INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujmowania dla celów podatkowych wydatków z tytułu obsługi debiutu na rynku NewConnect – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2010 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujmowania dla celów podatkowych wydatków z tytułu obsługi debiutu na rynku NewConnect.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

A. S.A. (dalej: Spółka) jest firmą logistyczną specjalizującą się w organizacji transportu międzynarodowego. Uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki z dnia 22 lutego 2010 r. zdecydowano o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji nowych akcji na okaziciela serii C. Przedmiotowe akcje zaoferowano w ramach subskrypcji prywatnej, w wyniku której objęta została całość akcji nowej emisji. Jednocześnie zadecydowano o wprowadzeniu akcji serii C do obrotu w systemie Alternatywnego Systemu Obrotu NewConnect. Debiut na rynku NewConnect odbył się 25 czerwca 2010 r. Pozyskane od inwestorów środki z przedmiotowej emisji akcji Spółka przeznaczy na: (i) rozbudowę i wdrożenie zintegrowanego systemu zarządzania przedsiębiorstwem (ii) rozwój struktur sprzedażowych (iii) rozbudowę aplikacji klienckich B2B, oraz (iv) budowę i wdrożenie bardzo innowacyjnego systemu franczyzowego (pierwszego tego typu w Polsce). Realizacja powyższych celów wpłynąć ma na poprawę wyników finansowych Spółki, zarówno dzięki zwiększonym mocom produkcyjnym, jak i poprawie efektywności działania. W związku z przygotowaniem do emisji akcji oraz do wejścia na rynek NewConnect Spółka poniosła istotne koszty doradztwa prawnego i finansowego, koszty sporządzenia niezbędnej dokumentacji, koszty promocji oferty oraz koszty organizacji i koordynacji całej operacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może zaliczyć wydatki, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, związane z emisją akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego oraz obsługą debiutu na rynku akcji NewConnect do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy wydatki, o których mowa w przedmiotowym stanie faktycznym powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, jako koszty inne niż bezpośrednie związane z przychodami...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, poniesione przez nią wydatki związane z emisją akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego oraz obsługą debiutu na rynku akcji NewConnect należy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznać za koszty uzyskania przychodu. Ponadto Spółka uważa, że wydatki te, jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), powinny być zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 15 ust 1. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Poniesione przez Spółkę wydatki, związane z emisją akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego oraz obsługą debiutu na rynku akcji NewConnect, nie zostały przez ustawodawcę objęte zakresem unormowania art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że w celu zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wystarczającym jest wykazanie przez podatnika, że poniesione one zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że celem emisji akcji przez Spółkę było pozyskane od inwestorów środków na rozbudowę i wdrożenie zintegrowanego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, rozwój struktur sprzedażowych, rozbudowę aplikacji klienckich B2B, oraz na budowę i wdrożenie bardzo innowacyjnego systemu franczyzowego, realizacja których ma wpłynąć na zwiększenie poziomu realizowanych przychodów podatkowych.

Spółka stwierdza, iż bezpośrednim celem poniesionych wydatków było podwyższenie kapitału zakładowego w drodze emisji akcji i pozyskanie środków finansowych w celu podniesienia swoich zdolności do osiągania przychodów podatkowych, zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów w związku z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca argumentuje, że podwyższenie kapitału zakładowego w drodze emisji akcji miało zapewnić Spółce środki (niejako narzędzia) do realizacji celu głównego, tj. dokonania inwestycji. Z ekonomicznego punktu widzenia, głównym założeniem i celem emisji akcji było uzyskanie środków na realizację szczegółowo określonych przez Spółkę w Dokumencie Informacyjnym przedsięwzięć, mających na celu zwiększenie skali działalności Spółki oraz efektywności działania Spółki, a tym samym zwiększenie jej przychodów.

Tym samym Wnioskodawca stwierdza, że bezspornym jest istnienie pośredniego związku pomiędzy kosztami poniesionymi przez Spółkę w celu podwyższenia kapitału zakładowego Spółki, a przyszłymi przychodami, które Spółka chce osiągnąć w efekcie zrealizowania inwestycji. Ponieważ jednak wykazywany związek z przychodem nie ma charakteru bezpośredniego (a jedynie pośredni), zastosowanie zdaniem Spółki znajduje art. 15 ust 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Ponadto Podatnik stwierdza, iż wyższy kapitał zakładowy oraz obecność Spółki na rynku NewConnect oznaczają większą jej wiarygodność, a co za tym idzie korzystniejsze warunki zawieranych przez nią transakcji, a także podniesienie zdolności kredytowej, która pozwoliła na zwiększanie limitu faktoringowego. W rezultacie Spółka uznaje, iż emisja akcji oraz wprowadzenie ich do obrotu na rynku NewConnect wywierają istotny wpływ na wysokość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów podatkowych, dlatego też należy je uznać za koszty uzyskania przychodów, jako że są to koszty objęte zakresem regulacji art. 15 ust 1. Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niewymienione przy tym w art. 16. ust 1.

Wnioskodawca wskazuje na uzasadnienie uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2007 r., sygn. akt II FPS 8/06 – gdzie wskazano, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Wnioskodawca mając na uwadze fakt, że funkcją kapitału zakładowego spółki kapitałowej nie jest wyłącznie gwarantowanie spłaty jej zobowiązań, ale również finansowanie jej działalności, rozwoju oraz inwestycji (funkcja gospodarcza) to wydatki na jego podwyższenie według Spółki w sposób oczywisty uznać należy zarówno za racjonalne i gospodarczo uzasadnione, jak również za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów, a tym samym - za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Spółka wskazuje na stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wyrażone w wyroku w sprawie Kretztechnik AG z dnia 26 maja 2005 r., sygn. akt C 465/03, według którego nie budzi wątpliwości fakt, że emisja akcji jest jednym z podstawowych sposobów pozyskiwania kapitału przez spółkę akcyjną, z korzyścią dla ogólnie pojętej działalności gospodarczej Spółki, i że poniesione koszty świadczeń uzyskanych w ramach tej czynności stanowią część kosztów ogólnych.

Wnioskodawca zwraca uwagę na regulację zawartą w przepisie w art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeśli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania powyższych przychodów. Omawiane przepisy odwołują się wprost do dwóch kategorii: (i) dochodów nie podlegających opodatkowaniu (art. 2 tej ustawy) oraz (ii) dochodów wolnych od podatku (art. 17 ustawy). Obie kategorie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych scharakteryzowane zostały w dwóch różnych przepisach, zamieszczonych w dwóch różnych rozdziałach ustawy. Regulację dotyczącą kapitału zakładowego ustawodawca zawarł natomiast w art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

Wnioskodawca argumentuje, że zgodnie z powszechnie stosowanymi regułami wykładni przychody otrzymane na utworzenie kapitału zakładowego stanowią zupełnie odmienną kategorię od dochodów (przychodów) nie podlegających opodatkowaniu oraz dochodów wolnych od podatku, a tym samym nie znajduje do nich zastosowania art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( por. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 544/08; z dnia 12 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 873/08; z dnia 10 września 2009 r., sygn. III SA/Wa 375/09).

Tym samym uznać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przeciwwskazań aby uznać wydatki związane z emisją akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego oraz obsługą debiutu na rynku akcji NewConnect za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważa, że do podobnej kategorii przysporzeń co kwoty uzyskane na podwyższenie kapitału zakładowego należą zaciągane przez spółki pożyczki oraz kredyty na finansowanie działalności. Z punktu widzenia celu gospodarczego, nie istnieje różnica pomiędzy pozyskaniem środków finansowych w drodze podwyższenia kapitału zakładowego a zaciągnięciem pożyczki (kredytu) gdyż "kapitał zakładowy, podobnie jak kapitały obce, jest instrumentem zewnętrznego finansowania spółki" (A. Opalski, Kapitał zakładowy. Zysk. Umorzenie, Warszawa 2002 s. 25). Spółka wywodzi, iż choć kwoty pożyczki (kredytu) również nie stanowią, przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 tej ustawy), możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z ich otrzymaniem jest aprobowana nie tylko przez sądy administracyjne, lecz również przez organy podatkowe.

Spółka przywołuje treść uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3412/08, w którym wskazano, że otrzymany kredyt u kredytobiorcy nie stanowi przychodu, stanowi o tym art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże koszty związane z uzyskaniem kredytu na podstawie art. 15 ust 1 ww. ustawy należy uznawać za koszty uzyskania przychodów, gdyż kredyt mimo tego, że w wartości nominalnej nie stanowi przychodu to jest kategorią, która służy rozwijaniu działalności podatnika i jeżeli w wyniku tej działalności podatnik osiąga przychody podlegające opodatkowaniu to koszty uzyskania kredytu pośrednio służą uzyskaniu tych przychodów. Zdaniem Spółki, kierując się wykładnią systemową oraz zasadą domniemania racjonalnego ustawodawcy, skoro zarówno w efekcie zaciągnięcia kredytu, jak i podwyższenia kapitału zakładowego, podatnik uzyskuje zwiększenie środków finansowych, które zgodnie z treścią ww. przepisów nie jest przychodem podatkowym, a obie operacje mają bardzo zbliżone skutki ekonomiczne, to wydatki związane z każdą z nich powinny być traktowane jednakowo. Skoro więc powszechnie aprobowane jest przez organy podatkowe i sądy administracyjne stanowisko o dopuszczalności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zaciągnięciem i spłatą pożyczki lub kredytu to nieuzasadnionym byłoby stosowanie odmiennej interpretacji obowiązujących przepisów w stosunku do wydatków związanych z emisją akcji.

Mając na uwadze powyższe Spółka uważa, iż może zaliczyć wydatki, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, związane z emisją akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego oraz obsługą debiutu na rynku akcji NewConnect, do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wydatki te powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z treści cytowanej definicji wynika, że dla kwalifikacji prawnej danego wydatku zasadnicze znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Podstawową przesłanką uznania go za koszt uzyskania przychodów, jest bowiem istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Oba rodzaje odnoszą się jednak do konkretnych przychodów w roku podatkowym.

Wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów podlegają zatem koszty wymienione w art. 16 ust. 1 oraz koszty niespełniające warunku celowości, wynikającego z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Omawiana ustawa nie definiuje przy tym pojęcia przychodu, a jedynie ogranicza się do kazuistycznego wypunktowania w art. 12 ust. 1 wartości majątkowych „w szczególności” zaliczanych do tej kategorii. W ustępie 4 powołanego artykułu zawarto natomiast zamknięty katalog przysporzeń majątkowych nieuznawanych za przychody podatkowe. Wśród nich ujęto przychody otrzymane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela (art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ustawodawca wyraźnie wskazał zatem, że wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego spółki kapitałowej nie stanowią jej przychodu podatkowego. Mają one odrębny charakter z uwagi na cel, któremu służą - zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla jej funkcjonowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przez Wnioskodawcę wynika, że poniósł koszty związane z emisją akcji, czyli z przeprowadzeniem jednego ze sposobów podwyższenia kapitału zakładowego. Spółka pozyskała od inwestorów środki z emisji akcji w systemie Alternatywnego Obrotu NewConnect. Celem emisji akcji było zgromadzenie środków niezbędnych dla funkcjonowania Spółki poprzez rozbudowę i wdrożenie zintegrowanego systemu zarządzania przedsiębiorstwem, rozwój struktur sprzedażowych, rozbudowę aplikacji klienckich B2B oraz budowę i wdrożenia bardzo innowacyjnego systemu franczyzowego. Spółka wskazuje, że realizacja powyższych celów ma wpłynąć na poprawę wyników finansowych podatnika, zarówno dzięki zwiększonym mocom produkcyjnym, jak i poprawie efektywności działania.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów. Nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego. Istnieje zatem bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy tymi wydatkami Spółki, a jej przychodem na podwyższenie kapitału zakładowego. Zgodnie z cytowanym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód otrzymany na to podwyższenie nie stanowi jednak przychodu podatkowego. Oznacza to, że wydatki związane z emisją akcji nie spełniają zasadniczego warunku uznania ich za koszty uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 – poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego. Stanowi to element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Co prawda dalszym następstwem poniesienia tych wydatków mogą być inwestycje, które spowodują wzrost poziomu osiąganych przychodów, jednakże jest to zbyt odległy związek przyczynowy, by mówić o spełnieniu przesłanki celowości ustanowionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym bardziej, że wydatki te są w sposób wyraźny i bezpośredni związane z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

Nie można przy tym uznać zasadności przedstawianego przez Wnioskodawcę argumentu, że nie istnieje różnica pomiędzy pozyskaniem środków finansowych w drodze podwyższenia kapitału zakładowego a zaciągnięciem pożyczki (kredytu) gdyż kapitał zakładowy, podobnie jak kapitały obce, jest instrumentem zewnętrznego finansowania spółki.

W tym względzie należy przytoczyć treść przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Także w tym przypadku muszą być jednak spełnione ogólne warunki określone w art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy.

Reasumując wydatki ponoszone przez Spółkę na pozyskanie kapitału z emisji akcji wiążą się w sposób bezpośredni z podwyższeniem kapitału zakładowego. Ich ponoszenie ma na celu dokonanie tej neutralnej podatkowo operacji, a nie uzyskanie innych, konkretnych, bliżej określonych przychodów podatkowych. Nie można ich wobec tego uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zauważyć, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Na skutek dokonania takiej oceny stanowiska Spółki w zakresie pytania pierwszego, rozstrzyganie o momencie ujęcia poniesionych wydatków w kosztach podatkowych (dotyczy pytania drugiego) stało się bezprzedmiotowe. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest bowiem możliwe dokonanie w jakiejkolwiek dacie ujęcia kosztu, który nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.