INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010r. (data wpływu 7 października 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2010r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów z Rosji do Polski wprowadzonych do składu celnego oraz dostawy tego towaru ze składu celnego w Polsce do Szwajcarii jest

• prawidłowe w części dotyczącej nie naliczania przez urząd celny podatku VAT z tytułu nabycia towarów z Rosji do Polski oraz uznania za wystarczające posiadanie przedstawionych dokumentów w celu zastosowania stawki 0% z tytułu eksportu towarów,
• nieprawidłowe w części dotyczącej uznania dostawy towarów ze składu celnego z polski do Szwajcarii za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 grudnia 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów z Rosji do Polski wprowadzonych do składu celnego oraz dostawy tego towaru ze składu celnego w Polsce do Szwajcarii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca nabywa towar z terytorium Rosji. Towar składowany jest w Składzie Celnym i ewidencjonowany jako towar niewspólnotowy. W odniesieniu do przedmiotowego towaru Urząd Celny nie nalicza zarówno opłat celnych jak i podatku VAT. Towar zostaje po przyjęciu na Skład Celny zaewidencjonowany w dokumentach Wnioskodawcy jako nabycie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Następnie, zgodnie z zamówieniem wcześniej otrzymanym od kontrahenta ze Szwajcarii, towar jest dostarczany bezpośrednio zamawiającemu. Towar następnie, na podstawie wystawionej faktury przez Wnioskodawcę, zostaje wysłany kontrahentowi poza obszar Wspólnoty, tj. do Szwajcarii. Wnioskodawca płaci za nabyty towar oraz dolicza sobie marżę rekompensującą poniesione koszty związane ze składowaniem towaru oraz własny zysk. W miejscu tym należy nadmienić, iż Spółka nie odlicza sobie podatku naliczonego z tytułu nabycia towaru z Rosji, ponieważ takowy nie jest zawarty w dokumencie celnym SAD. Spółka do miesiąca czerwca 2008 roku traktowała przedmiotową transakcję jako niepodiegającą opodatkowaniu. Od miesiąca lipca 2008 roku Spółka, jako zalecenie kontrolne Urzędu Skarbowego, rozpoczęła traktowanie przedmiotowych transakcji jako eksport towarów z Polski do Szwajcarii. Dokumentami potwierdzającymi wywóz towaru są: komunikat IE45, tranzytowy dokument towarzyszący, potwierdzenie od klienta otrzymania towaru. W oparciu o ww. dokumenty Spółka stosowała stawkę 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zasadnym jest nie naliczanie przez Urząd Celny podatku VAT z tytułu nabycia towaru z Rosji do Polski i wprowadzeniu go na Skład Celny...
2. Czy transakcje dostawy towaru ze Składu Celnego z Polski do Szwajcarii należy traktować podatkowo jako eksport towarów czy jako niepodlegające opodatkowaniu w myśl Ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.)...
3. Czy ww. dokumenty są wystarczające, aby można było w myśl ww. ustawy stosować stawkę 0% z tytułu eksportu towarów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd Celny postępuje prawidłowo nie naliczając zarówno opłat celnych jak i podatku VAT. Zgodnie bowiem z treścią art. 19 ust 9 ustawy o VAT i art. 98 ust.1 lit a Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w stosunku do przywozu towaru na terytorium kraju z kraju trzeciego, objętego procedurą składu celnego, nie powstaje obowiązek podatkowy.

Skoro zgodnie z art. 19 ust.9 ustawy o VAT wprowadzenie towaru na skład celny nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w kraju, nie ma również podstaw ku temu, by uznać sprzedaż towaru objętego procedurą składu celnego do państwa poza unijnego za eksport towaru w rozumieniu ustawy o VAT. Na gruncie przepisów ustawy o VAT ten sam towar nie może być uznawany za nieopodatkowany przy jego nabyciu oraz opodatkowany w przypadku jego zbycia w sytuacji gdy obrotu towarowego dokonuje podatnik niepodlegający zwolnieniu od podatku.

W opinii Spółki, posiadane dokumenty, w przypadku uznania przedmiotowej sprzedaży za eksport- uprawniają do zastosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej nie naliczania przez urząd celny podatku VAT z tytułu nabycia towarów z Rosji do Polski oraz uznania za wystarczające posiadanie przedstawionych dokumentów w celu zastosowania stawki 0% z tytułu eksportu towarów,
• nieprawidłowe w części dotyczącej uznania dostawy towarów ze składu celnego z polski do Szwajcarii za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług
  
  

Z dniem 1 maja 2004 r. terytorium Polski stało się częścią obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej. Skład celny jest instytucją stanowiącą jeden z elementów wspólnotowej procedury celnej.

Na mocy art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), zwany dalej WKC, składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.

Jak wynika z treści art. 98 ust. 1 WKC, procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym:

1. towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym ani środkom polityki handlowej;
2. towarów wspólnotowych, którym odrębne przepisy wspólnotowe dają możliwość korzystania, w związku z ich umieszczeniem w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca sprowadza towary spoza Unii Europejskiej do składu celnego na terytorium Polski, a następnie sprzedaje je bezpośrednio ze składu celnego w procedurze tranzytu odbiorcom na terytorium państwa trzeciego (Szwajcarii).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347 str. 1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu.

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Co do zasady, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego – art. 19 ust. 7 ww. ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 9 jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat. Wskazane w tym przepisie opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze są to pozataryfowe środki polityki celnej, które mimo że nie są cłami pełnią podobną funkcję. Opłaty te nakładane są we Wspólnocie na towary przywożone spoza Wspólnoty i obejmują niektóre towary najbardziej znanymi są opłaty wyrównawcze pobierane od produktów rolnych. Opłaty te mają na celu ograniczenia napływu na terytorium Wspólnoty towarów, których nadmierny dopływ mógłby być szkodliwy dla polityki gospodarczej Wspólnoty.

Zatem objęcie towaru procedurą składu celnego nie powoduje postania długu celnego (art. 98 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego) oraz nie powoduje powstania obowiązku zapłaty innych należności, chyba że towar objęty jest obowiązkiem zapłaty opłat wyrównawczych lub im podobnych należności, które co do zasady nie mają charakteru powszechnego. Zatem zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury składu celnego na terytorium Polski nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu tych towarów.

Stosownie do art. 98 ust. 1 wspólnotowego kodeksu Celnego w składzie celnym można umieszczać towary niewspólnotowe oraz wspólnotowe.

Ponieważ przedmiotem wniosku są towary sprowadzane spoza unii europejskiej, a więc towary niewspólnotowe, stwierdzić należy, że ich umieszczenie w składzie celnym skutkuje tym, że nie podlegają one należnościom celnym ani środkom polityki handlowej. Przyjmuje się, że zasadniczym celem procedury składu celnego jest umożliwienie przechowywania towarów niewspólnotowych bez uiszczania należności przywozowych oraz stosowania środków polityki handlowej. Dalszą konsekwencją umieszczenia towarów niewspólnotowych w składzie celnym położonym na terenie państwa członkowskiego jest to, że nie podlegają one podatkowi od towarów i usług w związku z wprowadzeniem ich na obszar celny wspólnoty.

W tych okolicznościach dochodzi do wykonania przez podatnika czynności przywozu towaru na terytorium kraju z kraju trzeciego, która mimo, że odpowiada treści definicji importu towarów to nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy. Zatem czynność wprowadzenia towarów spoza Wspólnoty do składu celnego na terytorium kraju mimo, że generalnie zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 3 i art. 2 pkt 7 ustawy o VAT podlega przepisom tej ustawy, to w tym konkretnym wypadku jest czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 ust. 9 ustawy o VAT i art. 98 ust. 1 lit. a WKC nie powstaje w stosunku do niej obowiązek podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nie naliczania przez urząd celny podatku VAT z tytułu nabycia towarów z Rosji do Polski, wprowadzonych do składu celnego, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast rozstrzygnięcia kwestii dostawy towarów realizowanych w składzie celnym, wymagane jest przede wszystkim określenie, jak winien być traktowany skład celny.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak terminu „terytorium Rzeczpospolitej Polskiej”. W tej sytuacji konieczne jest odwołanie się do innych przepisów, regulujących przedmiotową kwestię, a w szczególności do ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1944 ze zm.). Brak ustawowej definicji terminu „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” pozwala bowiem na uznanie, iż ustawodawca posługuje się tym pojęciem w znaczeniu określonym w innych normach prawnych.

Art. 1 ww. ustawy stanowi, że granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielająca terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego.

Obszary, nad którymi Rzeczpospolita sprawuje swoje zwierzchnictwo - w rozumieniu tej ustawy - to jej terytorium.

Zatem skład celny, w świetle powołanej wyżej definicji terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest traktowany jako terytorium kraju. Sprowadzenie towarów spoza terytorium Unii Europejskiej do składu celnego znajdującego się na terytorium Polski, pomimo tego, iż towary te objęte są procedurą składu celnego, powoduje, iż towary te znajdują się na terytorium kraju – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie przewiduje się szczególnych uregulowań w rozliczaniu transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie celnym, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się składu celnego eksterytorialnie. W konsekwencji dostawę towarów w obrębie składu celnego należy uznać za dokonaną na terytorium kraju. Podlega ona tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnej sprzedaży.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem, co do zasady, sprzedaż towaru w składzie celnym na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Wspólnoty może zostać uznana za eksport, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla zakwalifikowania transakcji do eksportu towarów nie ma przy tym znaczenia, że towar objęty jest procedurą składu celnego i nie został dopuszczony do obrotu w Polsce.

Zaznaczyć jednak należy, iż aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,
• w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonywana przez Zainteresowanego sprzedaż towarów w procedurze tranzytu ze składu celnego znajdującego się na terytorium Polski do odbiorcy w kraju poza terytorium Wspólnoty (szwajcarii), jeżeli spełnia warunki wynikające z powołanego przepisu, wypełnia dyspozycję dostawy eksportowej w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem należy stwierdzić, że jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedmiotowym pomimo, że nastąpi dostawa towarów przez Wnioskodawcę w składzie celnym na terytorium kraju w konsekwencji której dochodzi do wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty, nie wystąpi eksport towarów, uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty – art. 41 ust. 6 ustawy.

W świetle powyższego w przypadku eksportu do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Zauważyć należy również, że jako dowód wywozu należy dopuścić każdy dokument, który bez wątpliwości potwierdzał będzie fakt opuszczenia przez towary obszaru celnego Wspólnoty.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca posiada, jako dowód wywozu poza terytorium wspólnoty, dokument celny w postaci komunikatu IE-45 (zawiadomienie o zamknięciu operacji tranzytowej), który to komunikat po dostarczeniu przesyłki do urzędu przeznaczenia i zamknięciu operacji tranzytowej jest przesyłany zgłaszającemu jako potwierdzenie zamknięcia tranzytu w systemie Nowego Skomputeryzowanego Systemu Tranzyt (NCTS), do którego należy również Szwajcaria, uznać należy, iż Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki 0% z tytułu eksportu towaru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania 0% stawki VAT w przedmiotowym przypadku należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.