2020.11.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.573.2020.1.ŁS
z 6 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 1 września 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą ……………, której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem, zakwalifikowana według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania jest podatek liniowy. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402, tj. z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z kontrahentem (dalej: „Kontrahent” lub „Spółka”) na czas nieokreślony umowę ramową dotyczącą stałej współpracy w zakresie usług programistycznych. Na podstawie umowy Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi w zakresie tworzenia, ulepszania i rozwoju oprogramowania. Usługi świadczone są w trybie projektowym - Spółka angażuje Wnioskodawcę do pracy nad projektami dla swoich klientów i każdorazowo określa zakres zadań do wykonania przez Wnioskodawcę, tj. efekty do osiągnięcia w danym projekcie. Czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie prowadzonej współpracy ze Spółką nie są wykonywane pod kierownictwem Spółki lub jej klientów, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca, ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach usług świadczonych na rzecz Spółki Wnioskodawca tworzy nowe lub ulepsza bądź rozwija istniejące programy komputerowego lub ich części. Takie efekty pracy Wnioskodawcy stanowią utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, tj. z późn. zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”) i jako takie podlegają ochronie na podstawie przepisów tej ustawy. Zgodnie z umową, Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie utworów. Prawa te przechodzą na Spółkę z chwilą dostarczenia utworów przez Wnioskodawcę. W praktyce prawa autorskie przechodzą na Spółkę w momencie zapisania kodu lub jego fragmentu przez Wnioskodawcę w systemie kontroli wersji Git (repozytorium). W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje od Spółki wynagrodzenie. Jest ono płatne w cyklach miesięcznych, w terminie ustalonej liczby dni od wystawienia przez Wnioskodawcę faktury. Jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są utwory - w postaci oprogramowania - chronione na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim. Jednocześnie, zgodnie z umową, powyższe wynagrodzenie wyczerpuje wszelkie roszczenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych. Tym samym całość otrzymywanego honorarium Wnioskodawcy przysługuje za przeniesienie praw autorskich do wytwarzanych lub rozwijanych programów komputerowych.

W ramach prowadzonej współpracy, Wnioskodawca pracuje nad szeregiem projektów, których celem jest wytworzenie, ulepszenie lub rozwój oprogramowania komputerowego. W praktyce współpraca Wnioskodawcy oraz Kontrahenta wygląda następująco:

Spółka lub bezpośrednio jej klient przedstawia Wnioskodawcy główne założenia projektu, tzn. efekt, który ma zostać finalnie osiągnięty, np. dostarczenie nowej funkcji biznesowej, stworzenie systemu, etc.
Każdy projekt tworzenia utworu realizowany jest według następującej metodologii:
1. analiza otrzymanego zlecenia od Kontrahenta pod kątem sposobu implementacji,
2. implementacja algorytmu we właściwych technologiach oraz narzędziach,
3. przeprowadzenie fazy testów celem eliminacji ewentualnych błędów oraz wprowadzenie poprawek celem zapewnienia właściwego funkcjonowania zaimplementowanego algorytmu,
4. zakończenie prac wraz ze sprzedażą jej wyniku Kontrahentowi.
  
  Wnioskodawca we własnym zakresie przystępuje do realizacji projektu. Zleceniodawca (Spółka lub jej klient) ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia oprogramowania komputerowego.
Wnioskodawca przekazuje na rzecz Kontrahenta efekty swojej pracy, czyli kod programistyczny lub jego fragmenty. Każda część z wytworzonego oprogramowania stanowi autorskie dzieło Wnioskodawcy. W szczególności, prace programistyczne Wnioskodawcy polegają na:
1. Rozwoju modułów i systemów nadzorujących aplikacji,
2. Tworzeniu nowych modułów, funkcjonalności poprzez pisanie kodu źródłowego od podstaw;
3. Wynajdywaniu nowych zastosowań dla danego kodu/modułu, sposobów jego użycia i bardziej efektywnego sposobu zapisu;
4. Implementacji nowo wytworzonego kodu - modułów, funkcjonalności, algorytmów, usprawnień;
5. Dokonywaniu analizy kodu pod kątem zgodności z założeniami technicznymi i możliwości dokonania ewentualnych usprawnień;
6. Pisaniu testów jednostkowych, integracyjnych i akceptacyjnych;
7. Tworzeniu od podstaw swoistych algorytmów analizujących i przetwarzających dane;
8. Projektowaniu nowych funkcjonalności, modułów, algorytmów;
9. Tworzeniu prototypów funkcjonalności i komponentów, przeprowadzanie symulacji zachowań;
10. Wyszukiwaniu i usuwaniu błędów w oprogramowaniu, przeprowadzanie weryfikacji kodu programu pod kątem jego poprawności i zgodności z założeniami i specyfikacją techniczną;
11. Tworzeniu dokumentacji technicznej i instrukcji w kodzie;
12. Dokonywaniu analizy problemów pojawiających się na każdym etapie projektu i wyszukiwanie sposobów ich rozwiązań;
13. Wdrożeniu usprawnień i rozwiązań poprzez napisanie odpowiedniego kodu stworzonego od podstaw, opracowywanie rozwiązań systemowych i operacyjnych, mających na celu usprawnienie algorytmów, procesu produkcyjnego oraz komunikacji na linii serwer-klient.
  
  W ramach prowadzonych prac, Wnioskodawca wykorzystuje w szczególności język programowania …….t. Efektem prac realizowanych przez Wnioskodawcę są m.in.:
14. Moduł analizy zachowań użytkowników dla całego ekosystemu aplikacji webowych oraz mobilnych;
15. Skrypt (algorytm) migrujący dane i multimedia pomiędzy platformami content media klienta;
16. Moduł odpowiedzialny za komunikację z bazą danych i synchronizację stanu z aplikacją (moduł dotyczy platformy typu …….., którą wyróżnia innowacyjne podejście do połączenia trzech usług: …., ….. oraz dynamicznej transformacji obrazu i video w chmurze, ze szczególnym uwzględnieniem technologii do synchronizacji pomiędzy interfejsem użytkownika a assetami rozsianymi na serwerach firm trzecich);
17. Algorytm weryfikujący poprawność struktur metadanych na platformie ….;
18. Moduł obsługi nowych typów assetów na platformie …..;
19. Moduł logowania jako inny użytkownik (w trybie administratora) na platformie

Efekt prac Wnioskodawcy jest każdorazowo uzewnętrzniany w postaci kodu napisanego w danym języku programowania (…..). Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. W tym zakresie, Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę (np. z zakresu narzędzi informatycznych i programowania) oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru prac rutynowych, jako że każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich dzieł, przynajmniej w skali działalności Wnioskodawcy, czyli nowych programów komputerowych zapisanych w postaci kodów programistycznych. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub też na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania prac na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w danej dziedzinie. Prace prowadzone są do momentu osiągnięcia zakładanego celu projektu (np. stworzenia nowej funkcjonalności o zakładanych parametrach) lub do momentu stwierdzenia, że osiągnięcie oczekiwanych funkcji jest niemożliwe technologicznie (w takim przypadku prace mogą być zakończone lub Wnioskodawca ze Spółką i/albo jej klientem ustala nowy, zmodyfikowany cel projektu, uwzględniający wnioski z dotychczasowych prac Wnioskodawcy). Wszystkie efekty prac Wnioskodawcy, tj. programy komputerowe, tworzone i ulepszane lub rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartej umowy, powstają wyłącznie w wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo- rozwojowej (dalej również: „B+R”), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zarówno tworzy nowe, jak i ulepsza lub rozwija istniejące oprogramowanie. Celem działań w zakresie ulepszania i rozwoju istniejącego oprogramowania jest poprawa jego użyteczności albo funkcjonalności. Działania takie ulepszają/rozwijają działanie istniejących programów, np. poprzez dodanie w nich zupełnie nowych funkcjonalności, które do tej pory w nich - a przez to również w działalności podmiotu korzystającego z danego programu - nie istniały. Oprogramowanie, które Wnioskodawca ulepsza lub rozwija, może być zarówno rezultatem jego własnej wcześniejszej pracy twórczej, jak też może być oprogramowaniem autorstwa innych osób. W obu przypadkach Wnioskodawcy nie przysługują prawa do rozwijanego oprogramowania - nie posiada licencji na programy stworzone przez innych autorów, a prawo do programów stworzonych uprzednio przez siebie już wcześniej przekazał Spółce. Jednocześnie, w wyniku ulepszania czy rozwoju istniejącego oprogramowania Wnioskodawca tworzy zupełnie nowy, odrębny od tego oprogramowania utwór, który również podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest właścicielem odrębnego prawa autorskiego do tego utworu. W efekcie, w wyniku ulepszania czy rozwoju oprogramowania powstaje po stronie Wnioskodawcy nowe, odrębne prawo autorskie do programu komputerowego, które zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT może stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej na cele ulgi IP BOX. Prawo to jest następnie przenoszone na Spółkę, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, jak wskazano powyżej. A zatem, Wnioskodawcy nie przysługują i nie będą przysługiwały prawa do istniejącego, ulepszanego programu w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Będą mu natomiast (chwilowo) przysługiwały autorskie prawa majątkowe do modyfikacji, tj. części składowych oprogramowania (rozwiązań programistycznych zapisanych kodem w języku programowania JavaScript), stworzonych w wyniku działalności B+R Wnioskodawcy, mających na celu ulepszenie tego oprogramowania - tylko do momentu przeniesienia ich na Kontrahenta. Wszystkie utwory - zarówno w ramach tworzenia nowego, jak i ulepszania czy rozwoju istniejącego oprogramowania - zostały wytworzone wyłącznie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Jak wskazano powyżej, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w przedstawiony sposób oprogramowania. Wnioskodawca osiąga zatem dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dalej również: „kwalifikowane IP”). Mając na uwadze obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. przepisy podatkowe w zakresie ulgi IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego. W konsekwencji, Wnioskodawca chciałby w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy z Kontrahentem w 2019 r. z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca kontynuuje współpracę z Kontrahentem w 2020 r. i zamierza ją kontynuować na takich samych warunkach w latach kolejnych. W szczególności Wnioskodawca zamierza uzyskiwać dochody w takich samych okolicznościach faktycznych jak w 2019 r. i na takich samych zasadach. Dlatego też chciałby w następnych latach również rozliczyć się z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544). Ponadto, Wnioskodawca posiada i prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja ta pozwala również na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde wyżej wymienione prawo oraz określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ponadto ewidencja pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów działalności B+R Wnioskodawcy, obejmując wydatki od początku realizacji takiej działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca prowadzi ewidencję na bieżąco od stycznia 2019 r., kiedy to weszły w życie przepisy podatkowe określające wymóg jej posiadania. Ewidencja obejmuje okres od początku działalności B+R, która zmierzała do wytworzenia kwalifikowanego IP, i zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Jeśli chodzi o sposób rozpoznawania kwalifikowanych IP oraz określania związanego z nimi dochodu, to Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że - jak już wspomniano we wcześniejszej części wniosku - Kontrahent angażuje Wnioskodawcę do realizacji konkretnych zadań na projektach dla swoich klientów. Projekty takie obejmują utworzenie danego programu komputerowego lub rozwinięcie/ulepszenie istniejącego programu. Co za tym idzie, projekt zazwyczaj podzielony jest na kilka lub wiele elementów składowych. Przykładowo, jeden projekt może zakładać budowę kilku odrębnych modułów lub napisanie skryptów (algorytmów). Indywidualny charakter każdego projektu ma bezpośrednie przełożenie na to, jak Wnioskodawca rozpoznaje w ewidencji kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Przykładowo, jeśli dany projekt zakłada budowę aplikacji X, modułu Y oraz biblioteki Z, to Wnioskodawca traktuje każde z tych rozwiązań jako odrębny utwór chroniony prawem autorskim do programu komputerowego na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim. W efekcie, Wnioskodawca rozpoznaje je w ewidencji jako trzy odrębne kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Następnie, Wnioskodawca przypisuje do każdego z wyodrębnionych kwalifikowanych praw własności intelektualnej odpowiadające mu przychody i koszty uzyskania przychodu. Ponieważ w ramach zawartej umowy Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na Spółkę, Wnioskodawca rozpoznaje przychód dotyczący każdego kwalifikowanego IP jako przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jeśli w danym miesiącu Wnioskodawca prowadzi działalność B+R prowadzącą do wytworzenia jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (tj. autorskiego prawa do programu komputerowego - w tym przypadku utworu będącego rozwiązaniem zapisanym kodem w języku programowania JavaScript), to całość przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu za dany miesiąc zostanie przyporządkowana do tego kwalifikowanego prawa. Jeśli w danym miesiącu Wnioskodawca prowadzi działalność B+R prowadzącą do wytworzenia więcej niż jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, osiągnięte przychody oraz poniesione w danym miesiącu koszty zostają przyporządkowane do każdego kwalifikowanego prawa według proporcji określonej na podstawie czasu poświęconego przez Wnioskodawcę na prace B+R zmierzające do wytworzenia danego utworu chronionego prawem autorskim. Po odjęciu kosztów od przychodów Wnioskodawca określa dochód (stratę) przypadający na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Następnie Wnioskodawca wylicza wskaźnik nexus w odniesieniu do każdego tak określonego dochodu (straty) przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Do wyliczenia każdego wskaźnika Wnioskodawca uwzględnia koszty działalności B+R związanej z wytworzeniem danego kwalifikowanego IP poniesione narastająco w każdym miesiącu prac. Wnioskodawca ponosi koszty na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność B+R związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, natomiast nie ponosi kosztów w ramach prowadzonej działalności kosztów, o których mowa w b, c i d w treści przepisu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Koszty poniesione przez Wnioskodawcę w danym miesiącu są przyporządkowywane do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jeśli w danym miesiącu Wnioskodawca prowadzi działalność B+R prowadzącą do wytworzenia więcej niż jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i konieczna jest alokacja kosztów tej działalności do więcej niż jednego kwalifikowanego IP, koszty te zostają przyporządkowane do każdego kwalifikowanego prawa według proporcji określonej na podstawie czasu poświęconego przez Wnioskodawcę na prace B+R zmierzające do wytworzenia danego utworu chronionego prawem autorskim i następnie uwzględnione w kalkulacji wskaźnika dla tego kwalifikowanego IP. W kolejnym kroku Wnioskodawca mnoży wcześniej określony dochód dotyczący każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przez wyliczony, właściwy dla tego prawa wskaźnik nexus, i w ten sposób Wnioskodawca określa wartość kwalifikowanego dochodu (straty), o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. W przypadku gdy wartość wskaźnika nexus przekracza 1, Wnioskodawca przyjmuje wartość 1. W ostatnim etapie Wnioskodawca sumuje tak wyliczony kwalifikowany dochód z każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W stosunku do sumy kwalifikowanych dochodów Wnioskodawca chciałby zastosować 5% stawkę opodatkowania. W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca pragnie potwierdzić prawidłowość dokonanych założeń dotyczących skorzystania z preferencyjnego 5% opodatkowania dla dochodów z kwalifikowanych praw w ramach regulacji zawartych w art. 30ca i 30cb ustawy o PIT (tzw. IP Box).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania 5% stawki opodatkowania do dochodów uzyskiwanych z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego, ulepszanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do stosowania 5% stawki opodatkowania do dochodów uzyskiwanych z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego tworzonego i rozwijanego przez Niego.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z powyższą definicją, działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Z definicji działalności badawczo-rozwojowej wynika, że musi ona być podejmowana w sposób systematyczny. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Ostatni z warunków określonych w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT wskazuje, iż taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, „dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.”

Ponadto, zgodnie z art. 30cb ustawy o PIT, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia odrębnej ewidencji, w której powinni:

„wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3 (...).”

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Natomiast kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy o prawie autorskim. Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie. Z kolei art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, przez co w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń, rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015). Podkreśla się przy tym, że pojęcie „komputer” nie ogranicza się do PC, lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nośnik pozostaje bowiem bez znaczenia, istotą programu komputerowego jest jego źródło, czyli kod oraz funkcjonalność. Również Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. (Objaśnienia podatkowe dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX) wskazuje, że „pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.”

W świetle powyższych rozważań należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wytwarza produkt informatyczny, tj. kod w języku JavaScript, co wpisuje się w definicję programu komputerowego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wszystkie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę programy komputerowe spełniają przesłanki ochrony prawnoautorskiej, tzn. stanowią przejaw działalności twórczej, mają indywidualny charakter i są ustalone i uzewnętrznione w formie kodu źródłowego. Co istotne, zgodnie z ustawą o prawie autorskim, dla przyznania ochrony prawnoautorskiej nie jest konieczne, aby program komputerowy miał postać ukończoną. Zgodnie bowiem z art. 1 tejże ustawy, utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3), a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4). Ochronie może zatem podlegać dowolnie krótki fragment programu komputerowego, o ile tylko sam w sobie (a więc oceniany w oderwaniu od reszty programu) odznacza się twórczością. Jak wskazuje Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących IP Box, zgodnie z przywołaną powyżej definicją działalności badawczo-rozwojowej (zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT), są trzy główne kryteria działalności, które muszą zostać spełnione łącznie, aby uznać daną aktywność za działalność badawczo-rozwojową. Zalicza się do nich:

twórczość,
systematyczność oraz
zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ponadto, zgodnie z tą definicją, jednym z rodzajów działalności B+R są prace rozwojowe. Jak stanowi art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, prace rozwojowe powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85). W myśl tego przepisu prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Podejmowana przez Wnioskodawcę aktywność w celu realizacji zleconych projektów spełnia wszystkie powyższe przesłanki. Po pierwsze, oprogramowanie komputerowe powstaje w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę działań o charakterze twórczym. Stworzony kod jest rezultatem pracy intelektualnej i inwencji autora i stanowi oryginalny wytwór tej pracy, ponieważ cały proces twórczy, począwszy od zaprojektowania rozwiązania odpowiadającego wymaganiom klientów Spółki, leży po stronie Wnioskodawcy. Ponadto, prace Wnioskodawcy w ramach danego projektu każdorazowo przyczyniają się do powstania nowych i unikatowych na skalę jego działalności rozwiązań, uzewnętrznionych w postaci kodów źródłowych. Po drugie, przy realizacji każdego projektu powierzonego na mocy umowy z Kontrahentem Wnioskodawca bazuje na eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętnościach w zakresie programowania, logiki, narzędzi informatycznych, a dodatkowo te zasoby intelektualne są stale rozwijane i poszerzane o nową wiedzę i umiejętności, np. w zakresie języków czy narzędzi programowania. Przy ich wykorzystaniu Wnioskodawca kreuje unikatowe, spersonalizowane zastosowania, np. nowe funkcjonalności aplikacji, tworzone specjalnie na indywidualne potrzeby klientów Spółki. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem komputerowym mają systematyczny charakter, nie są to działania incydentalne, jednorazowe. Odbywają się w zaplanowanych cyklach i są prowadzone w sposób zorganizowany, według ustalonego harmonogramu, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. W jej wyniku powstają utwory (programy komputerowe) chronione na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim, a Wnioskodawca jest właścicielem praw autorskich do tych utworów. W konsekwencji, skoro Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych w ramach prowadzonej działalności B+R, to należy uznać, że dochody uzyskane z tego tytułu stanowią dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania dla dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez siebie oprogramowania komputerowego. Jednocześnie, jako że otrzymywane wynagrodzenie na podstawie umowy o współpracę zawartej z kontrahentem dotyczy w całości przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego, Wnioskodawca wskazuje, że całość wynagrodzenia stanowi dochód, o którym mowa powyżej i podlega opodatkowaniu stawką 5% PIT. Dodatkowo, warunkiem formalnym skorzystania z preferencji IP Box jest prowadzenie szczegółowej ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. W tym zakresie, Wnioskodawca posiada szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną 5%, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Jak wskazał Wnioskodawca, taka ewidencja jest prowadzona od początku 2019 r. Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 oraz ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT, a w konsekwencji jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez siebie oprogramowania komputerowego w ramach współpracy realizowanej z Kontrahentem. W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska, iż jest uprawniony do stosowania 5% stawki opodatkowania do łącznych kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do tworzonego, ulepszanego i rozwijanego oprogramowania komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym stanowi, że prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W myśl zaś art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

---------------------

a + b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od dnia 1 września 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą …………….., której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem, zakwalifikowana według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania jest podatek liniowy. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z kontrahentem na czas nieokreślony umowę ramową dotyczącą stałej współpracy w zakresie usług programistycznych. Na podstawie umowy Wnioskodawca świadczy na rzecz Spółki usługi w zakresie tworzenia, ulepszania i rozwoju oprogramowania. Usługi świadczone są w trybie projektowym - Spółka angażuje Wnioskodawcę do pracy nad projektami dla swoich klientów i każdorazowo określa zakres zadań do wykonania przez Wnioskodawcę, tj. efekty do osiągnięcia w danym projekcie. Czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie prowadzonej współpracy ze Spółką nie są wykonywane pod kierownictwem Spółki lub jej klientów, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawca, jako przedsiębiorca, ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. W ramach usług świadczonych na rzecz Spółki Wnioskodawca tworzy nowe lub ulepsza bądź rozwija istniejące programy komputerowego lub ich części. Takie efekty pracy Wnioskodawcy stanowią utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i jako takie podlegają ochronie na podstawie przepisów tej ustawy. Zgodnie z umową, Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie utworów. Prawa te przechodzą na Spółkę z chwilą dostarczenia utworów przez Wnioskodawcę. W praktyce prawa autorskie przechodzą na Spółkę w momencie zapisania kodu lub jego fragmentu przez Wnioskodawcę w systemie kontroli wersji Git (repozytorium). W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje od Spółki wynagrodzenie. Jest ono płatne w cyklach miesięcznych, w terminie ustalonej liczby dni od wystawienia przez Wnioskodawcę faktury. Jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są utwory - w postaci oprogramowania - chronione na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim. Jednocześnie, zgodnie z umową, powyższe wynagrodzenie wyczerpuje wszelkie roszczenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych. Tym samym całość otrzymywanego honorarium Wnioskodawcy przysługuje za przeniesienie praw autorskich do wytwarzanych lub rozwijanych programów komputerowych.

Spółka lub bezpośrednio jej klient przedstawia Wnioskodawcy główne założenia projektu, tzn. efekt, który ma zostać finalnie osiągnięty, np. dostarczenie nowej funkcji biznesowej, stworzenie systemu, etc.
Każdy projekt tworzenia utworu realizowany jest według następującej metodologii:
1. analiza otrzymanego zlecenia od Kontrahenta pod kątem sposobu implementacji,
2. implementacja algorytmu we właściwych technologiach oraz narzędziach,
3. przeprowadzenie fazy testów celem eliminacji ewentualnych błędów oraz wprowadzenie poprawek celem zapewnienia właściwego funkcjonowania zaimplementowanego algorytmu,
4. zakończenie prac wraz ze sprzedażą jej wyniku Kontrahentowi.
  Wnioskodawca we własnym zakresie przystępuje do realizacji projektu. Zleceniodawca (Spółka lub jej klient) ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia oprogramowania komputerowego.
Wnioskodawca przekazuje na rzecz Kontrahenta efekty swojej pracy, czyli kod programistyczny lub jego fragmenty. Każda część z wytworzonego oprogramowania stanowi autorskie dzieło Wnioskodawcy. W szczególności, prace programistyczne Wnioskodawcy polegają na:
1. Rozwoju modułów i systemów nadzorujących aplikacji,
2. Tworzeniu nowych modułów, funkcjonalności poprzez pisanie kodu źródłowego od podstaw;
3. Wynajdywaniu nowych zastosowań dla danego kodu/modułu, sposobów jego użycia i bardziej efektywnego sposobu zapisu;
4. Implementacji nowo wytworzonego kodu - modułów, funkcjonalności, algorytmów, usprawnień;
5. Dokonywaniu analizy kodu pod kątem zgodności z założeniami technicznymi i możliwości dokonania ewentualnych usprawnień;
6. Pisaniu testów jednostkowych, integracyjnych i akceptacyjnych;
7. Tworzeniu od podstaw swoistych algorytmów analizujących i przetwarzających dane;
8. Projektowaniu nowych funkcjonalności, modułów, algorytmów;
9. Tworzeniu prototypów funkcjonalności i komponentów, przeprowadzanie symulacji zachowań;
10. Wyszukiwaniu i usuwaniu błędów w oprogramowaniu, przeprowadzanie weryfikacji kodu programu pod kątem jego poprawności i zgodności z założeniami i specyfikacją techniczną;
11. Tworzeniu dokumentacji technicznej i instrukcji w kodzie;
12. Dokonywaniu analizy problemów pojawiających się na każdym etapie projektu i wyszukiwanie sposobów ich rozwiązań;
13. Wdrożeniu usprawnień i rozwiązań poprzez napisanie odpowiedniego kodu stworzonego od podstaw, opracowywanie rozwiązań systemowych i operacyjnych, mających na celu usprawnienie algorytmów, procesu produkcyjnego oraz komunikacji na linii serwer-klient.
  W ramach prowadzonych prac, Wnioskodawca wykorzystuje w szczególności język programowania …….. Efektem prac realizowanych przez Wnioskodawcę są m.in.:
  1. Moduł analizy zachowań użytkowników dla całego ekosystemu aplikacji webowych oraz mobilnych;
  2. Skrypt (algorytm) migrujący dane i multimedia pomiędzy platformami content media klienta;
  3. Moduł odpowiedzialny za komunikację z bazą danych i synchronizację stanu z aplikacją (moduł dotyczy platformy typu ….., którą wyróżnia innowacyjne podejście do połączenia trzech usług: …, ….. oraz dynamicznej transformacji obrazu i video w chmurze, ze szczególnym uwzględnieniem technologii do synchronizacji pomiędzy interfejsem użytkownika a assetami rozsianymi na serwerach firm trzecich);
  4. Algorytm weryfikujący poprawność struktur metadanych na platformie …..;
  5. Moduł obsługi nowych typów assetów na platformie …..;
  6. Moduł logowania jako inny użytkownik (w trybie administratora) na platformie …….
Efekt prac Wnioskodawcy jest każdorazowo uzewnętrzniany w postaci kodu napisanego w danym języku programowania (…..). Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. W tym zakresie, Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę (np. z zakresu narzędzi informatycznych i programowania) oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru prac rutynowych, jako że każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich dzieł, przynajmniej w skali działalności Wnioskodawcy, czyli nowych programów komputerowych zapisanych w postaci kodów programistycznych. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub też na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania prac na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w danej dziedzinie. Prace prowadzone są do momentu osiągnięcia zakładanego celu projektu (np. stworzenia nowej funkcjonalności o zakładanych parametrach) lub do momentu stwierdzenia, że osiągnięcie oczekiwanych funkcji jest niemożliwe technologicznie (w takim przypadku prace mogą być zakończone lub Wnioskodawca ze Spółką i/albo jej klientem ustala nowy, zmodyfikowany cel projektu, uwzględniający wnioski z dotychczasowych prac Wnioskodawcy). Wszystkie efekty prac Wnioskodawcy, tj. programy komputerowe, tworzone i ulepszane lub rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartej umowy, powstają wyłącznie w wyniku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo- rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zarówno tworzy nowe, jak i ulepsza lub rozwija istniejące oprogramowanie. Celem działań w zakresie ulepszania i rozwoju istniejącego oprogramowania jest poprawa jego użyteczności albo funkcjonalności. Działania takie ulepszają/rozwijają działanie istniejących programów, np. poprzez dodanie w nich zupełnie nowych funkcjonalności, które do tej pory w nich - a przez to również w działalności podmiotu korzystającego z danego programu - nie istniały. Oprogramowanie, które Wnioskodawca ulepsza lub rozwija, może być zarówno rezultatem jego własnej wcześniejszej pracy twórczej, jak też może być oprogramowaniem autorstwa innych osób. W obu przypadkach Wnioskodawcy nie przysługują prawa do rozwijanego oprogramowania - nie posiada licencji na programy stworzone przez innych autorów, a prawo do programów stworzonych uprzednio przez siebie już wcześniej przekazał Spółce. Jednocześnie, w wyniku ulepszania czy rozwoju istniejącego oprogramowania Wnioskodawca tworzy zupełnie nowy, odrębny od tego oprogramowania utwór, który również podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest właścicielem odrębnego prawa autorskiego do tego utworu. W efekcie, w wyniku ulepszania czy rozwoju oprogramowania powstaje po stronie Wnioskodawcy nowe, odrębne prawo autorskie do programu komputerowego, które zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT może stanowić kwalifikowane prawo własności intelektualnej na cele ulgi IP BOX. Prawo to jest następnie przenoszone na Spółkę, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, jak wskazano powyżej. A zatem, Wnioskodawcy nie przysługują i nie będą przysługiwały prawa do istniejącego, ulepszanego programu w przypadku jego dalszego rozwijania/ulepszania. Będą mu natomiast (chwilowo) przysługiwały autorskie prawa majątkowe do modyfikacji, tj. części składowych oprogramowania (rozwiązań programistycznych zapisanych kodem w języku programowania JavaScript), stworzonych w wyniku działalności B+R Wnioskodawcy, mających na celu ulepszenie tego oprogramowania - tylko do momentu przeniesienia ich na Kontrahenta. Wszystkie utwory - zarówno w ramach tworzenia nowego, jak i ulepszania czy rozwoju istniejącego oprogramowania - zostały wytworzone wyłącznie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności B+R. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Jak wskazano powyżej, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w przedstawiony sposób oprogramowania. Wnioskodawca osiąga zatem dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dalej również: „kwalifikowane IP”). Mając na uwadze obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. przepisy podatkowe w zakresie ulgi IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania w stosunku do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego. W konsekwencji, Wnioskodawca chciałby w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy z Kontrahentem w 2019 r. z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca kontynuuje współpracę z Kontrahentem w 2020 r. i zamierza ją kontynuować na takich samych warunkach w latach kolejnych. W szczególności Wnioskodawca zamierza uzyskiwać dochody w takich samych okolicznościach faktycznych jak w 2019 r. i na takich samych zasadach. Dlatego też chciałby w następnych latach również rozliczyć się z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2019 r. poz. 2544). Ponadto, Wnioskodawca posiada i prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja ta pozwala również na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde wyżej wymienione prawo oraz określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ponadto ewidencja pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów działalności B+R Wnioskodawcy, obejmując wydatki od początku realizacji takiej działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca prowadzi ewidencję na bieżąco od stycznia 2019 r., kiedy to weszły w życie przepisy podatkowe określające wymóg jej posiadania. Ewidencja obejmuje okres od początku działalności B+R, która zmierzała do wytworzenia kwalifikowanego IP, i zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Jeśli chodzi o sposób rozpoznawania kwalifikowanych IP oraz określania związanego z nimi dochodu, to Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że - jak już wspomniano we wcześniejszej części wniosku - Kontrahent angażuje Wnioskodawcę do realizacji konkretnych zadań na projektach dla swoich klientów. Projekty takie obejmują utworzenie danego programu komputerowego lub rozwinięcie/ulepszenie istniejącego programu. Co za tym idzie, projekt zazwyczaj podzielony jest na kilka lub wiele elementów składowych. Przykładowo, jeden projekt może zakładać budowę kilku odrębnych modułów lub napisanie skryptów (algorytmów). Indywidualny charakter każdego projektu ma bezpośrednie przełożenie na to, jak Wnioskodawca rozpoznaje w ewidencji kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Przykładowo, jeśli dany projekt zakłada budowę aplikacji X, modułu Y oraz biblioteki Z, to Wnioskodawca traktuje każde z tych rozwiązań jako odrębny utwór chroniony prawem autorskim do programu komputerowego na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim. W efekcie, Wnioskodawca rozpoznaje je w ewidencji jako trzy odrębne kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Następnie, Wnioskodawca przypisuje do każdego z wyodrębnionych kwalifikowanych praw własności intelektualnej odpowiadające mu przychody i koszty uzyskania przychodu. Ponieważ w ramach zawartej umowy Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych na Spółkę, Wnioskodawca rozpoznaje przychód dotyczący każdego kwalifikowanego IP jako przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jeśli w danym miesiącu Wnioskodawca prowadzi działalność B+R prowadzącą do wytworzenia jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (tj. autorskiego prawa do programu komputerowego - w tym przypadku utworu będącego rozwiązaniem zapisanym kodem w języku programowania JavaScript), to całość przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu za dany miesiąc zostanie przyporządkowana do tego kwalifikowanego prawa. Jeśli w danym miesiącu Wnioskodawca prowadzi działalność B+R prowadzącą do wytworzenia więcej niż jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, osiągnięte przychody oraz poniesione w danym miesiącu koszty zostają przyporządkowane do każdego kwalifikowanego prawa według proporcji określonej na podstawie czasu poświęconego przez Wnioskodawcę na prace B+R zmierzające do wytworzenia danego utworu chronionego prawem autorskim. Po odjęciu kosztów od przychodów Wnioskodawca określa dochód (stratę) przypadający na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Następnie Wnioskodawca wylicza wskaźnik nexus w odniesieniu do każdego tak określonego dochodu (straty) przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Do wyliczenia każdego wskaźnika Wnioskodawca uwzględnia koszty działalności B+R związanej z wytworzeniem danego kwalifikowanego IP poniesione narastająco w każdym miesiącu prac. Wnioskodawca ponosi koszty na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność B+R związaną z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, natomiast nie ponosi kosztów w ramach prowadzonej działalności kosztów, o których mowa w b, c i d w treści przepisu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Koszty poniesione przez Wnioskodawcę w danym miesiącu są przyporządkowywane do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jeśli w danym miesiącu Wnioskodawca prowadzi działalność B+R prowadzącą do wytworzenia więcej niż jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i konieczna jest alokacja kosztów tej działalności do więcej niż jednego kwalifikowanego IP, koszty te zostają przyporządkowane do każdego kwalifikowanego prawa według proporcji określonej na podstawie czasu poświęconego przez Wnioskodawcę na prace B+R zmierzające do wytworzenia danego utworu chronionego prawem autorskim i następnie uwzględnione w kalkulacji wskaźnika dla tego kwalifikowanego IP. W kolejnym kroku Wnioskodawca mnoży wcześniej określony dochód dotyczący każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przez wyliczony, właściwy dla tego prawa wskaźnik nexus, i w ten sposób Wnioskodawca określa wartość kwalifikowanego dochodu (straty), o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. W przypadku gdy wartość wskaźnika nexus przekracza 1, Wnioskodawca przyjmuje wartość 1. W ostatnim etapie Wnioskodawca sumuje tak wyliczony kwalifikowany dochód z każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W stosunku do sumy kwalifikowanych dochodów Wnioskodawca chciałby zastosować 5% stawkę opodatkowania. W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca pragnie potwierdzić prawidłowość dokonanych założeń dotyczących skorzystania z preferencyjnego 5% opodatkowania dla dochodów z kwalifikowanych praw w ramach regulacji zawartych w art. 30ca i 30cb ustawy o PIT (tzw. IP Box).

Odnosząc powyżej przedstawiony opis sprawy do analizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin