Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.669.2020.2.GM
z 24 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności dokonanej przez najemcę stanowiącej karę umowną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – uzupełniony pismem z 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.) dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności dokonanej przez najemcę stanowiącej karę umowną.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwraca się z uprzejmą prośbą o interpretację zaistniałej sytuacji najmu mieszkania. Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami mieszkania. Poprzez agencję nieruchomości mieszkanie zostało wprowadzone na rynek celem wynajmu. W dniu xx.09.2020 r. zaczęła obowiązywać umowa najmu okazjonalnego pomiędzy Najemcą a właścicielami, koszt wynajmu został ustalony na 4 200 zł oraz 1 500 zł opłaty administracyjnej. Jednakże Najemca wycofał się z umowy, a w dniu xx.09.2020 r. za porozumieniem stron umowa najmu okazjonalnego została rozwiązana. Najemca jako karę umowną zapłacił 2 500 zł, tj. 1 000zł za wynajem oraz 1 500 zł opłaty administracyjnej. Wnioskodawczyni planowała wraz z mężem rozliczać podatek za wynajem ryczałtowo, co miesiąc.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, co następuje.

1. Najem jest najmem prywatnym.
2. Z umowy najmu wynikał obowiązek zapłaty kary umownej za niedotrzymanie warunków umowy w wysokości 5 700 PLN (4 200 PLN czynszu + 1 500 PLN opłaty administracyjnej).
3. Po wycofaniu się przez najemcę z umowy najmu został sporządzony dokument o rozwiązaniu umowy za porozumieniem stron ze wskazaniem kary umownej w wysokości 2 500 PLN. Uzgodniona kwota jest niższa od określonej w pierwotnej umowie najmu z uwagi na fakt, że najemca wycofał się nagle i nie doszło do wprowadzenia się do mieszkania.
4. Kwota 2 500 PLN została uregulowana dnia xx.09.2020 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek?

Pytanie to wynika również z pisma uzupełniającego wniosek.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z zawarciem umowy w trybie najmu okazjonalnego oraz chęci opłacania zryczałtowanego podatku miesięcznie w wysokości 8,5%, kwota należnego do zapłaty podatku od uzyskania przychodu w wysokości 1 000 zł z kary umownej Wnioskodawczyni powinna wynosić 85 zł.

Powyższe stanowisko Wnioskodawczyni również zostało zawarte w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 i 9 tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są:

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
• inne źródła.
  
  

Natomiast w myśl art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905): ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu , dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a tej ustawy: osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy: opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze (…).

Zatem przychodem z tytułu najmu, stanowiącego źródło przychodów, jakim jest najem prywatny, są m.in. wartości pieniężne otrzymane przez podatnika (ewentualnie postawione do jego dyspozycji) z tytułu umowy najmu, np. czynsz płacony przez najemcę z tytułu korzystania z przedmiotu najmu.

Stosownie do przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja innych źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w ww. przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W opisie sprawy Wnioskodawczyni wskazała, że wraz z mężem są właścicielami mieszkania. Przez agencję nieruchomości mieszkanie zostało wprowadzone na rynek celem wynajmu. We wrześniu br. zaczęła obowiązywać umowa najmu okazjonalnego między najemcą a właścicielami. Jednak najemca wycofał się z umowy i za porozumieniem stron umowa najmu okazjonalnego została rozwiązana. Najemca, jako karę umowną, zapłacił łączną kwotę 2 500 zł, tj. 1 000zł za wynajem oraz 1 500 zł opłaty administracyjnej. Wnioskodawczyni planowała wraz z mężem rozliczać podatek za wynajem ryczałtowo, co miesiąc.

Wobec powyższego opisu – środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawczynię w związku z rozwiązaniem umowy z przyczyn leżących po stronie najemcy nie można zakwalifikować do źródła przychodów, określonego w treści art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najmu prywatnego. Na gruncie niniejszej sprawy nie został bowiem spełniony warunek pozostawania środków pieniężnych z tytułu kary umownej w związku z przychodem z tytułu najmu lokalu mieszkalnego.

W myśl bowiem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.): przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

W rozpatrywanej sprawie środki pieniężne zostaną Wnioskodawczyni wypłacone przez najemcę w zamian za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, nie zaś jako czynsz związany z użytkowaniem mieszkania przez najemcę. Po wycofaniu się przez najemcę z umowy najmu został sporządzony dokument o rozwiązaniu umowy za porozumieniem stron ze wskazaniem kary umownej w wysokości 2 500 PLN. Otrzymane pieniądze są jedynie pośrednio związane z najmem mieszkania, tym samym winny zostać zaliczone przez Wnioskodawczynię do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz na podstawie obowiązujących regulacji prawnych, należy stwierdzić, że otrzymaną przez Wnioskodawczynię karę umowną w wysokości 2 500 zł (jak wskazano w uzupełnieniu wniosku), wypłaconą przez najemcę w zamian za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować na zasadach ogólnych.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni, nie dotyczy innych osób, tj. męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.