Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.22.2019.2.SR
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2019 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 7 lutego 2019 r. (data wpływu 8 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT w związku z transakcją sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT w związku z transakcją sprzedaży nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lutego 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.22.2019.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 7 lutego 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w Województwie, Powiecie K., Gminie K., miejscowość K., obejmującej m.in. działki ewid. Nr 303/5 o obszarze 0,0706 ha oraz 303/12 o obszarze 0,6228 ha, dla której Sąd Rejonowy X Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył na podstawie umowy darowizny z dnia 26 marca 2009 r., zawartej przed notariuszem A. R. P. z siedzibą w O.

Wnioskodawca nie pozostaje w związku małżeńskim, a przedmiotowa nieruchomość z uwagi na sposób nabycia stanowi jego majątek osobisty. Przedmiotowe działki nr 303/5 i 303/12 są zabudowane budynkami o charakterze niemieszkalnym oraz placem utwardzonym i posiadają dostęp do drogi publicznej. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie znajdują się na obszarze rewitalizacji oraz specjalnej strefy ekonomicznej, nie są objęte uproszczonym planem urządzenia lasu.

W stosunku do przedmiotowych nieruchomości nie zostały wydane decyzje o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Na nieruchomościach nie ma gruntów pod śródlądowymi wodami stojącymi. Przedmiotowe nieruchomości są wolne od wad fizycznych i prawnych.

Zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zobowiązuje się na podstawie przedwstępnej sprzedaży umowy pod warunkiem z dnia 24 września 2018 r. i 18 października 2018 r. zawartej przed notariuszem K. M. z siedzibą w O. sprzedać spółce D. Spółka akcyjna z siedzibą w K. w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń, roszczeń i praw osób trzecich prawo własności nieruchomości obejmującej działkę nr 303/5 o powierzchni 0,0706 ha oraz prawo własności nieruchomości wydzielonej z działki 303/12 o powierzchni około 0,2094 ha.

Wnioskodawca zobowiązuje się sprzedać ww. nieruchomości za cenę nie wyższą niż 180,00 złotych za 1 m2 nabywanej powierzchni pod następującymi warunkami: uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której wynikać będzie możliwość zabudowania nieruchomości składającej się z działki numer 303/5 oraz działki o powierzchni około 0,2094 ha, która zostanie wydzielona z działki numer 303/12, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2, uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na przedmiotowych nieruchomościach, uzyskania prawomocnej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 2,5 ton bez konieczności przebudowy układu drogowego, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych, wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o podziale działki numer 303/12, uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy pozwalających na realizację planowanej inwestycji.

W terminie 14 dni po spełnieniu wyżej wymienionych warunków najpóźniej do dnia 24 września 2019 r. Robert K. działający w imieniu i na rzecz spółki D. Spółka akcyjna z siedzibą w K., pełnomocnictwo sporządzone przed notariuszem K. M. dnia 24 sierpnia 2018 r. zobowiązuje się kupić prawo własności przedmiotowych działek pod wyżej opisanymi warunkami, za opisaną wyżej cenę i w wyżej opisanym terminie.

Zapłata całkowitej ceny sprzedaży nastąpi w terminie 3 dni roboczych, licząc od dnia podpisania umowy sprzedaży, przelewem na rachunek bankowy, który w przyrzeczonej umowie zostanie wskazany. Kupujący D. Spółka akcyjna zobowiązała sprzedającego Wnioskodawcę do przedłożenia interpretacji podatkowej wydanej przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o ewentualnej konieczności naliczenia podatku VAT oraz wystawieniu faktury VAT.

W uzupełnieniu do wniosku udzielono następujących wyjaśnień.

Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa kupującemu w pełnym zakresie tj. uzyskania wszystkich zgód i pozwoleń niezbędnych do przeprowadzenia planowanej inwestycji przez kupującego.

Wnioskodawca udzielił zgody kupującemu na dokonanie wszystkich czynności.

Wnioskodawca nabył działkę ewidencyjną o numerze 303/5 oraz 303/12 na podstawie umowy darowizny w związku z tym nie planował wcześniej jej nabycia.

Na pytanie Organu nr 4 „Czy Wnioskodawca nabył ww. nieruchomości na potrzeby osobiste?” Wnioskodawca podał, że dostał nieruchomość i nie posiadał w związku z jej nabyciem żadnych potrzeb.

Na pytanie Organu nr 5 „Jeśli tak to jakie potrzeby osobiste Wnioskodawcy ww. nieruchomość miała zaspokajać oraz dlaczego w taki sposób nie została faktycznie wykorzystana?” Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na odp. pkt 4 – nie dotyczy.

Wnioskodawca nie planował dalszej odsprzedaży nieruchomości.

Na pytanie Organu nr 7 „W jaki konkretnie sposób ww. nieruchomości tj. działka ewidencyjna o numerze 303/5 oraz część działki ewidencyjnej o numerze 303/12, która ma stanowić przedmiot sprzedaży, były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę od chwili nabycia ww. działek do momentu planowanego zbycia na rzecz kupującego? Proszę wskazać odrębnie do każdej działki.”

oraz pytanie Organu nr 8 „Czy ww. działki przeznaczone do sprzedaży były wykorzystywane przez Wnioskodawcę, (przez cały okres ich posiadania tj. od momentu ich nabycia w drodze darowizny do momentu planowanej dostawy) na cele prywatne (osobiste), jeśli tak to jakie konkretnie cele prywatne zaspokajały i w jakim okresie? Proszę wskazać odrębnie do każdej działki.” – Wnioskodawca wskazał, że działka 303/5 – nie była wykorzystywana w żadnym konkretnym celu. Działka 303/12 – nie była wykorzystywana w żadnym konkretnym celu.

Działka 303/5 oraz część działki 303/12 nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Wnioskodawca nie jest rolnikiem i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Na pytanie Organu nr 11 „Czy w stosunku do ww. działki nr 303/5 oraz części działki nr 303/12, która ma stanowić przedmiot sprzedaży, Wnioskodawca podjął takie działania jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru stanowiącego przedmiot zbycia na rzecz kupującego, zmianę przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to w jakim celu i kiedy oraz której działki dotyczyły ww. działania? Wnioskodawca podał, że nie podejmował żadnych działań wymienionych w pytaniu 11 w stosunku do przedmiotowych działek.

Na pytanie Organu nr 12 „Czy w stosunku do ww. działki nr 303/5 oraz części działki nr 303/12, która ma stanowić przedmiot sprzedaży, Wnioskodawca poczynił jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości (np. wydzielenie, podział, budowa drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne, ogrodzenie działki, itp.), jeśli tak to jakie oraz kiedy i w jakim celu?” Wnioskodawca wskazał, że utwardził plac i wyremontował budynek w celu zabezpieczenia go przed zniszczeniem.

Na pytanie Organu nr 13 „Czy to Wnioskodawca wybudował na ww. działkach wskazane we wniosku budynki o charakterze niemieszkalnym oraz plac utwardzony, czy też dokonał tego poprzedni właściciel działek?” Wnioskodawca podał, że nie wybudował na ww. działkach budynku dokonał tego poprzedni właściciel.

Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży z przyczyn ekonomicznych.

Na pytanie Organu nr 15 „Jakie działania marketingowe podjął Wnioskodawca w celu sprzedaży ww. działek będących przedmiotem wniosku?” Wnioskodawca wskazał, że miał wywieszony baner z informacją o sprzedaży przedmiotowych działek.

Na pytanie Organu nr 16 „W jaki sposób Wnioskodawca pozyskał kupującego na przedmiotowe działki będące przedmiotem wniosku np. ogłoszenia w prasie, internet, inny – jaki? Wnioskodawca podał, że Kupujący sam skontaktował się z Wnioskodawcą.

Na terenie działek o numerze ewidencyjnym 303/5 i 303/12 jest postawiony jeden budynek.

Żadna z działek nie będzie stanowiła terenu niezabudowanego.

Zgodnie warunkami zabudowy uzyskanymi przez kupującego działka 303/5 i 303/12 działki są przeznaczone pod zabudowę usługową.

Na pytanie Organu oznaczone nr 20 „W przypadku gdy działki w momencie sprzedaży będą zabudowane proszę wskazać jakie konkretnie budynki i budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) będą się znajdować w momencie sprzedaży na ww. działkach będących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży. Proszę podać odrębnie do każdej działki.

oraz nr 22 „Proszę o wskazanie jaki jest symbol PKOB poszczególnych budynków oraz budowli (w tym placu utwardzonego, jeżeli stanowi on budowle) znajdujących się na ww. działkach. Proszę podać odrębnie do każdego budynku i budowli.”

Wnioskodawca wskazał, że działka 303/5 i 303/12 zabudowana budynkiem klasyfikacji PKOB 1230/1271.

Plac utwardzony nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane oraz PKOB.

Budynek jest na stałe związany z gruntem.

Na pytanie organu nr 24 „Czy przy nabyciu lub wybudowaniu ww. budynków i budowli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Proszę podać odrębnie do każdego budynku i budowli.” Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynek został wybudowany w 1999 r.

Na pytania Organu nr

26. Kiedy (proszę wskazać daty) ww. budynki i budowle zostały oddane do użytkowania. Proszę podać odrębnie do każdego budynku i budowli.

27. Kiedy (proszę o podanie dat) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) obiektów (budynków, budowli lub ich części) posadowionych na działkach będących przedmiotem sprzedaży po ich wybudowaniu przez poprzednich właścicieli lub Wnioskodawcę? Proszę podać odrębnie do każdego budynku i budowli lub ich części.

28. W jaki sposób poszczególne obiekty (budynki, budowle lub ich części) były wykorzystywane od momentu ich wybudowania do chwili planowanej sprzedaży przez poprzednich właścicieli oraz Wnioskodawcę? Proszę podać odrębnie dla każdego budynki i budowli. – Wnioskodawca wskazał, że budynek nie był użytkowany.

Na pytanie Organu nr 29. Czy ww. budynki i budowle były kiedykolwiek przedmiotem sprzedaży (jeżeli tak to proszę wskazać czy sprzedaż ta podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT) lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (proszę wskazać jakiej)? Jeżeli tak to proszę wskazać kiedy miało to miejsce (proszę wskazać datę).” Wnioskodawca wskazał, że budynek nie był przedmiotem najmu ani sprzedaży i nie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe 30% wartości początkowej budynku.

Na pytanie Organu nr 30 „Jeżeli Wnioskodawca lub poprzedni właściciele ponosili takie wydatki to proszę również wskazać:

1. kiedy budynki i budowle (lub ich części (jakie?), po ulepszeniu równym lub wyższym niż 30% zostały oddane do użytkowania – proszę podać daty? Proszę wskazać odrębnie dla każdego budynku i budowli.
2. czy po ulepszeniu wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) ww. budynków i budowli na cele działalności gospodarczej lub na cele mieszkaniowe lub inne (jakie) przez Wnioskodawcę lub poprzednich właścicieli? Jeśli tak to kiedy (proszę podać daty) i czy od daty pierwszego zajęcia (używania) ww. budynków i budowli po dokonanym ulepszeniu do daty planowanej sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata? Proszę wskazać odrębnie dla każdego budynku i budowli.
3. czy budynki i budowle (lub ich części (jakie?) były przez Wnioskodawcę lub poprzednich właścicieli po ulepszeniu (jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej) wynajmowane, wydzierżawiane, jeśli tak to w jakim okresie i co konkretnie było przedmiotem najmu/dzierżawy (proszę o wskazanie daty zawarcia umów) – czy od daty ich zawarcia do daty planowanej sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata? Proszę wskazać odrębnie dla każdego budynku i budowli.
4. czy budynki i budowle (lub ich części (jakie?), po ulepszeniu równym lub wyższym niż 30% wartości początkowej były wykorzystywane w stanie ulepszonym do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat? Proszę wskazać odrębnie dla każdego budynku i budowli.
5. czy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym ww. budynków i budowli?”

Wnioskodawca wskazał nie dotyczy.

Nieruchomość nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej z podatku.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, ani udziałów w nieruchomościach przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży oprócz opisanej we wniosku.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 7 listopada 2007 r. jako przedsiębiorstwo produkcyjno-handlowo-usługowe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzenia ww. działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedający Wnioskodawca z tytułu sprzedaży nieruchomości powyżej opisanej będzie zobowiązany do zapłacenia podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uważa, że przedmiotowa transakcja nie wywoła obowiązku zapłacenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Sprzedającego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy także zauważyć, że z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył na podstawie umowy darowizny z dnia 26 marca 2009 r. działki ewid. nr 303/5 o obszarze 0,0706 ha oraz 303/12 o obszarze 0,6228 ha. Wnioskodawca zobowiązuje się na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 24 września 2018 r. i 18 października 2018 r. sprzedać spółce akcyjnej prawo własności nieruchomości obejmującej działkę nr 303/5 o powierzchni 0,0706 ha oraz prawo własności nieruchomości wydzielonej z działki 303/12 o powierzchni około 0,2094 ha.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że okoliczność nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości w drodze darowizny, nie może przesądzać o tym, że sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu. Znaczenie dla sprawy ma bowiem całokształt działań, jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres ich posiadania.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w zawartej umowie przedwstępnej przewidziano szereg warunków, od których uzależnione zostało zawarcie umowy przyrzeczonej sprzedaży. Jak wskazał Wnioskodawca, zobowiązuje się on sprzedać ww. nieruchomości pod następującymi warunkami: uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której wynikać będzie możliwość zabudowania nieruchomości składającej się z działki numer 303/5 oraz działki o powierzchni około 0,2094 ha, która zostanie wydzielona z działki numer 303/12, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2, uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na przedmiotowych nieruchomościach, uzyskania prawomocnej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 ton bez konieczności przebudowy układu drogowego, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych, wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o podziale działki numer 303/12, uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy pozwalających na realizację planowanej inwestycji. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa kupującemu w pełnym zakresie tj. uzyskania wszystkich zgód i pozwoleń niezbędnych do przeprowadzenia planowanej inwestycji przez kupującego.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Zatem jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie udzielając kupującemu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy).

Tym samym Wnioskodawca udzielając pełnomocnictwa kupującemu stanowi, że stroną podejmowanych czynności będzie Wnioskodawca, a nie kupujący. Kupujący, jako pełnomocnik Wnioskodawcy nie działa przecież we własnym imieniu, lecz w imieniu Wnioskodawcy.

Ponadto, stosownie do zapisu art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.), elementem niezbędnym do wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę jest przedstawienie tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Z okoliczności sprawy wynika, że to Wnioskodawca, a nie kupujący jest w posiadaniu tytułu prawnego do sprzedawanej nieruchomości. Pomiędzy stronami nie została zawarta umowa najmu, dzierżawy nieruchomości, która upoważniałaby kupującego do wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10

i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. działek, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek, będzie stanowić zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z treścią art. 146aa ust.1 pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W przypadku dostawy budynków lub budowli zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na terenie działek o numerze ewidencyjnym 303/5 i 303/12 jest postawiony jeden budynek. Z udzielonych przez Wnioskodawcę wyjaśnień wynika, że działka 303/5 i 303/12 zabudowana jest budynkiem, w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm. oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) o klasyfikacji PKOB 1230/1271. Budynek jest na stałe związany z gruntem. Plac utwardzony nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane. Jak wynika z odpowiedzi Wnioskodawcy na zadane pytania, po wybudowaniu budynek nie był użytkowany. Budynek nie był użytkowany przez poprzednich właścicieli oraz Wnioskodawcę od momentu jego wybudowania do chwili planowanej sprzedaży. Budynek nie był przedmiotem najmu ani sprzedaży. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe 30% wartości początkowej budynku.

W odniesieniu do przedstawionej we wniosku sytuacji, z uwagi na powołane wyżej regulacje stwierdzić należy, że przedmiotem dostawy będzie budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, sklasyfikowany według PKOB pod symbolem 1230/1271, co pozwala na uznanie, że nosi on cechy obiektu budowlanego oraz wypełnia definicję budynku. Skutki prawnopodatkowe konkretnego zdarzenia powstają w momencie dokonanej dostawy nieruchomości, która stanowi grunt zabudowany budynkiem, który może być zaklasyfikowany w świetle przepisów prawa budowlanego, jak również według Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że planowana przez Wnioskodawcę czynność sprzedaży budynku, który jak podał Wnioskodawca po wybudowaniu nie był użytkowany, nie był przedmiotem najmu ani sprzedaży – zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem do tej pory nie doszło do pierwszego zasiedlenia rozumianego szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”, po jego wybudowaniu.

Tym samym dostawa ww. budynku nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone w tym przepisie.

Kluczowym elementem determinującym opodatkowanie podatkiem VAT czynności polegającej na dostawie budynku jest to, czy przy nabyciu w stosunku do obiektu nie przysługiwało dokonującemu jego dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przy nabyciu omawianej nieruchomości Wnioskodawcy takie prawo nie przysługiwało. Nieruchomość została bowiem nabyta w drodze darowizny. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były równe lub wyższe 30% wartości początkowej budynku.

Mając na względzie wskazane przez Wnioskodawcę informacje, należy uznać, że dostawa budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ zostały spełnione wszystkie przesłanki dla zastosowania tego zwolnienia.

Konsekwentnie, skoro sprzedaż ww. budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, to również dostawa gruntu (działki nr 303/5 oraz działki wydzielonej z działki nr 303/12), na których posadowiony jest ww. budynek – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy należy wskazać, że Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzania podatku VAT w związku z ww. sprzedażą nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.