INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11.01.2011 r. (data wpływu 14.01.2011 r.), oraz piśmie uzupełniającym do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 08.04.2011 r. (data wpływu 11.04.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadząca księgi rachunkowe Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, w grudniu 2010 r. zawarła na analogicznych warunkach dwie umowy leasingu operacyjnego, jedną dotyczącą ciągnika siodłowego, drugą dotyczącą naczepy. Umowy leasingowe zawarto odpowiednio w dniu 10.12.2010 i 16.12.2010 r. Z treści par. 17 pkt 9 obu tych umów wynika, że leasingobiorca (LB) w ciągu 7 dni od zawarcia umowy, ale najpóźniej w dniu odbioru przedmiotu leasingu zobowiązany jest uiścić zaliczkę na czynsz inicjalny i opłatę manipulacyjną. Dokonanie tych wpłat było warunkiem wystawienia zamówienia u dostawcy na obiekty będące przedmiotem leasingu oraz wystawienia upoważnienia dla leasingobiorcy do odbioru przedmiotu leasingu - o czym mówi par. 8.1 każdej umowy. Ponieważ opłata manipulacyjna wg każdej umowy wynosi 0 zł. Po wpłaceniu zaliczki na czynsz inicjalny, zgodnie z powyższymi warunkami doszło w miesiącu grudniu 2010 r. do przekazania przedmiotu leasingu każdej umowy do użytkowania przez leasingobiorcę. W tym samym miesiącu pojazdy będące przedmiotem leasingu zostały zarejestrowane i spółka rozpoczęła ich wykorzystywanie w swojej działalności gospodarczej. Całość czynszu inicjalnego do każdej umowy udokumentowana została oddzielną fakturą VAT. Faktury wystawiono odpowiednio w dniu 17.12.2010 na kwotę 5800 zł. netto oraz w dniu 21.12.2010 na kwotę 2930959 zł. netto. Zapłata za każdą z tych faktur nastąpiła w całości przed ich wystawieniem. Kolejne 36 pełnych miesięcznych rat leasingowych powinny być uiszczane w okresach miesięcznych, pierwsze z nich na podstawie faktur wystawionych w dniu 29.12.2010 r.

W odpowiedzi na wezwanie organu Nr IPPB1/415-47/10-2/AM z dnia 04.04.2010 r. Wnioskodawca podał dodatkowe informacje dotyczące stanu faktycznego, a mianowicie:

• Przedmiotowe umowy leasingu spełniają warunki określone w art. 23b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

• Przepisy nie precyzują pojęcia „właściwe wynagrodzenie” za leasing. Stwierdzić natomiast możemy, że czynsz inicjalny jest częścią całkowitego wynagrodzenia za leasing (czynsz inicjalny + 36 rat miesięcznych + kwota wykupu), nie podlega zwrotowi.

• Uiszczenie czynszu inicjalnego było warunkiem -rozpoczęcia- umowy leasingu rozumiane jako przejęcie przedmiotu leasingu do użytkowania. Wynika to z brzmienia § 8.1 - Ogólnych Warunków Leasingu Operacyjnego stanowiących załącznik do umów leasingu: „LD niezwłocznie – po zawarciu niniejszej umowy oraz po uiszczeniu przez LB - czynszu inicjalnego (wpłaty początkowej) wystawi zamówienie - na przedmiot leasingu. Zatem nawet podpisana umowa leasingu nie doszłaby do skutku (przedmiot leasingu nie zostałby wydany leasingobiorcy) bez wpłaty czynszu inicjalnego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy opłaty z tytułu czynszu inicjalnego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów spółki miesiąca grudnia 2010 r. w pełnej wysokości, wynikającej z wystawionych w grudniu 2010 r. faktur VAT...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wpłacone z tego tytułu kwoty mogą stanowić kup. w miesiącu, w którym zostały zarachowane. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalają zaliczyć tego rodzaju wpłaty do kosztów uzyskania przychodów, jednocześnie nie określają momentu) w którym można to uczynić. W takiej sytuacji zastosowanie będą miały zasady podziału kosztów na bezpośrednie, czyli dające się przyporządkować konkretnym kwotom lub okresom uzyskiwania przychodów oraz pośrednie, które nie są związane z żadnym konkretnym okresem uzyskiwania przychodów. Jeżeli zatem wydatek związany jest z konkretnym okresem, oznaczonym kalendarzowo lub poprzez powiązanie z innym wydarzeniem - wydatek ten kwalifikuje się do kategorii kosztów bezpośrednich. I na odwrót, jeśli nie można takiego związku z konkretnym okresem zidentyfikować, wydatek należy do kategorii kosztów pośrednich. Jak wynika z brzmienia przepisu art. 22 ust. 5 ustawy o p.d.o.f. „(...) koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (...)„ są potrącalne w roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast art. 22 ust. 5c ustawy o p.d.o.f. mówi że: koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia”, co w przypadku m.in. podatników prowadzących księgi rachunkowe oznacza datę zaksięgowania (zarachowania) w księgach rachunkowych zgodnie z datą operacji.

Ponieważ w przypadku każdej z umów leasingu zawartych przez naszą spółkę w grudniu roku 2010 przedmiot leasingu wydany był do używania w tym samym okresie, w którym zapłacony został czynsz inicjalny, ten czynsz inicjalny stanowi wynagrodzenie za pierwszy miesiąc używania przedmiotu leasingu, w tym przypadku za grudzień 2010 r. Przedmiot każdej umowy leasingu służył zatem osiąganiu przychodów już w tym samym okresie. Wydatek z tego tytułu ma zatem charakter kosztu bezpośredniego i jako taki może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w pierwszym okresie używania przedmiotu leasingu, czyli w grudniu 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy – jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.),
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Jeżeli zatem będące przedmiotem wniosku umów leasingu spełniają wszystkie warunki określone w art. 23b, to poniesione przez Wnioskodawcę jako korzystającego, opłaty ustalone w tych umowach leasingu w podstawowym okresie umów, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Opłaty ponoszone w związku z umową leasingu operacyjnego stanowią dla leasingobiorcy koszty pośrednie, nie można ich bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika. Podkreślić należy, że w sytuacji, gdy uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy, koniecznym do zawarcia umowy, to – z uwagi na tę właśnie rolę – należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

Podkreślić należy, iż bez względu na nazewnictwo (czynsz inicjalny, czynsz zerowy, opłata wstępna, opłata administracyjna, pierwsza rata, rata zerowa), jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia) i wydania przedmiotu leasingu, to z uwagi na tę właśnie rolę należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

Uzasadnionym zatem jest, by koszty te Wnioskodawca rozliczał proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą. Jeżeli umowy leasingu operacyjnego, zostały zawarte na czas określony dłuższy niż rok, to - zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wszystkie wymienione wydatki warunkujące ich zawarcie należy podzielić proporcjonalnie do czasu trwania umów.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Krańcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji, gdyż tutejszy organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.