INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.07.2010r. ( data wpływu 06.08.2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26.10.2010r. ( data wpływu – 02.11.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów podatkowych kary umownej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.08.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów podatkowych kary umownej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawową działalnością Spółki jest prowadzenie punktów gier na automatach o niskich wygranych zlokalizowanych na teranie całej Polski. W związku z prowadzoną podstawową działalnością gospodarczą Spółka zawarła ramową umowę o współpracy z wyłącznym dystrybutorem urządzeń - automaty do gier- na Polskę, która zobowiązywała Spółkę do dokonania zakupu minimalnej ilości automatów do gier za poszczególne lata współpracy. Sprzedający zastrzegł w umowie, iż nie zakupienie przez kupującego minimalnej ilości urządzeń spowoduje naliczenie kar umownych w poszczególnych latach, w których nie osiągnięto minimalnego poziomu zakupów. Ramowa umowa o współpracy zawarta między kupującym i sprzedającym określa zasady współpracy na lata 2008-2011, między innymi określa warunki i terminy dostaw urządzeń zgodnie z zamówieniem szczegółowym złożonym pisemnie przez kupującego, minimalnym pułapem zakupu automatów, a także wysokość kary umownej w sytuacji niezrealizowania przez kupującego minimalnej ilości zakupu automatów do gier.

Spółka w 2009 roku nie osiągnęła minimalnego pułapu zakupu urządzeń zgodnie z warunkami ramowej umowy o współpracy z uwagi na zmianę otoczenia prawnego w Polsce związanego z działalnością hazardową co wymusiło na Spółce ograniczenie działalności związanej z urządzaniem gier na automatach. Wskazane ograniczenia spowodowały niezrealizowanie minimalnego pułapu zakupów przez Spółkę w związku z czym sprzedający nałożył karę umową na kupującego. Kara umowna zgodnie z ramową umową o współpracy nałożona została w roku 2010 za rok podatkowy 2009, gdyż rozliczenie roku poprzedniego następuje w roku następnym.

Uzupełniając stan faktyczny na wezwanie organu Spółka podała: Do końca 2009r. działalność Spółki w zakresie organizowania gier na automatach o niskich wygranych regulowała ustawa z dnia 29 lipca 1992r. o grach i zakładach wzajemnych ( t.j. Dz. U. z 2004r., nr 4, poz. 27 ze zm.), która została zmieniona ustawą z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych ( Dz. U. z 2009r., nr 201, poz. 1540). Na mocy ustawy o grach i zakładach wzajemnych Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na automatach o niskich wygranych we wszystkich województwach w Polsce na okres 6 lat. Po upływie tego okresu ustawa przewidywała możliwość kolejnych przedłużeń zezwoleń na kolejne 6 letnie okresy. Z uwagi na stabilność prawną prowadzonej działalności Spółka zawarła kontrakt z wiodącym producentem automatów, w ramach którego zobowiązana była nabyć określoną ilość automatów w danym roku, przy czym nie osiągnięcie określonego pułapu zakupów spowoduje naliczenie kar umownych w poszczególnych latach, w których nie osiągnięto minimalnego poziomu zakupów. Nowa ustawa o grach hazardowych drastycznie ograniczyła możliwość działalności na automatach o niskich wygranych poprzez likwidację możliwości przedłużenia zezwoleń na działalność na automatach o niskich wygranych w poszczególnych województwach oraz zlikwidowała możliwość uzyskania nowych zezwoleń. Następstwem zmian ustawowych w Spółce, jest wycofywanie automatów o niskich wygranych z punktów, w których wygasają zezwolenia na prowadzenie działalności oraz nie kupowanie już nowych automatów, gdyż nie ma możliwości uzyskania nowych zezwoleń. Spółka wycofuje również jeszcze działające automaty z punktów, w których ma aktualne zezwolenia na prowadzenie działalności z uwagi na ich nierentowność, gdyż 3 krotnie zwiększono podatek zryczałtowany od jednego automatu w nowej ustawie o grach hazardowych tj. do 2000 zł za 1 automat. Brak możliwości uzyskania nowych zezwoleń i przedłużania starych o dalsze 6 letnie okresy, oraz zwiększenie podatku zryczałtowanego od 1 automatu spowodował powstanie w Spółce olbrzymich zapasów automatów o niskich wygranych, które nie mogą być użytkowane. Z tego też względu Spółka nie nabywa już nowych automatów, gdyż jest to kompletnie bezcelowe i nie ma uzasadnienia ekonomicznego.

Konsekwencją zaistniałych zmian ustawowych dotyczących rynku hazardowego, będzie płacenie przez Spółkę kary za nie wywiązanie się z umowy nabywania określonej ilości automatów w poszczególnych latach od wiodącego producenta tych urządzeń.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy kara umowna będzie stanowiła podatkowy koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych...

Stanowisko Spółki:

W ocenie Spółki przedmiotowa kara umowna stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów, bowiem zgodnie z treścią art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ustawodawca w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów nie wymienił kar umownych z tytułu nie wykonania pułapu zakupów, których możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wyłączają przepisy art. 16 ust. 1 pkt, 16,19 i 22 ustawy.

Uzupełniając swoje stanowisko Spółka podała:

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami Spółka ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego Spółka musi spełnić następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika - Spółka pokryła wydatek z zasobów majątkowych Spółki.
• wydatek jest definitywny(rzeczywisty) - wartość poniesionego wydatku nie została zwrócona Spółce w jakikolwiek sposób.
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą - zawarta umowa na zakup automatów jest konsekwencją bezpośredniej działalności Spółki, którą jest uzyskiwanie przychodów z automatów o niskich wygranych
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Spółka zawarła umowę zakupu automatów w celu zakupu najlepszych urządzeń, których wprowadzenie na rynek znacznie zwiększyło przychody Spółki oraz zwiększyło udział Spółki w całym rynku hazardowym. Płacona obecnie kara umowna wynikająca z umowy jest następstwem zmian ustawowych, których to zmian Spółka nie mogła przewidzieć zawierając umowę.
• został właściwie udokumentowany - Spółka zawarła umowę pisemną na zakup automatów. Karę umowną płaci na podstawie zapisów umowy i noty obciążającej karą umowną, którą otrzymuje od producenta automatów.
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Kara umowna nie znajduje się w wyłączeniach tego artykułu.
  
  

W związku z powyższym Spółka zasadnie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów karę umowną wynikającą z umowy zakupu automatów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Bank oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock