Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.195.2020.1.KS
z 13 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu (…) –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. (…).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w (…) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Będzie realizował projekt z udziałem środków UE pn. (…)”. W ramach projektu nastąpi dostawa, montaż i uruchomienie aparatury i sprzętu medycznego, wyposażenia, materiałów i środków ochrony indywidualnej oraz wykonany zostanie podjazd dla karetek do miejsca segregacji i transportu chorych do/z SOR. Podstawową działalnością szpitala jest udzielanie świadczeń w zakresie ochrony zdrowia, które na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT.

W ramach prowadzonej działalności szpital obciąża część lekarzy świadczących usługi medyczne na rzecz szpitala na podstawie umowy kontraktowej kosztami związanymi z korzystaniem ze sprzętu i pomieszczeń celem należytego wykonywania usług. Z tego tytułu powstaje przychód opodatkowany stawką 23%. Ponadto szpital osiąga przychody z tytułu prowadzenia dodatkowej działalności (sklep, bar, bufet itp.), z których przychód również jest opodatkowany 23% stawką VAT.

Udział rocznego obrotu z tytułu wykonywanych czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym w tych czynnościach w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo wynosi w 2019 roku 5%. Jednakże udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku z którego szpital uzyskuje tylko przychody zwolnione z VAT wynosi mniej niż 1%. Ponadto z chwilą przekształcenia szpitala w jednoimienny szpital zakaźny zaprzestano wykonywania działalności w barze, bufecie, sklepie itp. Lekarze pracujący na tych oddziałach obciążani są 1% uzyskiwanych przychodów z tytułu korzystania z pomieszczeń i sprzętu medycznego do świadczenia usług. Przychody te opodatkowane są 23% stawką podatku VAT. Do wyliczenia 5% był brany stosunek rocznych przychodów opodatkowanych występujących w szpitalu do wartości wszystkich przychodów, czyli tych, w związku z którymi również takie prawo nie przysługuje. Wysokość przychodów opodatkowanych osiąganych z tytułu obciążania lekarzy za korzystanie ze sprzętu medycznego i pomieszczeń w 2019 roku (na terenie całego szpitala) wyniósł 244.601,57 zł netto. Stanowi to ułamkową część (mniej niż 1%) przychodów zwolnionych z podatku od towarów i usług. W związku z tym udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku wytworzonego w ramach projektu również wyniesie niespełna 1%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Gdy podatnikowi - Wnioskodawcy w (…) przysługuje prawo do odliczenia VAT od zakupów sprzętu i aparatury medycznej, wyposażenia i materiałów oraz robót budowlanych w ramach realizacji projektu współfinansowanego ze środków UE?

Zdaniem Wnioskodawcy przychody z działalności medycznej zwolnionej z VAT są przychodami uzyskiwanymi z podstawowej działalności podatnika. Przychody z tytułu najmu sprzętu i aparatury medycznej oraz korzystania z pomieszczeń uzyskiwane przez lekarzy świadczących usługi na podstawie umowy kontraktowej stanowią ułamkową część procenta tych przychodów. Ponadto nie wszyscy lekarze świadczący usługi na podstawie umowy kontraktowej obciążani są tymi kosztami. Szpital nie pobiera również ww. opłat od lekarzy wykonujących usługi medyczne na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów sprzętu i aparatury medycznej oraz robót budowlanych. Szpital występował o interpretację indywidualną w kilku analogicznych sprawach dotyczących innych projektów do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który pismami nr: 0461-ITPP2.4512.121.2017.1.DM; 0112-KDIL4.4012.586.2017.2.JKU; 0113-KDIPT1-3.4012.748.2018.1.MJ; 0113-KDIPT1-3.4012.755.2018.1.ALN; 0113-KDIPT1-3.4012.756.2018.1.EG uznał, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według ust. 2 tego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4 tegoż artykułu).

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Według ust. 6 analizowanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38–41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do ust. 9 cyt. artykułu, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na podstawie art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Szpital jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Będzie realizował projekt z udziałem środków UE, w ramach którego nastąpi dostawa, montaż i uruchomienie aparatury i sprzętu medycznego, wyposażenia, materiałów i środków ochrony indywidualnej oraz wykonany zostanie podjazd dla karetek do miejsca segregacji i transportu chorych. Podstawową działalnością szpitala jest udzielanie świadczeń w zakresie ochrony zdrowia, które na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. W ramach prowadzonej działalności szpital obciąża część lekarzy świadczących usługi medyczne na rzecz szpitala na podstawie umowy kontraktowej kosztami związanymi z korzystaniem ze sprzętu i pomieszczeń celem należytego wykonywania usług. Z tego tytułu powstaje przychód opodatkowany stawką 23%. Ponadto szpital osiąga przychody z tytułu prowadzenia dodatkowej działalności (sklep, bar, bufet itp.), z których przychód również jest opodatkowany 23% stawką VAT. Udział rocznego obrotu z tytułu wykonywanych czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym w tych czynnościach w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo wynosi w 2019 roku 5%. Jednakże udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku z którego szpital uzyskuje tylko przychody zwolnione z VAT wynosi mniej niż 1%. Ponadto z chwilą przekształcenia szpitala w jednoimienny szpital zakaźny zaprzestano wykonywania działalności w barze, bufecie, sklepie itp. Lekarze pracujący na tych oddziałach obciążani są 1% uzyskiwanych przychodów z tytułu korzystania z pomieszczeń i sprzętu medycznego do świadczenia usług. Przychody te opodatkowane są 23% stawką podatku VAT. Do wyliczenia 5% był brany stosunek rocznych przychodów opodatkowanych występujących w szpitalu do wartości wszystkich przychodów, czyli tych, w związku z którymi również takie prawo nie przysługuje. Wysokość przychodów opodatkowanych osiąganych z tytułu obciążania lekarzy za korzystanie ze sprzętu medycznego i pomieszczeń w 2019 roku (na terenie całego szpitala) wyniósł 244.601,57 zł netto. Stanowi to ułamkową część (mniej niż 1%) przychodów zwolnionych z podatku od towarów i usług. W związku z tym udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku wytworzonego w ramach projektu również wyniesie niespełna 1%.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro towary i usługi nabyte w ramach realizacji przedmiotowego projektu służą przede wszystkim sprzedaży zwolnionej od podatku, a jedynie w niewielkim stopniu sprzedaży opodatkowanej, gdyż proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wyliczona zgodnie z ust. 3 tego artykułu, wynosi mniej niż 1%, to Szpital ma prawo uznać, że wynosi ona 0%. W takim przypadku nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją projektu pn. (…)”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Henryka Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.