INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wyrokiem z dnia …. w sprawie … Sądu Rejonowego w X Wydział Pracy zasądził od X S.A. na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie tytułem pobierania emerytury w zaniżonym wymiarze wraz z należytymi odsetkami ustawowymi.

Powyższe spowodowane było błędną kwalifikacją pracy górniczej w okresie od 07.06.1977 r. do 31.12.2001 r. dokonaną przez pracodawcę Zainteresowanego, który nie zakwalifikował pracy w wymiarze półtorakrotnym, przez co w okresie od stycznia 2002 r. do marca 2008 r. Wnioskodawca pobierał zaniżone świadczenie emerytalne.

X w wystawionym świadectwie pracy nie potwierdziła, iż wykonywana przez Wnioskodawcę praca miała charakter pracy górniczej liczonej w wymiarze półtorakrotnym, wskutek czego organ rentowy przyznając prawo o emerytury, do jej wysokości nie zastosował przelicznika 1,8 lecz przelicznik 1,2.

Decyzją z dnia … wydaną w toku postępowania sądowego w sprawie …, ZUS/O X przyznał Wnioskodawcy prawo do zastosowania przelicznika 1,8 zaliczając w wymiarze półtorakrotnym okres pracy od 07.06.1977 r. do 31.12.2001 r.

Z uwagi na fakt, iż w okresie od stycznia 2002 r. do marca 2008 r. Zainteresowany otrzymywał zaniżone świadczenie emerytalne, wystąpił do Sądu Rejonowego w X z powództwem przeciwko swojemu pracodawcy o odszkodowanie za okres pobieranego zaniżonego świadczenia.

Podstawę prawną pozwu stanowił art. 471 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Sąd też na podstawie prawnej zasądził od X S.A. na rzecz Wnioskodawcy kwotę … zł odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami jako różnicę między emeryturą, którą faktycznie otrzymał, a którą powinien otrzymać. Kwota odszkodowania została wyliczona przez biegłego sądowego, który wyliczył kwotę odszkodowania jako kwotę netto, pomniejszając odszkodowanie o podatek dochodowy od osób fizycznych i składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez Zainteresowanego odszkodowanie jest zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 3b i zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania podatkiem od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzona wyrokiem z dnia … w sprawie … kwota netto odszkodowania pomniejszona o podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne zwolniona jest od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b i art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z 2000 r. Nr 14 póz. 174 ze zm.).

Powyższe potwierdza jednolite orzecznictwo Sądu Najwyższego, który m.in. w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 maja 2010 r. w sprawie l PK 190/09 w sprawie o identycznym stanie faktycznym, stwierdził, iż zasądzone wyrokiem odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania do wystawienia dokumentu w celu udowodnienia pracy górniczej z mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b w/w ustawy – jest wolne od podatku.

Także Dyrektor Departamentu Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów w odpowiedzi na pismo Sądu Pracy w X z dnia … do sprawy … w piśmie z dnia … potwierdził, iż w przypadku zawarcia ugody sądowej lub uzyskania odszkodowania na podstawie wyroku, otrzymane świadczenie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy zwalnia się z opodatkowania inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Zgodnie z art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Natomiast w art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wskazano, iż w sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Jak wskazano we wniosku, odszkodowanie zostało zasądzone wyrokiem sądu rejonowego. Podstawą wypłaty ww. odszkodowania były postanowienia art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Wysokość odszkodowania stanowiła różnica pomiędzy emeryturą jaką Wnioskodawca winien otrzymać, gdyby pracodawca wystawił prawidłowe dokumenty, a emeryturą otrzymaną w okresie objętym żądaniem. Obejmuje ono wyłącznie stratę, jakiej doznał Zainteresowany w związku z błędami popełnionymi przez byłego pracodawcę, a nie utratę zarobku, który byłby się urzeczywistnił gdyby zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji jego wypłata nie rodzi u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.