Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.455.2018.2.BD
z 4 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2018 r. (data wpływu – 27 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 4 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotnego przeniesienia wierzytelności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 17 stycznia 2019 r., znak: 0111-KDIB4.4014.455.2018.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 4 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca” lub „Pożyczkodawca”). W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca udziela pożyczek długoterminowych (obecnie na okres maksymalnie do 30 miesięcy) osobom fizycznym prowadzącym lub nieprowadzącym działalności gospodarczej (w stosunku do drugiej kategorii – na zasadach określonych w ustawie o kredycie konsumenckim) (dalej: „Pożyczkobiorca”).

Zgodnie z przykładową umową pożyczki, Pożyczkobiorca jest zobowiązany dokonywać spłat w terminach określonych w harmonogramie spłat. Poszczególna rata, w większości przypadków pobierana w cyklu miesięcznym, do spłaty (dalej: „Wierzytelność”) zawiera w sobie następujące elementy:

• kapitał,
• prowizję przygotowawczą – opłatę za zawarcie umowy pożyczki,
• prowizję administracyjną – opłatę za obsługę pożyczki,
• odsetki – odsetki od kapitału, określone stałą stawką w umowie pożyczki.
  
  

W przypadku zalegania ze spłatami Wierzytelności, Pożyczkobiorca będzie miał obowiązek zapłacić odsetki za opóźnienie oraz zwrócić koszty dochodzenia wierzytelności poniesione przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca rozpoczął współpracę ze spółką kapitałową, która posiada siedzibę i zarząd na terytorium Czech (dalej: „Operator”). Współpraca Wnioskodawcy z Operatorem uregulowana zostanie w umowie o współpracy (dalej: „Umowa o Współpracy”). Operator poinformował, że posiada certyfikat rezydencji wydany przez organ podatkowy w Czechach, potwierdzający, że spółka czeska jest rezydentem podatkowym w Czechach.

Operator prowadzi platformę internetową (dalej: „Platforma”) oferującą osobom fizycznym i inwestorom instytucjonalnym (dalej: „Inwestorzy”) możliwość inwestowania w pożyczki udzielone przez firmy pożyczkowe, leasingowe, faktoringowe w różnych krajach. Pożyczki te udzielone zostały przez różnych pożyczkodawców, z różnych krajów, na różne cele. Inwestor samodzielnie wybiera, w które pożyczki chce zainwestować.

Inwestorami mogą być zarówno polscy jak i zagraniczni rezydenci podatkowi. Inwestorzy rejestrują konto na Platformie, otrzymując indywidualny numer identyfikacyjny (dalej: „ID”) Inwestora. Podczas rejestracji, Inwestor zawiera z Operatorem umowę ogólnych warunków korzystania z Platformy (dalej: „Umowa Korzystania z Platformy”). Dane osobowe takie jak imię, nazwisko, adres zamieszkania i inne informacje poufne Inwestorów są przechowywane i przetwarzane przez Operatora (nie są ogólnie dostępne ani, w szczególności, nie są i nie będą dostępne Wnioskodawcy, również ze względu na ochronę danych osobowych). Wnioskodawca uzyska wyłącznie informację odnośnie numeru Inwestora uzyskanego w trakcie rejestracji na Portalu. Inwestorzy wybierają pożyczki (pożyczkę), w które chcą inwestować (dalej: „Inwestycja”).

Pojedyncza Inwestycja realizowana będzie po zawarciu trójstronnej umowy cesji Wierzytelności, której stronami będą: Inwestor, Operator oraz Wnioskodawca (dalej: „Umowa Cesji”). Na podstawie Umowy Cesji, Inwestor będzie kupował od Wnioskodawcy roszczenia wobec Pożyczkobiorcy za cenę określoną w Umowie Cesji. Umowa cesji będzie zawierać wyłącznie ID Inwestora (nie wskazuje danych typu imię, nazwisko, adres Inwestora). Operator będzie posiadał pełnomocnictwa od Wnioskodawcy oraz Inwestora do zawarcia w ich imieniu i na ich rzecz Umowy Cesji (umowa będzie zawierana elektronicznie).

Za pośrednictwem Platformy, w przypadku wyboru pożyczki Wnioskodawcy, Inwestor będzie zawierał Umowę Cesji każdorazowo po podjęciu decyzji o inwestowaniu w wybraną przez siebie pożyczkę udzieloną wcześniej przez Wnioskodawcę.

Umowa Cesji będzie składać się z części głównej oraz załącznika: załącznik Umowy Cesji zawiera podstawowe informacje dotyczące konkretnej Inwestycji (dalej: „Podstawowe Warunki Umowy Cesji”), natomiast część główna Umowy Cesji będzie zawierać ogólne warunki i zasady realizacji Inwestycji (dalej: „Ogólne Warunki Umowy Cesji”).

W praktyce możliwa jest sytuacja, w której w jedną Pożyczkę inwestuje kilku różnych Inwestorów w różnych momentach.

Na zasadach określonych we wspomnianych we wniosku Umowach, Operator będzie odpowiedzialny za rozliczanie Inwestycji za pośrednictwem Platformy oraz za fizyczne dokonywanie płatności związanych z realizacją i rozliczeniem Inwestycji. Wyłącznie Operator będzie realizował wszystkie płatności (wykonuje wszystkie przelewy bankowe) bezpośrednio od i do Inwestorów oraz od i do Wnioskodawcy w związku z realizacją Umów Cesji i innych umów opisanych wyżej (dalej: Umowy).

Wnioskodawca nie będzie miał prawnej ani faktycznej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konta Inwestorów.

Ponadto, Wnioskodawca nie będzie miał fizycznej możliwości dokonania bezpośredniego transferu otrzymanych od Pożyczkobiorców spłat na konta bankowe Inwestorów z uwagi na (1) brak wiedzy odnośnie kwoty należnej danemu Inwestorowi (Operator dysponuje systemem informatycznym umożliwiającym mu precyzyjne obliczanie kwot należnych poszczególnym Inwestorom w związku z dokonywaniem codziennie od kilku do kilkunastu tysięcy różnorodnych transakcji na Platformie) oraz (2) braku danych niezbędnych do dokonania przelewu (Wnioskodawca nie będzie dysponował danymi osobowymi Inwestorów takimi jak imię, nazwisko, adres, narodowość, numer rachunku bankowego; Wnioskodawca zna jedynie anonimowy numer ID Inwestora, który w żaden sposób nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Inwestora).

Pożyczkodawca nie będzie miał prawa do swobodnego dysponowania środkami otrzymanymi od Pożyczkobiorcy. Pożyczkodawca będzie miał obowiązek przekazywać Operatorowi otrzymane od Pożyczkobiorców spłaty kwot należnych Inwestorom. Operator nie będzie miał prawa do swobodnego dysponowania środkami otrzymanymi od Pożyczkodawcy. Operator będzie miał obowiązek dokonać dalszego ich transferu odpowiednim Inwestorom.

Fizyczne rozliczenie spłat Pożyczkobiorców będzie wyglądać następująco:

• Na konto bankowe Pożyczkodawcy, Pożyczkobiorca spłaca ratę pożyczki (albo część raty), zawierającą, jak wskazano wyżej, m.in. kapitał wraz z należnymi odsetkami i prowizjami.
• Po otrzymaniu spłaty od Pożyczkobiorcy, za pośrednictwem Platformy, Pożyczkodawca informuje Operatora w odstępach tygodniowych o kwocie spłaconej raty pożyczki.
• Na podstawie informacji otrzymanej od Pożyczkodawcy oraz informacji o Inwestycjach zrealizowanych przez Inwestorów wygenerowanej przez Operatora za pośrednictwem Platformy, Operator kalkuluje jaka część spłaconej przez Pożyczkobiorcę raty należna jest Inwestorom, a następnie informuje o wyniku kalkulacji Pożyczkodawcę.
• Pożyczkodawca na zasadach określonych w Umowie o Współpracy przelewa pieniądze otrzymane od Pożyczkobiorców na konto Operatora.
  
  

Fizyczne rozliczenie z Inwestorem będzie wyglądać następująco:

• Operator, dokonuje rozliczenia z Inwestorem z tytułu wszystkich Inwestycji realizowanych przez Inwestora za pośrednictwem Platformy. Wyłącznie Operator realizuje wszystkie płatności (wykonuje wszystkie przelewy bankowe) bezpośrednio do Inwestorów w związku z realizacją Umów Cesji.
• W przypadku nieprzelania przez Pożyczkodawcę kwoty na konto bankowe Operatora, Operator nie ma obowiązku rozliczenia Inwestycji z własnych środków.
• Wnioskodawca nie ma prawnej ani faktycznej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konta Inwestorów (zawierane Umowy nie dają Wnioskodawcy prawa ani nie nakładają obowiązku bezpośredniego przelewu środków na konta Inwestorów). Poza brakiem prawnej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konto bankowe Inwestorów, Wnioskodawca nie ma do tego fizycznej możliwości z uwagi na (1) brak wiedzy odnośnie finalnej kwoty należnej danemu Inwestorowi (to Operator dysponuje systemem informatycznym umożliwiającym mu precyzyjne obliczanie kwot należnych poszczególnym Inwestorom w związku z dokonywaniem codziennie przez Inwestorów od kilku do kilkunastu tysięcy transakcji na Platformie – Wnioskodawca nie ma jakiejkolwiek wiedzy na temat transakcji dokonywanych codziennie przez Inwestorów) oraz (2) braku danych niezbędnych do dokonania przelewu (Wnioskodawca nie dysponuje danymi osobowymi Inwestorów takimi jak imię, nazwisko, adres, narodowość, numer rachunku bankowego, Wnioskodawca zna jedynie anonimowy numer ID Inwestora, który w żaden sposób nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Inwestora ani na bezpośredni kontakt z Inwestorem).
• Ponadto, zgodnie z Umową Cesji, Inwestor nie może dochodzić wierzytelności bezpośrednio od dłużnika, tj. Pożyczkobiorcy ani się z nim kontaktować (Inwestor nie posiada danych osobowych Pożyczkobiorcy); jak już wspomniano, czynności administracyjne i windykacyjne realizowane są przez Wnioskodawcę.
• Po zrealizowaniu poszczególnych Inwestycji, Inwestor może inwestować dalej lub – zlecając Operatorowi przelew – wypłacić pieniądze zdeponowane na koncie Operatora pomniejszone o opłatę serwisową należną Operatorowi. W konsekwencji, możliwa jest sytuacja, że odsetki otrzymane przez Inwestora od Pożyczkobiorcy będą jedynie widoczne w formie elektronicznych pieniędzy zaksięgowanych na Platformie i nie będą wypłacane Inwestorowi.
  
  

Podsumowując, w wyniku zawarcia Umowy Cesji, Inwestor nabędzie roszczenia wobec Pożyczkobiorców m.in. do należnych odsetek. Pożyczkobiorcy będą spłacać kwoty należne w związku z wcześniejszym zawarciem umowy pożyczki na konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca, na zasadach określonych w Umowie o Współpracy, będzie przelewał na konto bankowe Operatora, w imieniu Pożyczkobiorców, spłaty kwot należnych Inwestorom. A zatem, Wnioskodawca nie będzie realizował bezpośrednio jakichkolwiek płatności na rzecz Inwestorów (nie ma takiej możliwości prawnej ani faktycznej). Wnioskodawca ani Operator nie będą uprawnieni do odsetek spłacanych przez Pożyczkobiorców Inwestorom. Wnioskodawca będzie pośredniczył w przekazywaniu kwot należnych od Pożyczkobiorcy do Inwestora za pośrednictwem Operatora. Operator na zasadach określonych w Umowie o Korzystanie z Platformy, za pośrednictwem Platformy, będzie oddawał do dyspozycji Inwestorowi środki przelane przez Pożyczkobiorcę (w części w jakiej została dokonana Inwestycja) lub na zasadach określonych w Umowie o Korzystanie z Platformy będzie wypłacał Inwestorom pieniądze.

Model współpracy wypracowany przez Operatora wynika z jego działalności jako firmy z branży fintech, tj. firmy technologicznej z sektora finansowego, która – pochodząc z jednego państwa i mając w tym państwie zasoby personalne i techniczne, zamierza stamtąd prowadzić swoją działalność, tj. udostępniać Platformę, na całym świecie.

Obecnie ekspansja dokonuje się w Europie Środkowo-Wschodniej. Operator posiada lub będzie posiadał także zgodę od Inwestorów na gromadzenie i przetwarzanie ich danych osobowych oraz prowadzi odpowiednią ich archiwizację.

Wnioskodawca nie posiada takich uprawnień.

W celu uatrakcyjnienia oferty oraz zabezpieczania interesów Inwestora, na warunkach określonych w Umowie Cesji, Inwestorowi przysługuje szereg możliwości z prawa odstąpienia od umowy (w Umowie Cesji zdefiniowane na przykład jako „withdrawal from the investment”). W przypadku skorzystania z tego prawa, Operator w imieniu Inwestora dokona zwrotnego przeniesienia wierzytelności na Pożyczkodawcę. Zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie dokonywane na podstawie i w ramach Umowy Cesji wierzytelności, dotyczącej zbycia wierzytelności przez Pożyczkodawcę na rzecz Inwestora. Pożyczkodawca zwróci natomiast Inwestorowi zainwestowane środki pieniężne wraz z odsetkami, za czas korzystania z tych środków pieniężnych.

Żadna dodatkowa umowa, czy inny dokument nie będzie w tym zakresie sporządzany. Zwrotne przeniesienie wierzytelności przez Inwestora na rzecz Pożyczkodawcy, jak i towarzyszący temu zwrot odpowiedniej części ceny otrzymanej przy cesji przez Pożyczkodawcę będą dokonywane zgodnie z postanowieniami Umowy Cesji i w przypadkach tam przewidzianych.

Jak wskazano powyżej, forma samej umowy cesji wierzytelności dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora będzie odpowiadała umowie sprzedaży wierzytelności określonej w art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, na podstawie której własność wierzytelności w części przejdzie na Inwestora. Natomiast zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie realizowane w ramach tej właśnie umowy, tj. w ramach pierwotnej transakcji zbycia wierzytelności. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, zwrotne przeniesienie wierzytelności może być traktowane wyłącznie jako swego rodzaju zmiana, „korekta” pierwotnej umowy sprzedaży, czy częściowe cofnięcie jej skutków. Czynność ta nie została w żadnym dokumencie określona jako ponowna sprzedaż wierzytelności.

W konsekwencji, ewentualny zwrot części wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy nie powinien wypełniać znamion żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zwrotne przeniesienie wierzytelności na Inwestora, następuje na mocy pierwotnie zawartej Umowy Cesji. Prawa takie mają na celu uatrakcyjnienie oferty oraz zabezpieczenia interesów Inwestora, na warunkach określonych w Umowie Cesji. Inwestorowi przysługuje w sytuacjach wskazanych w Umowie Cesji prawo do odstąpienia od umowy. Żadna dodatkowa umowa, czy inny dokument nie jest w tym zakresie sporządzany ponieważ odstąpienie następuje na podstawie stosowanego oświadczenia Inwestora składane w jego imieniu przez Operatora platformy. Pierwotna Umowa Cesji w przypadku odstąpienia nie tylko się rozwiązuje, ale należy traktować ją jakby nigdy nie była zawarta. Zwrotne przeniesienie wierzytelności nie jest dokonywane na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, a na podstawie odstąpienia od pierwotnie zawartej Umowy Cesji.

Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, że jego podstawową działalnością jest udzielanie pożyczek pieniężnych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwrotne przeniesienie wierzytelności przez Inwestora na Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrotne przeniesienie części lub całości wierzytelności na Wnioskodawcę stanowi wyłącznie element pierwotnej transakcji polegającej na zbyciu wierzytelności na rzecz Inwestora. Nie stanowi zatem odrębnej sprzedaży wierzytelności, w której Wnioskodawca występowałaby w roli nabywcy, a zatem obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w tym zakresie nie powstanie.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca przywołał treść art. 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stwierdzając jednocześnie, że jedynie zbycie wierzytelności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora może potencjalnie stanowić zdarzenie, które może podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku zgodnie art. 4 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy ciąży na kupującym – w tym wypadku na Inwestorze.

Ewentualny zwrot części lub całości wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy nie będzie wypełniał przesłanek do opodatkowania tym podatkiem, gdyż nie będzie to żadna z czynności wymienionych w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu.

W szczególności zwrotnego transferu wierzytelności (w całości lub w części) nie będzie można uznać za kolejną umowę sprzedaży, w której Wnioskodawca występowałaby jako kupujący. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zgodnie z zawartą umową cesji wierzytelności oraz w sytuacjach tam wskazanych, Pożyczkodawca może mieć obowiązek przyjęcia części lub całości wierzytelności z powrotem. Ewentualny zwrot wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy będzie zatem dokonywany w ramach pierwotnej transakcji zbycia wierzytelności i może być traktowany wyłącznie jako swego rodzaju zmiana, „korekta” pierwotnej sprzedaży, czy częściowe cofnięcie jej skutków. Nie będzie tu zawierana żadna dodatkowa umowa sprzedaży, gdyż podstawę dokonania zwrotnego przeniesienia wierzytelności będzie stanowić sama umowa cesji oraz ziszczenie się warunków w niej określonych, na podstawie których Inwestor może od Umowy odstąpić.

Zwrot wierzytelności nie będzie również stanowić zmiany pierwotnej umowy sprzedaży (cesji) wierzytelności, która mogłaby potencjalnie powodować zwiększenie podstawy opodatkowania tym podatkiem, a wręcz przeciwnie – wartość pierwotnie sprzedanych praw ulegnie obniżeniu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, opisany zwrot części lub całości wierzytelności nie będzie rodzić żadnych skutków w podatku od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku przez samego Wnioskodawcę.

Zbliżone stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji z dnia 14 lipca 2017 r. sygn. akt 0111-KDIB4.4014.50.2017.3.JKU, w którym to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „Skoro zatem, jak wskazuje Wnioskodawca, opisane we wniosku zwrotne przeniesienie wierzytelności nie będzie wypełniać znamion umowy sprzedaży, ani też nie będzie stanowiło innej czynności cywilnoprawnej wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż opisany zwrot części lub całości wierzytelności nie będzie rodził żadnych skutków na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie ciążył obowiązek podatkowy”.

Dodatkowo zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 4a i 5 ustawy, jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym wszystkie czynności pomiędzy Operatorem, Inwestorem i Wnioskodawcą dokonywane są na platformie Operatora znajdującej się w Czechach czyli poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej i zgodnie z powyżej przytoczonymi przepisami czynności takie nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego zostało uznane za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Natomiast art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że cesja wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że na podstawie Umowy Cesji, Inwestor będzie kupował od Wnioskodawcy roszczenia wobec Pożyczkobiorcy za cenę określoną w Umowie Cesji. W celu uatrakcyjnienia oferty oraz zabezpieczania interesów Inwestora, na warunkach określonych w Umowie Cesji, Inwestorowi przysługuje szereg możliwości z prawa odstąpienia od umowy (w Umowie Cesji zdefiniowane na przykład jako „withdrawal from the investment”). W przypadku skorzystania z tego prawa, Operator w imieniu Inwestora dokona zwrotnego przeniesienia wierzytelności na Pożyczkodawcę. Zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie dokonywane na podstawie i w ramach Umowy Cesji wierzytelności, dotyczącej zbycia wierzytelności przez Pożyczkodawcę na rzecz Inwestora. Pożyczkodawca zwróci natomiast Inwestorowi zainwestowane środki pieniężne wraz z odsetkami, za czas korzystania z tych środków pieniężnych. Żadna dodatkowa umowa, czy inny dokument nie będzie w tym zakresie sporządzany. Zwrotne przeniesienie wierzytelności przez Inwestora na rzecz Pożyczkodawcy, jak i towarzyszący temu zwrot odpowiedniej części ceny otrzymanej przy cesji przez Pożyczkodawcę będą dokonywane zgodnie z postanowieniami Umowy Cesji i w przypadkach tam przewidzianych. Forma samej umowy cesji wierzytelności dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Inwestora będzie odpowiadała umowie sprzedaży wierzytelności określonej w art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, na podstawie której własność wierzytelności w części przejdzie na Inwestora. Natomiast zwrotne przeniesienie wierzytelności będzie realizowane w ramach tej właśnie umowy, tj. w ramach pierwotnej transakcji zbycia wierzytelności. Pierwotna Umowa Cesji, w przypadku odstąpienia, nie tylko się rozwiązuje, ale należy traktować ją jakby nigdy nie była zawarta. Zwrotne przeniesienie wierzytelności nie jest dokonywane na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, a na podstawie odstąpienia od pierwotnie zawartej Umowy Cesji.

Skoro zatem, jak wskazuje Wnioskodawca, opisane we wniosku zwrotne przeniesienie wierzytelności nie będzie dokonywane na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, ani też nie będzie stanowiło innej czynności cywilnoprawnej wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż opisany zwrot części lub całości wierzytelności nie będzie rodził żadnych skutków na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W kontekście powyższej oceny stanowiska nie ma potrzeby analizy przepisów art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl § 2 tegoż art. przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzające regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.