INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r. (data wpływu 04 sierpnia 2011 r. ), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie objęcia ustawą o podatku akcyzowym węgla i koksu, nabywanych w celu ich wykorzystania w piecach szybowych i w piecach typu X do produkcji poszczególnych rodzajów wapna – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia czy węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 oraz CN 2704 00, nabywane w celu wykorzystania w piecach szybowych oraz w piecach typu X do produkcji poszczególnych rodzajów wapna stanowią wyroby akcyzowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. w związku z poz. 19 oraz 21 załącznika nr 1 do tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest głównym producentem wapna, wyrobów wapienniczych, kamienia oraz kruszyw, działającym na polskim rynku.

Część produkowanych przez Spółkę towarów w procesie ich produkcji podlega wypalaniu.

W szczególności dotyczy to:

• wapna palonego w bryłach,

• wapna palonego mielonego,

• wapna palonego mielonego z upłynniaczem,

• wapna hydratyzowanego (suchogaszonego),

• wapna nawozowego.
  
  

Proces produkcji poszczególnych rodzajów wapna polega na wypalaniu masy surowcowej w piecach szybowych, a także w piecach typu X (wytwarzanych przez firmę), które są opalane m.in. węglem kamiennym i koksem, które są oznaczone kodami CN 2701 oraz 2704 00. Proces wypalania, przy realizacji którego Spółka zużywa przedmiotowe nośniki energii jest jednym z zasadniczych etapów produkcji.

Na potrzeby powyższej produkcji Spółka nabywa węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 oraz odpowiednio CN 2704 00 od dostawcy mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, przy czym ich transport odbywa się bezpośrednio z terytorium państwa trzeciego, natomiast w Polsce objęte są one procedurą dopuszczenia do obrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 oraz CN 2704 00 nabywane w celu ich wykorzystania w piecach szybowych, a także w piecach typu X (wytwarzanych przez firmę) do produkcji poszczególnych rodzajów wapna stanowią wyrób akcyzowy w rozumieniu art. 2 ust. i pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (dalej: ustawa o podatku akcyzowym) w związku z poz. 19 oraz 21 załącznika nr 1 do tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywane towary: węgiel i koks, oznaczone kodami CN 2701 oraz CN 2704 00, wykorzystywane w piecach szybowych, a także w piecach typu X (wytwarzanych przez firmę), do produkcji poszczególnych rodzajów wapna nie stanowią wyrobów akcyzowych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym w związku z poz. 19 oraz 21 załącznika nr 1 do tej ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. i pkt I ustawy o podatku akcyzowym, przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W pozycji 19 wskazanego załącznika ustawodawca wyszczególnił węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone dla celów opałowych, natomiast w pozycji 21 wskazał koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

W świetle powyższej regulacji ustawy o podatku akcyzowym, w celu prawidłowego określenia, czy nabywane przez Spółkę węgiel i koks oznaczone kodami CN 2701 oraz 2704 00 stanowią wyroby akcyzowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, konieczne jest właściwe ustalenie ich przeznaczenia, tj. stwierdzenie czy są one zużywane do celów opałowych.

Spółka pragnie wskazać, że ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia celu opałowego, dlatego też w celu dokonania prawidłowej wykładni tego terminu należy sięgnąć do jego potocznego rozumienia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (red. M. Szymczak, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 1998, s. 501) słowo „opał” oznacza „to czym się w pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania", zaś „opałowy - dotyczący opału, służący do palenia". Natomiast zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa

Naukowego PWN, opał oznacza „to, czym się ogrzewa pomieszczenie, czym pali się w piecu, w kuchni". Zatem w potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych).

Zdaniem Wnioskodawcy węgiel i koks oznaczone kodami: 2701 oraz 2704 00 spalane w piecach szybowych, a także w piecach typu X (wytwarzanych przez firmę), w których wypalana jest masa surowcowa wykorzystywana do wytworzenia produktów wapienniczych nie są wykorzystywane do celów opałowych. Celem wskazanego zużycia nie jest bowiem uzyskanie ciepła jako takiego, lecz wykonanie określonego procesu technologicznego, jakim jest wypalanie masy surowcowej, Przedmiotowa masa jest wprawdzie uzyskiwana przy użyciu płomienia o wysokiej temperaturze, ale tego rodzaju działanie ma na celu tylko i wyłącznie uzyskanie odpowiedniej masy, z której produkowane są produkty wapiennicze. Zatem zamierzeniem Wnioskodawcy zużywającego wskazane produkty jest jedynie dokonanie określonych czynności, które w żaden sposób nie wiążą się z celem grzewczym polegającym na produkcji bądź dostarczaniu ciepła w celu ogrzania np. budynków czy lokali. Zdaniem Wnioskodawcy trudno byłoby traktować powyższe zużycie na równi z wykorzystaniem węgla i koksu np. w produkcji ciepła grzewczego (miejskiego), przesyłanego następnie przy użyciu sieci ciepłowniczej np. do mieszkań w celu ich ogrzania, a także w domowych instalacjach grzewczych.

Spółka pragnie podkreślić, iż kwestia, co należy rozumieć pod pojęciem zużycia do celów opałowych była wielokrotnie wyjaśniana przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2010 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Dyrektor stwierdził, że „zdaniem organu, celem spalania ww. gazów nie jest uzyskanie ciepła, jako takiego, lecz wykonanie pewnego procesu technologicznego (łączenie elementów metalowych). Kolokwialnie rzecz ujmując, przedmiotowe elementy metalowe są podgrzewane do określonej temperatury w celu ich złączenia, a nie samego podgrzania jak np. woda w przywołanym przez Wnioskodawcę przykładzie, dotyczącym myjek ciśnieniowych czy też np. w systemach ogrzewania centralnego. Należy bowiem zauważyć, że podgrzanie wody nie ma na celu poddania jej żadnym procesom technologicznym lecz ma na celu uzyskanie określonej temperatury w danym pojemniku czy pomieszczeniu. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że wykorzystywanie węglowodorów gazowych o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00 do wytwarzania energii cieplnej za pomocą palnika ogniowego (gazowego) w celu lutowania elementów metalowych, nie można uznać, iż dochodzi do przeznaczenia ww. gazów na cele opałowe”.

Analogiczny pogląd w zakresie wykładni pojęcia „przeznaczone do celów opałowych" został zaprezentowany w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2009 r. wydanej przez Ministra Finansów, sygn. AE2/8012/4/CC A/08/09/22, w której organ podatkowy stwierdził, że „gaz propan butan, zużywany do lutowania, opalania (nie w piecu, ale np. elementu powłoki lakierniczej) lub zgrzewania, będzie opodatkowany zerową stawką akcyzy” .

Mimo iż powyższe interpretacje dotyczyły zastosowania odpowiedniej stawki akcyzy dla wybranych wyrobów akcyzowych (a więc nie ustalenia czy dany produkt stanowi wyrób akcyzowy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, jak w przypadku Wnioskodawcy), w opinii Spółki wnioski z nich płynące powinny znaleźć zastosowanie również w sytuacji Spółki. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, określenie czy dany produkt stanowi wyrób akcyzowy jest uzależnione, podobnie jak w powyższych przypadkach od faktu, czy jest on przeznaczony do celów opałowych.

W świetle powyższych interpretacji, w opinii Spółki, za cel opałowy należy uznać spalanie, którego celem jest wytworzenie ciepła zużywanego do ogrzania. Natomiast w przypadku, gdy ciepło jest wytwarzane niejako „przy okazji" jako część procesu produkcyjnego, w takiej sytuacji nie mamy do czynienia z wykorzystaniem surowców do celów opałowych.

W związku z uwagami poczynionymi powyżej należy zatem skonkludować, że wykorzystywanie węgla i koksu sklasyfikowanego pod kodami CN 2701 oraz 2704 00 do opalania pieców szybowych, a także pieców typu X (wytwarzanych przez firmę), w których jest wypalana masa surowcowa, nie jest zużyciem do celów opałowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji, przedmiotowy węgiel i koks nie stanowią wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3 poz. 11 ze zm.), zwana dalej u. p. a. określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą” wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu tymi wyrobami, a także oznaczanie ich znakami akcyzy. Artykuł 2 ust. 1 tej ustawy, będący słowniczkiem ustawowym zawiera definicję legalną niektórych określeń i zwrotów użytych w u. p. a., i tak wyroby akcyzowe, zgodnie z definicją ustawową są to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W związku z tym podstawowe znaczenie dla ustalenia czy dany wyrób jest wyrobem akcyzowym ma analiza ww. załącznika nr 1 do u. p. a., gdyż wszystkie wyroby umieszczone w tym załączniku są wyrobami akcyzowymi. I tak w załączniku Nr 1 umieszczono m.in.:

• pod pozycją 19 z kodem CN ex 2701 węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych oraz

• pod pozycją 21 z kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Umieszczenie dopisku „ex” przy konkretnym kodzie CN ma na celu zawężenie tych wyrobów do tych, które spośród danego grupowania spełniają warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „Nazwa wyrobu (grupa wyrobów)”. Dopisek „ex” umieszczony przy rozpatrywanych przez nas pozycjach załącznika oznacza, iż wyroby o podanych tam kodach należy traktować zawężająco czyli np. nie wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2701, lecz te spośród nich, które są opisane w danej pozycji.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 u. p. a. do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 u.p.a. są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.
   
   

Tak więc, należy podkreślić, że przepis art. 86 ust. 1 u. p. a. wylicza enumeratywnie wyroby zaliczane do grupy wyrobów energetycznych, będących wyrobami akcyzowymi, a wśród nich węgiel i koks, oznaczone kodami CN ex 2701 oraz ex 2704 00, podanymi przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej. Dodatkowo ustawodawca poprzez przepis art. 86 ust. 3 u.p.a. uznaje za wyroby energetyczne wszystkie produkty, które przeznaczone są do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki domieszki do paliw opałowych.

Podobnie kwestia określenia wyrobów akcyzowych jest uregulowana w prawie wspólnotowym, to jest w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

W przepisie art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE mówi się, iż dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej "wyrobami akcyzowymi", a w podpunkcie a) tego przepisu jako wyroby akcyzowe wymienia się produkty energetyczne i energię elektryczną objęte dyrektywą 2003/96/WE.

Z kolei przepis art. 2 dyrektywy 2003/96/WE mówi, iż dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie "produkty energetyczne" stosuje się do produktów wymienionych w podpunkcie b) tego przepisu, objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, kluczowe staje się ustalenie, co należy rozumieć pod sformułowaniem: „przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych”.

Należy wyraźnie stwierdzić, iż zarówno w ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”, które ma tutaj decydujące znaczenie dla ustalenia czy produkty podane we wniosku o interpretację są wyrobami akcyzowymi i co za tym idzie, czy podlegają opodatkowaniu akcyzą.

Natomiast zwrot „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie ETS w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto ETS w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Należy zwrócić uwagę na sformułowanie „niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego”.

W zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca opisuje, iż w procesie produkcji poszczególnych rodzajów wapna, polegającym na wypalaniu masy surowcowej w piecach będzie użyty do ogrzewania ww. pieców węgiel kamienny i koks, oznaczone kodami CN 2701 i 2704 00. W stanowisku Wnioskodawca twierdzi, iż celem wskazanego zużycia węgla kamiennego i koksu nie jest uzyskanie ciepła jako takiego, lecz wykonanie określonego procesu technologicznego, jakim jest wypalanie masy surowcowej. Jednocześnie Wnioskodawca przyznaje, że przedmiotowa masa jest wprawdzie uzyskiwana przy użyciu płomienia o wysokiej temperaturze, ale ma to na celu wyłącznie uzyskanie odpowiedniej masy, z której są produkowane produkty wapiennicze i czynności Wnioskodawcy w żaden sposób nie wiążą się z celem grzewczym.

Należy zgodzić się z tą częścią stanowiska Wnioskodawcy, w którym mówi, że jego czynności nie wiążą się z celem grzewczym, polegającym na produkcji bądź dostarczaniu ciepła w celu ogrzania np. budynków czy lokali, natomiast niewątpliwie działania Wnioskodawcy mają na celu ogrzanie pieca do wypalania masy surowcowej i zużycie w tym celu węgla kamiennego i koksu jako paliw opałowych. Należy wskazać, iż ani przepisy krajowe, ani wspólnotowe nie definiują „celu opałowego” tylko jako produkcję ciepła do ogrzewania mieszkań i w związku z tym, iż brak definicji legalnej należy posiłkować się rozumieniem „celu opałowego” w języku polskim. Zgodnie z „Nowym słownikiem języka polskiego PWN” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002): opał to „materiał służący do opalania, to czym się pali”, a opałowy to „nadający się na opał, służący do opalania”.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę węgiel kamienny i koks będą spalane w piecach podczas produkcji różnych rodzajów wapna.

W związku z tym należy zwrócić uwagę, iż powoływana już wyżej Dyrektywa Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, zgodnie z przepisem art. 2 ust. 4 lit. b tiret piąte nie ma zastosowania w przypadku wykorzystania wyrobów energetycznych do procesów mineralogicznych. Procesem mineralogicznym jest proces sklasyfikowany w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych”, zgodnie z Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej. Produkcja cementu, wapna i gipsu została ujęta w podsekcji DI „Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych”, w poz. 26.5 i w związku z tym, w szerokim ujęciu, stanowi ona proces mineralogiczny w rozumieniu Dyrektywy Rady 2003/96/WE.

Nie oznacza to jednak, że w ramach takiego procesu mineralogicznego każda czynność wykonywana w stosunku do wyrobu energetycznego powinna być wyłączona spod działania ww. Dyrektywy. Celem Dyrektywy jest opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów energetycznych, w przypadku gdy są one wykorzystywane do celów opałowych lub napędowych. W związku z tym wykorzystywanie wyrobów energetycznych w procesach mineralogicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym tylko wtedy, gdy w trakcie tych procesów są one używane do celów innych niż opałowe lub napędowe. Zużycie wyrobów energetycznych do celów stricte napędowych lub opałowych w każdym przypadku skutkuje traktowaniem ich jako wyroby akcyzowe i opodatkowaniem ich podatkiem akcyzowym.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż węgiel kamienny i koks, wykorzystywane przez Wnioskodawcę przy produkcji wapna służą do celów opałowych jako paliwo opałowe do spalania w piecu, co przesądza o zakwalifikowaniu tych produktów jako wyroby akcyzowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.