zakresie wyboru członków zarządu Spółki C. - na Skarb Państwa.

P. nie wykonuje działalności maklerskiej, brokerskiej ani działalności o podobnym charakterze. W związku z tym przeniesienie udziałów w kapitale zakładowym spółki C. nie zostało dokonane w ramach takiej działalności. P. jako 100 % wspólnik C. nie wykonywał usług przechowywania lub zarządzania udziałami tej Spółki na rzecz innych podmiotów. Nie wykonuje i nie będzie również tych usług wykonywał po przejściu własności 100% udziałów C. na Skarb Państwa.

Ponadto, Wnioskodawca przekazał, że planowana na moment złożenia przedmiotowego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji (12 grudnia 2018 r.) transakcja nieodpłatnego przeniesienia 100 % udziałów spółki C. została faktycznie zrealizowana dnia 19 grudnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja nieodpłatnego przejęcia przez Skarb Państwa od P. 100% udziałów w kapitale zakładowym spółki C, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT po stronie zbywającego tj. P. ?

Zdaniem Wnioskodawcy :

W opinii Wnioskodawcy planowana transakcja nieodpłatnego przeniesienia przez P. udziałów w C. na rzecz Skarbu Państwa nie będzie podlegała opodatkowaniu w podatku VAT po stronie zbywającego tj. P.

Uzasadnienie prawne:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (t.j. Dz.U.2018.2174, zwana dalej „Ustawą o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 tej ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast w myśl art. 8 ust. 1 tej samej ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Niezależnie od powyższego należy zaznaczyć, że zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niemniej jednak należy pamiętać o tym, „że warunkiem sine qua non” opodatkowania czynności jest to, aby:

dana czynność zawarta była w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, oraz

wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku VAT (zob. T. Michalik, VAT, Warszawa 2010, wyd. 7, s. 251).

Powyższa podstawowa zasada wynika z treści art. art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 : r. nr 347/1 z późn. zmianami). Chociaż polski ustawodawca w art. 5 ustawy o VAT nie powtórzył regulacji zawartej w ww. Dyrektywie 2006/112 dotyczącej ścisłego powiązania konstrukcji podmiotowej z przedmiotową dla ustalenia, czy istnieje obowiązek opodatkowania podatkiem VAT, tym niemniej oczywistym jest, że w państwach członkowskich UE obowiązuje zasada interpretacji przepisów w sposób pro-wspólnotowy i „nie mogą być aprobowane wyniki interpretacji przepisów prawa wewnętrznego w kierunku prowadzącym do rezultatu odmiennego niż wynikający z prawa wspólnotowego” (zob. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 września 2004 r., sygnatura K 34/03).

Zatem, podatnik jest punktem odniesienia w stosunku do przedmiotu opodatkowania. Zakres przedmiotowy podatku jest w tym przypadku determinowany określonym w ustawie normatywnym pojęciem działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie (zob. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 czerwca 2008 r. sygnatura K 50/05). Biorąc pod uwagę powyższe, należy w każdym przypadku ustalić, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług, dany podmiot działa jako podatnik prowadzący w tym zakresie działalność.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności i obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Kwestię, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność, polegającą na nabywaniu, posiadaniu i zbywaniu udziałów i papierów wartościowych należy rozważyć w oparciu, czy obrót nimi podyktowany jest charakterem inwestycyjnym czy zarobkowym.

W świetle art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości (t.j. Dz.U.2018.395), poprzez inwestycje rozumie się aktywa posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. O zarobkowej intencji w obrocie papierami wartościowymi można mówić, gdy nabyte papiery wartościowe przeznaczone są do dalszej odsprzedaży w celu uzyskania zysku z takiej transakcji. W takim bowiem przypadku ich nabycie jest nakierowane na uzyskanie i realizację korzyści ekonomicznych z tytułu wzrostu wartości tych papierów wartościowych.

Z ugruntowanego orzecznictwa zarówno TSUE jak i sądów administracyjnych wynika, że posiadanie udziałów czy też emisja papierów wartościowych - czyli m.in.: akcji, praw poboru, obligacji, certyfikatów inwestycyjnych, co do zasady, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 Dyrektywy w sprawie VAT, a tym samym w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, która pozwalałaby na uznanie posiadacza przedmiotowych udziałów za podatnika. Zwykłe ich nabycie w innych podmiotach czy też nabycie w ramach transakcji finansowych polegających jedynie na sprzedaży udziałów czy papierów wartościowych, nie stanowi wykorzystania majątku podmiotu w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ ewentualna dywidenda uzyskana z takich udziałów czy akcji jest efektem posiadanego prawa własności i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy w sprawie VAT, czy też ustawy o VAT, dlatego też nabycie udziałów w spółce nie może być uznane za działalność gospodarczą, a także nie może być uznane za czerpanie korzyści z własności dla celów zarobkowych w sposób częstotliwy.

W tym miejscu należy stwierdzić, że fakt nabywania, posiadania i zbywania zarówno udziałów jak i akcji należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach, tak więc podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady przewidziano pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej, a mianowicie:

posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada - w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki akcjonariusza, np. poprzez wykonywanie czynności o charakterze administracyjnym, finansowym, handlowym lub technicznym,

sprzedaż udziałów czy papierów wartościowych prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

posiadanie papierów wartościowych jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Co więcej w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimeto Mineiro Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ wszelkie korzyści (w tym dywidendy) jakie ten udział przynosi są skutkiem jedynie własności majątku i nie są skutkiem jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Również na gruncie przepisów krajowych, pod wpływem orzecznictwa TSUE, przyjęto że zbycie papierów wartościowych może zostać uznane za usługę finansową, ale istotne znaczenie ma fakt, czy podmiot nabył udziały w celu sprawowania uprawnień właścicielskich, czy upatruje jedynie korzyści finansowych i nabywa je licząc na wzrost ich wartości.

W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub zbycia udziałów, nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy zbycia udziałów traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Należy podkreślić, że na gruncie prawa wspólnotowego, kwestie opodatkowania transakcji, których przedmiotem są m.in. akcje i udziały w spółkach, regulują przepisy art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy w sprawie VAT, który wskazuje, że państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania podatkiem VAT, między innymi, transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów lub papierów wartościowych inkorporujących:

określone udziały w nieruchomości;

prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

udziały lub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczom prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Ustawodawstwo krajowe : w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT w myśl, którego usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie są zwolnione od podatku VAT.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 lit. a ustawy o VAT zwolnieniu od podatku podlegają usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:

spółkach,

innych niż spółki podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi.

Podsumowując, biorąc pod uwagę wyżej wskazane uregulowania prawne należy stwierdzić, że odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającym w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Odnosząc powyższe do przedstawionego planu przeprowadzenia transakcji w postaci nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę 100% udziałów w kapitale spółki C. na rzecz Skarbu Państwa należy stwierdzić, że Wnioskodawca w odniesieniu do posiadanych aktualnie udziałów w przedmiotowej Spółce nie działa w charakterze zarobkowym w rozumieniu przywołanego wyżej orzecznictwa TSUE i nie prowadzi działalności gospodarczej, która miałaby polegać na obrocie udziałami (akcjami). Oznacza to, że transakcja w tym zakresie nie zostanie dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT, a zatem czynność ta (nawet dokonana nieodpłatnie), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

wszelkie inne darowizny

Natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT wynika, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dlatego też, nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. w sprawach C-142/99, C-102/00, C-77/01 i C-16/00. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo Trybunału przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dotyczy to sytuacji, gdy: posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada; sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej; posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

TSUE w orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien Trybunał wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu TSUE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations, Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

Natomiast w wyroku z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że „zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej”.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Ponadto warto w tym miejscu zwrócić uwagę na wyrok TSUE z dnia 5 lipca 2018 r. w sprawie C-320/17, w którym Trybunał zauważył, że pojęcie „uczestnictwa holdingu w zarządzaniu jego spółką zależną” należy rozumieć jako obejmujące każdą dokonywaną przez holding na rzecz jego spółki zależnej transakcję konstytuującą działalność gospodarczą w rozumieniu dyrektywy VAT. Jednocześnie stwierdzając, że wynajem nieruchomości przez spółkę holdingową na rzecz jej spółki zależnej stanowi uczestnictwo w zarządzaniu tą ostatnią spółką, które należy uznać za działalność gospodarczą rodzącą prawo do odliczenia VAT, pod warunkiem że to świadczenie usług ma charakter stały, jest realizowane odpłatnie i podlega opodatkowaniu (nie jest ów wynajem zwolniony) oraz że istniał bezpośredni związek pomiędzy usługą wyświadczoną przez usługodawcę a otrzymanym od usługobiorcy ekwiwalentem świadczenia (vide: punkt 35 ww. wyroku).

WSA w Opolu w wyroku z 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10, interpretując wskazany w orzecznictwie wyjątek od omawianej zasady, sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką, stwierdził, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Wnioskodawca do 19 grudnia 2018 r. był właścicielem 5 093 788 udziałów o łącznej wartości 509.378.800 zł stanowiących 100% kapitału zakładowego spółki C. W skład Zarządu spółki C. wchodził wyłącznie Prezes Zarządu p. G. P. w okresie, w którym był jedynym wspólnikiem C. nie uczestniczył w zarządzaniu spółką C. P. jako jedyny wspólnik miał wpływ na wybór składu zarządu tej Spółki, ponieważ Prezes Spółki C. wybierany był w drodze postępowania kwalifikacyjnego przeprowadzanego przez Radę Nadzorczą, w skład której (do dnia 19 grudnia 2018) wchodziły osoby wskazywane przez P.

P. świadczyła i nadal świadczy (po przejściu udziałów spółki C. na rzecz Skarbu Państwa) na rzecz spółki C. odpłatne usługi, w tym w szczególności:

usługi marketingowe,
usługi ekstra obsługi pasażerów,
usługi parkingowe,
usługi teletechniczne,
usługi doradztwa i nadzoru w zakresie inwestycji.

Ponadto P. pobiera od spółki C. opłaty, w tym w szczególności tytułu:

użytkowania infrastruktury,
dzierżawy nieruchomości,
wywozu nieczystości,
zaopatrzenia w wodę,
dostaw energii elektrycznej,
odsetek od udzielonych pożyczek.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu ww. wyroków TSUE i WSA, pozwala na stwierdzenie, że skoro – jak wynika z treści wniosku - Wnioskodawca realizuje bądź realizował w przeszłości na rzecz spółki C. czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to zaangażowanie Wnioskodawcy w zarządzanie ww. spółką zależną uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Wprawdzie Wnioskodawca podaje, że w okresie, w którym był jedynym wspólnikiem spółki C. nie uczestniczył w zarządzaniu tą spółką, ale jednocześnie wskazuje, że odpłatnie wykonywał i nadal wykonuje (po przejściu ww. udziałów na rzecz Skarbu Państwa) szereg usług na rzecz spółki C., w szczególności usługi marketingowe, teletechniczne, doradztwa i nadzoru w zakresie inwestycji, a także usługi dzierżawy nieruchomości, użytkowania infrastruktury, dostaw energii elektrycznej. Zatem w świetle orzecznictwa TSUE odnoszącego się do opodatkowania podatkiem VAT czynności polegających na zbyciu udziałów należy uznać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmował w stosunku do spółki C. działania wykraczające poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca (nie wykonywał względem tej spółki jedynie funkcji właścicielskich), ingerując tym samym w zarządzanie ww. spółką. W konsekwencji, dokonując przekazania przedmiotowych udziałów w kapitale zakładowym spółki C. na rzecz Skarbu Państwa, Wnioskodawca, działał w charakterze podatnika podatku VAT.

Jednakże regulacje zawarte w art. 6 ustawy o VAT przewidują wyłączenie określonych czynności z zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności, które co do zasady podlegają opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, jednakże z uwagi na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Dodać należy, że z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy wyłączone jest zarówno odpłatne jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posiłkować się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

W świetle art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 ww. ustawy, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca do 19 grudnia 2018 r. był właścicielem 5 093 788 udziałów o łącznej wartości 509.378.800 zł stanowiących 100% kapitału zakładowego spółki działającej pod firmą C. P. udziały w C. obejmował w zamian za wkłady pieniężne oraz wkłady niepieniężne: w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz w postaci składników majątkowych nie stanowiących przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 131 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o Centralnym Porcie Komunikacyjnym (Dz. U. z 2018 r. Nr 1089) Prezes Rady Ministrów może nieodpłatnie przejąć na rzecz Skarbu Państwa udziały lub akcje należące do P. W wykonaniu tego prawa Prezes Rady Ministrów pismem z dnia 23 listopada 2018 r. wystąpił w wnioskiem do P. o wyrażenie zgody na zbycie wszystkich udziałów należących do P. w spółce C. poprzez ich nieodpłatne przejęcie przez Prezesa Rady Ministrów na rzecz Skarbu Państwa.

Jak wskazano we wniosku i piśmie uzupełniającym, ponieważ przedmiotem transakcji nieodpłatnego przejęcia przez Skarb Państwa od P. było 100% udziałów w Spółce C., tym samym doszło (pośrednio) do przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa wszystkich składników materialnych i niematerialnych tej spółki wchodzących w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) kc. Transakcja jest dokonywana na samych udziałach spółki C., a nie na jej składnikach majątkowych, to oznacza, że nie nastąpiło w związku z tym żadne wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa tej spółki, tym samym skład przedsiębiorstwa spółki C. w rozumieniu art. 55(1) kc został w 100% zachowany.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku w sprawie C-29/08 Skatteverket TSUE stwierdził, że w świetle VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG oraz dyrektywy Rady 2006/112/WE zbycie przez spółkę dominującą udziałów w spółkach powiązanych, na rzecz których świadczyła usługi opodatkowane VAT, celem restrukturyzacji grupy kapitałowej, stanowi działalność gospodarczą objętą zakresem stosowania dyrektyw. Jednakże w sytuacji, gdy zbycie udziałów można uznać za przekazanie całości lub części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy lub art. 19 akapit pierwszy Dyrektywy 2006/112 oraz pod warunkiem, że w państwie członkowskim obowiązują stosowne regulacje, transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zbycie przez Wnioskodawcę, w ramach jednej transakcji, jednemu nabywcy, posiadanych 100% udziałów w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością skutkujące przeniesieniem wszystkich składników materialnych i niematerialnych tej Spółki wymienionych w art. 551 Kodeksu cywilnego, można zrównać z przekazaniem całości przedsiębiorstwa tej spółki.

Tym samym, zbycie przez Wnioskodawcę na rzecz Skarbu Państwa 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki C. będzie czynnością wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, jednakże na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego transakcja nieodpłatnego przeniesienia przez P. udziałów w C. na rzecz Skarbu Państwa nie będzie podlegała opodatkowaniu, ponieważ nie zostanie dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT - należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin