INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 05 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia stawki właściwej do amortyzacji wskazanych we wniosku środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 kwietnia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia stawki właściwej do amortyzacji wskazanych we wniosku środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W marcu 2001r. Wnioskodawca nabył komplet urządzeń do świadczenia usług diagnostycznych, który stanowi:

• kompletna linia diagnostyczna obejmująca: pulpit sterujący wraz z zestawem komputerowym, monitorem, klawiaturą, drukarką, oprogramowaniem sterującym, urządzenie do kontroli tłumienia zawieszeń, tester zbieżności, miernik nacisku na pedał hamulca z przyłączem kablowym, pilot do zdalnego sterowania na podczerwień, przystawkę do badania jednośladów,
• samodzielne stanowisko pomiarowe 4-gazowego analizatora spalin z modułem dymowym,
• urządzenie do badania poziomu hałasu na postoju AS-200 z kalibratorem.
  
  

Wnioskodawca zakupił urządzenia w celu uruchomienia stacji diagnostycznej do badania pojazdów samochodowych. Według PKWiU z 2008, urządzenia do przeprowadzenia badań technicznych mieszczą się w Sekcji C, grupie 26.51 - instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne i nawigacyjne.

W komentarzu do KŚT 2011, w powiązaniu z PKWiU 2008, zamieszczonym przez Wydawnictwo Podatkowe "GOFIN" sp. z o.o. Gorzów Wlkp. w dodatku nr 6 do Zeszytu Metodycznego Rachunkowości z dnia 20 marca 2011r., do środków trwałych - grupy 6, rodzaju 669 wprowadzono zapis, że rodzaj ten obejmuje m.in. urządzenia do diagnostyki i kontroli pojazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę amortyzacyjną Wnioskodawca może zastosować w 2011r. do urządzeń wykorzystywanych na stacji diagnostycznej pojazdów...

Wnioskodawca, na podstawie zał. nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupione urządzenia zaliczył do KŚT grupy 6, rodzaju 664, jako urządzenia do przeprowadzania badań technicznych - ze stawką amortyzacyjną 20%. Wnioskodawca kierował się przeznaczeniem nabytych urządzeń, które będą wykorzystywane do badań technicznych pojazdów samochodowych oraz kwalifikacją PKWiU z 2008 - sekcja C, grupa 26.51 - instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne i nawigacyjne. Treść ww. zał. nr 1 obowiązującego w 2011r. pokrywa się z treścią zał. nr 1 obowiązującego w 2010r., natomiast w komentarzu spółki Gofin do tabeli KŚT obowiązującej w 2010r., w zestawieniu z PKWiU 2004 w poz. rodzaj 669 brak jest zapisu: urządzenia do diagnostyki i kontroli pojazdów, stąd Wnioskodawca nie uwzględnił jego treści przy ustalaniu stawki amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Klasyfikacji środków trwałych dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Zgodnie z częścią I „Uwagi Wstępne” Objaśnień do ww. rozporządzenia, Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Nadmienia się, iż to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

Jak już wskazano, to na podatniku ciąży obowiązek ustalenia, czy w wyniku podjętych działań nabył jeden, czy też kilka środków trwałych oraz dokonania kwalifikacji tego (tych) środka trwałego (środków trwałych) do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestii tych, jak wykazano, nie regulują bowiem przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył wskazane we wniosku składniki majątku, które uznał za środki trwałe środki trwałe i zakwalifikował do grupy 6, rodzaju 664 KŚT jako urządzenia do przeprowadzania badań technicznych, dla których stawka amortyzacji wynosi 20%.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod poz. 06 dla środków trwałych z rodzaju 664 - urządzenia do przeprowadzenia badań technicznych, stawka amortyzacyjna została określona w wysokości 20%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż prawidłową stawką amortyzacyjną dla amortyzacji urządzeń do przeprowadzenia badań technicznych, zaliczonych do symbolu 664 KŚT jest stawka 20%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazane we wniosku środki trwałe zostały prawidłowo zaliczone do ww. grupy KŚT, to prezentowane we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w sprawie oceny kwalifikacji wskazanych we wniosku składników majątku do odpowiedniego Symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych i Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.