Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.316.2021.2.AWO
z 9 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.), uzupełniony w dniu 8 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2018 Wnioskodawca zawarł związek małżeński, wskutek czego pomiędzy małżonkami powstała wspólność majątkowa małżeńska. Związek małżeński trwa nieprzerwanie do chwili obecnej. W roku 2020 Wnioskodawca wraz z małżonką rozszerzyli wspólność majątkową małżeńską o mieszkanie (dalej jako: „Nieruchomość”), nabytą przez Wnioskodawcę w roku 2015 (czyli przed zawarciem związku małżeńskiego). W tym samym roku (2020 r.) Wnioskodawca wraz z małżonką znieśli wspólność majątkową małżeńską, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. W wyniku podziału majątku wspólnego dokonanego w roku 2020 Wnioskodawca oraz Jego małżonka stali się w roku 2020 właścicielami Nieruchomości w częściach równych po ½. Wnioskodawca wraz z małżonką w okresie do dnia 31 grudnia 2025 r. planują sprzedać przysługujące Im udziały w Nieruchomości.

W złożonym uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• Opisana Nieruchomość (udział w Nieruchomości) nie została jeszcze zbyta.
  
• Przez „okres do 31 grudnia 2025 r.” rozumie się „okres pomiędzy 1 lipca 2021 r. a 31 grudnia 2025 r.” A więc precyzując stan faktyczny stosownie do przykładu podanego w wezwaniu: „Wnioskodawca wraz z małżonką w okresie od dnia 1 lipca 2021 r. do dania 31 grudnia 2025 r. planują sprzedać przysługujące im udziały w Nieruchomości”.
  
• Najprawdopodobniej Nieruchomość zostanie sprzedana pomiędzy dniem 1 lipca 2021 r. a 31 grudnia 2021 r.
  
  Wyjaśniając jeszcze przyjęty zakres dat pomiędzy 1 lipca 2021 r. a 31 grudnia 2025 r., chodzi o to, że gdyby stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 1 zostało uznane nie nieprawidłowe, z uwagi na to, że zdaniem organu pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku 2020 (w którym Wnioskodawca wraz z małżonką znieśli wspólność majątkową małżeńską, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej i dokonali podziału majątku wspólnego), to termin ten upłynąłby najpóźniej 31 grudnia 2025 r. Powyższy zakres dat podany jest zatem niejako z ostrożności procesowej. Wnioskodawca stoi bowiem na stanowisku, że za dzień nabycia Nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać dzień w którym zakupił On Nieruchomość od dewelopera w 2015 r. Oznacza to, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku 2015 (w którym Wnioskodawca nabył Nieruchomość), a więc termin ten upłynął 31 grudnia 2020 r. W tym miejscu warto także zacytować treść uzasadnienia interpretacji indywidualnej, która potwierdza to stanowisko, z dnia 26 kwietnia 2021 r.(znak 0112-KDIL2- 1.4011.232.2021.2.DJ), zgodnie z którym: „W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego w drodze darowizny nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego”. Potwierdza to także wyrok NSA z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt: II FSK 933/18, zgodnie z którym: „Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej”. Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości (udziału w Nieruchomości), należy przyjąć dzień nabycia tej nieruchomości przez Wnioskodawcę, czyli rok 2015.
  
• Jeżeli chodzi o nabycie przez Wnioskodawcę Nieruchomości w 2015 r., miało to miejsce na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży – chodzi o zakup Nieruchomości od dewelopera. Obie umowy były objęte jednym aktem notarialnym. Technicznie bowiem najpierw powinno dojść do wyodrębnienia lokalu, a następnie do jego sprzedaży.
  
• Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży jakichkolwiek innych nieruchomości.



W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie numer 2 doprecyzowane zostało w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy sprzedaż udziału w Nieruchomości w okresie do 31 grudnia 2025 r. będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego będzie On zobowiązany do zapłaty podatku?
2. Czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą udziału w Nieruchomości w okresie od 1 lipca 2021 r. do 31 grudnia 2025 r. będzie zobowiązany do złożenia urzędowi skarbowemu odrębnego zeznania, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu z odpłatnego zbycia Nieruchomości?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem sprzedaż udziału w Nieruchomości w okresie do 31 grudnia 2025 r. nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego będzie on zobowiązany do zapłaty podatku, ponieważ pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku 2015 (w którym Wnioskodawca nabył Nieruchomość), a więc termin ten upłynął 31 grudnia 2020 r.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 16 lutego 2021 r., znak 0112-KDIL2-1.4011.903.2020.3.MM, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego. W związku z tym planowana w okresie do 31 grudnia 2025 r. sprzedaż Nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (2015 r.), do dnia planowanej sprzedaży upłynie co najmniej pięć lat. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu rzeczonej sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ sprzedaż udziału w Nieruchomości w okresie od dnia 1 lipca 2021 r. do 31 grudnia 2025 r. nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego będzie On zobowiązany do zapłaty podatku, to nie będzie On również zobowiązany do złożenia odrębnego zeznania podatkowego, ponieważ art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania.

Wnioskodawca zadając pytanie numer 2 chce ustalić, czy obowiązek złożenia zeznania ma miejsce także wówczas, gdy przychód otrzymany z tytuły zbycia Nieruchomości nie jest przychodem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega on opodatkowaniu. Zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji nie ma On obowiązku złożenia zeznania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) powołanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (uzyskanego z tego tytułu dochodu) ma moment ich nabycia.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przepis ten dodany został mocą art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159).

Powyższa zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że:

• w roku 2018 Wnioskodawca zawarł związek małżeński, pomiędzy małżonkami powstała majątkowa wspólność małżeńska.
• w roku 2020 Wnioskodawca wraz z małżonką rozszerzyli wspólność majątkową małżeńską o mieszkanie (dalej jako: „Nieruchomość”) nabytą przez Wnioskodawcę w roku 2015 (przed zawarciem związku małżeńskiego).
• w roku 2020 Wnioskodawca wraz z małżonką znieśli wspólność majątkową małżeńską, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. W wyniku podziału majątku wspólnego dokonanego w roku 2020 Wnioskodawca oraz Jego małżonka stali się (w roku 2020) właścicielami opisanej Nieruchomości w częściach równych po ½.
• opisana Nieruchomość (udział w Nieruchomości) nie została jeszcze zbyta. Nieruchomość najprawdopodobniej zostanie sprzedana pomiędzy dniem 1 lipca 2021 r. a 31 grudnia 2021 r.

W związku z powyższym wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 wskazanej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (art. 33 pkt 1 wskazanej ustawy).

Zgodnie z art. 47 § 1 cytowanej ustawy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Jak wskazano wyżej, w sytuacji odpłatnego zbycia nieruchomości przychód powstaje wówczas, gdy odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem pięciu lat, liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto (lub wybudowano). W związku z powyższym istotna dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest data jej nabycia (lub wybudowania).

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zatem w pierwszej kolejności wskazać, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków nie stanowi nabycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takiej sytuacji datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia tej nieruchomości przez tego małżonka, który tę nieruchomość włączył do majątku wspólnego.

W konsekwencji, Wnioskodawca na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, za datę nabycia wskazanej we wniosku Nieruchomości, powinien (niezmiennie) przyjmować datę nabycia tej Nieruchomości do swojego majątku odrębnego, tj. rok 2015.

We wniosku wskazano również, że w roku 2020 Wnioskodawca wraz z małżonką znieśli wspólność majątkową małżeńską, wprowadzając ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej. W wyniku podziału majątku wspólnego dokonanego w roku 2020 Wnioskodawca oraz Jego małżonka stali się (w roku 2020) właścicielami opisanej Nieruchomości w częściach równych (po ½).

Zaznaczyć zatem należy, że w sytuacji sprzedaży – po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej – nieruchomości uprzednio nabytej do majątku wspólnego małżonków (w przypadku Wnioskodawcy miało to miejsce wskutek rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej o nabytą przez Niego w 2015 r. Nieruchomość) ˗ okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie do majątku wspólnego małżonków ˗ wzgląd na dyspozycję art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych względów, planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie udziału w Nieruchomości, nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie ustawowego okresu, tj. pięciu lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia (stosownie do zawartych we wniosku wskazań: Wnioskodawca wraz z małżonką w okresie od 1 lipca 2021 r. do 31 grudnia 2025 r. planują sprzedać przysługujące Im udziały w Nieruchomości. Nieruchomość najprawdopodobniej zostanie sprzedana pomiędzy dniem 1 lipca 2021 r. a 31 grudnia 2021 r.). Uzyskana z tytułu planowanej sprzedaży kwota nie będzie więc podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy nie będzie zatem ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i obowiązek złożenia odrębnego zeznania ˗ PIT-39 ˗ z tytułu tego zbycia.

Ze wskazanych wyżej względów stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.