INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30.06.2011 r. (data wpływu 8 lipca 2011 r.) oraz piśmie uzupełniającym do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 13.09.2011 r. (data wpływu 19.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartość początkowej środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartość początkowej środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jako Inwestor Wnioskodawca wybudował halę magazynową oraz biuro scharakteryzowane następującymi danymi:

1. opis techniczny:
   1. budynek ma konstrukcję stalową jednak w jego części wewnątrz wybudowano dwukondygnacyjną przestrzeń biurową, przez co według projektu oraz decyzji (pozwolenie na budowę) stanowi on jeden obiekt z dzielącym jego kubaturę budynku na dwa funkcjonalnie obszary:
      • jednokondygnacyjna hala magazynowa;
      • dwukondygnacyjne biuro,
   2. hala magazynowa zbudowana jest z prefabrykowanych elementów stalowych wykonanych w fabryce, przewiezionych na miejsce budowy i zmontowanych,
   3. ściany zewnętrzne hali magazynowej wykonane są z płyt warstwowych poliuretanowych i są przykręcane do układu stalowych słupów, stanowiących konstrukcję hali,
   4. część magazynowa nie jest trwale związana z gruntem. Istnieje możliwość demontażu części magazynowej (bez utraty właściwości zdemontowanych elementów) i zamontowania jej w innym miejscu,
   5. cały budynek wyposażony jest w instalację elektryczną w zakresie oświetlenia i gniazd wtykowych. Hala magazynowa oraz biuro posiada samodzielne piece do ogrzewania pomieszczeń,
   6. konstrukcja główna biura, składa się:
      • ze ścian konstrukcyjnych, wykonanych z pustaków gazobetonowych wraz z żelbetowymi wzmocnieniami;
      • ze ścian działowych, wykonanych z bloczków gazobetonowych gr. 12 cm oraz płyt G-K,
   7. nad budynkiem zaprojektowano dach w konstrukcji stalowej, stanowiącej integralną całość ze stalową konstrukcją słupów hali.
2. gabaryty budynku, bilans powierzchni i kubatur:
   
   

3. Wartość nakładów inwestycyjnych (dane do wyliczenia wartości początkowej środków trwałych):
   
   

Przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych wobec czego pismem z dnia 05.09.2011 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

Wyczerpujące przedstawionego stanu faktycznego w kontekście zadanego pytania oznaczonego nr. 1, a mianowicie::

• wskazanie czy wybudowana hala magazynowa oraz część biurowa stanowią odrębne środki trwałe,
• określenie czy wybudowana hala magazynowa jest trwale związana z gruntem,
• podanie symbolu KŚT : grupa, podgrupa, rodzaj dla ww. środków trwałych
• przeformułowanie pytania nr 2 z jednoznacznym wskazaniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tak by wniosek dotyczył pytania o wykładnię przepisów i ich zastosowania w opisanym stanie faktycznym oraz by w konsekwencji możliwe było wydanie interpretacji w trybie art. 14b Op. pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  
  

Powyższe braki uzupełniono w terminie pismem z dnia 13.09.2011 r. (data wpływu 19.09.2011 r.). Pismo stanowiące uzupełnienie zawierało następujące informacje.

• hala magazynowa posiada niezależną, dającą się rozkręcić (bez uszkodzenia) konstrukcję metalową w związku z czym w mojej opinii stanowi odrębny od części biurowej środek trwały (dowód - załączone do wniosku zdjęcia);
• w opinii Wnioskodawcy oraz w oparciu o wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 5 marca 2010r. interpretację nr ITPB1/415-954/09/PSZ - wybudowana przez Wnioskodawcę hala magazynowa, która jest usytuowana na fundamencie z uwagi na możliwość jej demontażu (bez utraty właściwości zdementowanych elementów) winna być zaliczona do wolno stojących obiektów nie związanych trwale z gruntem;
• halę magazynową należy zaliczyć do grupy 8, podgrupy 80, rodzaju 806 KŚT; b) część biurową (biuro) należy zaliczyć do grupy 1, podgrupy 10, rodzaju 105 KŚT.
  
  

Wnioskodawca przeformułowało pytanie oznaczone nr 2.

Związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca ma prawo zastosować do wybudowanej części magazynowej (hala magazynowa) stawkę amortyzacji w wysokości 10%, a dla wybudowanej części biurowej (biuro) stawkę amortyzacji w wysokości 2,5%...
2. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową hali magazynowej oraz budynku biurowego (biura) które będą stanowić odrębne środki trwale wybudowane w ramach wspólnego projektu inwestycyjnego.
   
   

Odpowiedz na pytanie oznaczone numerem 2 jest przedmiotem niniejszej interpretacji. Natomiast odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 1 będzie udzielona odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 2) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

(…)

2) w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Na podstawie art. 22g ust. 3 w/w ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należna zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ponadto według art. 22c ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają:

1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów

(…)

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem za koszt wytworzenia całego obiektu należy przyjąć wartość rzeczowych składników majątku, wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych w cenie nabycia – pomniejszonej o podatek od towarów i usług z uwagi na posiadany przez Wnioskodawcę status podatnika od towarów i usług oraz możliwość pomniejszenia podatku (naliczonego).

Przyjmując przedstawione w stanie faktycznym dane oraz poczynione założenie polegające na ustaleniu wartości początkowej hali magazynowej oraz biura, jako procentowej wartości użytkowej całego obiektu (koszt wytworzenia całego obiektu wynosi: 2 038 483,38 zł), to wartość poszczególnych, wydzielonych, samodzielnych środków trwałych, po dokonaniu obliczeń w oparciu o przedstawione dane w części „faktycznej udziału” wynosi:

• dla hali magazynowej (839,1 m²/78,78% - wartość użytkowa budynku): 1 605 917,21 zł (wartość początkowa);

• dla biura (225,94 m²/21,22% - wartość użytkowa budynku): 432 566,17 zł (wartość początkowa).
  
  

Przy czym amortyzacji podlega następująca wartość poszczególnych środków trwałych:

• w przypadku hali magazynowej (839,1 m²/78,78% - wartość użytkowa budynku): 1 214 711,51 zł (podstawa amortyzacji);

• dla biura (225,94 m² /21,22% - wartość użytkowa budynku: 327 191,91 zł (podstawa amortyzacji).
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Stosownie do art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego w myśl art. 22g ust. 4 omawianej ustawy zalicza się zatem ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, iż katalog wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost w treści omawianego przepisu koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje wobec tego związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

Z informacji przedstawionych we wniosku złożonego wniosku, że Wnioskodawca wybudował obiekt w ramach wspólnego projektu inwestycyjnego na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, składający się z części biurowej oraz z części magazynowej, które stanowią odrębne środki trwałe.

Należy zauważyć, iż Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym jednoznacznie wskazuje, iż do wytworzenia danego środka trwałego zostały zużyte inne materiały budowlane.

Mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy, należy zauważyć, iż ustawodawca w powołanym przepisie art. 22 ust.1 pkt 2 ww. ustawy wskazuje, co uważa się za wartość początkową środka trwałego. A zatem wytworzenie środków trwałych w ramach jednej inwestycji nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku przyporządkowania określonych nakładów na wytworzenie danego środka trwałego. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż Wnioskodawca nie jest w stanie określić poniesionych na dany środek trwały nakładów inwestycyjnych.

Reasumując, nie sposób zgodzić się z Wnioskodawca, iż ustalenie wartości początkowej wytworzonych środków trwałych należy ustalić w oparciu o proporcję.

A zatem stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w sprawie określenia wartości początkowej poszczególnych środków trwałych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku został dołączony plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.