2020.06.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.167.2020.1.MK
z 4 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że otrzymywana przez Wnioskodawcę Rekompensata nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczonych usług oraz dokumentowania otrzymanej kwoty Rekompensaty notą księgową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że otrzymywana przez Wnioskodawcę Rekompensata nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczonych usług oraz dokumentowania otrzymanej kwoty Rekompensaty notą księgową.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT). Spółka widnieje w KRS od dnia 29 kwietnia 2008 r., a jej założycielem oraz jedynym udziałowcem jest Gmina.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności 2007 (PKD) przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest działalność obiektów sportowych (93.11.Z). Pozostała działalność Wnioskodawcy to:

93 - działalność sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna;

96.04 - działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej;

55.10.Z - hotele i podobne obiekty zakwaterowania;

56 - działalność usługowa związana z wyżywieniem;

68.20 - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;

85.51 - pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych;

86.90.A - działalność fizjoterapeutyczna;

93.13 - działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej;

93.12.Z - działalność klubów sportowych.

Spółka realizuje zadania własne Gminy, wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2019.506; dalej jako: u.s.g.) i art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U.2019.511; dalej jako: u.s.p.), obejmujące wykonywanie usług publicznych, świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym:

z zakresu kultury fizycznej i turystyki oraz tworzenia organizacyjnych warunków sprzyjających rozwojowi sportu, polegających na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy w zakresie aktywnego spędzania wolnego czasu, promowania postaw służących poprawie zdrowia i sprawności fizycznej poprzez utrzymywanie i udostępnianie centrum sportowo - rekreacyjnego, w tym oferowanie profesjonalnych i innowacyjnych usług sportowo-rekreacyjnych;
z zakresu promocji Gminy poprzez wykorzystanie sportu i imprez sportowych oraz imprez rozrywkowych i kulturalnych, jak również działalności klubu siatkarskiego do budowania pozytywnego wizerunku i marki Gminy, a także integracji społecznej; - dalej jako: Powierzone zadania.

Umowa o świadczenie Powierzonych zadań została zawarta pomiędzy Spółką a Gminą na podstawie art. 5 Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie zasad stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczeń usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (dalej jako: Decyzja KE) w związku z art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U.2019.1843 ze zm.; dalej jako: ustawa o zamówieniach publicznych).

W ramach prowadzonej działalności Spółka wykonuje zadania powierzone przez Gminę, w jej imieniu, jako podmiot uprawniony do prowadzenia działalności w ramach Powierzonych zadań, a przy tym spełnia wszelkie wymogi odpowiednich ustaw i innych aktów prawnych regulujących obszary Powierzonych zadań.

Zadania te obejmują w szczególności:

Zarządzanie obiektami sportowymi Gminy: pływalnią, stadionami, halą sportowo-widowiskową, halą lekkoatletyczną, skateparkiem.
Utrzymanie i konserwację boisk szkolnych.
Zarządzanie szkolną pływalnią krytą.
Realizację miejskiego programu nauki pływania oraz innych programów zleconych przez Gminę.
wiadczenie usług o charakterze sportowym i rekreacyjnym dla mieszkańców Gminy w oparciu o obiekty sportowe Spółki.
Promocję Gminy poprzez organizację imprez i wydarzeń sportowych, rozrywkowych i kulturalnych promujących Gminę, zgodnie z planem zatwierdzonym przez Gminę.

Szczegółowy zakres tych zadań uzgadniany jest corocznie przy zawieraniu kolejnych umów dotyczących realizacji przez Wnioskodawcę Powierzonych zadań przez Gminę. Zadania, które realizuje Spółka, mogą podlegać więc modyfikacji, zgodnie z zapotrzebowaniem na ich realizację, określonym przez Gminę, jednak ich charakter zawsze wpisuje się w zakres Powierzonych zadań.

Znajduje to swoje potwierdzenie między innymi w cenach określonych za poszczególne usługi w ramach wykonywania przez Spółkę Powierzonych zadań. Ceny te są znacznie niższe niż miałoby to miejsce przy ich ustaleniu w warunkach rynkowych. Ma to związek z właściwą realizacją zadań Gminy w związku z zapewnieniem dla jej mieszkańców dostępu do usług z zakresu kultury fizycznej oraz sportu, a także zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców w zakresie aktywnego spędzania wolnego czasu, postaw służących poprawie zdrowia i sprawności fizycznej. Ceny te określane są z góry przez Gminę wraz z każdorazowo zawieraną umową o wykonywanie Powierzonych zadań i Spółka nie ma wpływu na kształtowanie dowolnie ich wysokości w odpowiedzi na zachowania rynku.

Celem działania Spółki jest zawsze takie zarządzanie powierzonymi aktywami, które pozwoli na właściwe wykonywanie zleconych zadań w zakresie usług publicznych, świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Spółka nie może przenosić na inny podmiot lub osobę fizyczną, w całości lub w części obowiązków wynikających z Powierzonych zadań.

W ramach realizacji Powierzonych zadań Spółka jest zobowiązana do rzetelnego ich realizowania, a w szczególności do:

zapewnienia odpowiedniego potencjału organizacyjnego, kadrowego i technicznego niezbędnego do prawidłowego wykonywania Powierzonych Zadań, w oparciu o zasoby własne lub podwykonawców;
wykonywania obowiązków zgodnie z przepisami prawa, z zachowaniem należytej dbałości o interes Gminy;
przestrzegania zasad legalności, celowości i gospodarności w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U.2019.869);
prowadzenia ksiąg rachunkowych w sposób umożliwiający rozdzielenie kosztów poniesionych na realizację Powierzonych zadań i przychodów uzyskanych w związku z wykonywaniem Powierzonych zadań oraz przychodów i kosztów związanych z inną działalnością;
opracowania, wdrożenia i posługiwania się obowiązującym w Spółce regulaminem przeprowadzania przetargów w trybie zamówień publicznych oraz w innych trybach;
pełnienia funkcji informacyjnych w imieniu Gminy w zakresie Powierzonych Zadań.

Z tytułu realizacji Powierzonych zadań Gmina przekazuje Spółce rekompensatę (dalej jako: Rekompensata), czyli dopłatę w formie dotacji, ustaloną pomiędzy Spółką a Gminą, której celem jest pokrycie należnej straty Spółki poniesionej z tytułu realizacji usług w zakresie powierzonych zadań, tj. różnicy między wielkością kosztów zadania a wielkością przychodów z realizacji zadania, skalkulowaną zgodnie z procedurą i zasadami określonymi w art. 5 Decyzji KE. Wskazuje się, że Rekompensata nie może stanowić niedozwolonej pomocy publicznej.

Na Rekompensatę składa się deficyt oraz rozsądny zysk. Sposób wyliczenia Rekompensaty:

Rekompensata = Koszty Realizacji Zadania - Przychody z Realizacji Zadania + Rozsądny zysk

Koszty Zadania wykazuje się jako różnicę pomiędzy kosztami i przychodami. Można je obliczyć również jako różnicę pomiędzy kosztami netto dla przedsiębiorstwa prowadzącego działalność i podlegającego obowiązkowi świadczenia usługi publicznej oraz kosztami netto lub zyskiem tego samego przedsiębiorstwa prowadzącego działalność bez obowiązku świadczenia usługi publicznej.

Koszty, które należy uwzględnić, obejmują całość kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Koszty są obliczane na podstawie ogólnie przyjętych zasad księgowości i rachunku kosztów w następujący sposób:

jeżeli działalność przedsiębiorstwa ogranicza się do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, można uwzględnić wszystkie jego koszty;
jeśli przedsiębiorstwo prowadzi działalność wykraczającą poza zakres usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, uwzględnione zostają wyłącznie koszty dotyczące usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym;
koszty wynikające z inwestycji, szczególnie związanych z infrastrukturą, mogą zostać uwzględnione, jeżeli są konieczne do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

Koszty oszacowane na dany okres wykonywania Powierzonych zadań ustala się w oparciu o stawki wynikające z rocznego wskaźnika cen towarów i usług GUS, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości i przepisami podatkowymi. W kalkulacji kosztów uwzględnia się wszystkie koszty - zarówno zmienne jaki i stałe związane z wykonywaniem Powierzonych zadań, w tym m.in.:

koszty związane z działalnością powierzoną (wraz z kosztami amortyzacji),
koszty związane z wykorzystaniem i utrzymaniem niezbędnej infrastruktury technicznej, ponoszone przez Spółkę.

Przychody, które należy uwzględnić, obejmują przynajmniej cały przychód uzyskany z tytułu świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, niezależnie od tego, czy przychód jest zaklasyfikowany jako pomoc państwa w rozumieniu art. 107 Traktatu. Jeżeli przedsiębiorstwo posiada specjalne lub wyłączne prawa związane z działalnością inną niż usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym, na które przyznawana jest pomoc, która to działalność przynosi zysk przewyższający rozsądny zysk lub jeżeli przedsiębiorstwo korzysta z innych korzyści przyznanych przez państwo, zalicza się to do przychodu.

Rozsądny zysk, przedstawiony we wzorze na ustalenie wartości Rekompensaty, oznacza stopę zwrotu z kapitału, której wymagałoby typowe przedsiębiorstwo podczas podejmowania decyzji o tym, czy świadczyć usługi w ogólnym interesie gospodarczym przez cały okres powierzenia, przy uwzględnieniu poziomu ryzyka (określane na podstawie Decyzja KE w art. 5 pkt 5-10).

Rekompensata przekazywana jest na podstawie sporządzonych prawidłowo wniosków o wypłatę Rekompensaty lub sporządzonego prawidłowo wniosku o płatność końcową Rekompensaty, które podlegają weryfikacji przez Gminę w ustalonych pomiędzy stronami terminach.

Wniosek o płatność końcową musi zawierać rozliczenie końcowe wszystkich kosztów poniesionych w celu realizacji Powierzonych zadań i przychodów z tego tytułu oraz wysokość rozsądnego zysku. Spółka sporządza również raport roczny z wywiązania się z powierzonych obowiązków. Środki wypłacane są w okresach miesięcznych z uwzględnieniem limitów przewidzianych dla danego miesiąca, z zaznaczeniem, że kwota niewykorzystanego limitu będzie przenoszona na następne okresy. Na koniec danej umowy (zwykle rocznej) dokonywane jest rozliczenie Rekompensaty dla wszystkich okresów.

Przewiduje się również przypadki, kiedy to Wnioskodawca będzie wykonywał pojedyncze czynności komercyjne, niezwiązane bezpośrednio z realizacją Powierzonych zadań (np. wynajem sal konferencyjnych czy też wynajem hali sportowej na rzecz podmiotów spoza Gminy), określane jako Inna działalność. Czynności te stanowią jednak marginalną część działalności Wnioskodawcy w odniesieniu do realizacji zadań własnych zleconych przez Gminę. Otrzymane z tego tytułu przychody przekazywane są w całości na działania związane z realizacją Powierzonych zadań (głównie remonty, odtwarzanie uszkodzonej infrastruktury, zakup nowych środków trwałych). Co istotne, ceny ustalane w zakresie Innej działalności również uwzględniają reżim ustawy o zamówieniach publicznych. Oznacza to, że Spółka ustalając ceny, zobowiązana jest kierować się takimi samymi zasadami, jak przy ustalaniu cen dla głównej działalności, którą jest realizacja zadań własnych Gminy. Zgodnie również z zawieranymi umowami o Powierzenie zadań, otrzymane przychody z tytułu wykonywania Innej działalności pomniejszają należną Spółce Rekompensatę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wypłacana przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań stanowi wynagrodzenie za czynności podlagające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy w sytuacji kiedy wypłacana na rzecz Wnioskodawcy Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT na tę czynność, a może udokumentować otrzymane kwoty Rekompensaty notą księgową?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacana przez Gminę na jego rzecz Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie działa on w charakterze podatnika tego podatku w zakresie wykonywania Powierzonych zadań.
W przypadku, gdy wypłacana przez Gminę Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca uważa, że nie powinien wystawiać faktury VAT, a może udokumentować otrzymane kwoty Rekompensaty wystawioną notą księgową.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020.106; dalej jako: ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W literaturze oraz orzecznictwie podkreśla się również, że na gruncie podatku VAT dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk.

Należy również wskazać, że warunkiem koniecznym dla uznania świadczenia za usługę opodatkowaną w rozumieniu ustawy VAT jest to, aby było ono dokonane przez podatnika tego podatku w rozumieniu ustawy VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei działalność gospodarcza, wskazana w ust. 2 ww. artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli wykonywana jest przez podmiot będący podatnikiem podatku VAT. W przypadku, gdy dana czynność będzie wykonywana przez podmiot, który nie posiada statusu podatnika VAT, wówczas dalsze badanie charakteru tych czynności oraz badanie czy stanowią one podstawę opodatkowania podatkiem VAT stanie się bezprzedmiotowe.

Z tego też powodu, zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności powinien on ustalić czy w przypadku realizacji Powierzonych zadań występuje on w charakterze podatnika podatku VAT zgodnie z przepisami ustawy VAT.

Jak wskazuje art. 15 ust. 6 ustawy VAT, ustawodawca przewidział możliwość wyłączenia z grona podatników VAT dla organów władzy publicznej. Na jego podstawie nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L Nr 34-7 z 11 grudnia 2006 s. 1 z późn. zm.; dalej jako: Dyrektywa), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I Dyrektywy, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Przy ustalaniu statusu podmiotu publicznego należy mieć na uwadze wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaco, w którym TSUE stwierdził, że art. 13 ust. 1 wspomnianej Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że działalność polegająca na świadczeniu przez spółkę na rzecz regionu usług w dziedzinie planowania i zarządzania regionalną służbą zdrowia zgodnie z umowami programowymi zawartymi pomiędzy tą spółką a rzeczonym regionem, jest objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem od wartości dodanej przewidzianą w tym przepisie, w sytuacji, gdy owa działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej Dyrektywy, jeżeli co podlega weryfikacji sądu odsyłającego, można uznać, że wspomnianą spółkę należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego oraz że wykonuje ona wspomnianą działalność jako podmiot władzy publicznej, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że zwolnienie tej działalności nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji.

W wyroku wskazano również, że ocena art. 13 ust. 1 Dyrektywy w świetle jej celów świadczy o tym, że dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie prowadzenie działalności przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej.

Przepis art. 13 ust. 1 Dyrektywy nie zawiera żadnego odesłania do prawa państw członkowskich. Oznacza to, że pojęcia znajdujące się w tym przepisie, w tym pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego”, powinny otrzymać w całej Unii autonomiczną i jednolitą wykładnię. Ponadto należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego” stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie.

TSUE podkreślił, że o ile okoliczność, iż dany podmiot posiada na podstawie właściwego prawa krajowego prerogatywy władztwa publicznego, nie ma decydującego znaczenia dla celów wspomnianej klasyfikacji, to jednak okoliczność ta stanowi w zakresie, w jakim stanowi ona istotną cechę właściwą każdemu organowi publicznemu, wskazówkę o pewnym znaczeniu dla ustalenia, czy podmiot ten należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego.

Dla zastosowania zasady nieopodatkowania podatkiem VAT przewidzianej we wspomnianym przepisie spełniony musi być ponadto drugi warunek ustanowiony przez ten przepis, a mianowicie, że zwolnione z podatku VAT są czynności wykonywane przez podmiot prawa publicznego działający w charakterze organu władzy publicznej.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE takimi czynnościami są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co przez prywatne podmioty gospodarcze. TSUE orzekł ponadto, że przedmiot lub cel takiej działalności nie ma w tym zakresie znaczenia oraz że okoliczność, iż wykonywanie czynności rozpatrywanych w sprawie głównej wiąże się ze stosowaniem prerogatyw władztwa publicznego, pozwala na ustalenie, że działalność ta podlega reżimowi prawa publicznego.

Zatem, mając na uwadze tezy wynikające z przytoczonego wyżej wyroku TSUE, dla uznania Spółki za organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy VAT nalży wykazać, że prowadzi ona działalność wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej. Ponadto należy ustalić, czy wyłączenie tej działalności z opodatkowania nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji.

W celu określenia czy Wnioskodawca występuje w charakterze organu władzy publicznej należy odnieść się do polskich regulacji w zakresie podmiotów wykonujących zadania publiczne. I tak, zgodnie z art. 6 ust. 1 u.s.g., do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze u.s.g., zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Dalsza część powołanego przepisu wskazuje otwarty katalog zadań własnych gminy, a wśród nich, w punkcie 10, określono, że zadania te obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawieranych umów z Gminą.

Analogicznie, w art. 2 ust. 1 u.s.p., określono, że powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 8 tej ustawy powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. kultury fizycznej i turystyki, które również zostały powierzone Wnioskodawcy w ramach zawieranych umów z Gminą.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 u.s.g. w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. W zakresie zadań powiatu u.s.p. przewiduje analogiczne rozwiązanie, tzn. w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1).

Wnioskodawca uważa ponadto, że przy dokonywaniu analizy tego, czy przy wykonywaniu Powierzonych zadań, występuje jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT czy też występuje w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6, należy mieć na uwadze pięć kluczowych przesłanek (okoliczności) wskazanych przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lipca 2019 r. sygn. I FSK 587/17.

W wyroku tym NSA wskazał, że aby dany podatnik spełniał przesłanki dla uznania go za podmiot wykonujący zadania w charakterze władzy publicznej należy wykazać, że:

jedynym udziałowcem podmiotu wykonującego zlecone zadania jest jednostka samorządu terytorialnego;
podmiot, na podstawie zawartej umowy, będzie wykonywał zadania własne jednostki samorządu terytorialnego służące zaspokajaniu potrzeb społecznych na jej obszarze;
zadania powierzone na podstawie zawartej umowy są jedynymi zadaniami podmiotu;
zadaniem podmiotu nie będzie maksymalizacja zysku, lecz legalne, rzetelne i gospodarne zarządzanie powierzonymi aktywami w celu jak najefektywniejszej realizacji powierzonych zadań;
podmiot nie bierze udziału w „wolnej grze rynkowej”, a więc nie jest nastawiony na osiąganie (maksymalizowanie) zysku w ramach prowadzonej działalności.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy wskazać, że Wnioskodawca może zostać uznany za podmiot działający w charakterze władzy publicznej z uwagi na realizację wskazanych przez NSA przesłanek:

Ad. 1. Jedynym udziałowcem Spółki jest Gmina.

Ad. 2. Wnioskodawca na podstawie zawieranych umów wykonuje zadania własne Gminy, wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 10 u.s.g. i art. 4 ust. 1 pkt 8 u.s.p., obejmujące wykonywanie usług publicznych, świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym:

z zakresu kultury fizycznej oraz tworzenia organizacyjnych warunków sprzyjających rozwojowi sportu, polegających na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy w zakresie aktywnego spędzania wolnego czasu, promowania postaw służących poprawie zdrowia i sprawności fizycznej poprzez oferowanie profesjonalnych i innowacyjnych usług sportowo-rekreacyjnych,
z zakresu promocji Gminy poprzez wykorzystanie sportu i imprez sportowych oraz imprez rozrywkowych i kulturalnych do budowania pozytywnego wizerunku i marki Gminy, a także integracji społecznej.

Ad. 3. Gmina zleca Spółce wykonywanie Powierzonych zadań na podstawie zawieranych umów, przy czym zadania te są jedynymi zadaniami jakie w ramach prowadzonej działalności wykonuje Wnioskodawca. Nie wykonuje on bowiem czynności komercyjnych, poza wskazanymi w opisie stanu faktycznego wyjątkami, z zaznaczeniem, że przychody otrzymane z tych czynności nie są wykorzystywane na cele własne Spółki lecz przekazywane na realizację Powierzonych zadań. Ponadto osiągnięte w ten sposób przychody pomniejszają należną Spółce Rekompensatę.

Ad. 4. Wnioskodawca jest zobowiązany do rzetelnego realizowania Powierzonych zadań, w tym w szczególności do wykonywania obowiązków zgodnie z przepisami prawa, z zachowaniem należytej dbałości o interes Gminy oraz przestrzegania zasad legalności, celowości i gospodarności w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Celem Wnioskodawcy nie jest, na żadnym etapie realizacji Powierzonych zadań, podejmowanie działań zmierzających do maksymalizacji osiąganych zysków. Jego zadaniem jest zapewnienie mieszkańcom Gminy możliwość korzystania z dostępu do usług z zakresu kultury fizycznej oraz sportu, a także zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców w zakresie aktywnego spędzania wolnego czasu oraz wspierania postaw służących poprawie zdrowia i sprawności fizycznej.

Ad. 5. Wnioskodawca nie bierze udziału w „wolnej grze rynkowej”, której celem jest maksymalizowanie zysków. Spółka realizuje Powierzone zadania w oparciu o ustalony przez Gminę cennik świadczonych usług, które nie przystają do warunków rynkowych dla podobnych usług na rynku. Ceny te nie są zależne od Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie działa również we własnym interesie, tzn. nie jest nastawiony na osiąganie przychodów z wykonywanej działalności, a wykonuje jedynie zadania, powierzone na podstawie zawieranych umów, których cel wpisuje się w wykonywanie zadań Gminy zgodnie z przepisami ustaw samorządowych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że nie budzi żadnych wątpliwości, iż w zakresie zawieranych umów realizuje on tylko zadania własne Gminy, służące zaspokajaniu potrzeb jej mieszkańców. Tym samym należy uznać za spełniony warunek mówiący o tym, że działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest wykonywana w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy VAT.

Odnosząc się z kolei do przesłanki wskazywanej przez TSUE, Wnioskodawca uważa, że wyłączenie prowadzonej przez niego działalności na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy VAT nie będzie powodować znaczących zakłóceń konkurencji, ponieważ celem jego działania nie jest, na żadnym etapie wykonywania Powierzonych zadań, maksymalizacja zysku. Celem jest takie wykonywanie Powierzonych zadań, które pozwoli na zaspokojenie potrzeb mieszkańców Gminy we wskazywanym powyżej zakresie. Co równie ważne, Wnioskodawca działa w zakresie zadań własnych Gminy oraz powiatu, a zatem w zakresie, w jakim nie może funkcjonować żaden inny podmiot komercyjny, a więc nie można tutaj wskazać rynku konkurencyjnego. Jak wskazał również NSA w powołanym wyroku, przeszkodą dla wyłączenia Wnioskodawcy z kręgu podatników VAT nie jest także fakt, że jest on spółką prawa handlowego (sp. z o.o.). NSA zaprezentował takie stanowisko w innym wyroku, z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 1117/15, stwierdzając, że „spółka komunalna działająca w ramach powierzonych jej zadań organu władzy publicznej nie jest podatnikiem podatku VAT. Spółka prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest gmina, dokonując (...) czynności zmierzających do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, działa jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 dyrektywy 112, tak jak organ władzy publicznej. Możliwości uznania spółki prawa handlowego, której jedynym właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego za podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 dyrektywy 112 wynika także z powołanego wyroku TSUE”.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w zakresie realizacji Powierzonych zadań przez Gminę występuje on w charakterze organu władzy publicznej i tym samym nie może on zostać uznany za podatnika podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Jeśli zatem Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT w zakresie wykonywania czynności związanych z realizacją Powierzonych zadań, to bezpodstawnym staje się dokonywanie analizy czy wykonywane czynności stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (świadczenie usług). Takie stanowisko wyraził NSA w powołanym już wyroku (sygn. I FSK 587/17), a w ślad za tym wyrokiem również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 2 stycznia 2020 r. nr ITPP2/4512-9/16-1/19-S/RS: „W konsekwencji należy uznać, że Spółka realizując ww. zadania Województwa nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze - co podkreślił NSA - bezprzedmiotowym jest rozważenie czy wykonywane przez Spółkę powierzonych zadań własnych Województwa może być uznane za odpłatne świadczenie usług na rzecz Województwa oraz czy rekompensata, którą będzie otrzymywała od Województwa w związku z wykonywaniem powierzonych zadań własnych, będzie stanowiła element podstawy opodatkowania”.

Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że wykonywane przez niego czynności z zakresu realizacji Powierzonych zadań własnych Gminy nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, czyli że otrzymana Rekompensata nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usług.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z kolei przez sprzedaż należy rozumieć, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłacana przez Gminę Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie jest to bowiem świadczenie usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca, w zakresie ich realizacji, nie może być uznany za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1. Z tego też powodu otrzymana przez Wnioskodawcę Rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym brak jest podstaw do wystawienia przez Wnioskodawcę faktur VAT dokumentujących te czynności, bowiem - jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 106b ust. 1 ustawy VAT - faktury są dowodem dokumentującym sprzedaż, a w analizowanym przypadku sprzedaż ta nie występuje.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że wzajemne rozliczenia z Gminą z tytułu otrzymywanej Rekompensaty nie powinien dokumentować fakturą VAT. Poprawnym sposobem dokumentowania będzie w tej sytuacji wystawienie dowodu księgowego, czyli noty obciążeniowej (księgowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług posługując się sformułowaniem „organy władzy publicznej” nie definiuje tego pojęcia, tak jak i Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). W świetle art. 16 ust. 2 Konstytucji RP, samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Rozwinięcie tej regulacji zawarto w art. 163 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem, samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla innych organów władz publicznych.

Z powołanych przepisów wynika, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe i samorządu terytorialnego.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaco, w którym stwierdził „Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo). (…) status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo)”.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (pkt 10),

promocji gminy (pkt 18).

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka widnieje w KRS od dnia 29 kwietnia 2008 r., a jej założycielem oraz jedynym udziałowcem jest Gmina. Spółka realizuje zadania własne Gminy, wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 18 ustawy o samorządzie gminnym i art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie powiatowym, obejmujące wykonywanie usług publicznych, świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym:

z zakresu kultury fizycznej i turystyki oraz tworzenia organizacyjnych warunków sprzyjających rozwojowi sportu, polegających na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy w zakresie aktywnego spędzania wolnego czasu, promowania postaw służących poprawie zdrowia i sprawności fizycznej poprzez utrzymywanie i udostępnianie centrum sportowo - rekreacyjnego, w tym oferowanie profesjonalnych i innowacyjnych usług sportowo- rekreacyjnych;
z zakresu promocji Gminy poprzez wykorzystanie sportu i imprez sportowych oraz imprez rozrywkowych i kulturalnych, jak również działalności klubu siatkarskiego do budowania pozytywnego wizerunku i marki Gminy, a także integracji społecznej - dalej jako: Powierzone zadania.

Umowa o świadczenie Powierzonych zadań została zawarta pomiędzy Spółką a Gminą na podstawie art. 5 Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie zasad stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczeń usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Decyzja KE) w związku z art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka wykonuje zadania powierzone przez Gminę, w jej imieniu, jako podmiot uprawniony do prowadzenia działalności w ramach Powierzonych zadań, a przy tym spełnia wszelkie wymogi odpowiednich ustaw i innych aktów prawnych regulujących obszary Powierzonych zadań.

Zadania te obejmują w szczególności:

Zarządzanie obiektami sportowymi Gminy: pływalnią, stadionami, halą sportowo-widowiskową, halą lekkoatletyczną, skateparkiem.
Utrzymanie i konserwację boisk szkolnych.
Zarządzanie szkolną pływalnią krytą.
Realizację miejskiego programu nauki pływania oraz innych programów zleconych przez Gminę.
wiadczenie usług o charakterze sportowym i rekreacyjnym dla mieszkańców Gminy w oparciu o obiekty sportowe Spółki.
Promocję Gminy poprzez organizację imprez i wydarzeń sportowych, rozrywkowych i kulturalnych promujących Gminę, zgodnie z planem zatwierdzonym przez Gminę.

W trakcie realizacji Powierzonych zadań Gmina jest jedynym wspólnikiem Spółki, powierzającym jej realizację zadań własnych w zakresie przedstawionym powyżej. Tym samym jedynym obszarem działalności Wnioskodawcy jest obecnie, i będzie również w przyszłości, wykonywanie zadań zleconych przez Gminę na podstawie zawieranych umów. Spółka nie będzie wykonywała, poza Powierzonymi zadaniami, innych zadań własnych (komercyjnych), w szczególności nie będzie występowała na rynku jako podmiot dążący do maksymalizacji zysku, kierujący się przede wszystkim zasadami wolnego rynku oraz konkurencji. Znajduje to swoje potwierdzenie między innymi w cenach określonych za poszczególne usługi w ramach wykonywania przez Spółkę Powierzonych zadań. Ceny te są znacznie niższe niż miałoby to miejsce przy ich ustaleniu w warunkach rynkowych. Ma to związek z właściwą realizacją zadań Gminy w związku z zapewnieniem dla jej mieszkańców dostępu do usług z zakresu kultury fizycznej oraz sportu, a także zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców w zakresie aktywnego spędzania wolnego czasu, postaw służących poprawie zdrowia i sprawności fizycznej. Ceny te określane są z góry przez Gminę wraz z każdorazowo zawieraną umową o wykonywanie Powierzonych zadań i Spółka nie ma wpływu na kształtowanie dowolnie ich wysokości w odpowiedzi na zachowania rynku. Celem działania Spółki jest zawsze takie zarządzanie powierzonymi aktywami, które pozwoli na właściwe wykonywanie zleconych zadań w zakresie usług publicznych, świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Spółka nie może przenosić na inny podmiot lub osobę fizyczną, w całości lub w części obowiązków wynikających z Powierzonych zadań.

W ramach realizacji Powierzonych zadań Spółka jest zobowiązana do rzetelnego ich realizowania, a w szczególności do:

zapewnienia odpowiedniego potencjału organizacyjnego, kadrowego i technicznego niezbędnego do prawidłowego wykonywania Powierzonych Zadań, w oparciu o zasoby własne lub podwykonawców;
wykonywania obowiązków zgodnie z przepisami prawa, z zachowaniem należytej dbałości o interes Gminy;
przestrzegania zasad legalności, celowości i gospodarności w rozumieniu ustawy o finansach publicznych;
prowadzenia ksiąg rachunkowych w sposób umożliwiający rozdzielenie kosztów poniesionych na realizację Powierzonych zadań i przychodów uzyskanych w związku z wykonywaniem Powierzonych zadań oraz przychodów i kosztów związanych z inną działalnością;
opracowania, wdrożenia i posługiwania się obowiązującym w Spółce regulaminem przeprowadzania przetargów w trybie zamówień publicznych oraz w innych trybach;
pełnienia funkcji informacyjnych w imieniu Gminy w zakresie Powierzonych Zadań.

Środki finansowe, niezbędne do realizacji Powierzonych zadań, są zapewniane przez Gminę, co gwarantuje prawidłowe i terminowe ich wykonanie przez Wnioskodawcę. Jednocześnie wskazane jest, że otrzymane środki finansowe mogą zostać przeznaczone tylko i wyłącznie na realizację Powierzonych zadań. Z tytułu realizacji Powierzonych zadań Gmina przekazuje Spółce rekompensatę, czyli dopłatę w formie dotacji, ustaloną pomiędzy Spółką a Gminą, której celem jest pokrycie należnej straty Spółki poniesionej z tytułu realizacji usług w zakresie powierzonych zadań, tj. różnicy między wielkością kosztów zadania a wielkością przychodów z realizacji zadania, skalkulowaną zgodnie z procedurą i zasadami określonymi w art. 5 Decyzji KE. Wskazuje się, że Rekompensata nie może stanowić niedozwolonej pomocy publicznej.

Na Rekompensatę składa się deficyt oraz rozsądny zysk. Sposób wyliczenia Rekompensaty:

Rekompensata = Koszty Realizacji Zadania - Przychody z Realizacji Zadania + Rozsądny zysk

Zgodnie z powyższym, Rekompensata jest ustalana jako zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją zadania, które pomniejsza się o przychody z realizacji tego zadania, z uwzględnieniem rozsądnego zysku. Koszty Zadania wykazuje się jako różnicę pomiędzy kosztami i przychodami. Można je obliczyć również jako różnicę pomiędzy kosztami netto dla przedsiębiorstwa prowadzącego działalność i podlegającego obowiązkowi świadczenia usługi publicznej oraz kosztami netto lub zyskiem tego samego przedsiębiorstwa prowadzącego działalność bez obowiązku świadczenia usługi publicznej.

jeżeli działalność przedsiębiorstwa ogranicza się do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym, można uwzględnić wszystkie jego koszty;
jeśli przedsiębiorstwo prowadzi działalność wykraczającą poza zakres usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, uwzględnione zostają wyłącznie koszty dotyczące usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym;
koszty wynikające z inwestycji, szczególnie związanych z infrastrukturą, mogą zostać uwzględnione, jeżeli są konieczne do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

koszty związane z działalnością powierzoną (wraz z kosztami amortyzacji),
koszty związane z wykorzystaniem i utrzymaniem niezbędnej infrastruktury technicznej, ponoszone przez Spółkę.

Przychody z Realizacji Zadania zatrzymuje Spółka i rozlicza je zgodnie z postanowieniami zawartych umów pomiędzy podmiotami. W przypadku stosowania przez Spółkę różnych rozwiązań taryfowych dla niektórych klientów w ramach własnej strategii handlowej lub w celu wygenerowania większej frekwencji, przy obliczeniu Rekompensaty zastosowanie mają następujące rozwiązania: koszty upustów stosowanych przez Spółkę dla niektórych klientów w ramach własnej strategii handlowej lub w celu wygenerowania większej frekwencji, powinny być wyłączone z kalkulacji poprzez przyjęcie teoretycznej stawki 100% wartości przychodów z usług objętych upustami, przy czym Gmina przyjmuje upusty udzielane przez Spółkę, wynikające z obowiązujących przepisów prawa oraz upusty, mające na celu wygenerowanie większej frekwencji. Rozsądny zysk, przedstawiony we wzorze na ustalenie wartości Rekompensaty, oznacza stopę zwrotu z kapitału, której wymagałoby typowe przedsiębiorstwo podczas podejmowania decyzji o tym, czy świadczyć usługi w ogólnym interesie gospodarczym przez cały okres powierzenia, przy uwzględnieniu poziomu ryzyka (określane na podstawie Decyzja KE w art. 5 pkt 5-10). Rekompensata przekazywana jest na podstawie sporządzonych prawidłowo wniosków o wypłatę Rekompensaty lub sporządzonego prawidłowo wniosku o płatność końcową Rekompensaty, które podlegają weryfikacji przez Gminę w ustalonych pomiędzy stronami terminach. Wniosek o płatność końcową musi zawierać rozliczenie końcowe wszystkich kosztów poniesionych w celu realizacji Powierzonych zadań i przychodów z tego tytułu oraz wysokość rozsądnego zysku. Spółka sporządza również raport roczny z wywiązania się z powierzonych obowiązków. Środki wypłacane są w okresach miesięcznych z uwzględnieniem limitów przewidzianych dla danego miesiąca, z zaznaczeniem, że kwota niewykorzystanego limitu będzie przenoszona na następne okresy. Na koniec danej umowy (zwykle rocznej) dokonywane jest rozliczenie Rekompensaty dla wszystkich okresów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wypłacana przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań stanowi wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się do realizacji powierzonych mu przez Gminę zadań własnych gminy, za które to świadczenie Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w postaci rekompensaty. Pomiędzy płatnością, którą Wnioskodawca będzie otrzymywał w ramach rekompensaty od Gminy a świadczeniem na rzecz Gminy, będzie zachodził związek bezpośredni, bowiem płatność będzie następowała w zamian za to świadczenie. Wnioskodawca otrzymując od Gminy rekompensatę będzie otrzymywał zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie będzie pozostawało w bezpośrednim związku z czynnościami, których będzie dokonywał Wnioskodawca na rzecz Gminy. Wnioskodawca realizując opisane w zdarzeniu przyszłym zadania, będzie zwalniał Gminę w istocie z określonych prawem obowiązków, będzie czynił to jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług – Gmina będzie osiągała więc wymierną korzyść.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca będzie co prawda wykonywał czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy, ale będzie wykonywał te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Wnioskodawca sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Stopień zależności Wnioskodawcy od Gminy nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych zadań własnych Gminy powierzonych Wnioskodawcy za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca wykonując powierzone zadania własne Gminy działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy zaś wykonywanie przez Wnioskodawcę powierzonych zadań własnych Gminy stanowi określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wypłacana przez Gminę na jego rzecz Rekompensata za wykonywanie Powierzonych zadań nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie działa on w charakterze podatnika tego podatku w zakresie wykonywania Powierzonych zadań należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie kwestii sposobu dokumentowania otrzymanej kwoty Rekompensaty za świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, należy wskazać, że zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 – Faktury.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym przez sprzedaż – stosownie do art. 2 pkt 22 cyt. ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów i usług.

Podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Jak wykazano powyżej, w przedstawionej sytuacji Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, a wykonywane przez Niego czynności polegające na wykonywaniu Powierzonych zadań stanowić będą określone odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. W konsekwencji świadczone na rzecz Gminy usługi, Wnioskodawca powinien dokumentować poprzez wystawianie faktur VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prawidłową formą dokumentowania otrzymanej Rekompensaty będzie nota księgowa, należało uznać również za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą stronę postępowania w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawarte w niej stanowisko organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin