INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanego wynagrodzenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, zamieszkałą na stałe w Polsce. Od wielu lat pracuje w mającej siedzibę w Polsce spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, zajmującej się importem, produkcją i sprzedażą leków. Wnioskodawca zatrudniony jest na stanowisku Dyrektora odpowiedzialnego za obszar „Łańcucha Dostaw” obejmującego logistykę zakupów, magazynowanie, produkcję, kontrolę i zapewnienie jakości, logistykę wyrobów gotowych jak również administrację i infrastrukturę zakładu produkcyjnego. Zainteresowany odpowiada za dostosowanie istniejących zdolności produkcyjnych, technologii wytwórczych jak również infrastruktury do potrzeb spółki wraz z prowadzeniem niezbędnych inwestycji. Wnioskodawca współodpowiada za kształtowanie strategii rozwoju, rozwiązań strukturalnych i systemowych, tworzenie business planów i budżetów, za wdrażanie programów stałej poprawy jakości, wydajności, organizacji pracy i efektywności kosztowej.

Od 2000 roku Wnioskodawca pełni funkcję Wiceprezesa Zarządu. Wcześniej Jego stanowisko pracy określone było tytułem Dyrektora Generalnego. Na tym stanowisku wykonywał obowiązki w podobnym zakresie jak opisane powyżej.

Pracodawca Zainteresowanego, w ramach zawartych umów dotyczących badań i rozwoju w obszarze nowych leków, zajmuje się na zlecenie badaniami opracowywaniem, rejestracją oraz wdrożeniem nowych leków. Umowy te są zawierane z podmiotami zagranicznymi, które są właścicielami znaków towarowych dotyczących leków produkowanych i sprzedawanych przez Jego pracodawcę w tym także tych które zostały wytworzone i wdrożone w ramach wspomnianych umów. Na ich podstawie wszelkie prawa własności intelektualnej powstałej w ramach procesu opracowywania i wdrażania nowych leków przypadają podmiotowi zlecającemu i finansującym te prace.

W obecnie obowiązującej umowie o pracę zawarte zostało postanowienie, zgodnie z którym prawa autorskie i inne prawa własności intelektualnej stworzone w związku z działalnością Wnioskodawcy, mają należeć wyłącznie do pracodawcy. Wcześniej tego typu postanowienie nie było wpisane do umowy o pracę. Jednak niezależnie od powyższego w całym okresie pracy Zainteresowanego u obecnego pracodawcy, do zakresu Jego obowiązków co do zasady nie wchodziły żadne obowiązki, których wypełnianie oznaczałoby udział w pracach o charakterze twórczym w ramach prowadzonych przez Jego pracodawcę prac o charakterze badawczo- rozwojowym. Przez pewien okres, w ramach tymczasowego formalnego dodatkowego podziału kompetencji pomiędzy poszczególnych członków kierownictwa spółki, Wnioskodawca odpowiadał natomiast za dział zajmujący się pracami badawczo-rozwojowymi. Było to skutkiem przejściowego vacatu na tym stanowisku.

Jednak przez lata pracy Wnioskodawcy, wielokrotnie dzielił się On w sposób nieformalny swoimi pomysłami, które wywarły wpływ na efekty prac badawczo-rozwojowych. Jego wkład w te prace został utrwalony czy to w postaci określonych procedur stosowanych w ramach prowadzonych prac badawczych i wdrożeniowych czy to w postaci elementów graficznych składających się na opakowania lub znaki towarowe czy wreszcie nazwy leków. Za ten twórczy wkład zainteresowany nie był dodatkowo wynagradzany.

Ostatnio Wnioskodawca zdecydował się zakończyć pracę u obecnego pracodawcy. Po uzgodnieniu terminu rozwiązania umowy o pracę otrzymał informację, iż podmiot będący właścicielem znaków towarowych i zleceniodawcą w odniesieniu do opisywanych prac badawczo-rozwojowych, chce zawrzeć z Nim umowę na mocy której otrzymałby znaczące wynagrodzenie za twórczy wkład w te prace, a Zainteresowany ze swej strony miałby dokonać przeniesienia wszelkich praw jakie mógłby posiadać do efektów tych prac w postaci własności intelektualnej. Dodatkowo Wnioskodawca ma się również zrzec wszelkich ewentualnych roszczeń jakie mógłby mieć w odniesieniu do praw własności intelektualnej wytworzonej w związku z opracowaniem i wdrożeniem nowych leków. Umowa ta ma zabezpieczać interesy właściciela znaków w związku z faktem nieformalnego, ale czynnego udziału Zainteresowanego w pracach, które doprowadziły do powstania nowych leków i zarejestrowania nowych znaków towarowych oraz zlikwidować obawy, że nie nabył on do tej pory praw do efektów twórczego wkładu w te prace.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wypłacone na podstawie opisanej wyżej umowy wynagrodzenie Wnioskodawca powinien potraktować jako przychód z praw majątkowych i czy może zastosować do ww. wynagrodzenia koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy podatek od ww. przychodu Wnioskodawca powinien rozliczyć samodzielnie w terminie do 30 kwietnia następnego roku po zakończeniu roku podatkowego, w którym nastąpi wypłata wynagrodzenia...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane wynagrodzenie na podstawie wyżej opisanej umowy stanowić będzie przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w odniesieniu do ww. przychodu, na podstawie, art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy Zainteresowany ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów. Podatek będzie zobowiązany zapłacić samodzielnie w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku po zakończeniu roku podatkowego, w którym nastąpi wypłata wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, wymienione zostały źródła przychodów m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1) oraz
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).
  
  

Zgodnie z przepisami art. 12. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat/świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od togo, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Z kolei za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Ze względu na fakt, iż w omawianym przypadku poszczególne utwory powstały w wyniku czynności nie objętych zakresem obowiązków pracowniczych oraz fakt, iż wynagrodzenie z tego tytułu nie zostało ustalone w oparciu o umowę o pracę, lecz zostanie ustalone z innym niż pracodawca podmiotem w oparciu o odrębny stosunek o charakterze cywilnoprawnym uznać należy, że przychody z tytułu przeniesienia praw do tych utworów należy zakwalifikować jako przychody, których źródłem jest odpłatne zbycie praw majątkowych, o których mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzenia przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

O zastosowaniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl przepisów tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności określonej m.in. w art. 13 pkt 8 ustawy i art. 18, osobom fizycznym mającym w Polsce miejsce zamieszkania, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% świadczenia pomniejszonego o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ustawy oraz o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy.

Nie wydaje się jednak aby przepis powyższy miał zastosowanie do podmiotów zagranicznych. Z kolei zgodnie jednak z przepisami art. 44 podatnicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy od dochodów:

• z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14,
• z najmu lub dzierżawy,
• ze stosunku pracy z zagranicy,
• z emerytur i rent z zagranicy oraz
• z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9.
  
  

W powyższym katalogu nie wymienione zostały dochody z praw majątkowych.

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zgodnie z art. 45 ust. 4 pkt 1 i 3 w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić:

• różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników,
• należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, a sumą należnych za dany rok zaliczek.
  
  

Skoro w omawianym stanie faktycznym brak jest obowiązku zapłaty zaliczki na podatek, podatek ten powinien zostać w całości zapłacony w terminie, o którym mowa w przytoczonym powyżej przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do treści art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonane są prace twórcze, czy to będzie umowa o pracę czy też umowa o dzieło lub zlecenia, nie ma znaczenia dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%. Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. „twórca", „korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno – urbanistyczne, urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne art. 1 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 7 ww. ustawy. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

• po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania,.
• po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.
  
  

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż jak wyżej wykazano, zastosowanie kosztów w wysokości 50% zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest możliwe w sytuacji uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, iż ostatnio zdecydował się zakończyć pracę u obecnego pracodawcy. Po uzgodnieniu terminu rozwiązania umowy o pracę otrzymał informację, iż podmiot będący właścicielem znaków towarowych i zleceniodawcą w odniesieniu do opisywanych prac badawczo rozwojowych, chce zawrzeć z Nim umowę na mocy której otrzymałby znaczące wynagrodzenie za twórczy wkład w te prace, a Zainteresowany ze swej strony miałby dokonać przeniesienia wszelkich praw jakie mógłby posiadać do efektów tych prac w postaci własności intelektualnej.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie za twórczy wkład w prace badawczo-rozwojowe będzie stanowiło przychód z praw majątkowych, o którym mowa w cyt. powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana, jest pracą twórczą, tzn. niepowtarzalną, mającą indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest uprawniony.

Organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W rezultacie, uzyskany przez Wnioskodawcę przychód podlegał będzie - w roku uzyskania - opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zatem, uzyskany przychód Zainteresowany winien samodzielnie wykazać w zeznaniu rocznym składanym za określony rok podatkowy (rok uzyskania dochodu), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, jako przychód z praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do tego rodzaju dochodów ustawodawca nie przewidział obowiązku uiszczania przez podatnika zaliczek w ciągu roku podatkowego.

Dochód ten podlega zatem opodatkowaniu - łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi przez Wnioskodawcę - wg skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca dokonując obliczenia należnego za rok zobowiązania winien więc wziąć pod uwagę skumulowane dochody, uwzględniając kwotę wolną od podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.