INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2010 r.(data wpływu 22 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i niemieckie oraz zameldowana jest w Polsce i w Niemczech. Dnia 10 października 2010 r. wróciła na stałe do Polski. Jest rozwiedziona i od byłego męża otrzymuje, na podstawie ugody sądowej, pieniądze na utrzymanie w wysokości 1 220 euro miesięcznie. Zainteresowana w Niemczech nie musiała płacić podatku dochodowego, ponieważ podatek płacił były mąż. Wnioskodawczyni wskazuje, iż po rozwodzie były małżonek nie wymagał od Niej, by podpisała tzw. anlagu, tj. dokumentu, który zobowiązałby Ją do płacenia podatku, a byłemu małżonkowi – odliczenie tych pieniędzy od podatku.

Obecnie Wnioskodawczyni podlega prawu podatkowemu w Polsce i powinna opodatkować sumę powyżej 700 zł. Jednakże, Jej zdaniem, w przedmiotowej sprawie nastąpiłoby podwójne opodatkowanie, bowiem płaciłaby podatek, od pieniędzy już opodatkowanych przez męża.

Zainteresowana powołuje się na umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisaną między Polską a Niemcami dnia 14 maja 2003 r. w zakresie podatku od dochodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do art. 18 ust. 5 ww. umowy, płatności na utrzymanie, dokonywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w RFN na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce są zwolnione z opodatkowania w Polsce – przy czym świadczenie na utrzymanie wypłacone na rzecz Wnioskodawczyni przez byłego męża, nie jest w Niemczech odliczane przy ustalaniu dochodu płatnika podlegającego opodatkowaniu w tym wypadku byłego męża. W opinii Zainteresowanej, stanowisko urzędów skarbowych w tym zakresie jest niejednolite.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma płacić podatek w Polsce od pieniędzy na utrzymanie, które otrzymuje od byłego męża mieszkającego i pracującego w Niemczech...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinnam być zwolniona z płacenia podatku w Polsce, gdyż podatek od pieniędzy, które otrzymuje na utrzymanie płaci w Niemczech były mąż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczynie w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei art. 4a ww. ustawy stanowi, iż przepis m. in. art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie alimentacyjne, zasądzone ugodą sądową w wysokości 1 220 euro miesięcznie, od byłego męża zatrudnionego w Niemczech.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast, zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do art. 18 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), płatności na utrzymanie, w tym na utrzymanie dzieci, dokonywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, są zwolnione z opodatkowania w tym drugim Państwie. Postanowienie to nie ma zastosowania, jeżeli tego rodzaju świadczenia na utrzymanie mogą być odliczone w pierwszym Państwie przy ustalaniu dochodu płatnika podlegającego opodatkowaniu; w rozumieniu tego ustępu nie uznaje się za odliczenie ulg podatkowych przyznawanych w celu złagodzenia obciążeń socjalnych.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nie podpisała dokumentu, który uprawniałby Jej byłego męża do dokonywania odliczeń świadczeń wypłacanych tytułem alimentów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż Zainteresowana nie jest zobowiązana do zapłaty podatku w Polsce tytułem otrzymywania od męża płatności na utrzymanie, o ile rzeczywiście małżonek przy ustalaniu dochodu nie może odliczyć ww. świadczeń.

Ponadto informuje się, ww. interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawiony przez Zainteresowaną w złożonym wniosku. Jeżeli przedstawiony opis stanu faktycznego różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.