INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 29 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania mieszkania tytułem darowizny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania mieszkania tytułem darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przyszły mąż wnioskodawczyni zamierza po ślubie przekazać jej w drodze umowy darowizny mieszkanie własnościowe (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego). Mieszkanie to nabył jako współwłaściciel na podstawie umowy kupna – sprzedaży w dniu 11 lutego 2002r. Od 10 marca 2008r. przyszły mąż wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem mieszkania. Darowizna nastąpi w formie aktu notarialnego. Natychmiast po całkowitym uregulowaniu sytuacji prawnej związanej z przeniesieniem na wnioskodawczynię własności mieszkania, zamierza ona przekazać je swojemu bratu w drodze darowizny. Darowizna nastąpi w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie bratu tytułem darowizny mieszkania otrzymanego w darowiźnie od męża może nastąpić niezwłocznie po uregulowaniu sytuacji prawnej związanej z przeniesieniem na wnioskodawczynię własności mieszkania...
2. Czy w wyniku otrzymania w darowiźnie mieszkania od męża, którakolwiek ze stron będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn oraz czy z uwagi na stopień pokrewieństwa oraz formę zawartych umów, istnieje obowiązek zgłoszenia nabycia mieszkania naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego...
3. Czy w wyniku przekazania w darowiźnie mieszkania bratu którakolwiek ze stron będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od spadków i darowizn oraz czy z uwagi na stopień pokrewieństwa oraz formę zawartych umów, istnieje obowiązek zgłoszenia nabycia mieszkania naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego...
   
   

Ad. 1

Wnioskodawczyni wskazała, iż przepisy obowiązującego prawa, w tym przede wszystkim Ordynacji podatkowej, Kodeksu cywilnego, a także ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie wskazują okresu karencji w przypadku przekazania w darowiźnie mieszkania otrzymanego darowizną, zatem kolejne darowanie może nastąpić niezwłocznie po uregulowaniu sytuacji prawnej związanej z przeniesieniem na wnioskodawczynię prawa własności mieszkania.

Ad. 2

Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z treścią art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (tj. Dz. U. z 2009r. Nr 93 poz. 768) nabycie własności rzeczy od małżonka jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn, jeżeli to nabycie zostanie zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jednocześnie na podstawie art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy obowiązek zgłoszenia nie występuje w sytuacji gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Dlatego też – zdaniem wnioskodawczyni – dokonanie darowizny mieszkania będzie całkowicie zwolnione od przedmiotowego podatku, a także nie będzie istniała konieczność zgłoszenia nabycia mieszkania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ad. 3

Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z treścią art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy od rodzeństwa jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn, jeżeli to nabycie zostanie zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jednocześnie na podstawie art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy obowiązek zgłoszenia nie występuje w sytuacji gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Dlatego też – zdaniem wnioskodawczyni – dokonanie darowizny mieszkania będzie całkowicie zwolnione od przedmiotowego podatku, a także nie będzie istniała konieczność zgłoszenia nabycia mieszkania właściwemu naczelnikowi urzędu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawczyni w zakresie wynikających dla wnioskodawczyni skutków podatkowych przekazania w drodze darowizny mieszkania bratu (pyt 3). W zakresie wynikających dla niej skutków podatkowych nabycia od męża mieszkania tytułem darowizny (pyt 2) wydano odrębną interpretację znak: IPBP II/1/436-237/11/AŻ. Z kolei w zakresie pytania 1 oraz w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny wynikających dla męża i brata wnioskodawczyni wydano postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak: IBPB II/1/436-341/11/AŻ.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm. ) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje on z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „darowizna”, a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z cytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie.

Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Z treści art. 890 § 1 wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przepisy te nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron (art. 890 § 2 kodeksu cywilnego).

Artykuł 889 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, iż nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

• gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
• gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.
  
  

W treści wniosku wskazano, iż przyszły mąż wnioskodawczyni zamierza po ślubie przekazać jej w drodze umowy darowizny mieszkanie własnościowe (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego). Mieszkanie to nabył jako współwłaściciel na podstawie umowy sprzedaży z 2002r. Od 10 marca 2008r. przyszły mąż wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem mieszkania. Darowizna nastąpi w formie aktu notarialnego. Natychmiast po całkowitym uregulowaniu sytuacji prawnej związanej z przeniesieniem na wnioskodawczynię własności mieszkania, zamierza ona przekazać je swojemu bratu w drodze darowizny. Darowizna nastąpi w formie aktu notarialnego.

Z przedstawionego zdarzenia wynika zatem, iż wnioskodawczyni zamierza w drodze darowizny przekazać mieszkanie swojemu bratu. Wnioskodawczyni będzie zatem darczyńcą – czyli stroną zbywającą, zaś jej brat obdarowanym - czyli nabywcą. Stosownie do cytowanego wyżej art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Na wnioskodawczyni jako na darczyńcy nie ciąży zatem obowiązek podatkowy. Nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawczyni, iż dokonanie darowizny będzie zwolnione z opodatkowania na mocy art. 4a ustawy i nie będzie istniała konieczność zgłoszenia nabycia mieszkania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, gdyż umowa darowizny będzie zawarta w formie aktu notarialnego. Podkreślić należy, iż wydając interpretację przepisów prawa podatkowego Organ ocenia jakie skutki podatkowe dla wnioskodawczyni – i tylko i wyłącznie dla niej - wywoła opisana w treści wniosku czynność. Skoro zatem z tytułu zawarcia umowy darowizny na wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, nie może ona korzystać ze zwolnienia z opodatkowania. Aby bowiem skorzystać ze zwolnienia a opodatkowania koniecznym jest ustalenie, iż dana osoba podlega opodatkowaniu.

Z tych też względów stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.