Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2010 r. nr ILPP1/443-939/10-2/AK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, uznającej za nieprawidłowe stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2010 r. (data wpływu 24 sierpnia 2010 r.), w zakresie uznania współfinansowania filmu z przeniesieniem praw autorskich za usługę, zmienia ww. interpretację indywidualną z urzędu, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2010 r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania współfinansowania filmu z przeniesieniem praw autorskich za usługę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 19 czerwca 2009 r. Wnioskodawca zawarł z O. umowę koprodukcyjną na produkcję filmu dokumentalnego pt. (…). Zgodnie z tą umową w momencie ukończenia produkcji ww. filmu, Wnioskodawca obowiązany jest przekazać wszelkie prawa autorskie i pokrewne dotyczące danej produkcji koproducentowi (w części proporcjonalnej do udziału O. w produkcji). Na mocy podpisanej umowy Wnioskodawca wystawił fakturę VAT ze stawką 22%.

O. wystąpiła o zwrot podatku VAT zawartego w fakturach i prosi o korektę faktur powołując się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. Według tej interpretacji współfinansowanie produkcji filmu nie jest usługą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy współfinansowanie filmu z przeniesieniem praw autorskich jest usługą i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż praw jest usługą i faktura została wystawiona prawidłowo.

W dniu 22 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając, na podstawie przepisu § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr ILPP1/443-939/10-2/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535, z późn zm.) i odniósł ich treść do pytania przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Ponadto w wydanej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał na przepisy art. 5 pkt 5 - 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 1, art. 69 i art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż nabycie przez koproducentów praw autorskich do filmu oraz związanego z tym udziału w zysku w produkcji filmowej nie następuje w wyniku świadczenia wykonanego przez producenta w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, nabycie przez koproducentów współudziału w autorskim prawie majątkowym do filmu nie wypełnia przesłanki, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odnośnie odpłatności za świadczenie, albowiem koproducent nabywa te prawa nieodpłatnie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, z chwilą stworzenia utworu.

Zdaniem organu nie można uznać, iż wniesiony wkład pieniężny i rzeczowy stanowi odpłatność za nabycie praw, albowiem przekazanie wkładu pieniężnego i rzeczowego stanowi warunek uznania podmiotu za koproducenta utworu audiowizualnego.

W świetle powyższego, upoważniony organ stwierdził, że nabycie przez koproducentów praw do filmu oraz związanego z nim udziału w zysku nie wypełnia dyspozycji art. 8 ust. 1 i art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W podsumowaniu swojego stanowiska Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż współfinansowanie filmu z przeniesieniem praw autorskich nie jest usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 22 listopada 2010 r. nr ILPP1/443-939/10-2/AK, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) wynika, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości. Na zamówienie producenta tworzone jest jedno dzieło współautorskie, czyli utwór audiowizualny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę koprodukcyjną na produkcję filmu.

Po zakończeniu produkcji filmu Wnioskodawca przekazuje koproducentowi wszelkie prawa autorskie i pokrewne dotyczące danej produkcji (w części proporcjonalnej do udziału koproducenta w produkcji).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zaistniało bowiem odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz koproducenta. Świadczeniem w tym przypadku jest przeniesienie przez Wnioskodawcę praw autorskich i pokrewnych dotyczących produkcji filmu na koproducenta. Wkład do produkcji filmu wnoszony przez koproducenta w zamian za przekazanie praw autorskich i pokrewnych pełni funkcję wynagrodzenia. Oznacza to, że czynność dokonywana pomiędzy Wnioskodawcą a koproducentem jest odpłatna i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podatnik, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest zobowiązany wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Wnioskodawca świadcząc usługę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, prawidłowo więc udokumentował ją fakturą VAT.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca podpisał z koproducentem umowę, w myśl której stawka podatku na świadczoną usługę wynosi 22%. Wysokość stawki podatku nie była jednakże przedmiotem analizy przy dokonywaniu zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2010 r. z uwagi na fakt, iż we wniosku z dnia 19 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca nie zadał pytania oraz nie sformułował własnego stanowiska w tym zakresie.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 22 listopada 2010 r. nr ILPP1/443-939/10-2/AK, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.