Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.610.2018.1.MO
z 29 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 listopada 2018 r. (data wpływu 29 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, jak należy rozumieć wartość majątku, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o PDOP (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2018 r., wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia jak należy rozumieć wartość majątku, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o PDOP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Wnioskująca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami meblowymi i artykułami wyposażenia wnętrz. Wspomniana powyżej działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawcę samodzielnie, we współpracy z podmiotami powiązanymi z grupy kapitałowej lub innymi podmiotami, które zgodnie z zapisami art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”, należy traktować jako podmioty powiązane (dalej: „Grupa Spółek” lub „Grupa”). Podmioty tworzące Grupę Spółek są spółkami kapitałowymi (sp. z o.o.) oraz polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawca jest natomiast polską spółką akcyjną, której akcje nie są notowane na rynku papierów wartościowych. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca działalność handlową prowadzi w salonach meblowych, których jest właścicielem lub wynajmuje powierzchnię handlową w obiektach, których właścicielami są podmioty z Grupy Spółek lub podmioty zewnętrzne.

Grupa kapitałowa, w której Wnioskodawca jest podmiotem dominującym powstała w roku 2005. W początkowym okresie w skład Grupy Spółek wchodziły tylko spółki kapitałowe (spółki z o.o.) specjalnego przeznaczenia, w których Spółka miała 100 procent udziałów. Celem powołania spółek specjalnego przeznaczenia było pozyskanie finansowania lub refinansowania dla budowy obiektów handlowych, od zewnętrznych instytucji finansowych, do których należy zaliczyć banki i firmy leasingowe (dalej: „Banki”). Działania te ukierunkowane były na realizację strategii rozwoju, która polega na rozwoju sieci sprzedaży X w oparciu o budowane nowe salony meblowe co wymagało efektywnego sfinansowania całego procesu inwestycyjnego. Po zakończeniu fazy inwestycyjnej następowała faza operacyjna polegająca na prowadzeniu działalności handlowej przez Wnioskodawcę na zasadzie wynajmu powierzchni handlowej od spółki z Grupy w zamian na określony w umowie najmu czynsz najmu. W ówczesnym czasie Banki współpracujące z Wnioskodawcą ze względu na jego ograniczoną zdolność kredytową, nie godziły się na udzielenie finansowania inwestycji w postaci budowy nowych salonów przez Wnioskodawcę albo też żądały niewspółmiernych zabezpieczeń oraz wysokich kosztów odsetkowych (przykładem może być żądanie poręczenia przez akcjonariuszy Wnioskodawcy na co akcjonariusze postanowili nie wyrażać zgody). Wynikało to z obaw Banków co do modelu biznesowego Wnioskodawcy, czyli de facto prawidłowości przyjętej strategii rozwoju przez Spółkę. Ostrożność Banków względem działalności operacyjnej Wnioskodawcy oznaczała, że nie akceptowały one ryzyka w postaci potencjalnych roszczeń dostawców towarów z tytułu niezapłaconych faktur zakupu, które w toku prowadzonej egzekucji przez dostawcę skutkowałyby obciążeniem finansowanej przez dany Bank nieruchomości. Stąd realna oferta Banków w ówczesnym czasie ukierunkowana była na rzecz nowych podmiotów będących tzw. spółkami specjalnego przeznaczenia, w których po pierwsze Wnioskodawca posiadał 100 procent udziałów a po drugie zawarto akceptowalną przez Bank umowę najmu z pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą. Bank jako zabezpieczenia spłaty zobowiązań żądał m.in. ustanowienia zastawu na udziałach, cesji wierzytelności z umów najmu zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką z Grupy oraz dodatkowo Bank ustanawiał hipoteki na nieruchomości jako podstawowe zabezpieczenie kredytu. Trzeba też wskazać, że na rynku pojawiły się banki typowo hipoteczne (np. finansujący aż trzy spółki z Grupy), które z uwagi na model biznesowy i ograniczenia regulacyjne nie mogą finansować podmiotów innych niż spółki typowo obiektowe i pod takie kredyty hipoteczne emitują swoje listy zastawne. Z biegiem czasu przybywało Spółek specjalnego przeznaczenia (obiektowych) oraz do Grupy Spółek dołączały inne podmioty, które zajmowały się działalnościami pobocznymi od głównego kierunku działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, głównie działalnością finansową. Poza biznesową koniecznością powoływania kolejnych Spółek z powodów czysto rynkowych, o których mowa wyżej Wnioskodawca miał także cel w postaci obniżania poziomu swoich zobowiązań bilansowych. Powyższe działania skutkowały bowiem tym, że długoterminowe zobowiązania kredytowe pojawiały się w bilansach spółek celowych natomiast Spółka dominująca wykazywała jedynie koszty bieżące z tytułu najmu powierzchni handlowych. Podobnie z finansowaniem zakupu środków transportu. Zamiast nabywać pojazdy niezbędne do prowadzenia działalności bieżącej poprzez kredyt bankowy bądź leasing, w obydwu tych przypadkach zobowiązania z instrumentu dłużnego obciążyłyby bilans Wnioskodawcy, korzystano w tym zakresie z usług spółki zależnej z Grupy Spółek. Bardziej rygorystyczne zasady bezpieczeństwa finansowego spółki dominującej zastosowano w stosunku do działalności, która nie była związana z podstawowym profilem działalności Wnioskodawcy, ale wymagała jednocześnie zarówno pozyskania zewnętrznego partnera finansowego jak i zaciągnięcia długu zewnętrznego. Dotyczy to inwestycji długoterminowych w spółki prawa handlowego będących właścicielami (operatorami) centrów handlowych. Ze względu na wysokie ryzyko tego typu inwestycji zostały one ulokowane w podmiocie, który nie jest objęty obowiązkową konsolidacją sprawozdania finansowego z Wnioskodawcą [dalej: „Spółka Przejmowana 2”].

Powyższe działania spowodowały znaczące obniżenie wskaźników zadłużenia Wnioskodawcy a tym samym przyczyniły się w sposób decydujący do pozyskania satysfakcjonującego finansowania obrotowego w najtrudniejszym okresie rozwoju przedsiębiorstwa, kiedy to relatywnie wysokie nakłady inwestycyjne nie znajdowały jeszcze odbicia w wynikach finansowych. Aktualnie Grupa Spółek liczy jedenaście podmiotów obiektowych, które to podmioty są właścicielami obiektów handlowych wynajmowanych przez Spółkę oraz kilka Spółek, które prowadzą działalność wspomagającą podstawową działalność Wnioskodawcy.

W związku ze zmianami gospodarczymi zachodzącymi w otoczeniu Spółki jak również wobec rosnącej pozycji Wnioskodawcy na ogólnie rozumianym rynku, w trakcie spotkań i prowadzonych dyskusji pomiędzy akcjonariuszami Grupy Spółek oraz Zarządem Spółki, pojawiła się kwestia potencjalnej restrukturyzacji grupy kapitałowej, a właściwie szerzej spółek wchodzących w skład Grupy Spółek. W szczególności, akcjonariusze grupy kapitałowej i Zarząd Spółki (będącej spółką wiodącą i generalnie dominującą w ramach Grupy Spółek), przeprowadzili diagnozę otoczenia wewnętrznego oraz otoczenia rynkowego w kontekście utrzymywania obecnej struktury grupy kapitałowej, a także szczegółową analizę wynikającą ze sporządzenia dokumentacji cen transferowych w Grupie za rok 2017.

Na podstawie przeprowadzonych analiz ustalono, że w skład grupy kapitałowej wchodzą podmioty, których utrzymywanie nie jest niezbędne, a wręcz ich działalność generuje nadmierne koszty z perspektywy Grupy kapitałowej. Akcjonariusze wstępnie uznali, że niektóre funkcje lub zarząd nad określonym majątkiem, wykonywany dotychczas w ramach odrębnych podmiotów, mogą być prowadzone w oparciu o Spółkę Wnioskodawcy, co skutkować powinno nie tylko mniejszymi kosztami funkcjonowania Grupy, ale również sprawniejszym zarządzaniem. Należy bowiem podkreślić, iż historycznie, w Grupie Spółek tworzone były podmioty ze względu na istniejące ówcześnie „historyczne cele” opisane powyżej. Obecny bardzo dobry i nieporównywalny względem sytuacji sprzed kilkunastu lat standing finansowy Wnioskodawcy nie wymaga powoływania kolejnych spółek specjalnego przeznaczenia zwłaszcza, że w ostatnich kilku latach w Grupie nie pojawiła się potrzeba pozyskania długoterminowego finansowania hipotecznego. Kolejne obiekty handlowe są bowiem budowane z własnych środków pieniężnych ze wsparciem finansowania obrotowego w zakresie zwiększających się stanów magazynowych. Przeprowadzona analiza wskazuje na potencjalną możliwość uzyskania korzystnego finansowania hipotecznego dla nowych inwestycji bez udziału spółek celowych w sytuacji gdyby skumulowanie wydatków inwestycyjnych jednak tego wymagało. Ograniczenie ilości spółek a przynajmniej ich zmniejszenie znacząco zmniejszy koszty zarządzania i administracji generowane przez spółki z Grupy Spółek, ponieważ całość tych działań będzie wykonywana w jednym miejscu tj. przez Wnioskodawcę. Sprowadza się to także do eliminacji nakładów administracyjnych związanych na przykład z transakcjami wewnątrz Grupy Spółek oraz brakiem obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych zgodnie z ustawą PDOP. Dodatkowymi korzyściami płynącymi z uproszczenia struktury Grupy jest konsolidacja składników majątku Spółki, a co za tym idzie poprzez uproszczenie struktury organizacyjnej Grupy, a tym samym łatwiejsze zarządzanie majątkiem. Korzyści ekonomiczne płynące dla Wnioskodawcy z połączenia ze Spółkami z Grupy Spółek są zatem niepodważalne.

W celu znaczącego uproszczenia struktury Grupy Spółek, Wnioskodawca planuje przejęcie Spółek z Grupy. Zgodnie z planem połączenia, łączenie spółek nastąpi w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 z późn. zm., dalej: „KSH”) tj. poprzez przeniesienie całości majątku Spółek Przejmowanych na Spółkę Przejmującą. W przypadku Spółek, w których Wnioskodawca posiada 100 procent udziałów nastąpi połączenie bez podnoszenia kapitału podstawowego (zakładowego) Spółki, a Spółki Przejmowane zostaną rozwiązane bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego zgodnie z art. 493 § 1 KSH. W przypadku Spółki z Grupy gdzie Wnioskująca nie posiada udziałów, Wspólnikom Spółki Przejmowanej (dalej jako: „Wspólnicy”) zostaną przydzielone nowe akcje, w podwyższonym kapitale zakładowym/podstawowym Spółki Przejmującej.

Wszystkie Spółki Przejmowane mają siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca w związku z przejęciem Spółki Przejmowanej_2, w której nie posiada udziałów, dokona podwyższenia kapitału zakładowego i wyda akcje [dalej: „Nowe Akcje”] w podwyższonym kapitale zakładowym Wspólnikom Spółki Przejmowanej_2 w zamian za przejęty majątek Spółki Przejmowanej_2. Wartość emisyjna pojedynczej Nowej Akcji zostanie określona w ten sposób, że na moment sporządzenia planu połączenia, zostanie ustalona rynkowa wartość Wnioskodawcy na podstawie wyceny przeprowadzonej przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego, a następnie tak określona wartość rynkowa zostanie podzielona przez ilość już wyemitowanych akcji Wnioskodawcy na dzień sporządzenia planu połączenia. W ten sposób otrzymamy wartość rynkową akcji na dzień połączenia. W kolejnym kroku, celem ustalenia ilości akcji Wnioskodawcy, którą należy wydać Wspólnikom Spółki Przejmowanej_2, wartość rynkową majątku Spółki Przejmowanej_2, zostanie podzielona przez wartość rynkową pojedynczej Nowej Akcji. W powyżej opisany sposób zostanie ustalona wartość emisyjna pojedynczej Nowej Akcji. Podwyższenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy zostanie dokonane o kwotę stanowiącą iloczyn ilości Nowych Akcji oraz wartości nominalnej akcji określonej w statucie Spółki. Wspólnikom Spółki Przejmowanej_2 zostaną przydzielone Nowe Akcje w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy. W związku z połączeniem nie będą dokonywane żadne wypłaty w gotówce na rzecz Wspólników Spółki Przejmowanej_2. Łączna wartość nominalna Nowych Akcji będzie niższa niż ich wartości rynkowa (emisyjna).

W ocenie Wnioskodawcy, połączenie będzie dokonane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego głównym celem nie jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Z uwagi na wewnętrzny charakter połączenia (brak podmiotu zewnętrznego), w którym brak korzyści podatkowych, celem Wnioskodawcy jest aby połączenie miało charakter całkowicie neutralny podatkowo tj. ażeby nie generowało dodatkowych kosztów, w tym podatkowych względem stanu sprzed połączenia. Połączenie Spółek z Grupy z Wnioskodawcą planowane jest w trakcie przyszłego roku podatkowego Spółki, który rozpocznie się 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy, przez wartość majątku Spółki Przejmowanej_2 otrzymanego przez Wnioskodawcę, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o PDOP, która to wartość jako odpowiadająca wartości emisyjnej Nowych Akcji wydanych Wspólnikom Spółki Przejmowanej_2, należy rozumieć wartość tego majątku wynikającą z łącznej wartości rynkowej aktywów wchodzących w skład tego majątku (które mogą zostać wycenione według jednej z powszechnie przyjętych metod wyceny) pomniejszonej o łączną wartość zobowiązań i innych obciążeń związanych z tym majątkiem? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, przez wartość majątku Spółki Przejmowanej_2 otrzymanego przez Wnioskodawcę, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o PDOP, która to wartość jako odpowiadającą wartości emisyjnej akcji wydanych Wspólnikom Spółki Przejmowanej_2 nie stanowi dochodu podatkowego Wnioskodawcy, należy rozumieć wartość tego majątku wynikającą z łącznej wartości rynkowej aktywów wchodzących w skład tego majątku (które mogą zostać wycenione według jednej z powszechnie przyjętych metod wyceny) pomniejszonej o łączną wartość zobowiązań i innych obciążeń związanych z tym majątkiem.

Pojęcie „wartości majątku”, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o PDOP, nie zostało bezpośrednio zdefiniowane w przepisach tej ustawy. Niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawcy, wspomniana „wartość majątku” powinna być rozumiana, jako wartość rynkowa składników majątkowych pomniejszonych o związane z nim i przejmowane przez Wnioskodawcę w ramach połączenia zobowiązania lub inne obciążenia Spółki Przejmowanej_2. Powyższe znajduje potwierdzenie wśród przedstawicieli doktryny prawa podatkowego: „(...) W powołanym art. 10 ust. 2 u.p.d.o.p. ustawodawca posłużył się pojęciem wartości przejętego majątku, nie wyjaśniając bliżej jego treści. Z uwagi jednak na to, że składnikami majątkowymi zgodnie z art. 4a u.p.d.o.p. są aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, pojęcie to oznacza aktywa pomniejszone o zobowiązania, czyli aktywa netto w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 29 u.r.” (prof. dr hab. Hanna Litwińczuk, Opodatkowanie dochodu przy przekształceniach, połączeniach i podziałach przedsiębiorców, zbyciu zorganizowanej masy majątkowej oraz likwidacji przedsiębiorcy, [w:] Prawo podatkowe przedsiębiorców, pod red. H. Litwińczuk, Warszawa 2013, wydanie 7, str. 295). Przytoczony powyżej fragment odnosi się do uchylonego z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 10 ustawy PDOP, jednakże należy podkreślić, że w uzasadnieniu do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175) ustawodawca wskazał, iż przepisy „dodawane w ust. 4 art. 12 punkty 3e i 3f stanowią odpowiednik regulacji zawartej obecnie w art. 10 ust. 2”.

Art. 4a pkt 2 ustawy PDOP, definiuje pojęcie składników majątkowych jako aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o długi. Poszczególne składniki majątkowe razem tworzą majątek spółki przejmowanej i poprzez ich rynkową wycenę łącznie stanowią wartość majątku. Przytoczony powyżej art. 4a pkt 2 ustawy PDOP, odsyła do art. 3 ust. 1 pkt 12 w ustawy o rachunkowości, w którym zdefiniowane jest pojęcia aktywa jako kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. W definicji tej zostało użyte sformułowanie „o wiarygodnie określonej wartości Zgodnie z powyższym należy wiarygodnie, co według Wnioskodawcy oznacza z wykorzystaniem jednej z powszechnie stosowanych metod wyceny, określić wartość majątku spółki przejmowanej.

W literaturze przedmiotu wymienia się wiele metod wyceny przedsiębiorstw pomagających ustalić wartość przedsiębiorstwa na rynku. Istotą wyceny przedsiębiorstwa jest podanie jego wartości wyrażonej w określonych jednostkach pieniężnych za pomocą ustalonych ocen, reguł i analiz. [Borowski K. (2014). Analiza fundamentalna - metody wyceny przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Difin, Warszawa; Tarczyńska-Luniewska M. (2013). Metodologia oceny siły fundamentalnej spółek (giełdowych i pozagiełdowych), Wydawnictwo ZAPOL, Szczecin; Zaremba - Śmietański P. (2013). Świadomy inwestor. Odkrywanie ukrytego potencjału spółki, Wydawnictwo HELION, Gliwice]. Znajduje ona szerokie zastosowanie przy okazji zmiany formy prawnej działalności przedsiębiorstwa, zmiany stosunków użytkowania, łączenia i podziału przedsiębiorstwa. Zgodnie z klasyfikacją metod wyceny przedsiębiorstwa wyróżniamy metody dochodowe, porównawcze (mnożnikowe, wskaźnikowe), majątkowe oraz tzw. metody mieszane. W metodzie dochodowej podejście do wyceny przedsiębiorstwa generalnie opiera się na powiązaniu wartości przedsiębiorstwa z osiąganymi przez nie dochodami. Bazuje ona na zdyskontowanych przepływach pieniężnych lub zdyskontowanych dywidendach. Metody porównawcze natomiast opierają się na porównaniu wycenianej spółki do spółek wycenionych na rynku kapitałowym i ustaleniu na tej podstawie wartości firmy lub na podstawie transakcji kupna/sprzedaży podobnych firm na rynku niepublicznym .

W związku z faktem, iż w ustawie o PDOP w art. 12 ust. 4 pkt 3e, mowa jest o wartości majątku. Wnioskująca stoi na stanowisku, że z wyżej omówionych metod wyceny do wyceny majątku spółki przejmowanej majątkowa powinna mieć zastosowanie tylko i wyłączne metoda majątkowa, zwana też metoda księgową (bilansową). [Dunal P. (2014), Rynkowe metody wyceny przedsiębiorstw, FOLIA OECONOMICA 2; Jaki A. (2007), Wycena i kształtowanie wartości przedsiębiorstwa, Kraków, Wolters Kluwer J. Przy użyciu metody majątkowej wartość majątku przedsiębiorstwa jest wyznaczana poprzez wartość jego aktywów pomniejszonych o sumę zobowiązań. Tak wyznaczona wartość może być skorygowana o obecną wartość rynkową składników aktywów i pasywów wymagających takiej korekty.

Wyróżnia się kilka metod wyceny bilansowej (majątkowej). Są to:

• metodę odtworzeniową,
• metodę likwidacyjną,
• metodę wartości księgowej netto
• metodę skorygowanej wartości aktywów netto.
  
  

Metoda wartości odtworzeniowej - jej istotą jest oszacowanie wysokości nakładów, jakie należy ponieść w celu odtworzenia poszczególnych elementów majątku danej firmy. Najczęściej stosuje się dwa warianty tej metody:

• wycenę szczegółową (polegającą na wyznaczeniu indywidualnych, bieżących kosztów odtworzenia poszczególnych pozycji majątku a następnie ich skorygowanie o dotychczasowe zużycie),
• wycenę wskaźnikową (opartą na indeksach wzrostu cen oraz wskaźnikach średniego zużycia wyodrębnionych pod względem rodzajowym, daty produkcji, daty nabycia grup aktywów).
  
  

Metoda likwidacyjna - polega na oszacowaniu przychodów firmy uzyskanych ze sprzedaży poszczególnych składników majątku, poprzez odjęcie od sumy wartości pochodzącej ze sprzedaży składników przedsiębiorstwa wszystkich zobowiązań finansowych, jakie dany podmiot musiałby ponieść w przypadku likwidacji. Oprócz tego otrzymaną wartość należy także skorygować o koszty upłynnienia, otrzymując w ten sposób wartość likwidacyjną przedsiębiorstwa.

Metoda wartości księgowej netto (metoda wartości aktywów netto) - polega na oszacowaniu wartości przedsiębiorstwa na podstawie wartości aktywów i pasywów. W tej metodzie wartość księgową aktywów pomniejsza się o kapitały obce, a więc wszelkie zobowiązania krótko i długoterminowe. Podchodząc do wyceny tą metodą od strony pasywów, wartość przedsiębiorstwa jest równa wartości kapitałów własnych tego przedsiębiorstwa. Niezależnie od wybranego podejścia powinniśmy otrzymać tę samą wartość.

Metoda wartości skorygowanej - oparta jest najczęściej o korektę polegającą na sprowadzeniu wartości księgowej netto danego aktywa do jego wartości rynkowej. Korekta wartości bilansowej aktywów może dotyczyć stopnia przydatności operacyjnej aktywów, różnic cenowych, zmian wielkości nominalnych pozycji bilansowych spowodowanych inflacją lub stopnia płynności i wymagalności. Według Wnioskodawcy, metoda wartości skorygowanej jest najbardziej adekwatna do wyceny majątku spółki przejmowanej ponieważ aktywa wyceniane są w wartości rynkowej, a następnie korygowane są o zobowiązania lub inne obciążenia związane z aktywami co odzwierciedla rynkową wartość majątku spółki przejmowanej. Do rynkowych wartości (cen) transakcji odnosi się także art. 14 ust. 2 ustawy PODP, w którym stwierdza się, że wartość rynkową rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

Zdaniem Wnioskującej, z powyższego wynika, że ustalając wartość jakiegokolwiek aktywa będącego przedmiotem transakcji podmioty niezależnie działające na rynku, uwzględniłyby w jego wartości (cennie) ciążące na danym aktywie zobowiązania. Co za tym idzie, określając wartość majątku spółki (przedsiębiorstwa) niepowiązane ze sobą strony transakcji wyceniając rynkowo poszczególne aktywa, a łącznie wyceniając rynkowo wartość majątku uwzględniłyby w tej wartości wartość wszystkich obciążeń (zobowiązań) związanych z tym majątkiem (aktywami). Nie uwzględnienie podczas wyceny majątku spółki przejmowanej jej zobowiązań z punktu widzenia biznesowego jak i ekonomicznego zdaje się być działaniem nieracjonalnym. W przypadku gdy majątek spółki przejmowanej obciążony jest wysokim zobowiązaniem (np. kapitał własny spółki przejmowanej jest równy lub nawet mniejszy od zera) ponieważ posiadane przez spółkę przejmowaną aktywa obciążone są kredytami, wycen majątku spółki przejmowanej sprowadzająca się tylko do wyceny rynkowej posiadanych przez nią aktywów skutkowała by tym, że aby zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 pkt 3 zachować neutralność podatkową połączenia spółki przejmowanej ze spółką przejmującą, należy wyemitować tak wielką ilość akcji, że powodowałoby to nieracjonalność działania z punktu widzenia akcjonariuszy spółki przejmującej ze względu na utratę lub zmniejszenie kontroli nad spółka przejmującą.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu przyszłego działania połączeniowe planowane są na rok 2019. W związku z powyższym zastosowanie będą miały już przepisy uchwalone ustawą z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z nowym art. 11c pkt 1 ustawy PDOP, podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Przepis ten wyraźnie odnosi się do rynkowego ustalenia wartości transakcji. W przypadku połączenia Spółek z Grupy, majątek Spółki Przejmowanej_2 należy wycenić według wartości rynkowej, tak jak wyceniłyby go podmioty niezależne, przy zastosowaniu metody majątkowej w której należy uwzględnić wartość rynkową aktywów pomniejszoną o wartość zobowiązań i innych obciążeń związanych z tymi aktywami.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przez wartość majątku Spółki Przejmowanej_2 otrzymanego przez Wnioskodawcę, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o PDOP, należy rozumieć wartość tego majątku wynikającą z wartości rynkowej aktywów wchodzących w skład tego majątku (które mogą zostać wycenione według jednej z powszechnie przyjętych metod wyceny) pomniejszonej o wartość zobowiązań i innych obciążeń związanych z tym majątkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Połączenie spółek handlowych regulowane jest przez ustawę z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm., dalej: „Ksh”). Jak wynika z art. 491 § 1 ksh, spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą. W myśl art. 492 § 1 pkt 1 ksh, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

W odniesieniu do skutków podatkowych połączenia spółek kapitałowych należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności ustalona na dzień łączenia lub podziału wartość majątku spółki przejmowanej lub dzielonej otrzymanego przez spółkę przejmującą lub nowo zawiązaną.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f updop, do przychodów nie zalicza się:

• wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej otrzymanego przez spółkę przejmującą odpowiadającej wartości emisyjnej udziałów (akcji) przydzielonych udziałowcom (akcjonariuszom) spółek łączonych lub spółki dzielonej;
• wartości majątku spółki przejmowanej lub dzielonej, odpowiadającej procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej, określonemu na ostatni dzień poprzedzający dzień łączenia lub podziału, otrzymanego przez spółkę przejmującą posiadającą w kapitale zakładowym spółki przejmowanej lub dzielonej udział w wysokości nie mniejszej niż 10%.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 15 updop, powyższe przepisy mają zastosowanie wyłącznie do spółek będących podatnikami, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1, przejmujących majątek innych spółek mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
2. art. 3 ust. 1, przejmujących majątek spółek podlegających w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, albo
3. art. 3 ust. 2, podlegających w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, przejmujących majątek spółek będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

Art. 12 ust. 16 updop, stanowi że ww. przepisy stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

Powyższe wyłączenie z przychodów, nie będzie miało zastosowania w myśl art. 12 ust. 13 updop, jeżeli głównym lub jednym z głównych celów połączenia spółek, podziału spółek, wymiany udziałów lub wniesienia wkładu niepieniężnego jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Zgodnie z art. 12 ust. 14 updop, jeżeli połączenie spółek, podział spółek, wymiana udziałów lub wniesienie wkładu niepieniężnego nie zostały przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, dla celów ust. 13 domniemywa się, że głównym lub jednym z głównych celów tych czynności jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Spółka Przejmująca) jest polską spółką, która planuje przejęcie Spółek z Grupy będących polskimi rezydentami podatkowymi. Zgodnie z planem połączenia, łączenie spółek nastąpi w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH tj. poprzez przeniesienie całości majątku Spółek Przejmowanych na Spółkę Przejmującą. Jedną ze spółek przejmowanych będzie Spółka Przejmowana_2, w której Wnioskodawca nie posiada udziałów, dlatego dokona podwyższenia kapitału zakładowego i wyda akcje w podwyższonym kapitale zakładowym Wspólnikom Spółki Przejmowanej_2 w zamian za przejęty majątek Spółki Przejmowanej_2. W ocenie Wnioskodawcy, połączenie będzie dokonane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego głównym celem nie jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Z uwagi na wewnętrzny charakter połączenia (brak podmiotu zewnętrznego), w którym brak korzyści podatkowych, celem Wnioskodawcy jest aby połączenie miało charakter całkowicie neutralny podatkowo tj. ażeby nie generowało dodatkowych kosztów, w tym podatkowych względem stanu sprzed połączenia.

Wątpliwości Spółki, budzi kwestia sposobu obliczenia wartości majątku spółki przejmowanej, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e updop.

Powołany powyżej art. 12 ust. 4 pkt 3e updop odwołuje się do pojęcia „wartości majątku”.

Pojęcie „wartość majątku” o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e updop, nie zostało bezpośrednio zdefiniowane w przepisach ustawy podatkowej. Zdaniem tut. Organu, wspomniana „wartość majątku” powinna być rozumiana jako wartość rynkowa składników majątkowych spółki przyjmowanej. Wartość ta nie może być pomniejszana o przejmowane zobowiązania bowiem taka możliwość nie wynika z brzmienia analizowanego przepisu.

W tym miejscu wskazać należy, że w uregulowaniach przepisów updop znajdują się odwołania do innych aktów prawnych, w tym ustawy o rachunkowości. Przykładowo art. 4a updop zawiera definicję, w których takie odwołanie ustawodawca zawarł, np.: art. 4a ust. 1 inwestycje – oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości, art. 4a ust. 2 składniki majątkowe – oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3. Powyższe świadczy o tym, że jeżeli wolą ustawodawcy jest odwołanie do pojęć, zasad lub warunków określanych w innych aktach prawnych to wyraźnie wskazuje to w ustawie. Zatem, jeżeli celem ustawodawcy byłoby aby pojęcie „wartość majątku”, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e updop miałoby być odczytywane zgodnie z art. 4a pkt 2 updop, który odsyła do art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości, to takie odwołanie by w tym artykule zawarł.

Zatem, chcąc ustalić wartość przychodu na dzień przejęcia, zdaniem tut. Organu, należy odnieść się do wykładni językowej by zdefiniować „wartość majątku”. Ponieważ „wartość majątku” nie ma legalnej definicji, w tej sytuacji zasadnym jest aby pojęciu temu nadać takie rozumienie jakie wynika z języka potocznego. „Wartość” wg słownika języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) to „to, ile coś jest warte pod względem materialnym”. „Majątek” zaś to „czyjś stan posiadania”. Przyjmując takie rozumienie pojęcia „wartość majątku” stwierdzić należy, że pod pojęciem tym rozumieć należy „wartość materialną stanu posiadania”.

Zdaniem Wnioskodawcy, przez wartość majątku, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e updop, należy rozumieć wartość tego majątku wynikającą z łącznej wartości rynkowej aktywów wchodzących w skład tego majątku (które mogą zostać wycenione według jednej z powszechnie przyjętych metod wyceny) pomniejszonej o łączną wartość zobowiązań i innych obciążeń związanych z tym majątkiem. Jednak zauważyć należy, że trudno uznać, że zobowiązania stanowią majątek spółki. W skrajnym przypadku, gdyby spółka przejmująca przejmowała majątek spółki przejmowanej, która miałaby długi przekraczające aktywa to przychód spółki przejmującej byłby bliski zeru, a przecież spółka przejmująca w drodze przejęcia nabywa majątek, który może także spieniężyć.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że przez wartość majątku Spółki Przejmowanej_2 otrzymanego przez Wnioskodawcę, o której mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3e updop, należy rozumieć jako wartość rynkową składników majątkowych Spółki Przyjmowanej_2.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.