2021.04.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB2-1.4010.390.2020.5.BKD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.390.2020.5.BKD
z 1 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

wpłaty od Darczyńców na zakup posiłków w ramach Projektu, są dla Wnioskodawcy przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe,
Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją i promocją Projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2020 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych wynikających z prowadzenia Projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji, gdzie indziej nie sklasyfikowana (79.90.C PKD), którą Wnioskodawca prowadzi przede wszystkim za pośrednictwem swojej strony internetowej.

Wnioskodawca nie jest organizacją pożytku publicznego, odpowiednią organizacją pozarzą¬dową ani innym podmiotem równoważnym, na rzecz którego darowizny mogłyby podlegać odliczeniu przez darczyńców od ich dochodu zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT”) oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”).

W związku z sytuacją spowodowaną epidemią COVID-19, Wnioskodawca rozpoczął realizację projektu (dalej jako: „Projekt”) mającego przeciwdziałać i eliminować negatywne skutki trwającej epidemii. W ramach Projektu Wnioskodawca realizuje obecnie działania w dwóch obszarach.

1. Gromadzenie środków na zakup posiłków i nieodpłatne przekazywanie posiłków określonym podmiotom.

Celem omawianych działań w ramach pierwszego z obszarów jest wsparcie podmiotów oraz osób zaangażowanych w walkę z epidemią - pracowników służb medycznych oraz mundurowych (w dalszej części zarówno obdarowane instytucje, jak i osoby fizyczne, łącznie zwani są jako: „Obdarowani”). Wnioskodawca prowadzi rozmowy z instytucjami samorządowymi w celu określenia najbardziej potrzebujących grup i podmiotów, które mają być Obdarowanymi.

Wnioskodawca informuje o Projekcie m.in. na specjalnie w tym celu utworzonej stronie internetowej i korzystając ze swoich kontaktów z partnerami biznesowymi prowadzi działania na rzecz propagowania Projektu.

W ramach Projektu, w celu jego realizacji, Wnioskodawca zbiera wpłaty od darczyńców zainteresowanych Projektem, którymi mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjnie (dalej jako: „Darczyńcy”), w celu zakupu posiłków wraz z usługą ich dostawy od innego podmiotu (dalej jako: „Spółka”). Środki wpłacane są przez Darczyńców na specjalnie w tym celu wyodrębniony rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Darczyńcy przekazują wpłaty na konto Wnioskodawcy wiedząc, że celem jest realizacja Projektu i że środki będą wykorzystane przez Wnioskodawcę w związku z tym w całości w celu zakupu i nieodpłatnego dostarczenia posiłków wskazanym powyżej Obdarowanym walczącym z epidemią COVID-19. Wpłaty są zatem dokonywane przez Darczyńców na rachunek bankowy Wnioskodawcy, ale nie na jego rzecz, lecz na rzecz Obdarowanych. Nie są to zatem środki w jakikolwiek sposób należne Wnioskodawcy, które następnie przekazuje on na realizację Projektu według swojego uznania. Cel gromadzenia środków jest bowiem z góry określony, Wnioskodawca niejako tylko pośredniczy w ich gromadzeniu i organizuje akcję. Nie ma natomiast prawa do swobodnego dysponowania zgromadzonymi środkami.

Wnioskodawca nie wykorzystuje w jakikolwiek sposób na własne cele środków gromadzonych na wspomnianym wyodrębnionym rachunku bankowym. Kwota uzyskana z wpłat Darczyńców na realizację Projektu jest w całości wykorzystywana przez Wnioskodawcę na jego realizację. Wnioskodawca nie tylko nie podejmuje z konta gromadzonych środków w celu innym niż realizacja Projektu, ale też nie uzyskuje jakiegokolwiek wymiernego zysku w związku z gromadzeniem tych środków na swoim wyodrębnionym rachunku bankowym, np. w związku z oprocentowaniem tych środków czy inwestowaniem ich. Otrzymane w darowiźnie środki na realizację Projektu nie przyczyniają się też do pomniejszenia jakichkolwiek zobowiązań Wnioskodawcy.

Z uwagi na wyodrębnienie dedykowanego rachunku bankowego, Wnioskodawca dysponuje cały czas pełną i jasną informacją o tym, kiedy i jakie środki otrzymał od Darczyńców na realizację Projektu. Ponadto ze względu na to, że środki są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, można jednoznacznie zidentyfikować i obiektywnie potwierdzić, że środki te zostały rze¬czywiście przeznaczone przez Wnioskodawcę w całości na realizację Projektu.

Jak wskazano powyżej, za zgromadzone na wyodrębnionym rachunku środki Wnioskodawca nabywa posiłki (ewentualnie wraz usługą ich dowozu do Obdarowanych).

Zakup jest dokumentowany fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę przez podmiot, który sprzedaje posiłki. Zapłata za posiłki jest dokonywana wyłącznie za pośrednictwem wskazanego już dedykowanego rachunku bankowego.

W momencie nabycia posiłków Wnioskodawca wie, że będą one przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Obdarowanych, co nie jest czynnością pozostającą w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Posiłki nabywane w opisany sposób przez Wnioskodawcę mają być dostarczane przez Spółkę bezpośrednio do Obdarowanych, jednak nie są to z góry znane z imienia i nazwiska konkretne osoby. Posiłki są przekazywane w większych ilościach do instytucji lub organów (np. do jednostki policji lub szpitali) i tam wewnętrznie rozdysponowywane. W razie potrzeby posiłki są też przekazywane incydentalnie nieznanym Wnioskodawcy osobom fizycznym np. lekarzowi czy policjantowi.

Wnioskodawca, przekazując posiłki nieodpłatnie pojedynczym osobom fizycznym, nie dokumentuje tego przekazania ani nie ma możliwości gromadzenia danych osób fizycznych obdarowanych posiłkiem. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji wydanych posiłków, lecz udostępnia pomoc incydentalnie, w zależności od zidentyfikowanego zapotrzebowania, ilości zebranych środków i zakupionych posiłków. Nie ma też możliwości weryfikacji, kto w jakim wymiarze konkretnie skorzystał na posiłku, bo osoba dostarczająca posiłek może przekazać np. kilka posiłków zespołowi ratowniczemu bądź innej grupie osób.

W przypadku natomiast przekazania posiłków instytucji (np. szpitalowi), Wnioskodawca prowa¬dzi ewidencję wydanych posiłków oraz każdorazowo dokumentuje ich wydanie. Dokumentacja składa się z wystawianego przez Spółkę protokołu, który wskazuje:

Wnioskodawcę, oznaczonego jako „Kontrahent”,
odbiorcę, tj. instytucję, na rzecz której przekazywane są posiłki,
liczbę sztuk oraz rodzaj wydawanych posiłków,
podpis osoby, która w imieniu Obdarowanej instytucji odebrała przekazywane posiłki.

Do ww. protokołu Wnioskodawca załącza cennik, z którego jednoznacznie wynika jaką wartość mają poszczególne rodzaje posiłków. Załączony cennik wraz ze wskazanymi danymi o liczbie i rodzaju przekazanych posiłków dają więc informację o wartości przekazanej darowizny.

Ponadto wartość poszczególnych posiłków można określić również na podstawie umowy zawartej między Wnioskodawcą a Spółką, do której cennik jest załącznikiem, a także faktury VAT wystawianej przez Spółkę, która dokumentuje sprzedaż posiłków na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawcę nie łączy z Obdarowanymi jakikolwiek stosunek prawny, w szczególności umowa o pracę lub umowa zlecenie - są to osoby i podmioty obce.

Ponadto Wnioskodawca co tydzień na swojej stronie internetowej publikuje sprawozdania z przebiegu Projektu, w których wskazuje ilość otrzymanych w danym tygodniu środków od Darczyńców, a także liczbę wydanych posiłków. Po zakończeniu Projektu Wnioskodawca zamierza opublikować również kompletne sprawozdanie z jego przebiegu.

2. Zbiórka środków na zakup sprzętu medycznego.

Drugim obszarem działań realizowanych w ramach Projektu Wnioskodawcy jest zbiórka pieniędzy na rzecz szpitala (dalej jako: „Szpital”) na zakup specjalistycznego sprzętu służącego przeciwdziałaniu COVID-19 (dalej jako: „Zbiórka”). Wnioskodawca pełni w tym wypadku rolę organizatora Zbiórki - promuje Zbiórkę, zachęca potencjalnych Darczyńców do dokonywania wpłat na rzecz Szpitala oraz informuje o numerach kont Szpitala, na które można dokonywać wpłat darowizn.

Środki zebrane w ramach Zbiórki są przekazywane przez Darczyńców bezpośrednio na konto Szpitala, będącego podmiotem wykonującym działalność leczniczą, wpisanym do wykazu, o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem CCMD-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej jako: „ustawa o COVID-19”). Darowizny są przekazywane na cel w postaci przeciwdziałania COVID-19.

Wnioskodawca z własnej inicjatywy prowadzi reklamę Projektu na specjalnie w tym celu stworzonej stronie internetowej, na której figuruje logo oraz nazwa Wnioskodawcy, jako organizatora.

Działania Wnioskodawcy mające na celu promocję Projektu polegają również na:

reklamie na stworzonym w tym celu profilu społecznościowym na Facebooku,
redagowaniu artykułów prasowych i współpracy z mediami w zakresie ich publikacji,
organizacji spotkań z potencjalnymi darczyńcami oraz ambasadorami Projektu,
koordynacji współpracy z obdarowanymi instytucjami (np. w zakresie tworzenia wspólnych materiałów promocyjnych),
tworzeniu oraz wysyłce newslettera,
organizacji konkursu rysunkowego dla dzieci.

W związku z promocją oraz organizacją Projektu Wnioskodawca nabywa towary i usługi, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, m.in.:

usługi reklamy w mediach (np. prasie) oraz portalach społecznościowych, takich jak Facebook oraz Instagram,
usługi drukarskie i materiały poligraficzne,
gadżety,
usługi związane z utrzymaniem oraz prowadzeniem strony internetowej Projektu,
usługi doradztwa podatkowego oraz prawnego,
usługi promocji w ramach portalu zrzutka.pl.

Wnioskodawca nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu organizacji lub promocji Projektu. Promocja oraz organizacja Projektu wynika z własnej inicjatywy Wnioskodawcy i czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w zw. Projektem nie wynikają ze stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę z innym podmiotami, w szczególności będącymi beneficjentami Projektu.

Warto wspomnieć, że niezależnie od braku przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia, promocja Projektu (czyli szerzenie informacji o nim) poprawiają wizerunek Wnioskodawcy w oczach kontrahentów, partnerów biznesowych, obecnych oraz potencjalnych klientów Wnioskodawcy, a także pracowników oraz kandydatów do pracy, przedstawiając Wnioskodawcę w roli podmiotu zaangażowanego w życie oraz problemy społeczeństwa, a nie nastawionego wyłącznie na maksymalizację własnych zysków.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 17 grudnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest pośrednictwo przy sprzedaży biletów do atrakcji turystycznych na terenie Polski, które jest realizowane przez Wnioskodawcę przy użyciu jego strony internetowej.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca oferuje swoim partnerom biznesowym, czyli głównie podmiotom prowadzącym działalność związaną z szeroko rozumianą turystyką m.in. muzeom, parkom rozrywki czy podmiotom świadczącym usługi przewodnictwa turystycznego narzędzia służące do sprzedaży biletów ze pośrednictwem platformy internetowej Wnioskodawcy m.in.: bezpieczny system transakcyjny, panel do zarządzania ofertą wyposażony w funkcje raportowania oraz aplikację do walidacji biletów sprzedanych za pośrednictwem ww. platformy. Ponadto Wnioskodawca oferuje również świadczenie usług reklamy w Internecie.

Wnioskodawca nie pobiera opłat za przyłączenie się do jego platformy internetowej. Jego przychód stanowi bowiem prowizja od nabywanych ze jego pośrednictwem biletów.

W związku z pandemią, która w znaczący sposób dotknęła branżę turystyczną, Wnioskodawca rozszerzył zakres prowadzonej przez siebie działalności. Obecnie, poza działalnością opisaną powyżej, Wnioskodawca świadczy również usługi związanie z doradztwem w zakresie tworzenia oraz zarządzania kampaniami promocyjno-reklamowymi, przygotowaniem i obróbką treści reklam, sporządzaniem szablonów graficznych, postów, zarzadzaniem kontami w mediach społecznościowych, redakcją artykułów sponsorowanych oraz przygotowaniem raportów i analiz.

W ramach opisanej powyżej działalności Wnioskodawca świadczy głównie usługi pośrednictwa w sprzedaży biletów, a także wskazane powyżej usługi związane z doradztwem w zakresie tworzenia oraz zarządzania kampaniami promocyjno-reklamowymi, przygotowaniem i obróbką treści reklam, sporządzaniem szablonów graficznych, postów, zarzadzaniem kontami w mediach społecznościowych, redakcją artykułów sponsorowanych oraz przygotowaniem raportów i analiz, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz CIT.

3 i 4.

Prowadzenie projektu nie jest bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem CIT. Wnioskodawca nie zajmuje się bowiem zawodowo promocją oraz organizacją zbiórek charytatywnych. Ponadto w ramach przedmiotowego Projektu Wnioskodawca nie świadczy odpłatnie jakichkolwiek usług oraz nie dokonuje odpłatnych dostaw towarów. Prowadzenie Projektu będzie miało jednak pośredni wpływ oraz związek z działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Promocja Zbiórki odbywać się będzie bowiem przede wszystkim za pośrednictwem Internetu (np. strony internetowej Projektu prowadzonej przez Wnioskodawcę, Facebooka). Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą głównie za pośrednictwem swojej strony Internetowej.

Prowadzenie promocji Projektu wpłynie na rozpoznawalność marki Wnioskodawcy w Internecie i w konsekwencji bezpośrednio przełoży się na zwiększenie liczby osób odwiedzających stronę internetową Wnioskodawcy i tym samym wzrost liczby potencjalnych klientów.

Ponadto prowadzenie Projektu ma wpływ na działalność gospodarczą Wnioskodawcy poprzez:

Wzmocnienie rozpoznawalności Wnioskodawcy wśród jego obecnych oraz potencjalnych kontrahentów.
Zbudowanie pozytywnego obrazu Wnioskodawcy oraz jego władz, jako podmiotów, które są zaangażowane w działalność charytatywną oraz troszczących się o dobro społeczeństwa.
Ukształtowanie pozytywnych relacji między Wnioskodawcą a podmiotami zaangażowanymi w Projekt lub Zbiórkę.
Zbudowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy wśród obecnych pracowników Wnioskodawcy, co może przełożyć się na ich większą motywację do pracy oraz lojalność wobec Wnioskodawcy.
Pozytywny wizerunek Wnioskodawcy przełoży się również niewątpliwie na zbudowanie pozytywnej opinii o Wnioskodawcy również u potencjalnych pracowników, dzięki czemu Wnioskodawca będzie mógł łatwiej pozyskiwać nowych, wykwalifikowanych pracowników

Ponadto Projekt organizowany oraz promowany przez Wnioskodawcę może zostać uznany za działania związane z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy podejmowane przez niego w związku ze Zbiórką oraz Projektem działania wpisują się w prowadzoną przez niego działalność gospodarczą poprzez pozytywny wpływ na ogólne funkcjonowanie firmy Wnioskodawcy, co pośrednio przełoży się na generowanie u Wnioskodawcy sprzedaży opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Głównym celem przyświecającym Wnioskodawcy przy realizacji Projektu jest wsparcie osób oraz instytucji zaangażowanych w walkę z epidemią COVID-19.

Realizacja projektu nie jest zatem wprost nakierowana na ułatwienie lub stworzenie korzystnych warunków do zawarcia umowy między Wnioskodawcą a potencjalnymi nabywcami świadczonych przez niego usług. Prowadzenie Projektu wpływa jednak na budowanie renomy Wnioskodawcy jako podmiotu zaangażowanego społecznie, kierującego się w ramach swojej działalności nie tylko chęcią osiągnięcia zysku, ale również dobrem lokalnej społeczności. Tego rodzaju działanie pozwoli zatem na osiągnięcie przewagi konkurencyjnej nad innymi podmiotami działającymi w tej samej branży co Wnioskodawca, ponieważ, zdaniem Wnioskodawcy, kontrahenci chętniej współpracują z podmiotami zaangażowanymi społecznie.

Jak już wskazano powyżej, realizacja Projektu nie ma bezpośredniego wpływu na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej oraz zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę. Wiąże się ona jednak z całokształtem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz ogólnym funkcjonowaniem jego przedsiębiorstwa. Promocja oraz realizacja Projektu prowadzą bowiem m.in. do polepszenia wizerunku Wnioskodawcy wśród jego klientów, a także zwiększenia jego rozpoznawalności w Internecie. Powyższe może przełożyć się na zwiększenie sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy oraz zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez niego z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w związku z realizacją Projektu do chwili obecnej poniósł wydatki na nabycie:

naklejek oraz naklejek magnetycznych związanych z promocją Projektu;
usług reklamy mających na celu promocję Projektu;
maseczek ochronnych

Wydatki na nabycie ww. towarów i usług są finansowane wyłącznie ze środków własnych Wnioskodawcy. Jak wskazano bowiem w opisanym we wniosku stanie faktycznym, wpłaty od Darczyńców wykorzystywane są przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu zakupu i nieodpłatnego dostarczenia posiłków Obdarowanym.

Od środków wpłacanych przez Darczyńców na specjalnie w tym celu wyodrębniony rachunek bankowy nie były ani nie będą naliczane odsetki.

Darczyńcy w zamian za wpłatę określonej kwoty nie otrzymują od Wnioskodawcy jakichkolwiek świadczeń, w tym związanych z przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

10.

Jak wskazano w opisanym we wniosku stanie faktycznym, już w momencie nabycia posiłków Wnioskodawca wie, że będą one przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Obdarowanych, co nie jest czynnością pozostającą w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wykorzystuje nabywanych posiłków w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, ani też nie włącza ich w jakikolwiek sposób do tej działalności.

W związku z powyższym przekazywane nieodpłatnie towary (posiłki) nie należą do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

11.

Zdaniem Wnioskodawcy ocena, czy nieodpłatnie przekazywane posiłki stanowią formę darowizny w rozumieniu ww. art. 888 § 1 ustawy - Kodeks cywilny (dalej jako: k.c.) należy do Organu. Wnioskodawca wyczerpująco przedstawił w opisanym we wniosku stanie faktycznym sposób, w jaki następuje nabycie oraz przekazanie posiłków oraz źródła środków przeznaczanych na ten cel.

Niemniej jednak w ocenie Wnioskodawcy przekazanie posiłków Obdarowanym nie stanowi darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 k.c., ponieważ z przepisu tego wynika, że aby doszło do darowizny, musi nastąpić uszczuplenie majątku podatnika.

Jak wynika natomiast z opisanego we wniosku stanu faktycznego, nieodpłatne przekazanie posiłków w ramach Projektu odbywa się po zakupie ich ze środków pochodzących od Darczyńców. Środki pieniężne otrzymane od Darczyńców gromadzone są przez Wnioskodawcę na specjalnie w tym celu wyodrębnionym rachunku bankowym i Wnioskodawca może je wykorzystywać wyłącznie w celu nabycia posiłków. Wnioskodawca nie wykorzystuje w ww. celu innych posiadanych przez siebie środków.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy w wyniku zakupu posiłków i następnie ich przekazania Obdarowanym nie dochodzi do uszczuplenia majątku Wnioskodawcy, bowiem nie wykorzystuje on w tym celu własnych środków pieniężnych (np. wypracowanych w toku prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej), a tylko i wyłącznie te, które są przekazane mu przez Darczyńców.

Ponadto w związku z tym, że znajdują się one na odrębnym rachunku bankowym, Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie określić, jakie konkretnie środki zostały wykorzystane na zakup posiłków i czy były to wyłącznie środki pochodzące z wpłat od Darczyńców.

W ocenie Wnioskodawcy zatem, przekazanie w ramach Projektu posiłków Obdarowanym nie stanowi formy darowizny ze strony Wnioskodawcy, gdyż nie odbywa się kosztem jego majątku.

12.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatnie przekazywanie posiłków w okolicznościach opisanego we wniosku stanu faktycznego nie stanowi darowizny. Niemniej jednak Wnioskodawca pragnie podkreślić, że nie odlicza wartości przekazywanych posiłków od dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

13.

Wnioskodawca pragnie doprecyzować złożony przez siebie wniosek poprzez wskazanie, że dotychczas Obdarowanymi w ramach Projektu były wyłącznie podmioty wykonujące działalność leczniczą, wpisane, w momencie przekazania im posiłków, do wykazu, o którym mowa w art. 7 ustawy o COVID-19

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisane we wniosku wpłaty, które Wnioskodawca otrzymuje od Darczyńców na zakup posiłków w ramach Projektu, są dla Wnioskodawcy przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT?

Czy w przypadku uznania przez Organ, że w wyniku otrzymania wpłat od Darczyńców na zakup posiłków w ramach Projektu, po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód do opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, to wydatki na zakup ww. posiłków są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Czy jeżeli Wnioskodawca nie zaliczy wydatków na nabycie posiłków dla Obdarowanych do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia wartości przekazanych Obdarowanym posiłków w okresie od 1 stycznia do 30 września 2020 r. od podstawy opodatkowania na podstawie art. 38g ustawy o CIT?

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wydatki związane z organizacją i promocją Projektu?

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy wpłaty, które Wnioskodawca otrzymuje od Darczyńców na zakup posiłków w ramach Projektu, nie są dla niego przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), ponieważ środki otrzymywane od Darczyńców nie są mu należne, nie są przysporzeniem o definitywnym charakterze i Wnioskodawca nie może nimi swobodnie dysponować.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia przychodu. W art. 12 ustawy o CIT wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, moment ich powstania oraz wskazano wyłączenia z katalogu przychodów.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 ustawy o CIT są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zamknięty katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych zawarty został natomiast w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Wskazać należy również, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Wykładnia wyżej wymienionych przepisów prowadzi w ocenie Wnioskodawcy do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się wyłącznie przysporzenia, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji należy zdaniem Wnioskodawcy uznać, iż do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne, faktycznie uzyskane oraz definitywne. Nie mogą być to więc jakiekolwiek wpływy, lecz takie, w stosunku do których po¬datnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania, swobodnego dysponowania nimi i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Zasadą jest więc fakt, iż o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia oznaczający, że w sposób faktyczny i ostateczny powiększa on aktywa podatnika, bądź też pomniejsza jego pasywa.

Za wyrażonym powyżej przez Wnioskodawcę stanowiskiem, zgodnie z którym, aby dane przysporzenie mogło zostać uznane za przychód podatnika przemawia szereg orzeczeń sądów administracyjnych oraz interpretacji organów podatkowych. Można w tym miejscu przykładowo wskazać na wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1670/17, w którym odnosząc się do materii sąd wskazał, że Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.). W świetle ww. przepisu można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. (...) Tym samym o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Podobne stanowisko wyraził również NSA w wyroku z dnia 19 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 43/16 Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., za przychód można uznać tylko te wartości, które charakteryzują się przyrostem majątku podatnika i tylko te wpłaty, które mają charakter trwały, definitywny, tzn. ich nabywca może nimi rozporządzać jak właściciel, oraz są bezwarunkowe.

Jak wynika z przedstawionego w we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z epidemią COVID-19 podjął działania mające na celu wsparcie osób i instytucji zaan¬gażowanych w walkę z epidemią. Do tych działań należy opisany we wniosku Projekt.

Wnioskodawca w ramach Projektu zbiera wpłaty od Darczyńców na zakup posiłków dla Obdarowanych. Środki wpłacane są przez Darczyńców na specjalnie w tym celu wyodrębniony ra¬chunek bankowy. Środki zgromadzone na ww. rachunku, są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu nabycia posiłków oraz ich dostawy. W szczególności Wnioskodawca nie wykorzystuje tych środków w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Ponadto, jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, z uwagi na wyodrębnienie dedykowanego rachunku bankowego dla celów Projektu, Wnioskodawca dysponuje cały czas pełną i jasną informacją o tym, kiedy i jakie środki otrzymał od Darczyńców. Ze względu na to, że środki są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, można jednoznacznie zidentyfikować i obiektywnie potwierdzić, że środki te zostały rzeczywiście przeznaczone przez Wnio¬skodawcę w całości na realizację Projektu.

Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca nie otrzyma i nie będzie uprawniony do otrzymania wynagrodzenia pieniężnego z tytułu organizacji Projektu.

Stosowanie do przywołanego już wcześniej art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodem są wszelkie otrzymane przez podatników pieniądze z wyjątkiem przychodów zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy jednak środki przez niego otrzymane od Darczyńców w związku z Projektem nie mogą być uznane za definitywne przysporzenie prowadzące do przyrostu bądź też ograniczenia zobowiązań, które stanowiłyby podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego na podstawie ww. art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Z uwagi na powyższe w ocenie Wnioskodawcy ww. wpłaty od Darczyńców nie powinny zostać uznawane za jego przychód podatkowy. Jak Wnioskodawca wskazał bowiem powyżej, przychód na gruncie podatku CIT jest dla podatnika przysporzeniem należnym i definitywnym, a środki otrzymane przez Darczyńców w ramach Projektu i Zbiórki nie spełniają ww. warunków.

Wskazać w tym miejscu należy, że Wnioskodawca w ramach ww. akcji nie otrzymuje środków od darczyńców w zamian za realizację jakiejkolwiek usługi czy też dostawy na ich rzecz.

Środki te nie są również dla Wnioskodawcy przysporzeniem definitywnym, ponieważ jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach Projektu do wydatkowania uzyskanych w ww. sposób środków, wyłącznie na zakup posiłków od Spółki. Wnioskodawca nie jest zatem uprawniony do dysponowania wpłatami Darczyńców i może je pożytkować wyłącznie w ww. celach. W szczególności Wnioskodawca nie może wykorzystywać datków do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ewentualne wydatkowanie otrzymanych od Darczyńców środków do celów innych niż zakup posiłków uniemożliwia zdaniem Wnioskodawcy również to, że publikuje on cotygodniowe raporty z przebiegu Projektu, w których wykazuje wpłaty otrzymane od Darczyńców oraz środki wydatkowane na zakup posiłków. Ponadto Wnioskodawca opublikuje po zakończeniu Projektu kompletne sprawozdanie z jego przebiegu.

Wskazać również należy, że wpłaty od darczyńców gromadzone są przez Wnioskodawcę na wyodrębnionym rachunku bankowym, co oznacza, że można jednoznacznie zidentyfikować, że środki te zostały przeznaczone odpowiednio na zakup posiłków lub zostały przekazane Szpitalowi, czy też Wnioskodawca wykorzystał je do innych celów.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on zatem rozpoznawać przychodu z tytułu otrzymania wpłat od Darczyńców w ramach Projektu, ponieważ środki te nie spełniają definicji przychodów podatkowych, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.184.2019.2.AW, która dotyczyła co prawda odmiennego stanu faktycznego, jednak zdaniem Wnioskodawcy można ją pośrednio odnieść do datków otrzymywanych przez Wnioskodawcę w ramach Projektu. W interpretacji tej organ w pełni podzielił pogląd wnioskodawcy, który twierdził, że nie są dla niego przychodem środki za zbiórek charytatywnych, które gromadzi na odrębnym rachunku bankowym i następnie przekazuje na rzecz fundacji, ponieważ nie są mu należne oraz nie mają definitywnego charakteru.

Powyższa interpretacja dotyczyła co prawda sytuacji, w której podatnik jedynie przekazywał środki zabrane od darczyńców na rzecz fundacji, a w przypadku Projektu Wnioskodawca nabywa posiłki od Spółki celem przekazania ich Obdarowanym, jednakże podkreślić zdaniem Wnioskodawcy należy, że w obu sytuacjach doszło do przekazania środków pieniężnych na rzecz podatnika, na konkretny cel i w obu sytuacjach podatnik nie miał pełnej swobody w dysponowaniu otrzymanymi środkami. Ponadto ze względu na to, że wpłaty były dokonywane na specjalnie w tym celu wyodrębniony rachunek bankowy, sposób dysponowania środkami otrzymanymi od darczyńców mógł być w łatwy sposób skontrolowany.

Pośrednim potwierdzeniem wyrażonego powyżej poglądu, iż środki pieniężne, które są powierzone podatnikowi jedynie przejściowo/tymczasowo i w konkretnym celu, nie są dla niego przychodem, są również w ocenie Wnioskodawcy powtarzające się stanowiska organów podatkowych dotyczące przychodu z tytułu pośrednictwa w sprzedaży, m.in. interpretacja indywidualna z dnia 7 grudnia 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.305.2017.2.PS czy interpretacja indywi¬dualna z dnia 20 lipca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.84.2017.1.BS. W pierwszej z nich czytamy, że: Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca w ramach prowa¬dzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w zbieraniu zamówień, dystrybucji zamówień do usługodawcy oraz w dokonywaniu rozliczeń pieniężnych pomiędzy klientem a usługodawcą (a więc nie wykonuje usług sprzątania we własnym imieniu i na własny rachunek) (...). W rezultacie przychodem będzie jedynie prowizja za usługę pośrednictwa (a nie cała kwota otrzymana od podmiotu na rzecz którego świadczona jest usługa pośrednictwa).

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy środki, które otrzymuje od Darczyńców w związku z Projektem nie są dla niego przychodem podatkowym, ze względu na to, że nie są one mu należne oraz nie są definitywnym przysporzeniem dla Wnioskodawcy, a co za tym idzie nie spełniają warunków do uznania za przychód przewidzianych przez art. 12 ustawy o CIT.

Wnioskodawca nie otrzymuje ich bowiem w związku z realizacją jakiejkolwiek usług na rzecz Darczyńców i nie może ich również wydatkować na wybrany przez siebie cel, a jest jedynie uprawniony do nabycia posiłków od Spółki. W ocenie Wnioskodawcy pełni on w omawianym przypadku jedynie rolę swego rodzaju pośrednika pomiędzy Darczyńcami a Spółką i po jego stronie nie powstaje przychód w wyniku otrzymania datków od darczyńców w ramach Projektu.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku uznania przez Organ, że w wyniku otrzymania wpłat od Darczyńców na zakup posiłków w ramach Projektu po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód do opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, to wydatki na zakup ww. posiłków stanowią wówczas dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ są to wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu uzyskania tego przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Powyższe w ocenie Wnioskodawcy oznacza, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma zatem prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku uznania, że kwoty otrzymywane od Darczyńców w ramach Projektu stanowią dla niego przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, zasadne jest, aby Wnioskodawca mógł rozpoznać koszt z tytułu nabycia posiłków.

W takim wypadku należy bowiem zdaniem Wnioskodawcy uznać, że wydatkowanie przez Wnioskodawcę ww. środków na zakup posiłków następuje w celu osiągnięcia przychodów - kolejnych wpłat od Darczyńców.

Wskazać w tym miejscu jednakże należy, że z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wynika, iż podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie te wydatki, które nie zostały wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 o VAT, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Z powyższego przepisu zdaniem Wnioskodawcy wynika, że podatnik, co do zasady, nie może zaliczyć do kosztów darowizn z wyjątkiem przypadków enumeratywnie wymienionych w ww. przepisie. Natomiast w przypadku darowizn towarów, których koszt w momencie ich nabycia stanowił koszt podatkowy, podatnik powinien dokonać korekty swoich kosztów, poprzez wyłączenie z nich wydatków na darowane towary. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdza m.in. interpretacja indywidualna z 31 lipca 2014 r, Znak: IPTPB1/415-247/14-5/MD, wy¬dana na gruncie analogicznego do art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. W przywołanej powyżej interpretacji organ wyjaśnił, że: (...) wydatki na nabycie towarów nie będą stanowić z chwilą ich przekazania w formie darowizny kosztów uzyskania przychodów u darczyńcy. Z chwilą przekazania towarów w drodze darowizny, wydatki poniesione na ich nabycie nie będą miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, niezbędne będzie dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na nabycie towarów będących przedmiotem darowizny.

Z opisanego we Wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach Projektu Wnioskodawca nabywa posiłki (tj. produkty spożywcze, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o VAT) za środki od Darczyńców, które następnie nieodpłatnie przekazuje na rzecz Obdarowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy do oceny tego, czy ograniczenie w zaliczeniu do kosztach uzyskania przychodów przewidziane przez art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT znajdzie zastosowanie w analizowanym przypadku, ustalić w pierwszej kolejności należy, czy ze strony Wnioskodawcy dochodzi do darowizny na rzecz Obdarowanych.

Organy podatkowe w swoich interpretacjach jednoznacznie wskazują, że pojęcie darowizny, którym posługuje się art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, należy rozumieć w kontekście regulacji ustawy - Kodeks cywilny (dalej jako: „k.c.”). Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.571.2019.1.MF, w której organ stwierdził, że: Wobec braku definicji „darowizny” w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odnieść się do ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm.; dalej: „Kodeks cywilny”).

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zdaniem Wnioskodawcy z powołanego powyżej przepisu wynika, że aby doszło do darowizny, musi nastąpić uszczuplenie majątku podatnika.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, nieodpłatne przekazanie posiłków w ramach Projektu odbywa się po zakupie ich ze środków pochodzących od Darczyńców. Środki pieniężne otrzymane od Darczyńców gromadzone są przez Wnioskodawcę na specjalnie w tym celu wyodrębnionym rachunku bankowym i Wnioskodawca może je wykorzystywać wyłącznie w celu nabycia posiłków. Wnioskodawca nie wykorzystuje w ww. celu innych posiadanych przez siebie środków.

Ponadto w związku z tym, że znajdują się one na odrębnym rachunku bankowym. Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie określić, jakie konkretnie środki zostały wykorzystane na zakup posiłków i czy były to wyłącznie środki pochodzące z wpłat od Darczyńców.

W ocenie Wnioskodawcy zatem, skoro przekazanie w ramach Projektu posiłków Obdarowanym nie ma charakteru darowizny, gdyż nie odbywa się kosztem majątku Wnioskodawcy, to zastosowania nie znajdzie analizowany art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

W konsekwencji w przypadku stwierdzenia przez Organ, że wpłaty otrzymywane przez Wnioskodawcę od Darczyńców w ramach Projektu stanowią dla niego przychód, Wnioskodawca ma w takiej sytuacji prawo do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na to, że jak wskazano powyżej, wydatki na zakup posiłków mogą być w takiej sytuacji uznane za ponoszone przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów (otrzymania wpłat od Darczyńców).

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku niezaliczenia wydatków na nabycie posiłków dla Obdarowanych do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia wartości przekazanych Obdarowanym w okresie od 1 stycznia do 30 września 2020 r. posiłków od podstawy opodatkowania na podstawie art. 38g ustawy o CIT, jeżeli obdarowanymi będą podmioty, o których mowa w ust. 1 tego przepisu. Spełnione będą bowiem wszystkie warunki do zastosowania art. 38g ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 38g ust. 1 ustawy o CIT od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o CIT w celu obliczenia podatku lub zaliczki podatnik może odliczyć nieodliczone na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 i 8 ustawy o CIT darowizny przekazane od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 września w 2020 r. na przeciwdziałanie CCMD-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19.

podmiotom wykonującym działalność leczniczą, wpisanym do wykazu, o którym mowa w art. 7 ustawy o COVID-19;
Agencji Rezerw Materiałowych z przeznaczeniem na cele wykonywania zadań ustawowych;
Centralnej Bazy Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych z przeznaczeniem na cele wykonywania działalności statutowej;
domom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, noclegowniom, schroniskom dla osób bezdomnych, w tym z usługami opiekuńczymi, ośrodkom wsparcia, rodzinnym domom pomocy oraz domom pomocy społecznej, o których mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r, o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r, poz. 1507, 1622, 1690, 1818 i 2473).

Wartość darowizny, którą podatnik może odliczyć na podstawie ww. przepisu uzależniona jest od momentu przekazania darowizny. W przypadku przekazania darowizny:

do dnia 30 kwietnia 2020 r.- odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 200% wartości darowizny;
w maju 2020 r. - odliczeniu podlega kwota odpowiadająca 150% wartości darowizny;
od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 30 września 2020 r. - odliczeniu podlega kwota odpowiadająca wartości darowizny (art. 38g ust. 2 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 38g ust. 2a ustawy o CIT odliczenie, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, przysługuje również w przypadku, gdy przekazanie darowizny nastąpiło przy udziale organiza¬cji, o której mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, jeżeli:

przekazanie darowizny tej organizacji przez podatnika, a następnie przez tę organizację podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, nastąpiło w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r. oraz
organizacja ta przekazała podatnikowi pisemną informację o miesiącu przekazania środków pochodzących z darowizny oraz nazwie podmiotu, na rzecz którego te środki zostały przekazane.

Stosownie natomiast do treści art. 38g ust. 3 ustawy o CIT zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule, do darowizn stosuje się odpowiednio przepisy art. 18 ust. 1b, 1c, 1e-1g, 1k oraz art. 27 ust. 4a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18 ust. 1c ustawy o CIT odliczenie darowizn stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Z art. 18 ust. 1k wynika z kolei, że do zastosowania ww. przepisu konieczne jest również, aby podatnik nie zaliczył wartości darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe przepisy w ocenie Wnioskodawcy, aby podatnik miał możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wartości bezpośrednio przekazanej darowizny (tj. bez udziału jednej z organizacji, o której mowa w art. 38g ust. 2a ustawy o CIT) na podstawie art. 38g ustawy o CIT, konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:

Darowizna została przekazana na rzecz jednego z podmiotów określonych w art. 38g ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT.
Darowizna została przekazana w terminie od 1 stycznia do 30 września 2020 r. (art. 38g ust. 1 ustawy o CIT).
Darowizna została udokumentowana w sposób przewidziany przez art. 18 ust. 1c ustawy o CIT.
Podatnik nie zaliczył wartości darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.
Podatnik nie odliczył darowizny na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 i 8 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy przy założeniu, że w wyniku otrzymania wpłat od Darczyńców w ramach Projektu po jego stronie powstaje przychód do opodatkowania i jednocześnie Wnioskodawca nie może na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów na nabycie posiłków w ramach Projektu ze względu na to, że przekazanie posiłków w ramach Projektu spełniają warunki do uznania za darowizny, Wnioskodawca może na podstawie art. 38g ust. 1 ustawy o CIT odliczyć od podstawy opodatkowania wartość środków przekazanych na rzecz Szpitala lub też wartości posiłków przekazanych Obdarowanemu, będącemu jedną z instytucji wymienionych w art. 38g ust. 1 ustawy o CIT.

Konieczne jest przy tym, aby Wnioskodawca dokumentował przekazanie ww. środków oraz posiłków w sposób przewidziany w art. 18 ust. 1c ustawy o CIT, oraz aby ich przekazanie nastąpiło w okresie od 1 stycznia do 30 września 2020 r.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku przekazania posiłków w ramach Projektu jednemu z podmiotów wymienionych w art. 38g ust. 1 ustawy o CIT będzie mógł odliczyć wartość darowizny od podstawy opodatkowania na podstawie ww. przepisu.

Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, w przypadku przekazania posiłków instytucji (np. szpitalowi), Wnioskodawca prowadzi ewidencję wydanych posiłków oraz każdorazowo dokumentuje ich wydanie. Dokumentacja składa się z wystawianego przez Spółkę protokołu, który wskazuje:

Wnioskodawcę, oznaczonego jako Kontrahent,
odbiorcę, tj. instytucję, na rzecz której przekazywane są posiłki,
liczbę sztuk oraz rodzaj wydawanych posiłków,
podpis osoby, która w imieniu Obdarowanej instytucji odebrała przekazywane posiłki.

Do ww. protokołu Wnioskodawca dołącza cennik, z którego jednoznacznie wynika jaką wartość mają poszczególne rodzaje posiłków. Załączony cennik wraz ze wskazanymi danymi o liczbie i rodzaju przekazanych posiłków dają więc informację o wartości przekazanej darowizny.

Ponadto wartość poszczególnych posiłków można określić również na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę a Spółką, do której cennik jest załącznikiem, a także faktury VAT wystawianej przez Spółkę, która dokumentuje sprzedaż posiłków na rzecz Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy dokumentacja przekazania posiłków Obdarowanej instytucji spełnia wymogi określone w art. 18 ust. 1c ustawy o CIT, tj.:

dokumentacja określa wartość darowizny - można ją bowiem ustalić na podstawie liczby sztuk wydawanych posiłków określonej w protokole oraz cennika załączonego do protokołu (niezależnie od tego ustalenie wartości darowizny jest możliwe również na podstawie umowy między Wnioskodawcą a Spółką, a także faktury wystawianej na rzecz Wnioskodawcy przez Spółkę),
dokumentacja zawiera oświadczenie o przyjęciu darowizny przez obdarowanego - osoba będąca przedstawicielem Obdarowanej instytucji potwierdza odbiór Posiłków poprzez podpisanie protokołu.

W ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia w przypadku analizowanej sytuacji jest to, że przedmiotowy protokół wystawiany jest przez Spółkę, a nie przez Wnioskodawcę. Przepis art. 18 ust. 1c ustawy o CIT nie wymaga bowiem, aby to darczyńca wystawił dokument, z którego wynika wartość darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu. Przepis ten zastrzega jedynie, że podatnik powinien posiadać ww. dokumentację.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lipca 2015 r. Znak: IPPB4/4511-537/15-2/JK, dotyczącej możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania darowizn, które zostały przekazane za pośrednictwem pracodawcy. Wskazana interpretacja dotyczy co prawda podatku PIT, ale ze względu na zbieżność regulacji w zakresie dokumentacji przekazania darowizn zawartych w ustaw o PIT oraz ustawie o CIT, można ją w ocenie Wnioskodawcy odpowiednio odnieść również do przypadku będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

W ww. interpretacji organ w pełni podzielił stanowisko wnioskodawczym, która twierdziła, że może odliczyć darowiznę przekazywaną za pośrednictwem swojego pracodawcy, ze względu na to, że to ona ponosi ekonomiczny ciężar darowizny i otrzymuje od pracodawcy dowód wpłaty na rachunek obdarowanego, który spełnia warunki określone w art. 26 ust. 7 pkt 1 ustawy o PIT.

Podkreślić w tym miejscu również należy, że art. 38g ustawy o CIT nie definiuje konkretnie jakiego rodzaju darowizny mogą podlegać odliczeniu na jego podstawie. W ocenie Wnioskodawcy uznać zatem należy, że odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie ww. przepisu ustawy o CIT mogą podlegać wszelkie darowizny, których celem jest wsparcie walki z COVID-19. Nie będą to zatem w ocenie Wnioskodawcy darowizny wyłącznie środków ochrony przed COVID-19 i innych wyrobów medycznych (np. maseczek, przyłbic, testów na COVID-19) lub też środków pieniężnych na zakup ww. towarów. Odliczeniu na podstawie art. 38g ustawy o CIT podlegać mogą zdaniem Wnioskodawcy wszelkie darowizny, które, choćby pośrednio, mogą przyczynić się do zwalczania epidemii COVID-19 i darczyńca właśnie w tym celu dokonał darowizny. W ocenie Wnioskodawcy zatem do kategorii darowizn na cel przeciwdziałania COVID-19 należy zaliczyć również darowizny posiłków na rzecz podmiotu zaangażowanego w walkę z COVID-19 oraz jego pracowników.

Ponadto jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca nie odlicza na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 i 8 ustawy o CIT wartości przekazanych posiłków.

W przypadku stanowiska Organu zgodnie, z którym Wnioskodawca nie może zaliczyć wartości posiłków przekazywanych Obdarowanym do kosztów uzyskania przychodów, spełniony jest również warunek niezaliczania wartości darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Organ stwierdzi, że Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości nabywanych oraz przekazywanych Obdarowanym posiłków zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, to jeżeli posiłki nabywane i dystrybuowane w ramach Projektu zostaną nieodpłatnie przekazane w celu przeciwdziałania COVID-19 Obdarowanemu będącemu podmiotem, o którym mowa w art. 38g ust. 1 ustawy o CIT, w okresie od 1 stycznia do 30 września 2020 r., to Wnioskodawca będzie mógł odliczyć wartość przekazanych posiłków od podstawy opodatkowania na podstawie art. 38g ustawy o CIT. Podobnie jak w przypadku Zbiórki wartość przekazanych posiłków, którą będzie mógł odliczyć od podstawy opodatkowania na podstawie art. 38g ust. 1 ustawy o CIT, będzie uzależniona od momentu przekazania darowizny (art. 38g ust. 2 ustawy o CIT).

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wydatki związane z organizacją oraz promocją Projektu, ponieważ są to wydatki ponoszone przez niego pośrednio w celu uzyskania przychodu - poprawiają wizerunek Wnioskodawcy wśród podmiotów współpracujących.

Zgodnie z przywołanym już wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do wskazanego powyżej przepisu wszystkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, które są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, można odliczyć od podstawy opodatkowania, o ile nie zostały one wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Należy zauważyć, iż kosztami uzyskania przychodów mogą być również te wydatki, które nie generują wprost konkretnych przychodów, a mają tylko pośredni charakter.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki, które ponosi w związku z organizacją Projektu oraz Zbiórki należy zaklasyfikować jako koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Wskazać bowiem w ocenie Wnioskodawcy należy, że oprócz chęci pomocy w zwalczaniu oraz łagodzeniu skutków epidemii COVID-19 działania wnioskodawcy doprowadzą do osiągnięcia, zabezpie-czenia oraz zachowania jego źródeł przychodów poprzez zachęcenie większej liczby potencjal¬nych klientów oraz kontrahentów do skorzystania z oferowanych przez niego usług.

Wskazać w tym miejscu przykładowo należy, że promocja Zbiórki odbywać się będzie przede wszystkim za pośrednictwem Internetu (np. strony internetowej Projektu prowadzonej przez Wnioskodawcę, Facebooka). Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą głównie za pośrednictwem swojej strony Internetowej. W ocenie Wnioskodawcy zatem prowadzenie promocji Projektu wpłynie na rozpo¬znawalności marki Wnioskodawcy w Internecie i w konsekwencji bezpośrednio przełoży się na zwiększenie liczby osób odwiedzających stronę internetową Wnioskodawcy i tym samym wzrost liczby potencjalnych klientów.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że organizacja Projektu, a także poniesione w związku z tym wydatki będą miały pośredni związek z uzyskaniem, zabezpieczeniem, bądź też zachowa¬niem osiąganych przez niego przychodów poprzez:

Wzmocnienie rozpoznawalności Wnioskodawcy wśród jego obecnych oraz potencjalnych kontrahentów.
Zbudowanie pozytywnego obrazu Wnioskodawcy oraz jego władz, jako podmiotów, które są zaangażowane w działalność charytatywną oraz troszczących się o dobro społeczeństwa.
Ukształtowanie pozytywnych relacji między Wnioskodawcą a podmiotami zaangażowanymi w Projekt lub Zbiórkę.
Zbudowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy wśród obecnych pracowników Wnioskodawcy, co może przełożyć się na większą motywację do pracy oraz ich większą lojalność wobec Wnioskodawcy.

Pozytywny wizerunek Wnioskodawcy przełoży się również niewątpliwie na zbudowanie pozytywnej opinii u Wnioskodawcy również u potencjalnych pracowników, dzięki czemu Wnioskodawca będzie mógł łatwiej pozyskiwać nowych, wykwalifikowanych pracowników.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy podejmowane przez niego w związku ze Zbiórką oraz Projektem działania wpłyną na jego ogólny wzrost konkurencyjności na rynku, co pośrednio wpływać będzie na wielkość uzyskiwanych przez niego przychodów. Poniesione w związku z organizacją oraz promocją Zbiórki wydatki będą miały zatem związek z osiąganym przez niego przychodem.

Ponadto, jak już wskazano powyżej, zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe koszty związane z Projektem oraz Zbiórką mogą zostać uznane za wydatki związane z prowadzeniem działalności w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu (tzw. CSR). Zdaniem Wnioskodawcy, jego zaangażowanie we wsparcie zwalczania epidemii COVID-19 należy postrzegać jako implementację CSR.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki związane z działaniami podatników w zakresie CSR mogą być zaliczane przez nich do kosztów uzyskania przychodów, co potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych.

Przykładowo można w tym miejscu wskazać na interpretacje indywidualne: z dnia 2 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.104.2017.2.AT, z dnia 16 marca 2017 r., Znak: 1462-IPPB5.4510.1101.2016.1.BC oraz z dnia 2 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.104.2017.2.AT. W ostatniej z nich organ wskazał, że: (...) wydatki poniesione na realiza¬cję działań z zakresu CSR stanowią wydatki na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów i jako takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Ponadto wskazać należy zdaniem Wnioskodawcy na interpretację indywidualną z dnia 25 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.258.2019.2.AW, w której organ, odstępując od uzasadnienia, w pełni podzielił stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione w związku z udziałem w organizacji zbiórki charytatywnej, ponieważ są to wydatki z zakresu wskazanego powyżej CSR.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy poniesione przez niego wydatki związku z organizacją oraz promocją Projektu i Zbiórki stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Tut. Organ w pełni podziela stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 5 i Nr 8.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Mając na uwadze fakt, iż Organ w pełni podzielił stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 5 odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 6 i 7 jest bezprzedmiotowa. Należy bowiem zauważyć, że pytanie oznaczone we wniosku Nr 6 jest pytaniem warunkowym, i dotyczy ustalenia, czy w przypadku uznania przez Organ, że w wyniku otrzymania wpłat od Darczyńców na zakup posiłków w ramach Projektu, po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód do opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, to wydatki na zakup ww. posiłków są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Skoro tut. Organ w pełni podzielił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 5, i uznał, że po stronie Wnioskodawcy nie powstaje przychód w wyniku otrzymania datków od darczyńców w ramach Projektu, to odpowiedź na ww. pytanie jest zatem bezprzedmiotowa.

Analogicznie, pytanie oznaczone we wniosku Nr 7 jest także pytaniem warunkowym, i dotyczy ustalenia, czy jeżeli po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód, Wnioskodawca nie zaliczy wydatków na nabycie posiłków dla Obdarowanych do kosztów uzyskania przychodów, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia wartości przekazanych Obdarowanym posiłków w okresie od 1 stycznia do 30 września 2020 r. od podstawy opodatkowania na podstawie art. 38g ustawy o CIT.

Zasadność ww. twierdzenia Organu potwierdza sam Wnioskodawca w stanowisku do pytania oznaczonego we wniosku Nr 7 w którym wskazał, iż przy założeniu, że w wyniku otrzymania wpłat od Darczyńców w ramach Projektu po jego stronie powstaje przychód do opodatkowania i jednocześnie Wnioskodawca nie może na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów na nabycie posiłków w ramach Projektu ze względu na to, że przekazanie posiłków w ramach Projektu spełniają warunki do uznania za darowizny, Wnioskodawca może na podstawie art. 38g ust. 1 ustawy o CIT odliczyć od podstawy opodatkowania wartość środków przekazanych na rzecz Szpitala lub też wartości posiłków przekazanych Obdarowanemu, będącemu jedną z instytucji wymienionych w art. 38g ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym skoro Organ potwierdził, że wpłaty nie są przychodem to odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 7 jest również bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin