INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14.03.2011 r. (data wpływu 20.04.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi działalności związanej z kulturą i rozrywką - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi działalności związanej z kulturą i rozrywką.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan fatyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie działalności twórczej związanej z kulturą i rozrywką, tj. wystawiania przedstawień artystycznych zespołów muzycznych, czyli koncertów, określoną w grupie 90.01.ZPKD (działalność orkiestr, grup cyrkowych i zespołów muzycznych) oraz równolegle w grupie 90.01.10.0 PKWIU 2008 r. (usługi rozrywkowe). Muzycy są angażowani na koncerty przez Wnioskodawcę, w ramach umów o dzieło. Sam Wnioskodawca również jest muzykiem, tj. częścią zespołu.

Wystawiając faktury „organizatorowi” za honorarium w związku z występem zespołu muzycznego, tj. koncertem,Wnioskodawca stosuje od dnia 01.01.2011 r. stawkę podatku w wysokości 23%. Koncerty odbywają się w różnych miejscach i dla różnych podmiotów. Są to hale, domy kultury, itp. Na koncerty muzycy dojeżdżają środkiem transportu komunikacji publicznej (PKP), jak też korzystają z usług firmy transportowych (instrumenty i muzycy). Zdarza się, że Wnioskodawca korzysta z usług firm w zakresie wynajmu sprzętu do oświetlenia i nagłośnienia koncertu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Według jakiej stawki należy opodatkować prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność związaną z kultura i rozrywką oraz czy ten rodzaj działalności podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dają możliwość stosowania zwolnionej stawki VAT za „honorarium” za występ zespołu muzycznego, gdy nie ma „biletowania” koncertu po stronie Wnioskodawcy, które jest opodatkowane wg. stawki 8% i są to koncerty lub imprezy „organizatora.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. nn. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.
   
   

Z powyższym przepisów wynika, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały m.in. usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe oraz do obiektów kulturalnych.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego przedmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT korzystać mogą jedynie:

• podmioty prawa publicznego,

• podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

• indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
  
  

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Z literalnej wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 cyt. ustawy nie wynika (ani też z innego przepisu odnośnie zwolnień z podatku VAT), iż zwolnione z podatku VAT są usługi pośrednictwa w świadczeniu usług kulturalnych.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności twórczej związanej z kulturą i rozrywką, wystawienia przedstawień artystycznych zespołów muzycznych, czyli koncertów, określoną w grupie 90.01.ZPKD (działalność orkiestr, grup cyrkowych i zespołów muzycznych) oraz równolegle w grupie 90.01.10.0 PKWIU 2008 r. (usługi rozrywkowe). Muzycy są angażowani na koncerty przez Wnioskodawcę, w ramach umów o dzieło. Podatnik, wystawia faktury „organizatorowi” koncertu za honorarium w związku z występem zespołu muzycznego, tj. koncertem.

Sam Wnioskodawca również jest muzykiem, tj. częścią zespołu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawca nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od podatku. Wnioskodawca nie jest bowiem podmiotem prawa publicznego ani instytucją o charakterze kulturalnym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a ustawy. Skoro Wnioskodawca zatrudnia muzyków, świadczonej przez Stronę usługi kulturalnej - występ zespołu muzycznego - nie można również uznać za usługę świadczoną przez indywidualnego twórcę i artystę, a zatem za podmiot wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż otrzymywane, na podstawie faktury wystawionej organizatorowi koncertu, honorarium za występ zespołu nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika ponadto, iż Wnioskodawca jest muzykiem, tj. członkiem zespołu.

Zatem w sytuacji, gdy otrzymane przez Wnioskodawcę honorarium, za występ zespołu muzycznego obejmować będzie również honorarium należne Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż w tej części stanowić ono będzie wynagrodzenie za usługę kulturalną świadczoną przez indywidualnego twórcę i artystę, tj. Wnioskodawcę, a w konsekwencji uznać, iż podlegać ono będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowania również preferencyjna stawka podatku w wysokości 8%, przewidziana m.in. dla usług wymienionych w poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 181 załącznika nr 3, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż świadczona przez Wnioskodawcę usługa w zakresie kultury, tj. występ zespołu muzycznego, za którą Strona otrzymuje od organizatora wynagrodzenie w formie honorarium podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 146f ustawy stawką podatku w wysokości 23%, w tej części, która dotyczy honorarium za występ, zatrudnionych przez Wnioskodawcę członków zespołu. Natomiast część otrzymanego wynagrodzenia za występ zespołu, która stanowi honorarium za występ Wnioskodawcy, jako członka zespołu korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż świadczona usługa związana z działalnością kulturalną i rozrywkową korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.