Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.831.2018.2.PC
z 8 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.) uzupełnionym w dniu 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), oraz uzupełnionym w dniu 28 lutego 2019 r. (data wpływu 6 marca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 14 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji komorniczej. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.) oraz w dniu 28 lutego 2019 r. (data wpływu 6 marca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 14 lutego 2019 r., skutecznie doręczone Stronie w dniu 21 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (dalej: Komornik lub Wnioskodawca) prowadzi na wniosek wierzycieli postępowanie egzekucyjne z nieruchomości położonej w L., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o nr xxx.

Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), jest płatnikiem podatku VAT od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika.

W skład nieruchomości będącej przedmiotem postępowania egzekucyjnego wchodzi działka nr 39/47 o powierzchni 0,2398 ha, obręb ewidencyjny A. Nieruchomość zlokalizowana jest na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 5UP - tereny mieszkalno-usługowe. Aktualny sposób korzystania z nieruchomości jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Teren, na którym znajduje się nieruchomość położony jest w północnej części miasta L., w odległości ok 5 km od jego ścisłego centrum. W pobliżu zlokalizowane są obiekty usługowe, handlowe i produkcyjne powstałe w podobnym okresie czasu.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem warsztatowo - magazynowym z częścią biurową. Nieruchomość wydzielona jest z przestrzeni za pomocą ogrodzenia wykonanego z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenia z siatki stalowej na słupach stalowych. Budynek wzniesiony na działce nr 39/47 jest budynkiem jednokondygnacyjnym, wolnostojącym, wybudowanym w latach 80-tych. Budynek użytkowy posiada pow. zab 770 m2, zaś powierzchnia użytkowa wynosi 728,8 m2. Nieruchomość jest wykorzystywana jako budynek warsztatowy z częścią socjalną.

Dłużnik, wobec którego prowadzona jest egzekucja należności pieniężnej, nieruchomość nabył na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 14 stycznia 2010 r. Z treści powyższego aktu wynika, że przedmiotowa nieruchomość przed jej zakupem była dzierżawiona przez dłużnika, który w okresie dzierżawy poczynił na nieruchomość nakłady w kwocie 139.008,00 zł netto. Z treści aktu wynika również, że nieruchomość po jej zakupie wykorzystywana była w ramach prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej.

W CEIDG jako stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej wskazany jest adres nieruchomości, która ma być przedmiotem sprzedaży.

W stosunku do nieruchomości dłużnikowi przy jej zakupie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Dłużnik poniósł nakłady inwestycyjne na przedmiotową nieruchomość przed jej nabyciem (nabycie nieruchomości przez dłużnika nastąpiło w dniu 14 stycznia 2010 r.), w wysokości 139.008,00 zł. Wartość nieruchomości przy jej nabyciu przez dłużnika została ustalona w oparciu o operat szacunkowy na kwotę 567.894,00 zł Cena nieruchomości z uwzględnieniem wartości poczynionych na niej nakładów w kwocie 139.008,00 zł wynosiła 428 886,00 zł.

Dłużnik nie wynajmował przedmiotowej nieruchomości innym podmiotom, wykorzystywał nieruchomość do celów własnej działalności gospodarczej. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca na wezwanie Organu uzupełnił opis sprawy i w odpowiedzi na pytanie czy dłużnik wykorzystywał nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku Wnioskodawca wskazał: „Dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowa nieruchomość służyła do celów prowadzenia własnej działalności gospodarczej dłużnika. Przedmiotem tej działalności jest konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, dłużnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT”.

W odpowiedzi na pytanie czy dłużnik po dniu nabycia nieruchomości, tj. po dniu 14 stycznia 2010 r. ponosił wydatki na ulepszenie budynku warsztatowo-magazynowego wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku jeśli tak należy wskazać: czy ulepszenia te stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia budynku, - jeśli wartość ulepszeń wynosiła co najmniej 30% wartości początkowej budynku oraz ulepszenia stanowiły „przebudowę” należy wskazać kiedy te ulepszenia miały miejsce (należy wskazać datę), - jeśli wartość ulepszeń wynosiła co najmniej 30% wartości początkowej budynku oraz ulepszenia stanowiły „przebudowę” należy wskazać w jaki sposób w tym od kiedy w dany sposób budynek był wykorzystywany po dokonaniu tych ulepszeń, w tym czy był wykorzystywany przez dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej czy też był oddany przez dłużnika w użytkowanie osobom trzecim w ramach czynności opodatkowanych takich jak najem, dzierżawa itp., Wnioskodawca wskazał: „Dłużnik po dniu nabycia nieruchomości, tj. po dniu 14 stycznia 2010 r. nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku warsztatowo-magazynowego wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku. Nakłady na nieruchomość dłużnik ponosił wyłącznie przed jej nabyciem, tj. przed dniem 14 stycznia 2010 r.”.

W odpowiedzi na pytanie czy zlokalizowane na działce o numerze ewidencyjnym 39/47 ogrodzenie z płyt prefabrykowanych stanowi budowlę czy też urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą prawo budowlane Wnioskodawca wskazał: „Zlokalizowane na działce o numerze ewidencyjnym 39/47 ogrodzenie z płyt prefabrykowanych stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.)”.

W odpowiedzi na pytanie o wskazanie czy, jeśli ogrodzenie z płyt prefabrykowanych stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane, dłużnik po dniu nabycia nieruchomości, tj. po dniu 14 stycznia 2010 r. ponosił wydatki na ulepszenie ogrodzenia wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej tego ogrodzenia jeśli tak należy wskazać: - czy ulepszenia te stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania ogrodzenia lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia ogrodzenia, - jeśli wartość ulepszeń wynosiła co najmniej 30% wartości początkowej ogrodzenia oraz ulepszenia stanowiły „przebudowę” należy wskazać kiedy te ulepszenia miały miejsce (należy wskazać datę), - jeśli wartość ulepszeń wynosiła co najmniej 30% wartości początkowej ogrodzenia oraz ulepszenia stanowiły „przebudowę” należy wskazać w jaki sposób w tym od kiedy w dany sposób ogrodzenie było wykorzystywane po dokonaniu tych ulepszeń, w tym czy było wykorzystywane przez dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej czy też było oddane przez dłużnika w użytkowanie osobom trzecim w ramach czynności opodatkowanych takich jak najem, dzierżawa itp., Wnioskodawca wskazał, że: „Ogrodzenie z płyt prefabrykowanych nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane”.

W odpowiedzi na pytanie czy zlokalizowane na działce o numerze ewidencyjnym 39/47 ogrodzenie z siatki stalowej stanowi budowlę czy też urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane, Wnioskodawca wskazał: „Zlokalizowane na działce o numerze ewidencyjnym 39/47 ogrodzenie z siatki stalowej stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.)”.

W odpowiedzi na pytanie o wskazanie czy, jeśli ogrodzenie z siatki stalowej stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane dłużnik po dniu nabycia nieruchomości, tj. po dniu 14 stycznia 2010 r. ponosił wydatki na ulepszenie ogrodzenia wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej tego ogrodzenia jeśli tak należy wskazać: - czy ulepszenia te stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania ogrodzenia lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia ogrodzenia, - jeśli wartość ulepszeń wynosiła co najmniej 30% wartości początkowej ogrodzenia oraz ulepszenia stanowiły „przebudowę” należy wskazać kiedy te ulepszenia miały miejsce (należy wskazać datę), - jeśli wartość ulepszeń wynosiła co najmniej 30% wartości początkowej ogrodzenia oraz ulepszenia stanowiły „przebudowę” należy wskazać w jaki sposób w tym od kiedy w dany sposób ogrodzenie było wykorzystywane po dokonaniu tych ulepszeń, w tym czy było wykorzystywane przez dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej czy też było oddane przez dłużnika w użytkowanie osobom trzecim w ramach czynności opodatkowanych takich jak najem, dzierżawa itp., Wnioskodawca wskazał: „Ogrodzenie z siatki stalowej nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, dokonując jako komornik sądowy sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, stanowiącej działkę nr 39/47, w toku postępowania egzekucyjnego, będzie jako płatnik podatku VAT zobowiązany naliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego podatek VAT, czy też sprzedaż licytacyjna ww. nieruchomości dokonana w trybie egzekucji będzie korzystała ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy: sprzedaż licytacyjna nieruchomości stanowiącej działkę nr 39/47, dokonana w trybie postępowania egzekucyjnego, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a tym samym na płatniku VAT nie będą ciążyć obowiązki w zakresie naliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak więc, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, na działce nr 39/47 znajduje się budynek warsztatowo - magazynowy z częścią biurową, zatem niewątpliwie działka nr 39/47 jest zabudowana.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  
  

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W przedmiotowej sprawie należy zatem ustalić moment pierwszego zasiedlenia nieruchomości będących przedmiotem dostawy w toku egzekucji komorniczej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie jest rozumiane szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”, w tym także wykorzystywanie budynku przez dany podmiot w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej lub wybudowanie i zamieszkanie w budynku mieszkalnym przez osobę fizyczną. Ponadto kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (vide: pkt 41 wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16).

W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do powyższego wyroku TSUE wskazać należy, że do pierwszego zasiedlenia nieruchomości doszło jeszcze przed styczniem 2010 roku (tj. przed dniem, w którym dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość), gdyż dłużnik przed nabyciem nieruchomości zabudowanej stanowiącej działkę nr 39/47, dzierżawił ją. Tym samym planowana dostawa nieruchomości w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Ponadto, spełniony został również warunek wskazany w art. 43 ust. 2 pkt 10 lit. b) ustawy o VAT, tj. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, planowana dostawa nieruchomości zabudowanej stanowiącej działkę nr 39/47, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż spełnione zostały oba warunki wskazane w tym przepisie, przesądzające o możliwości zastosowania powyższego zwolnienia z opodatkowania, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki w zakresie naliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  

• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
  
  
  

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem dostawa gruntu jest opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków/budowli albo ich części, a gdy dostawa budynków/budowli albo ich części jest zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie również do dostawy gruntu.

Z treści wniosku wynika, że Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w L… prowadzi postępowanie egzekucyjne z nieruchomości położonej w L… dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o nr xxx.

W skład nieruchomości będącej przedmiotem postępowania egzekucyjnego wchodzi działka nr 39/47 o powierzchni 0,2398 ha. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem warsztatowo - magazynowym z częścią biurową. Nieruchomość wydzielona jest z przestrzeni za pomocą ogrodzenia wykonanego z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenia z siatki stalowej na słupach stalowych. Zlokalizowane na działce o numerze ewidencyjnym 39/47 ogrodzenie z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenie z siatki stalowej stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.). Budynek wzniesiony na działce nr 39/47 jest budynkiem jednokondygnacyjnym, wolnostojącym, wybudowanym w latach 80-tych. Nieruchomość jest wykorzystywana jako budynek warsztatowy z częścią socjalną.

Dłużnik, wobec którego prowadzona jest egzekucja należności pieniężnej, nieruchomość nabył na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 14 stycznia 2010 r. Z treści powyższego aktu wynika, że przedmiotowa nieruchomość przed jej zakupem była dzierżawiona przez dłużnika, który w okresie dzierżawy poczynił na nieruchomość nakłady w kwocie 139.008,00 zł netto. Z treści aktu wynika również, że nieruchomość po jej zakupie wykorzystywana była w ramach prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej.

W stosunku do nieruchomości dłużnikowi przy jej zakupie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego. Dłużnik poniósł nakłady inwestycyjne na przedmiotową nieruchomość przed jej nabyciem (nabycie nieruchomości przez dłużnika nastąpiło w dniu 14 stycznia 2010 r.), w wysokości 139.008,00 zł. Po dniu nabycia nieruchomości, tj. po dniu 14 stycznia 2010 r. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku warsztatowo-magazynowego wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku.

Dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowa nieruchomość służyła do celów prowadzenia własnej działalności gospodarczej dłużnika. Przedmiotem tej działalności jest konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, dłużnik jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Dłużnik nie wynajmował przedmiotowej nieruchomości innym podmiotom, wykorzystywał nieruchomość do celów własnej działalności gospodarczej. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym.

W związku z tak przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jako płatnik podatku z tytułu sprzedaży licytacyjnej nieruchomości będącej w toku sądowego postępowania egzekucyjnego, powziął wątpliwość co do opodatkowania opisanej transakcji, w szczególności czy sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku.

Decydujące dla ustalenia, czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jest rozstrzygnięcie kwestii, czy względem posadowionego na nieruchomości budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy wskazać, że zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zatem „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – w myśl art. 2 pkt 14 ustawy – po jego wybudowaniu, należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej a także oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto, należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowli” i „urządzenia budowlanego”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 z późn. zm.).

I tak, stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem/budowlą, z którym/którą są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne.

Analiza informacji zawartych w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz orzecznictwem – prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do opisanego przez Wnioskodawcę budynku doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres przekraczający dwa lata.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem dostawy będzie działka gruntu zabudowana budynkiem warsztatowo-magazynowym oraz ogrodzeniami z płyt prefabrykowanych oraz z siatki stalowej na slupach stalowych. Budynek po dacie nabycia w dniu 14 stycznia 2010 r. wykorzystywany był przez Dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej jako budynek warsztatowy z częścią socjalną. Jednocześnie Wnioskodawca po nabyciu w dniu 14 stycznia 2010 r. nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w wysokości co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku.

Zatem, w kontekście powołanych powyżej przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że do sprzedaży budynku warsztatowo-magazynowego zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minął już okres przekraczający dwa lata.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem dostawy będą również, jak wskazał Wnioskodawca, urządzenia budowlane, tj. ogrodzenie z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenie z siatki stalowej na słupach stalowych. Zgodnie z ustawą Prawo budowlane urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tym samym przedmiotowe ogrodzenie z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenie z siatki stalowej na słupach stalowych, będące urządzeniami budowlanymi, powinny być traktowane jako elementy przynależne do budynku warsztatowo-magazynowego i opodatkowane według stawki właściwej dla tego budynku. Zatem z uwagi na to, że dostawa budynku będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również dostawa urządzeń budowlanych, tj. ogrodzenia z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenia z siatki, będzie objęta powyższym zwolnieniem.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało również zastosowanie dla dostawy gruntu, na którym budynek jest posadowiony, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem sprzedaż nieruchomości gruntowej, na której znajdują się budynek warsztatowo-magazynowy jak również ogrodzenie z płyt prefabrykowanych oraz ogrodzenie z siatki stalowej na słupach stalowych stanowiące urządzenia budowlane będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

W konsekwencji Komornik nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku VAT należnego od dokonanej sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej ww. nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego luz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.