INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2010 r. (data wpływu 24 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy w drodze licytacji budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy w drodze licytacji budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 marca 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako Komornik Sądowy przeprowadzał czynności związane z licytacją i sprzedażą w drodze egzekucji sądowej budynku usadowionego na gruncie oddanym w wieczyste użytkowanie. Licytacja odbyła się w roku 2004, a sąd w dniu 26 października 2004 r. dokonał przybicia nieruchomości stanowiącej przedmiot licytacji. Na tę okoliczność Sąd Rejonowy wydał postanowienie z dnia 6 lutego 2005 r. przysądzając własność na rzecz nabywców. W wyniku szeregu odwołań i skarg na powyższe postanowienie ostatecznie uprawomocniło się ono w dniu 14 września 2009 r. Data uprawomocnienia się postanowienia jest datą wydania nieruchomości – co potwierdza także treść uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 listopada 2010 r. (sygn. akt P 44/07). Powyższe rodzi wątpliwości, czy dostawa tych budynków podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w brzmieniu obowiązującym przed rokiem 2009, czy korzysta ze zwolnienia na podstawie treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym w dniu 14 września 2009 r....

Na pewno nie powstał obowiązek podatkowy z chwilą uiszczenia ceny przez nabywców, gdyż kwotę należną otrzymał sąd, a nie podatnik, zatem nie znajduje w tym przypadku zastosowania art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Na podstawie informacji uzyskanych od dłużnika niewątpliwie dostawa w roku 2004 podlegałaby opodatkowaniu, gdyż dłużnik nabył budynki jako podatnik VAT i korzystał z odliczenia naliczonego przy nabyciu podatku. Sytuacja jednak zmienia się diametralnie w sytuacji dostawy od roku 2009, gdzie dostawa budynków korzysta ze zwolnienia, chyba, że dotyczy pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem. W związku z faktem, iż do dnia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego Zainteresowany był przekonany, że jako Komornik Sądowy w tym przypadku (nieruchomość) nie jest płatnikiem podatku, nie wystawił też faktury VAT z należnym podatkiem (nabywcy – osoby fizyczne nie żądali jej wystawienia), zatem nie powstało także zobowiązanie wynikające z treści art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu z dnia 2 marca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Od pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku do dnia uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności minęło co najmniej 13 lat. Budynek będący przedmiotem licytacji został nabyty przez dłużnika w roku 1996 i na podstawie otrzymanej przez dłużnika faktury VAT odliczono od jego nabycia podatek naliczony.
2. Budynek po nabyciu przez dłużnika nie był ulepszany o wartość przekraczającą 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa budynków i prawa wieczystego użytkowania gruntu związanego z tymi budynkami dokonana w trybie egzekucji sądowej korzysta na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy ze zwolnienia od podatku VAT, w sytuacji gdy postanowienie o przysądzeniu uprawomocniło się w dniu 14 września 2009 r., jeśli dostawa nie jest dokonywana w trybie pierwszego zasiedlenia lub w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przeniesienie własności nastąpiło z chwilą uprawomocnienia się postanowienia, tj. dnia 14 września 2009 r., to dostawa budynków korzysta na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia przedmiotowego i Zainteresowany jako Komornik Sądowy, płatnik tego podatku, nie musi go uiszczać na rachunek organu podatkowego. Skoro dostawa budynków korzysta ze zwolnienia, to również na podstawie § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu związanego z tymi budynkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W analizowanej sprawie należy wskazać, iż przysądzenie nieruchomości reguluje rozdział 8 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.). Zgodnie z § 1 ww. ustawy, po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości (art. 999 § 1 ustawy Kodeks postępowania cywilnego).

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż własność nieruchomości na nabywcę przenosi prawomocne postanowienie sądu o przysądzeniu własności, zatem datą sprzedaży przedmiotowej nieruchomości była data uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości, tj. 14 września 2009 r.

Tym samym niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących na dzień uprawomocnienia się postanowienia o przesądzeniu własności nieruchomości.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług we wrześniu 2009 r., zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć aport, a także najem oraz dzierżawę.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy wraz z dostawą budynków lub budowli następuje również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki te są posadowione. Jak wskazuje przepis § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący komornikiem sądowym przeprowadzał czynności związane z licytacją i sprzedażą w drodze egzekucji sądowej budynku usadowionego na gruncie oddanym w wieczyste użytkowanie. Licytacja odbyła się w roku 2004, a sąd w dniu 26 października 2004 r. dokonał przybicia nieruchomości stanowiącej przedmiot licytacji. Na tę okoliczność Sąd Rejonowy wydał postanowienie z dnia 6 lutego 2005 r. przysądzając własność na rzecz nabywców. W wyniku szeregu odwołań i skarg na powyższe postanowienie ostatecznie uprawomocniło się ono w dniu 14 września 2009 r.

Zainteresowany wskazuje, iż w przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem. Bowiem od pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku do dnia uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności, minęło co najmniej 13 lat. Budynek będący przedmiotem licytacji został nabyty przez dłużnika w roku 1996 i na podstawie otrzymanej przez dłużnika faktury VAT odliczono od jego nabycia podatek naliczony.

Budynek po nabyciu przez dłużnika nie był ulepszany o wartość przekraczającą 30% wartości początkowej.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis stanu faktycznego – w którym jest mowa o budynku a nie budynkach, jak zostało to ujęte w pytaniu – należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowego budynku korzysta ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem nie zaszły wyjątki w nim przedstawione, tzn. dostawa opisanego we wniosku budynku nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu użytkownikowi miało miejsce w roku 1996), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowego obiektu upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, dłużnik nie poniósł wydatków na ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej ww. budynku.

Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu dotyczącego budynku, którego dostawa korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, również jest zwolnione od podatku zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, transakcja dostawy przedmiotowego budynku oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności dokumentowania opisanej transakcji fakturą VAT i jej rozliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.