INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 08.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości określenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% z tytułu przeniesienia prawa własności do znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości określenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% z tytułu z tytułu przeniesienia prawa własności do znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wydawnictwo (dalej „Przedsiębiorca” lub Wydawnictwo”) jest firmą prowadzoną w formie działalności gospodarczej osoby fizycznej — Teresy J. (dalej „Podatniczka” lub Wnioskodawczyni”). Podstawowym przedmiotem działalności Przedsiębiorcy jest działalność wydawnicza. W zakresie działalności Przedsiębiorcy znajdują się także m.in. sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych i elektronicznych, działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych, działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju.

Przedsiębiorca jest wydawcą następujących czasopism: „W.”, W.” oraz „W.”, dalej zwane łącznie „Czasopismami”. Tytuły prasowe, pod którymi ukazują się Czasopisma zostały wytworzone we własnym zakresie (wymyślone) przez Podatniczkę. Przedmiotowe tytuły prasowe, na skutek ich zarejestrowania przez Wydawnictwo w Urzędzie Patentowym, objęte zostały prawem ochronnym jako znaki towarowe (słowno-graficzne, słowne). Zarejestrowany przez Wydawnictwo został również tytuł prasowy „G.”,z tym że Podatniczka zawarła umowę licencyjną uprawniającą licencjobiorcę do wykorzystania tytułu w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Znaki towarowe (tytuły prasowe) stanowią pozabilansowe składniki majątkowe Przedsiębiorcy, ściśle związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Z uwagi na fakt, że nie były one nabyte, nie stanowią one wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji w rozumieniu art. 22b ust. 1 updof.

Obecnie Wydawnictwo planuje udzielenie spółce komandytowej (dalej „Spółka”), której jednym ze wspólników jest również Podatniczka, wyłącznej licencji na wydawanie Czasopism, używanie/korzystanie z praw do powyższych znaków towarowych na określonych polach eksploatacji. Licencja dotycząca prawa do korzystania ze znaków towarowych w postaci tytułów prasowych „W.”, W.” oraz „W.”, zostanie udzielona po raz pierwszy od czasu ich wytworzenia i zarejestrowania w Urzędzie Patentowym, to znaczy Spółka będzie pierwszym podmiotem, z którym Wydawnictwo zawrze umowę licencyjną. Wydawnictwo rozważa zbycie na rzecz Spółki całość praw majątkowych do znaku towarowego „G.”.

W dniu 22 kwietnia 2011 Wnioskodawczyni otrzymała interpretację indywidualną Ministra Finansów (sygn. IPPB1/415/184/11-2/EC) w zakresie ustalenia źródła przychodu w związku z zamiarem uzyskiwania przez nią przychodu z tytułu udzielenia licencji do wydawania Czasopism, korzystania ze znaków towarowych w postaci tytułów prasowych ww. Czasopism. W wydanej interpretacji organ podatkowy zajął stanowisko, że przychody uzyskane z udzielenia licencji na użytkowanie wytworzonego we własnym zakresie znaku towarowego, stanowią przychody z praw majątkowych i stanowią odrębne źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem Wnioskodawczyni jest świadoma, że osiągnięte przez nią, w przyszłości przychody nie będą stanowiły dla celów podatku dochodowego przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, lecz zostaną zakwalifikowane jako przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z otrzymaną interpretacją Wnioskodawczyni powzięła wątpliwości dotyczące zasad rozliczenia podatku dochodowego od osiąganych przychodów z praw majątkowych.

W wyniku zawarcia stosownych umów licencyjnych oraz umowy zbycia całości praw majątkowych do wyżej wskazanych znaków towarowych Spółka zostanie nowym wydawcą Czasopism.

Za udzielenie licencji na każdy z wymienionych wyżej tytułów Wydawnictwo planuje pobierać od Spółki opłatę licencyjną ustaloną w następujący sposób:

• Część stała (ryczałtowa) wynagrodzenia za udzielenie licencji, ustalona za cały okres trwania umowy lub za przyjęte w umowie okresy rozliczeniowe (np. miesiąc lub rok);

• Część zmienna wynagrodzenia stanowiąca określony procent od przychodów osiąganych przez Spółkę w związku z wydawaniem Czasopism i należna za ustalone w umowie okresy rozliczeniowe (np. miesiąc, kwartał lub rok).
  
  

Zgodnie z zamiarem stron, część stała opłaty licencyjnej byłaby płatna z góry, po zawarciu umowy, w wysokości odpowiadającej całości lub części opłaty stałej za cały okres trwania umowy licencyjnej. Część zmienna wynagrodzenia byłaby płatna w ustalonych terminach, następujących po zakończeniu przyjętego okresu rozliczeniowego (np. w ciągu 30 dni od zakończenia ustalonego przez strony okresu rozliczeniowego).

W celu lepszego odzwierciedlenia zamiaru stron Podatniczka podaje niżej istotne warunki umowy licencyjnej, wzajemnych rozliczeń stron i przykładowe dane liczbowe, których wskazanie ma służyć wyłącznie skonkretyzowaniu wątpliwości Wnioskodawczyni.

• Umowa licencyjna jest zawierana na okres 5 lat.

• Część stała opłaty licencyjnej wynosi 40.000 zł za każdy rok trwania umowy.

• Część zmienna opłaty licencyjnej wynosi 2% od przychodów Spółki osiągniętych w każdym roku.

• Spółka jest zobowiązana i dokonuje zapłaty części stałej opłaty licencyjnej, z góry, za cały okres trwania umowy licencyjnej (tj. kwotę 200.000 zł) w terminie 3 miesięcy od dnia zawarcia umowy.

• Część zmienna opłaty licencyjnej jest wymagalna w ciągu 30 dni od daty zakończenia każdego roku kalendarzowego, w którym obowiązywać będzie umowa. Przy założeniu, że umowa jest zawarta w połowie roku kalendarzowego pierwsza zmienna część opłaty licencyjnej będzie wymagalna w styczniu następnego roku kalendarzowego, a podstawą jej ustalenia będzie przychód osiągnięty przez licencjobiorcę w okresie pierwszych sześciu miesięcy trwania umowy licencyjnej. Przy założeniu, że miesięczne przychody licencjobiorcy będą wynosić 50.000 zł zmienna wysokość opłaty wyniesie 1000 zł za miesiąc tj. 6000 zł za sześć miesięcy.

• Spółka dokonuje zapłaty zmiennej części opłaty licencyjnej w terminie jej wymagalności.
  
  

W konsekwencji Wnioskodawczyni w okresie pierwszych 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy licencyjnej otrzyma środki pieniężne w wysokości 200.000 zł stanowiące część stałą opłaty licencyjnej za cały okres obowiązywania umowy oraz część zmienną w wysokości 2% od przychodów osiągniętych przez licencjobiorcę w ciągu pierwszych sześciu miesięcy korzystania przez licencjobiorcę z licencji.

W odniesieniu do umowy dotyczącej odpłatnego zbycia praw majątkowych na określonych polach eksploatacji do znaku towarowego (tytuł prasowy „G.”), strony rozważają ustalenie wynagrodzenia, płatnego w określonych ratach i terminach (odroczony termin płatności) po podpisaniu umowy.

W celu lepszego odzwierciedlenia zamiaru stron Podatniczka podaje niżej istotne warunki umowy zbycia praw majątkowych, wzajemnych rozliczeń stron i przykładowe dane liczbowe, których wskazanie ma służyć wyłącznie skonkretyzowaniu wątpliwości Wnioskodawczyni.

• umowa przewiduje wynagrodzenie za przeniesienie całości praw majątkowych praw do znaku towarowego, w wysokości 600.000 zł,

• wynagrodzenie jest wymagalne i jest faktycznie opłacone w 3 ratach (po 200.000 zł), z terminem płatności przypadającym na ostatni dzień (31 grudnia) każdego z trzech kolejnych lat od dnia zawarcia umowy przenoszącej prawa majątkowe do znaku towarowego na Spółkę. W konsekwencji Wnioskodawczyni otrzyma należną opłatę za definitywne przeniesienie praw majątkowych do znaku towarowego w ciągu kilku lat kalendarzowych.
  
  

Dotychczasowe doświadczenie Podatniczki wskazuje na to, że proces rejestracji znaku towarowego trwa nawet kilka lat. Procesem rejestracji znaku Podatniczka nazywa okres od momentu złożenia kompletnego wniosku do Urzędu Patentowego do wydania przez Urząd stosownych decyzji. Ponieważ Wnioskodawczyni planuje rejestrację kolejnego znaku towarowego i rozważa udzielenie licencji na ten znak niezwłocznie po złożeniu kompletnego wniosku powstaje po stronie wnioskodawczyni wątpliwość czy przychód z umów licencyjnych dotyczących znaków towarowych w trakcie procesu rejestracji jest przychodem z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poza wyżej wymienionymi umowami zwanymi dalej „umowami dotyczącymi znaków towarowych” Podatniczka, będąc równocześnie komandytariuszem Spółki Komandytowej już zawarła z tą Spółką bądź planuje zawrzeć inne, niż dotyczące znaków towarowych, umowy, w szczególności:

• umowę pożyczki - gdzie Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze Pożyczkodawcy (pożyczka); Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zgodnie z aktualnym wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, nie zawiera prowadzenia działalności w zakresie udzielania pożyczek. Bez najmniejszych wątpliwości środki pieniężne stanowiące przedmiot pożyczki zostały wygenerowane na skutek prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i służą jej kontynuacji w zmienionej formie prawnej w ramach Spółki Komandytowej.

• umowy najmu składników majątku nieruchomego, dotychczas wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnej działalności gospodarczej (wynajem lokali biurowych),

• umowy świadczenia na rzecz Spółki usług studia graficznego, tj. usługi poligraficzne, składania i łamania tekstów. Usługi te będą wykonywane z udziałem zatrudnionych przez Wnioskodawczynię prowadzących działalność gospodarczą podwykonawców zaś udział Wnioskodawczyni w wykonaniu wyżej wskazanych usług będzie się sprowadzał do koordynacji powierzonych podwykonawcom prac.
  
  

Należy przy tym podkreślić, że żadna z wyżej wymienionych umów nie nosi znamion kontraktu menadżerskiego czy umowy o podobnym charakterze. Umowy dotyczą odpłatnego udostępnienia składników aktywów (prawa do znaku towarowego, kapitału, budynków lub ich części) albo odpłatnego świadczenia usług pomocniczych na potrzeby prowadzonej przez Spółkę Komandytową działalności wydawniczej, takich jak usługi studia graficznego.

Na gruncie wyżej określonych stanów faktycznych powstają u Wnioskodawczyni wątpliwości związane z zastosowaniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z tytułu ww. udzielenia licencji na korzystanie z praw do znaku towarowego (w odniesieniu do tytułów „W.”, W.” oraz „W.”) oraz przychód z tytułu przeniesienia prawa własności do znaku towarowego (w odniesieniu do tytułu „G.”) powstanie w momencie otrzymania przez Przedsiębiorcę środków pieniężnych z tytułu opłaty licencyjnej...
2. Czy w świetle art. 22 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do skorzystania z kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tytułu ww. opłaty licencyjnej otrzymanej (zapłaconej) w pierwszym roku trwania umowy...
3. Czy w świetle art. 22 ust. 1 oraz ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, po upływie pierwszego roku trwania ww. umowy licencyjnej, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do zastosowania kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, tj. w wysokości kosztów faktycznie poniesionych i związanych z osiągniętym przychodem...
4. Czy w przypadku przeniesienia prawa własności do znaku towarowego (tytuł G.”), Podatniczka będzie miała prawo do zastosowania kosztów uzyskania przychodów, na zasadach określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 50% uzyskanego przychodu, niezależnie od terminu jego uzyskania...
5. Czy przychód osiągnięty z tytułu udzielenia licencji na znak towarowy w trakcie procesu rejestracji należy zakwalifikować do źródła określonego w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych...
6. Czy w świetle art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z opisanych w stanie faktycznym „innych umów” stanowić będą dla Wnioskodawczyni przychód z działalności gospodarczej... Na wypadek odpowiedzi negatywnej, w jaki sposób należy ustalić źródło przychodu Wnioskodawczyni dla każdej z tych umów...
7. Czy koszty związane z zakupem przez Spółkę Komandytową usług świadczonych przez Wnioskodawczynię będącą komandytariuszem tej Spółki Komandytowej, stanowić będą koszt uzyskania przychodu Wnioskodawczyni w części odpowiadającej udziałowi w Spółce Komandytowej, określonemu umową spółki.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 4. W zakresie pozostałych pytań zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni: w przypadku zawarcia ze Spółką umowy na przeniesienie prawa własności do znaku towarowego w postaci tytułu prasowego „G.”, przy ustalaniu dochodu podatnika zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50 % uzyskanego przychodu.

Jak wskazano powyżej, przychody z tytułu przeniesienia praw do tytułu prasowego („G.”) będą podlegały opodatkowaniu w dacie ich otrzymania, tj. zapłaty wynagrodzenia określonego w umowie.

Jednocześnie dyspozycja art. 22 ust. 9 pkt 1 nie warunkuje prawa do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów od terminu jego osiągnięcia. Zdaniem Podatniczki, termin uregulowania należności nie będzie miał wpływu na prawo do uwzględnienia 50% kosztów uzyskania. Oznacza to, że 50% koszty uzyskania przychodu będą miały zastosowanie do każdej kolejnej płatności (w przypadku rozliczenia zapłaty w kilku transzach) dokonywanej w związku zapłatą należności z tytułu przeniesienia prawa do znaku towarowego (tytułu prasowego), w wysokościach i terminach wynikających z dotyczącej przeniesienia prawa własności do znaku towarowego.

Od przychodu uzyskanego przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży praw majątkowych do znaku towarowego, pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% otrzymanej należności, Spółka (jako płatnik) pobierze i odprowadzi zaliczkę na podatek dochodowy.

W odniesieniu do przykładu liczbowego przedstawionego we wniosku, w obecnym stanie prawnym, przychód dla celów podatkowych z tytułu przeniesienia praw do znaku towarowego („G.”) powstanie w momencie zapłaty przez Spółkę każdej z kolejnych rat (200.000 zł) ustalonych w umowie. Na mocy art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy koszty uzyskania przychodu od uzyskanego przychodu, wyniosą 100.000 zł, od każdej raty, a zaliczki na podatek podlegające wpłacie do urzędu skarbowego, ustalone zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wyniosą 18.000 zł. Podatniczka rozliczy podatek w zeznaniu rocznym PIT i dopłaci kwotę wynikającą z wysokości podatku należnego według skali a wysokością pobranych przez płatnika zaliczek według najniższej stawki podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a) – c).

Stosownie do treści art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów określa się z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Wymaga jednak podkreślenia, iż wymieniona w tym przepisie 50% stawka kosztów uzyskania przychodów odnosi się jedynie do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności znaku towarowego, nie zaś do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku przez przedsiębiorcę.

Przepisy ustawy podatkowej posługując się pojęciem „twórca” nie definiują go jednocześnie. Dokonując zatem wykładni gramatycznej tego pojęcia, za „twórcę“ uznać należy „tego, kto coś tworzy (zwłaszcza w dziedzinie sztuki), kto jest wynalazcą, sprawcą czegoś, kto dokonuje coś, organizuje coś” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni rozważa zbycie na rzecz Spółki (w której jest wspólnikiem) całość praw majątkowych do znaku towarowego „G.”. W odniesieniu do umowy dotyczącej odpłatnego zbycia prawa majątkowych na określonych polach eksploatacji do znaku towarowego (tytuł prasowy „G.”), strony rozważają ustalenie wynagrodzenia, płatnego w określonych ratach i terminach (odroczony termin płatności) po podpisaniu umowy.

W związku z cytowanym powyżej art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, iż dyspozycja art. 22 ust. 9 pkt 1 nie warunkuje prawa do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów od terminu jego osiągnięcia. Termin uregulowania należności nie będzie miał wpływu na prawo do uwzględnienia 50% kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że 50% koszty uzyskania przychodu będą miały zastosowanie do każdej kolejnej płatności (w przypadku rozliczenia zapłaty w kilku transzach) dokonywanej w związku zapłatą należności z tytułu przeniesienia prawa do znaku towarowego (tytułu prasowego), w wysokościach i terminach wynikających z dotyczącej przeniesienia prawa własności do znaku towarowego.

Dodatkowo z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone wyżej przepisy, wskazać należy, iż w sytuacji, gdy zbywca przedmiotowego znaku towarowego, jest także jego twórcą, koszty uzyskania przychodu z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności znaku towarowego, określone winny być w oparciu o unormowanie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy podatkowej, tj. w wysokości 50% uzyskanego przychodu, niezależnie od terminu jego uzyskania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę wyliczeń organ informuje, iż ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.