INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością XXX, reprezentowanej przez pełnomocnika , przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2011 r. (data wpływu 20 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z działalności osiągniętej na terenie strefy i poza strefą związanych z utrzymaniem administracji, zarządzaniem, obsługą finansowo – księgową, usługami doradczymi, informatycznymi, telekomunikacyjnymi, kosztami utrzymania budynku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z działalności osiągniętej na terenie strefy i poza strefą związanych z utrzymaniem administracji, zarządzaniem, obsługą finansowo – księgową, usługami doradczymi, informatycznymi, telekomunikacyjnymi, kosztami utrzymania budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwoleń: nr z dnia 1 października 1998 r., nr z dnia 30 czerwca 2006 r. oraz nr z dnia 16 czerwca 2011 r. Zezwolenia nr oraz zostały udzielone do dnia 28 maja 2017 r., zezwolenie nr 185 do dnia 31 grudnia 2020 r.

Siedziba Spółki znajduje się na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Działalność prowadzona na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej obejmuje działalność produkcyjną i handlową wyrobami objętymi Zezwoleniem.

Dochód wypracowany przez Spółkę na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest wolny od podatku stosownie do warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Równocześnie, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów handlowych, podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z działalnością objętą Zezwoleniem prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz działalnością opodatkowaną Spółka ponosi różnego rodzaju koszty. W celu ustalenia dochodu Wnioskodawcy na działalności wolnej od podatku dochodowego od osób prawnych i podlegającej opodatkowaniu Spółka dokonuje co do zasady dokładnego przyporządkowania kosztów odpowiadającym im źródłom przychodów.

W odniesieniu do kosztów administracji / ogólnego zarządu Spółka nie jest w stanie ustalić kwot bezpośrednio związanych z poszczególnymi źródłami przychodów, co dotyczy w szczególności: kosztów utrzymania administracji, zarządzania, obsługi finansowo - księgowej, usług doradczych, informatycznych, telekomunikacyjnych, kosztów utrzymania budynku w jego części biurowej itp.

Spółka dokonuje alokacji tzw. "kosztów wspólnych" (obejmujących koszty administracyjne / koszty ogólnego zarządu) związanych z działalnością wolną od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tzn. koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zgodnie z art. 25 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca wpłaca zaliczki miesięczne w danym roku kalendarzowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy. W rozliczeniu rocznym przyjmowane są skumulowane przychody za okres od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku obrotowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki w zakresie rozliczenia "kosztów wspólnych" obejmujących koszty administracyjne / koszty ogólnego zarządu w następujący sposób: koszty wspólne rozlicza się według współczynnika obliczonego według wzoru: w liczniku przychody z działalności objętej zezwoleniem uzyskane na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej lub odpowiednio z działalności w zakresie sprzedaży towarów podlegającej opodatkowaniu, w mianowniku całość przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. W przypadku kosztów administracyjnych/kosztów ogólnego zarządu, obejmujących w szczególności koszty utrzymania administracji, zarządzania, obsługi finansowo - księgowej, usług doradczych, informatycznych, telekomunikacyjnych, kosztów utrzymania budynku w jego części biurowej, nie ma możliwości dokładnego ich przypisania do źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz jest zwolniony, w związku z powyższym ma prawo dokonywać rozliczenia tych kosztów zgodnie z art. l5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. ustalać te koszty w takim stosunku, w jakim pozostaną przychody z tych źródeł w ogólne; kwocie przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest pewnym wyjątkiem od zasady.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1),

• kosztów uzyskania tych przychodów (art. 7 ust. 3 pkt 3).
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony w zdaniu poprzednim przepis są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż w związku z działalnością objętą Zezwoleniem prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz działalnością opodatkowaną Wnioskodawca ponosi różnego rodzaju koszty. W celu ustalenia dochodu na działalności wolnej od podatku dochodowego od osób prawnych i podlegającej opodatkowaniu dokonuje co do zasady dokładnego przyporządkowania kosztów odpowiadającym im źródłom przychodów. W odniesieniu do kosztów administracji / ogólnego zarządu Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić kwot bezpośrednio związanych z poszczególnymi źródłami przychodów, co dotyczy w szczególności: kosztów utrzymania administracji, zarządzania, obsługi finansowo- księgowej, usług doradczych, informatycznych, telekomunikacyjnych, kosztów utrzymania budynku w jego części biurowej itp. Wnioskodawca dokonuje alokacji tzw. "kosztów wspólnych" (obejmujących koszty administracyjne / koszty ogólnego zarządu).

W sytuacji, gdy Wnioskodawca prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą poza obszarem strefy oraz na terenie strefy w oparciu o wymagane zezwolenie, działalność prowadzona na terenie strefy winna być wydzielona organizacyjnie. Istnieje także konieczność odrębnego ujmowania w księgach przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie i poza nią. Zapisów w księgach należy dokonywać w sposób umożliwiający określenie dochodu zwolnionego od podatku dochodowego oraz podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze powyższe, koniecznym jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę ustalania kosztów przytoczoną powyżej, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a ustawy).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z powołaną zasadą, ma zastosowanie w sytuacjach wyjątkowych i jedynie do niektórych kosztów Spółki, tzw. „kosztów wspólnych”, dotyczących zarówno działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w zakresie objętym zezwoleniem oraz pozostałej działalności, których nie można jednoznacznie przyporządkować do jednego ze źródeł przychodów.

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca będzie dokonywał rozliczenia podatku należnego za dany rok podatkowy, zobowiązany jest ustalić za ten okres przychody i koszty ich uzyskania, które tworzą dochód wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przychody i odnoszące się do nich koszty uzyskania przychodów wpływające na dochód podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Natomiast koszty wspólne (np. koszty administracyjne) dla obu dochodów będzie mógł rozliczyć proporcją w jakiej pozostają przychody ze źródła z działalności zwolnionej i tej opodatkowanej w ogólnej kwocie przychodów za dany okres podatkowy.

Reasumując, dla rozliczenia tzw. kosztów wspólnych, ustalonych w oparciu o kryterium związku przyczynowo - skutkowego, a także na podstawie prowadzonych ksiąg, których nie można wprost przypisać do przychodów uzyskanych ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz wolnych od podatku, znajdą zastosowanie przesłanki metody proporcjonalnego dzielenia kosztów określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.