INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011r. (data wpływu 10 marca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Pożyczkodawca lub Spółka) jest spółką z o.o. prowadzącą działalność m.in. w zakresie udzielania pożyczek poza systemem bankowym. Wnioskodawca udzielił pożyczki partycypacyjnej, w której wysokość oprocentowania uzależniona jest od zysku, jaki osiągnie pożyczkobiorca. Istotą tej pożyczki jest uzależnienie wysokości otrzymanego oprocentowania lub też jego otrzymania w ogóle, od stopy zwrotu finansowanej inwestycji. Pożyczka jest przeznaczona na finansowanie inwestycji budowlanej tj. budowy budynku wielomieszkaniowego. Oprocentowanie pożyczki (wynagrodzenie pożyczkodawcy) zostało ustalone jako zysk pożyczkobiorcy ze sprzedaży 10 lokali w tym budynku, a więc jako różnica pomiędzy ceną uzyskaną przez pożyczkobiorcę ze sprzedaży tych, określonych z góry, lokali (dalej: Lokale) a kosztem ich wytworzenia. Koszt wytworzenia Lokalu jest obliczany na podstawie dokumentacji kosztowej dewelopera. Spłata pożyczki wraz z oprocentowaniem będzie odbywać się w ratach, w następujący sposób. Pożyczkobiorca, po dokonaniu sprzedaży każdego Lokalu, przedstawi Spółce akt notarialny, z którego wynikać będzie cena tego Lokalu, jaką uzyskał od kupującego. Kwota ta, po odliczeniu należnego podatku VAT, który z tytułu sprzedaży odprowadzi Pożyczkobiorca, a także po odliczeniu kosztu wytworzenia tego Lokalu, ustalonego zgodnie z dokumentacją księgową pożyczkobiorcy, będzie stanowić cześć uzgodnionego przez strony oprocentowania. Ustaloną w ten sposób kwotę, pożyczkobiorca, w ciągu 2 dni roboczych od otrzymania ceny sprzedaży od kupującego, przeleje na rachunek Pożyczkodawcy, razem ze spłatą części kapitału pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym udzielanie przez Spółkę pożyczek mieści się w zakresie świadczenia usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), zwolnionych z VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielanie pożyczek, takich jak opisana w stanie faktycznym przedmiotowego wniosku, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi świadczenie usług udzielania pożyczek pieniężnych zwolnionych z VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług udzielenie pożyczki za wynagrodzeniem z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowane jest jako świadczenia usługi. Stosownie bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Pojęcie pożyczki nie zostało odrębnie zdefiniowane na potrzeby ustaw podatkowych, dlatego też należy się odwołać do znaczenia, jakie nadają mu przepisy prawa cywilnego. Pożyczka jest umową nazwaną, uregulowaną w art. 720 i następnych ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. kodeks cywilny (Dz. U. z Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: KC). Zgodnie z art. 720 § 1 KC przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Istotą tej umowy jest zatem przeniesienie własności określonej sumy pieniężnej z obowiązkiem jej zwrotu. KC nie wprowadza wymogu, aby dający pożyczkę otrzymał z tego tytułu wynagrodzenie. Niemniej jednak w obrocie gospodarczym pożyczki zazwyczaj są oprocentowane, przy czym oprocentowanie należy rozumieć w sensie ekonomicznym, jako wynagrodzenie za możliwość korzystania z cudzego kapitału.

Z faktu, że pożyczka nie musi koniecznie być oprocentowana wynika, a fortiori, że, jeśli zostanie zastrzeżone oprocentowanie, może ono być określone swobodnie, w ramach zasady swobody umów, wyrażonej w art. 3531 KC (strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego). W konsekwencji, sposób obliczania wynagrodzenia za udzielenie pożyczki nie ma znaczenia dla uznania takiej transakcji za pożyczkę, a uzyskiwanego wynagrodzenia za odsetki (we wskazanym wyżej sensie ekonomicznym). W związku z tym, udzielenie przez Spółkę opisanej pożyczki partycypacyjnej stenowi czynność zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są usługi w zakresie udzielania pożyczek, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ww. ustawy stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku usług w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38).

Należy tutaj zauważyć, iż ustawodawca nie określił żadnych warunków dodatkowych jakie winny być spełnione aby usługi w zakresie udzielania pożyczek korzystały ze zwolnienia np. takie jak to, iż pożyczki nie mogą być udzielane pod zastaw czy też że winne być oprocentowane lub, że pożyczki winne być udzielane w ramach systemu bankowego.

Powyższe zwolnienie na mocy art. 43 ust. 15 ustawy, nie znajduje jedynie zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Jednakże jak wskazał Wnioskodawca usługi przez niego świadczone nie stanowią żadnej z ww. usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zakres ww. zwolnienia jest szeroki i dotyczy wszelkiego rodzaju usług w zakresie udzielanie pożyczek bez względu na charakterystykę tych pożyczek lub też podmiotów je udzielających.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku towarów i usług oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.